Πολυαγαπημένο γατοκοπάδι!

Ήρθε η ώρα να σας συστήσω λοιπόν τα αγαπημένα μου αδεσποτόγατα για τα οποία τόσες φορές σας έχω μιλήσει κι έχω τόσες ιστορίες να πω.

Πως ξεκίνησε η ιστορία μας..
Από τα δικά μου κοριτσάκια βασικά..
Ήρθαν έτσι τα πράγματα που βρέθηκαν στη ζωή μου κι εγώ να ψάχνομαι για τις ανάγκες του υπέροχου αυτού είδους.
Μέχρι τότε άφηνα περιστασιακά φαγητό για γατάκια, σκυλάκια..
Είχα μάλιστα την αφελή αντίληψη πως αφού οι γατούλες έξω κυνηγάνε, δε μας έχουν και τόσο ανάγκη για το φαγητό τους
Όταν συνειδητοποίησα το σφάλμα άρχισε και η υπέροχη σχέση μου μαζί τους, 2μιση χρόνια πριν γνωριστήκαμε, μέχρι σήμερα με ανταμείβουν.

Την αρχή έκανε η Λίλα. Ήταν η πρώτη μου με πλησίασε και χαιδεύτηκε. Μια θηλυκιά, τσαούσα, τεράστια, υπέροχη, στειρωμένη.
Τη Λίλα δυστυχώς έχουμε πολύ καιρό να τη δούμε. Μας άνοιξε το δρόμο της αγάπης κι έφυγε. Δεν έχω ούτε μια φωτογραφία της, αλλά τη σκέφτομαι ακόμη και θέλω να πιστέυω ότι είναι καλά. Πάντα τα κατάφερνε.

Κοντά στη Λίλα τριγυρνούσαν τρια μικρά. Ο Γλύκας ο γνωστός, ο Μαϊμούδαρος και η αδερφή τους το Φραντζούλι. Η μαμά τους άγνωστη.
Τα τρία αδέρφια έχουν περίπου ίδια ηλικία με τα κορίτσια μου, ίσως μήνες πιο μικρά.

Την ίδια περίοδο γέννησε το Κορίτσι μου, αυτό είναι το όνομά της σε αυτό ακούει, πάντα με συγκεκριμένο τόνο. Γάτα αθλητική, ευέλικτη, επιφυλακτική που έχει κάνει απ'ότι πληροφορήθηκα αργότερα ατελείωτες γέννες. Αντιλήφθηκε τις προθέσεις μου και σιγά σιγά μου άφησε το μόνο γατάκι που της έμεινε από εκείνη τη γέννα, το Σπόρο μου..εκεί πια αρχίσαμε να δένουμε και γίναμε παρέα.

Το Σποράκι ερχόταν για φαγητό με τη μαμά του και μετά τάιζα τη Λίλα. Τα άλλα τρία αδερφάκια παρακολουθούσαν.
Ο Σπόρος πρώην αγρίμι, δε χαιδευόταν με τίποτα μέχρι που έλειψα κάποιες μέρες και γυρνώντας με περίμενε δίπλα στο αμάξι και με υποδέχτηκε με ένα παραπονεμένο νιαούρισμα. Ήταν και η πρώτη φορά που χαιδεύτηκε, αλλά και η στιγμή που ήξερα ότι την πάτησα πια.
Άρχισαν να πλησιάζουν και τα άλλα μωρά, πρώτα το Φραντζούλι, ακολούθησε ο Γλύκας και πολύ μετά ο Μαϊμούς.

Το Φραντζούλι έκανε μια γέννα. Τη μέρα που γέννησε μου ήρθε ταλαιπωρημένη μέσα στα αίματα. Όσο κι αν την τάιζα δεν έπαιρνε τα πάνω της, σαν να ζορίστηκε πολύ με τα μικρά. Τα μωρά της δεν τα είδα ποτέ. Έφυγε. Ακόμη θυμάμαι την τελευταία φορά που την είδα. Έκανε κάποιες "απουσίες" και επέστρεφε ξανά, αλλά το τελευταίο βράδυ το θυμάμαι. Μέρες την έψαχνα.

Τα τρία αγόρια μου είναι ακόμη εδώ, είναι υπέροχοι κι έχω επιτέλους φωτογραφίες τους.

Ο Γλύκας μου! Ο πιο υπέροχος γατούλης του κόσμου! Αυτός ο γάτος για μένα είναι η χαρά της ζωής..αντιπροσωπευτικότατο δείγμα.
Είναι μπουνταλάς και λαίμαργος, χώνεται στο φαγητό μια από εδώ μια από εκεί και δημιουργεί αναστάτωση. Έτσι δημιούργησε τη θέση του στην ομάδα που είναι αυτή του εκνευριστικού για τα υπόλοιπα γατομέλη. Τρώει πολύ ξύλο, από όλα μικρά μεγάλα και το καλύτερο; τον αφήνει παγερά αδιάφορο. Συνεχίζει να νιαουρίζει χαρούμενος και να κάνει τα δικά του.
Μάγκεψε όμως πολύ πιο γρήγορα από τους άλλους συνομιλήκούς του κι έκανε πολλούς καυγάδες με περαστικούς γάτους, γάτους παλάιμαχους που δεν το έπαιρνε.. Τα βράδια των έβλεπα μονίμως να κουτρουβαλιέται με κάποιον κι έτσι την πάτησε με την ουρά του που κόντεψε να τη χάσει..
Είναι πλέον στειρωμένος, είναι το πιστό μου το αγόρι, πάντα εδώ και τώρα πια τον παίρνω κι αγκαλιά και τον ζουπάω.
Είναι ο πιο δεκτικός με όλα τα μικρά, δεμένος με τον αδερφό του το Μαϊμού και παντός καιρού στην κυριολεξία.
Τριγυρίζει όλη τη μέρα ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών. Με τον καύσωνα μεσημέρι τριγυρνούσε, τώρα με βροχές πάλι έξω. Δεν έχω ξαναδει γάτο να γυρνάει τόση ώρα στη βροχή. Είναι σχεδόν πάντα μούσκεμα. Και δε τον νοιάζει καν. Ουκ ολίγες φορές έχω κάτσει κι εγώ κάτω μέσα στη βροχή να τον χαιδέυω, όταν γύρω δεν τριγυρνάει κανείς...κι αυτός το απολαμβάνει και γουργουρίζει δυνατά. Μάλλον έχουμε τα ίδια γούστα, κυρίως βραδινοί και μας ανακουφίζει η ησυχία της βροχής..
Εξακολουθεί όμως να υπερασπίζεται πολύ έντονα την περιοχή του κι ας είναι φοβιτσιάρης. Το κόκκινο πανί του είναι να χαιδέψω σκυλί ή άλλο αρσενικό γάτο εκτός από τους δικούς του. Εκεί ξυπνάει ο κυνηγός.
Κατά τα άλλα είναι ψόφιος για παιχνίδια και από τα πιο ατσούμπαλα γατιά που ξέρω.
Είναι ο έρωτάς μου!

Να κι ο αδερφούλης του, ο Μαϊμούς.

Στο Μαϊμού πήρε ένα χρόνο περίπου να με εμπιστευθεί. Καμία σχέση με το Γλύκα, αλλά πάντα τρέχει να υπερασπιστεί τον αδερφό του όταν μπλέξει. Ο μόνος που δεν τον χτυπάει και τον ανέχεται.
Ήταν μικρωκαμωμένος και δεν με πλησίαζε και νόμιζα πως είναι θυληκιά. Έτσι πήρε το όνομά του βασικά. 'Εβγαινε για φαγητό με το που με άκουγε και ξανακρυβόταν μόλις έφτανα κι έτρωγε κυρίως απουσία μου. Από την ατάκα " Πάλι κρύφτηκες μωρή Μαϊμού;" την οποία έλεγα κάθε φορά, ονοματίστηκε κιόλας. Ε μέχρι που χαιδεύτηκε και είδα ότι είναι ο Μαϊμούς. Το ήξερε ήδη όμως και το κρατήσαμε.
Πανέξυπνος γάτος, πλέον πολύ τρυφερός, αγαπούλης και γουργουριστός μαζί μου. Επίσης παιχνιδιάρης, επιφυλακτικός με άλλους γάτους.
Ο Μαϊμούς με ακολουθούσε τα βράδια μέχρι το περίπτερο. Ο πρώτος που έμαθε να μην περνάει ή τελοσπάντων πότε να περνάει απέναντι το δρόμο.
Υπερκυνηγός. Μου φέρνει διάφορα θηράματα τα βράδια και μου τα δείχνει με περηφάνια κάνοντας κύκλους γύρω μου. Γρυλίζει στα υπόλοιπα και φεύγει να φάει τα ποντίκια του μόνος του. Μαλώνει πια κι αυτός πολύ, αλλά φαίνεται να τον κουράζει πολύ αυτή η μόνιμη ένταση.

Ο Σποράκος ο στριντζάκος, ο κακομαθημένος μου. Αντικοινωνικό γατί, γρυλίζει συνέχεια σε άλλες γάτες και τις χτυπάει, αλλά όλα αυτά όταν είμαι εγώ μπροστά! Τον έχω δει παμπολλες φορές από το μπαλκόνι να παίζει με τα άλλα δυο αγόρια και να τριγυρνάνε μαζί.
Δε χαιδεύεται πουθενά αλλού, αλλά μαζί κάνουμε αγκαλιές. Ο μόνος που εμφανιζόταν και την ημέρα, όταν ήταν μικρός, οπότε είναι ο μοσχοαναθρεμένος μου που έτρωγε πρωί βράδυ κι αυτό το ξέρει, όταν εμφανίζομαι εγώ μέσα στον κομπασμό είναι. Είναι ακόμη μικροκαμωμένος, αλλά έγινε πολύ μυώδης γάτος και τα βάζει με όλους τους ξένους αρσενικούς πια. Σε αντίθεση με το Μαϊμού, αυτός φαίνεται να ψοφάει για καυγάδες, μόνο μετά από καυγά ηρεμεί..Είναι πολύ υπάκουος όμως σε μένα κι έχει μαθεί πολλές λέξεις, όταν λέω "Όχι" σταματάει τα γρυλίσματα.
Αν δεν τον έχω αγκαλιά ωστόσο είναι αεικίνητος ή τελοσπάντων γρυλίζει κάπου, οπότε ακόμη δεν κατάφερα να τον βγάλω μια φωτογραφία που δεν είναι κουνημένη και θολή.

Και για σήμερα κλέινω με το Κορίτσι μου, αυτή την υπέροχη γατομάνα που μεγαλώνει τα πιο τσαούσικα γατιά και τους μαθαίνει να φυλάγονται.
Να το κοριτσάκι μου,

Η πιο αυστηρή μαμά γάτα που έχω δει, αλλά πραγματικά τα εκπαιδεύει τα γατιά της. Κανένα δεν ξεμυτίζει από δίπλα της. Συνηθισμένη εικόνα μια ταλαίπωρη γατομάνα και να τις φεύγουν δεξιά κι αριστερά γατιά που δεν προλαβαίνει να μαζέψει. Όσα δικά της γατιά έχω δει δεν φεύγουν από δίπλα της αν δε το αποφασίσει αυτή. Τα φροντίζει, τη βλέπουμε να πηγαινοέρχεται και να τους δίνει θηράματα διάφορα. Ανεκτική στο χάδι, πλέον το αποζητά, τη φοβούνται σχεδόν όλα τα αγόρια και ξέρει να επιβάλλει κανόνες. Ευέλικτη παιχνιδιάρα και όταν θέλει να παίξει αυτή τους δέρνει όλους!
Για καιρό δεν πιανόταν και η στείρωση της  ήταν αδύνατη, είναι από αυτές που γίνονται τρομακτικές..
Τώρα που τη σηκώνω κι αγκαλιά αν τύχει, δεν την προλαβαίνω..Απανωτούς οίστρους, ελπίζω με την αλλαγή του καιρού να καθυστερήσει λίγο για να το δρομολογήσουμε. Πρέπει να κουράστηκε πια. Κακομαθημένη με το φαγητό της, τρώει πάντα χωριστά και τρώει τα καλύτερα. Την κακόμαθα αφού ή έγκυο την πετύχαινα ή φρεσκογεννημένη..
Μια από τις πιο έντονες στιγμές που μοιραστήκαμε με το κορίτσι μου ήταν όσο μεγάλωνε την προηγούμενη της γέννα μέσα στο καλοκαίρι.
Σκύλος επιτέθηκε σε γατάκι της. Έφυγε από τον ιδιοκτήτη του. Μπήκα μέσα στα χόρτα και το έψαχνα. Και την είδα. Καθόταν δίπλα του και το κοιτούσε. Το πήρα στα χέρια μου, ήταν αργά. Της το άφησα δίπλα της. Καθώς απομακρύνθηκα την έβλεπα που καθόταν δίπλα του. Λίγες ώρες μετά δεν ήταν εκεί. Εκείνο ήταν το μόνο βράδυ που δε μου νιαούρισε, αλλά μου χαιδέυτηκε τόσο απαλά, τόσο επίμονα, τόσο διαφορετικά.. Από εκεί και μετά γλύκανε πάρα πολύ μαζί μου. Εκείνη τη γέννα δεν την άφησε να βγει από το παλίοσπιτο εδώ μπροστά, που είναι και το σπίτι της. Τα θήλαζε μέχρι που έγιναν 3μιση μηνών ( ! ). Ολόκληρες γάτες ακοινώνητες, μεγάλωσαν τόσο που έφυγαν μόνα τους για άλλη γειτονιά. Τα βλέπω που και που, είναι θηρία, πανέμορφα, τεράστια, απλησίαστα.
Και μας την έκανε ξανά τη δουλειά και έχει δυο γατάκια ίδια με αυτή. Ευτυχώς αυτή τη φορά τα βγάζει και σιγά σιγά μου τα γνωρίζει.
Εδώ τα πέτυχα να κοιμούνται.

Αυτά για αρχή, έπεται συνέχεια..και σας χρωστάω φωτογραφία από το Σποράκι μου!

Εισαι πραγματικα απιστευτη
Μπραβο που τα φροντιζεις

Μπραβο σου που φροντιζεις με το καλυτερο δυνατο τροπο αυτες τις μουριτσες και θα ελεγα οτι για αδεσποτάκια ειναι καλοζωϊσμενα και φροντισμένα!!
Δεν μπορω να μην ξεχωρισω τον Γλύκα ειναι ονομα και πραγμα!

Η αγάπη που δίνεις και παίρνεις από αυτά τα πλάσματα στο δρόμο είναι τόσο μεγάλη που φτάνει να σε κάνει να νιώθεις τόσο όμορφα!Μεγάλη ανακούφιση να τα βρίσκεις πάντα εκεί να σε περιμένουν!Να είσαι πάντα καλά να τα φροντίζεις το έχουν τόσο ανάγκη όλα τους.

[hide:

Ααα ναι σωστά χρονια σου πολλα Στέλλα με υγεια να σε χαιρονται διποδοι και τετράποδοι!!

Ωχ , κι εγω σε ξεχασα χθες
Χρονια πολλά κοριτσακι , να εισαι παντα πολυ ευτυχισμενη και να φροντιζεις οτι πλασματακι πεφτει στο δρομο σου

χρονια σου πολλα για τη γιορτη σου Στελλα. .Εγω ξεχωριζω το κοριτσι σου,ισως επειδη μου θυμιζει τη Λευκοθεα και τη δικη της ιστορια.Να τα χαιρεσαι ολα

Σας ευχαριστώ πολύ πολύ για τις ευχές και τα καλά σας λόγια!

Gatoplikti ο Γλύκας όπως είπα είναι έρωτας, δε το συζητώ!

Βelezza το Κορίτσι μου όντως θυμίζει Λευκοθέα απ'όσα έχω διαβάσει για αυτή.
Τώρα που την πιάνω πλέον με ασφάλεια, θέλω να την πάω για στείρωση. Πιστεύω ότι θα πάρει τα πάνω της η γλυκιά μου.

Συνεχίζω λοιπόν συστάσεις..
Αφού λοιπόν γίναμε παρέα, σχεδόν παράλληλα εμφανίστηκαν άλλες δυο ενήλικες κοριτσάρες.
Η ξανθιά Φούσκα και η Μυτούλα.

Φούσκα λοιπόν..
Πρόσφατα έμαθα ότι είναι τελικά η μαμά της Μυτούλας.
Και τις δύο τις γνώρισα ενήλικες και στειρωμένες.

Η Φουσκάρα, αχ αυτή η κυρία. Παρατηρείτε φαντάζομαι τη συνωνυμία.. Είμαι πεπεισμένη ότι είναι αδερφή της δικιάς μου Φούσκας, από τον ίδιο γάτο! Όλοι όσοι τις ξέρουμε και τις δύο βασικά το πιστεύουμε
Ίδιος σωματότυπος, ίδιο μουτράκι, ίδιο νιαούρισμα, ίδιο στυλ παιχνιδιού, ίδιο τρέξιμο, ίδιος χαρακτήρας, ιδιοσυγκρασία, ίδιες σε όλα..ίδια σχέση με τον αδερφό μου...τσσσ...γυμνάσια τον περνάνε και οι δύο, αλλά όλο του χαιδεύονται.
Η ξανθιά Φούσκα έχει μεγαλύτερο τσαμπουκά απλώς, γεννημένη και μεγαλωμένη έξω βλέπετε..το δικό μου το φλωράκι είναι παιδί της γατομαμάς.
Κάποιες φορές μαλώνει γιατί έτσι, αλλά πολύ χαριτωμένα πάντα, δε το παρατραβάει, συνήθως δεν την απασχολεί το φαγητό, αλλά το παιχνίδι, όταν παίζει απαιτεί αποκλειστικότητα, ακριβώς σα τη δικιά μου Φούσκα και δείχνει σαφή προτίμηση στις κροκέτες...για άλλη μια φορά σαν την ετεροθαλή αδερφή της.
Δεν τολμάει να της αγριέψει κανένα και επιβάλλει τους κανόνες της. Όλο με τη Μυτούλα τριγυρνάνε, αλλά η σχέση τους είναι και ανταγωνιστική. Όταν δε η Μυτούλα περνάει μπροστά από το δικό της σπίτι -κάτι πυκνούς θάμνους που τους διάλεξε η ίδια-τότε της ρίχνει αρκετό ξύλο.
Πάντα μου χτυπάει τον κότσο όταν σκύβω να την ταϊσω και είναι πολύ πολύ ζηλιάρα..σας το'πα; Σαν την αδερφή της  
(Πλάκα πλάκα και σαν περιοχή πατάει, δεν απέχει το σημείο, όπου ζούσε η μαμά των κοριτσιών από το σπίτι μας..πάντως όποιος κι αν ήταν ο μπαμπάς, ήταν γάταρος )
Η Φούσκα αν και αδέσποτη τσαουσάρα, πήγε και γέννησε μέσα στο σπίτι μιας γειτόνισσας. Από εκείνη έμαθα πως η Μυτούλα είναι κόρη της.
Επίσης είναι η αδυναμία του Μαϊμού. Τη φοβάται, αλλά την υπερασπίζεται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες με σθένος.
Ο Μαϊμούς δεν είναι θερμοκέφαλος σαν το Γλύκα. Ξέρει να φυλάγεται. Κυρίως από σκυλιά. Κι όμως ως και σκύλο κυνήγησε, απλά γιατί μύρισε τη Φούσκα ο κακομοίρης κι εκείνη η μιγιάγκιχτη έκανε "Χιιι"
Ιδού λοιπόν η Φουσκάρα, αν και οι φωτογραφία δεν την κολακεύουν καθόλου γιατί καθαρίζεται.

Σας εγγυώμαι είναι σαν να βλέπετε τη δικιά μου Φούσκα σε μονόχρωμο!

Εδώ πρέπει να σας πω ότι η Φουσκίτσα έχει μέρες να φανεί..
Κι αυτό με στενοχωρεί. Δεν τολμώ βεβαίως να γράψω σε άλλο χρόνο πέραν του ενεστώτα..
Εγώ θέλω  να πιστεύω ότι θα εμφανιστεί ξανά να μου κάνει τις χαριτωμενιές της.

Κι έρχομαι στην κόρη της τη Μυτούλα. Μια ιδιαίτερη περίπτωση εξαφάνισης    Η Μυτούλα, ενήλικη κι αυτή όταν τη γνώρισα, τριγυρνούσε κι έτρωγε μαζί με τα τρία αδερφάκια, Γλύκας, Μαϊμούς και Φραντζούλι. Πάντα έτρωγε αφού έφευγα. Μετά από κανένα δίμηνο από την "έναρξη του ταίσματος" η Μυτούλα εξαφανίστηκε..έλειπε τουλάχιστον 10 μήνες και δεν την είχε πάρει καν το μάτι μου να τριγυρνά. Ένα βράδυ εμφανίστηκε έτσι απλά εκεί που τρώγανε τα αδέρφια, ολόκληρες γάτες κι εκείνα πια. "Κορίτσι μου ήρθες;" και της απλώνω το χέρι..τρίφτηκε πάνω μου και μου έκανε κουτουλίτσες και γίναμε αχώριστες! Ναι, η γάτα που με απέφευγε συστηματικά!
Είναι μαζί με το Γλύκα από τις γάτες με τον πιο βολικό χαρακτήρα.
Της έχω μεγάλη αδυναμία και είναι τρομερά επικοινωνιακή, πανέξυπνη και ίσως η πιο επιδέξια από όλα, σε κυνήγι, τρέξιμο, σκαρφάλωμα, ευελιξία, αίλουρος αληθινός.
Είναι από τις γατούλες που της μιλάς σαν να μιλάς σε άνθρωπο, ήρεμη..κι αυτά τα μάτια της..οι χάντρες, τόσο χαριτωμένα!
Νιαουρίζει σαν γατάκι-όπως κι ο Γλύκας- και μονίμως με μπερδεύει και ψάχνω εγώ γατιά κάτω από τα αμάξια.
Είναι η μόνη που κατάφερε να φτάσει αρκετά κοντά στο μπαλκόνι μας (είμαστε στον 1ο) και εννοείται πως το έχουν καταλάβει οι δικές μου κι έτσι όταν η Μυτούλα "ψάχνεται" και τριγυρνάει υπολογίζοντας τις αποστάσεις για το μπαλκόνι μας, το μπαλκόνι δε μένει ποτέ μα ποτέ αφύλαχτο.
Οι δικές μου φυλάνε σκοπιά κανονικότατα. Πάντα κάποια κάθεται στα κάγκελα και κοιτάει. Κι όταν μπαίνει η μια μέσα βγαίνει άλλη και κάθεται στο ίδιο σημείο.
Κιχ δεν ακούγεται, αλλά η κατάσταση συνεχίζεται μέχρι να οπισθοχωρήσει η Μυτούλα..
Να σε κάτι τέτοιες καταστάσεις αναρωτιέμαι, πως να επικοινωνούν, τι να "λένε" μεταξύ τους;;
Να τη και η αγαπούλα μου, ξέρω το όνομα της δεν είναι ευφάνταστο, αλλά όλα ονομάστηκαν πολύ αυθόρμητα.
Η Μυτούλα και η Φούσκα γνωρίζουν τα ονόματά τους.


Να μια φρόνιμη γάτα, που μπορεί κανείς να τη βγάλει και 2η φωτογραφία.

To be continued..

Και συνεχίζω, αφού όπως λέει κι ο τίτλος πρόκειται για γατοκοπάδι θα πάρουν λίγο χρόνο οι συστάσεις..

Αν αρχίσεις να ταίζεις 4 μωρά, άντε και μερικά ενήλικα, θα αγνοήσεις τα άλλα 5 μωρά λίγο μικρότερα από την αρχίκη ομάδα που σε επεξεργάζονται παραπονεμένα και μένουν σε μια αυλή λίγα μέτρα πιο κάτω;
Δεν γίνεται κι έτσι δημιουργήθηκε το τρίτο σημείο ταϊσματος με 5 αδερφάκια που τόσο δεμένα δεν έχω ξαναδεί.
Μαμά τριγύρω δεν υπήρχε. Υπήρχε όμως ένα γάταρος αρσενικός που περνούσε συχνά και τα "επέβλεπε". Σπάνια έτρωγε δεν χαιδευόταν, αλλά έμοιαζε πραγματικά να έχει το νου του στα μικρά και σίγουρα συμμετείχε κι αυτός στη "δημιουργία" κάποιων εξ αυτών.
Υπήρχε ένα μικρό μεταξύ τους που ήταν ολόιδιο με το μεγάλο γάτο. Είναι πολύ χαρακτηριστικές γατοφυσιογνωμίες και τα δύο. Μακρύτριχα, γκρι πανέμορφα με αντάυγειες όπως συνηθίζω να λέω, γιατί όντως με αντάυγειες μοιάζουν οι ρίγες τους. Έτσι λοιπόν ο μικρός με το υπέροχο μαλλί ονομάστηκε Κλώνος και η παρέα του η ομάδα του Κλώνου.
Ο Κλώνος είχε έναν αδερφό, τον Μουστάκη και 3 αδερφές το Γουργουρίνι μου το λατρεμένο, το Τσαούσι και το Λουκανικάκι.
Ο Κλώνος κι ο Μουστάκης ήταν τα πιο προστατευτικά πιτσιρίκια με τις αδερφές τους. Έρχονταν πάντα πρώτοι στο φαγητό, αλλά περίμεναν να μαζευτούν τα κορίτσια τους για να αρχίσουν να τρώνε.
Δυστυχώς η παρέα τους δεν κράτησε πολύ.
Το Λουκανικάκι μου το πιο άτυχο από όλα έμεινε έγκυος σε πολύ πολύ μικρή ηλικία και τελικά ταξίδεψε νωρίς μαζί με τα μωρά της..θα θυμάμαι πάντα το βράδυ που τη βρήκα.
Το ίδιο βράδυ εξαφανίστηκε ο Μουστάκης, ο τρυφερότατος Μουστάκης. Δεν το ξαναείδα ποτέ.
Έμεινε ο Κλώνος να  φυλάει τις δύο αδερφούλες. Το Γουργουρίνι κι αυτό μεγάλωσε νωρίς, γέννησε, ποτέ δεν είδα γατάκια, ξέρω ότι τα φρόντισε, ποτέ δεν τα εντόπισα. Έφυγε φέτος το καλοκαίρι 22 Ιουλίου. Από τότε έχω να τη δώ. Την έψαχνα μέρες. Μου λείπει ακόμη.
Είχε τον πιο χαριτωμένο τρόπο να αποζητά χάδια. Ξάπλωνε ανάσκελα μπροστά στα πόδια μου και δε σηκωνόταν αν δε χάιδευα κοιλίτσα! Μωρό μου!
Σιγά σιγά άρχισε να φέυγει ο γατομπαμπάς κι ανέλαβε ο Κλώνος από μικρός την προστασία της περιοχής του.
Πολύ μάγκας ο Κλωνάκος, έκανε τα τρελά του σε όποιο μεγάλο περνούσε από εκεί, μέχρι που τραυματίστηκε άσχημα στο μάτι.
Ευτυχώς το ματάκι το γλιτώσαμε κι ο Κλώνος έκτοτε έγινε αρνάκι!! Έπαθε κι έμαθε!
Με αυτά και μ'εκείνα τα μωρά μεγάλωναν, είχαμε απώλειες, είχαμε και νέες αφίξεις.
Στην παρέα του Κλώνου προστέθηκε ο Μαξ.
Ένα βράδυ, πάω να τα ταϊσω και βλέπω ένα μαύρο μακρύτριχο πανέμορφο γάτο. Κοντοστέκομαι, με πλησιάζει. Κάθομαι κάτω και μπήκε στην αγκαλιά μου και γουργούριζε, έτσι μονομιάς!
Ο πιο κοινωνικός μέχρι σήμερα!
Έμεινε βεβαίως κι ανέλαβε αυτός τον Κλώνο και την αδερφή του το Τσαούσι και μέχρι σήμερα οι δυο γατούληδες είναι κυριολεκτικά κολλητοί!
Αρσενικοί, αστείρωτοι κι όμως να δείτε χάδια και χαριτωμενιές!
Όποτε τους βλέπω να με υποδέχονται και να βαδίζουν προς το σημείο που τρώνε με μπλεγμένες τις ουρές τους....λιώνω!
Νάτος ο Κλωνάκος, ολόκληρο αγόρι πια!


και ο κολλητός και μέντοράς του, ο κομψός μου λόρδος, ο Μαξούλης.
(του οποίου τα μάτια ελάχιστε φορές έχω δει)

Ο Μαξ αρέσκεται στο να δίνει φιλάκια για να εκφράζει την αγάπη του. Είναι ατελείωτα παιχνιδιάρης και ζηλιάρης, εκτός αν πρόκειται για τα προστατευόμενά του, Κλώνο και Τσαούσι. Το Τσαούσι το κακοποιούσε (  )σχεδόν καθημερινά κι όμως δεν το πείραζε. Τώρα πια εκτίμησε την ανεκτικότητά του και κάνουν και χαδάκια!

Περνούσαν οι μήνες, μας πήρανε χαμπάρι κι η ομάδα συνέχισε να μεγαλώνει.
Μας ήρθε η Κάλι.

Τριχρωμούλα, πανομορφόγατο, από εκείνα να απόλυτα ελεύθερα, απλησίαστα αιλουροειδή.
Πιστή στο ραντεβού της καθημερινά. Δεν χαϊδεύτηκε ποτέ. Τελευταία ίσως λίγο στο φαγητό.
Μου δείχνει τη συμπαθειά της με ματάκια και ατελείωτα βαρελάκια στο μισό περίπου μέτρο όταν της μιλάω.
Τη γνώρισα ενήλικη. Δεν έμεινε ποτέ έγκυος. Θεωρώ απίθανο να είναι στειρωμένη, δεν πλησιάζει κανέναν μα κανέναν άλλο άνθρωπο. Ποιος ξέρει..
Να κι ο Μπομπ! Μεγάλο τον γνώρισα κι αυτόν. Από τους επιβήτορες της περιοχής. Άλλος ένας μόνιμος κι επικοινωνιακός μα απλησίαστος γάτος.
Όταν του μιλάς είναι σαν να καταλαβαίνει τα πάντα, από την αρχή με εντυπωσίαζε. Μια φορά τον χάιδεψα. Με χτύπησε δυνατά, χωρίς νύχια και με κοίταξε σαν να τον έχω προσβάλλει ε το πήρα το μήνυμά μου.
Ο Μπομπ ακούει και δέχεται κάθε κουβέντα, μη, όχι, μπράβο, κάτσε, όλα με έναν όρο..μην τον ακουμπήσω.
Γάτος κιμπάρης που παραχωρεί σε όλους το φαγητό του, δε χώνεται ποτέ κι απλά περιμένει. Έτσι ήταν εξαρχής, σαν να ήξερε πως δε θα τον παραμελήσω.

Να κι ο Μπόμπαρος! Ήσυχος, κύριος, στωικός.
Και συνεχίσαμε να μεγαλώνουμε, συνεχίσαμε να γινόμαστε μια όμορφη μεγάλη παρέα.
Διαμορφώσαμε τις ισορροπίες μας, εντάξει με εμένα λίγο διαιτητή, αλλά η ομάδα λειτουργεί κι είναι ακόμη εδώ!

ειναι πανεμορφα ολα.εχουν τους δικους τους κωδικες που αν τους μαθεις ,μοιαζει σαν να μπαινεις σε ενα καινουριο κοσμο. να ειναι ολα καλα

O Σποράκος μου! Η πρώτη του φωτογραφία μετά από 2 χρόνια!
Το πρώτο αδεσποτούλι μικράκι που μεγάλωσε εδώ μαζί μας και νεαρότερος από τα ενήλικα.
Ολόκληρος γατούλης πια!


Να κι ο Χοντρός μου!
Μεγάλο τον γνώρισα και... χοντρό! Είναι εδώ και κανένα χρόνο, 1μιση ίσως μαζί μας. Ο Garfield της παρέας, που τρέχει κι η κοιλίτσα του πάει πέρα δώθε. Του παίρνουν όλα σχεδόν το φαγητό κι ακόμη απορώ πως γίνεται να είναι τέτοιο γιουβαρλάκι! Πολύ ευέλικτος παρόλα αυτά. Να τον δείτε να παίζει και να κυνηγάει περαστική θηλυκιά!

O Χοντρούλης μου ήταν κι αυτός από εκείνους τους απλησίαστους γατούληδες. Του άπλωνα το χέρι και πάντα με χτυπούσε. Ακόμη κι αν έβαζα φαγητό. Κάθε φόρα, "Όχι" "Μπράβο" "Μη" για να προλάβω τις αντιδράσεις του. Τους τελευταίους μήνες άρχισε να με πλησιάζει περισσότερο. Μετά να μπλέκεται στα πόδια μου. Τώρα χαϊδεύεται ο λουκουμαδάκος μου κι κάνει και χαρούμενες ουρίτσες. Τώρα το περιμένει!
Τι να πω άλλο για αυτόν το γάτο.. Ότι και να έχω μου φτιάχνει το κέφι, ακόμη και μόνο από το παρουσιαστικό του.

Στην παρέα μπήκαν κι άλλοι φυσικά.
Τα γριζάκια μου, μάλλον αδέρφια, ποιος ξέρει, μαζί γυρνάνε μεγάλα τα γνώρισα. Η χαδιάρα μου η Σίσσυ και ο φοβιτσιάρης γιγαντόγατος ο Τάκης. Η Σίσσυ είναι ένα τρυφερότατο επικοινωνιακό πλασματάκι. Ο Τάκης μου όμως παραμένει φοβίτσος. Μόνο την ώρα που τρώει κάνουμε από κανένα χαδάκι. Σίσσυ και Τάκης λοιπόν!
Ο Τάκης μου!
και η κοριτσάρα Σίσσυ
, μου θυμίζει τη Μαριλού της dagger.

Φυσικά ποιος ξεχνά τον καλό μου το Βρωμύλιο..Για καιρό μας παρακολουθούσε ένα γάτος φοβισμένος, κατσιασμένος..κάποια στιγμή πλησίασε να φάει. Χαιδεύτηκε αμέσως. Ξεχώρισε για την ηρεμία και τη στωικότητά του. Τα ματάκια του τόσο αισθαντικά. Ήμουν βέβαιη πως ο γάτος αυτός δεν είναι στα καλά του. Δυο πέτσες είχε για ποδαράκια. Κάτισχνος. Έμοιαζε μόνιμα λυπημένος. Τον τάιζα χωριστά, παραπάνω. Ο Βρωμύλ μας ήρθε από άλλη γειτονιά. Τον βρήκε μια γειτόνισσα χτυπημένο από αμάξι, μισοπεθαμένο στην άκρη ενός δρόμου. Τον πήγε στο γιατρό και μετά τον άφησε εδώ στη γειτονιά. Ο Βρωμύλ με τον υπέροχο χαρακτήρα του έγινε η νταντά όποιου μικρού περνούσε. Περιποιείται καθημερινά τους νεότερους του, Γλύκα και Μαϊμού, ενώ άλλα περιπλανώμενα μεγάλα αρσενικά είναι σαν να σέβονται την παρουσία του και δεν τον ενοχλούν ποτέ στην περιοχή του. Στειρωμένος ο Βρωμύλ, αλλά παρόλα αυτά υπερασπίζεται τόσο χαριτωμένα την περιοχή του. Δίχως πολλά πολλά. Τρέχει μπροστά στον εισβολέα με το σαψάλικο τον τρόπο του και απλά κάθεται. Αν του αγριέψουν βέβαια, όπου φύγει φύγει, αλλά ακόμη προσπαθεί.
Όσοι έχετε διαβάσει για το Βρωμύλ, μάλλον ξέρετε πως θεωρώ πως τον πέταξαν από σπίτι..Σπίτι που το αποζητά τόσο πολύ.
Και με τα πολλά, αφού τραυματίστηκε ξανά το καλοκαίρι και τον περιμάζεψα και νοσηλεύτηκε ξανά, ο Βρωμύλ τελικά άνθισε!
Έγινε ξανά χαρούμενος, τρέχει, παίζει, εξερευνεί και κάνει χαριτωμενιές. Δε φοβάται τόσο πια. Κάνει και ζηλίτσες που και που.

Σας λέω με σιγουριά, ότι τα πλάσματα αυτά τρέφονται με αγάπη. Από αγάπη άνθισε κι ο Βρωμύλιος. Έτσι παρόλο που ζει έξω, ένιωσε πως κάπου ανήκει. Πως έχει ασφάλεια και κάπου να στραφεί.
Κι από το αποστεωμένο απελπισμένο πλάσμα που βρέθηκε να κείτεται στην άκρη ενός δρόμου, βρέθηκε πια να είναι άρχοντας, ακόμη αδέσποτος, αλλά νομίζω ότι περνάει πια καλύτερα από όλα, αφού αυτός έχει και ζεστή φωλιά στην αυλή της γειτόνισας, η οποία μου έστειλε την πιο πρόσφατη φωτογραφία του.

Έτσι πίνουνε πρωινό καφέ λέει. Από αυτά που σου φτιάχνουν τη μέρα.
Βρωμύλ, σ'αγαπώ πολύ πολύ!
Α! Η γειτόνισα τον λέει Ευτύχη, αλλά μεταξύ μας...στο Βρωμύλ ακούει, το τσέκαρα

Αυτά για σήμερα.
Που θα πάει, θα τις ολοκληρώσω κάποια στιγμή τις συστάσεις.

Κι ότι έγραφα και σκεφτόμουν νωρίτερα πως η αγάπη μας κάνει θαύματα.
Λίγες ώρες αργότερα διαψεύστηκα.
Μαϊμούς τραυματίας.
Τιτάνας τραυματίας.
Το Μιλού ακόμη δεν κατάφερα να τον πάω για εμβόλιο.
Κι ο Χοντρός διάρροια κι έχει και κάτι περίεργες τσίμπλες.

Να που η αγάπη δεν φτάνει. Δεν τους προλαβαίνω.
Στις αρχές δεν είχαμε τέτοια θέματα. Από την άνοιξη και μετά έκανε ο Γλύκας την αρχή με το τραύμα στην ουρά κι από τότε δεν πέρασαν 2 βδομάδες δίχως να συμβεί κάτι.

Πριν από 3 μέρες έρχεται ο Μαϊμούς πρησμένος. Παθαίνω φυσικά. Ομοιόμορφα πρησμένο και από τις δυο μεριές το πρόσωπό του. Ορεξάτος παρόλα αυτά, έφαγε κανονικά. Λέω αυτός πέφτει στα πατώματα με μια μυκητίαση, δεν θα είναι κάτι. Κατεβαίνω χθες, ξεπρήστηκε. Πάλι καλά..Τρώει και μου έρχεται μετά από λίγο με αίματα να τρέχουν από το κεφάλι του..αίμα όμως, έτρεχε κανονικά.Παθαίνω δεύτερο βράδυ συνεχόμενα. Τον σκουπίζω, το πάτησα να καθαρίσει όσο γίνεται και δυστχώς διαπιστώνω ότι έχει και πύον..Τέλεια. Εμπειρικά πια θα σας πω, ότι γατοπληγή που κάνει και πύον..δύσκολα τα πράγματα. Πάει για απόστημα. Παρηγορήθηκα γιατί έτρεχε αρκετά και αυτό ήταν καλό εν προκειμένω. Μπορεί να τη γλιτώσει δίχως ιατρική παρέμβαση, αν πατίεται, είναι ανοιχτό και μπορεί να βγαίνει το πύον, παίρνοντας μόνο αντιβίωση.
Ψυχραιμία λέω, μάθαμε πλέον τη δόση και βεβαίως το φάρμακο, οπότε κατεβαίνω σήμερα οργανωμένη. Την αντιβιωσή μας, βαμβάκια, μπεταντίν.. Το σημείο από όπου έτρεχε αίμα χθες έχει σφίξει πια, δε φαίνεται, έχει μείνει μια σκληρή φουσκαλίτσα ( ; ). Αν ήταν και σήμερα μαλακό, ώστε να το πατήσω και να βάλω και λίγο μπεταντίν θα το θεωρούσα καλύτερη έκβαση..Συνεχίζω αντιβίωση κι αν πέσει και το τρίχωμα στο σημείο πολύ φοβάμαι ότι θα χρειαστεί κι αυτός να πάρει το δρόμο για το κτηνιατρείο, σαν το Γλύκα και το Βρωμύλ.

Κι έρχομαι στη χειρότερη περίπτωση του Τιτάνα. Πριν από μιάμιση περίπου εβδομάδα, ίσως λίγο παραπάνω βλέπω πληγίτσα πάνω από το μάτι του. Θα περάσει λέω..αλλά όχι η πληγή του χειροτέρεψε, έχασε τρίχα, μεγάλωσε κι ενώ πήγαινε να κλείσει ξανα άνοιξε κι έχει και σε αυτόν πύον. Η πορεία του μου θυμίζει την ουρά του Γλύκα και το Γλύκα τον γλίτωσα στο παρα πέντε.
Δύο είναι τα βασικά προβλήματα. Ο Τιτάνας εγκαταστάθηκε σχετικά πρόσφατα στα μέρη μας, παλαιότερα περνούσε μόνο όταν ήταν κάποια θηλυκιά σε οίστρο, και είναι απλησίαστος. Είναι βαρβατόγατος κι αυτός και μπορώ να τον πλησιάσω το πολύ μέχρι 30cm για να μη φύγει.
Όταν δε έχω άλλο άτομο μαζί μου, μήπως και τον ξεγελάσω στο φαγητό και τον αρπάξω (που δε νομίζω ότι μπορώ, αλλά ίσως με βοήθεια..) ο Τιτάνας εξαφανίζεται.
Και το χειρότερο είναι ότι δεν τρώει τίποτα μα τίποτα άλλο εκτός από κροκέτα και δοκίμασα σχεδόν τα πάντα αυτές τις μέρες. Πως να δώσω αντιβίωση; Αδύνατον. Ούτε κοτόπουλο ρε παιδιά..εκεί ήταν που άρχισα να απελπίζομαι μαζί του.
Ασχολούμαι περισσότερο μαζί του αυτές τις μέρες και είμαι σε διαδικασία προσέγγισης. Τον παράτηρω και δείχνει διάθεση να με πλησιάσει, αλλά ακόμη ούτε να με μυρίσει δεν απλώνεται. Μόνο παραπονιάρικα νιαουρίσματα μου κάνει. Χρειάζεται βοήθεια και δεν ξέρω πως να του τη δώσω. Τον λυπάμαι τόσο πολύ.
Με παρηγορεί μόνο που εμφανίζεται ακόμη και πηγαίνει στο φαγητό, νομίζω πως τρώει καλά.
Δεν ξέρω η περίπτωση του Τιτάνα με προβληματίζει πολύ.
Άντε το Μαϊμούδαρο, τι να γίνει, αν χρειαστεί μπορώ να τον πιάσω, το άλλο το δυσπρόσιτο αγόρι τι θα το κάνω; Δε μπορώ να τον βλέπω καθημερινά και να τον αφήνω να μαραζώνει, αλλά δεν ξέρω και τι άλλο να κάνω. Και σαν να μη του έφταναν αυτά, σήμερα που ήρθε κούτσαινε κιόλας και δεν πατούσε το πίσω πόδι.. Με στενοχωρεί πολύ η περίπτωσή του.
Ο Τιτάνας μου στα καλά του.

Ελπίζω να αναρρώσει σύντομα.
Βλέπω τη φωτογραφία του και τον βλέπω πως έγινε τώρα και με πιάνει μελαγχολία.
Και όλα αυτά μέσα στον πιο δύσκολο μήνα του χρόνου.
Κακές μέρες, κακές.

κανεις οτι μπορεις οπως ολοι μας. Αν καταφερεις να τον πιασεις τοτε μπορει να κανεις το παραπανω.. ισως να πιανεται για κτηνιατρο με γατοπαγιδα...

Αχ αγαπημένα αδεσποτόγατα. Stella κάνεις λίγο παραπάνω από αυτό ίσως που μπορείς.Τι άλλο να κάνεις. Ίσως είναι καιρός πάλι ζευγαρώματος και γι αυτό οι τόσοι τραυματισμοί.Όπως σου είπε και η Δάφνη με γατοπαγίδα ίσως? Και καμιά 15νθήμερη αντιβίωση?Καμιά μυρωδάτη κονσερβούλα να ανακατέψεις την αντιβίωση-χάπι?Είναι πολύ δύσκολο να πρέπει να απομονώσεις τον έναν από το κοπάδι για θεραπεία.
Αυτός ο Βρωμύλ τι γλύκας!Πραγματικά νιώθουν ότι κάπου ανήκουν, από κάπου παίρνουν αγάπη κι εκεί επιστρέφουν για τα καλά και τα άσχημά τους.

Έχω διαβάσει κι άλλες φορές εδώ για γατοπαγίδες. Έχω δει στο ίντερνετ. Ουσιατικά είναι κλουβάκι, βάζεις φαγητό κα κλείνει μόνο του σωστά;

Φοβάμαι ότι από τη παγίδα θα περάσουν όλα εκτός από τον Τιτάνα βέβαια.
Αξίζει μια προσπάθεια. Ξέρετε αν μπορεί η φιλοζωική να δανείσει γατοπαγίδα σε άτομο που δεν είναι μέλος;
Η αλήθεια είναι πως αγχώνομαι πολύ με τέτοια εγχειρήματα. Θυμάμαι όταν έπιασα το Γλύκα, που ήταν και κολλητάρι μου, τον ζουπούσα και τον χάιδευα, αλλά δεν τον έπαιρνα ακόμη αγκαλιά και ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, έδωσα μεγάλη μάχη για να τον βάλω σε κλουβάκι, έβαλα όλη μου τη δύναμη και είχα κι άλλο άτομο μαζί. Όταν το σκέφτομαι αναρωτιέμαι τι ελπίδες έχω με τον Τιτάνα, ο οποίος μπορεί να μη διστάσει να δαγκώσει ή να γρατζουνίσει, αφού δεν έχουμε ακόμη την ίδια σχέση.
Δεν ξέρω τι θα κάνω με αυτό το γατουλάκο. Να τον βλέπω καθημερινά, να ξέρω ότι χρειάζεται βοήθεια και να μη μπορώ να κάνω κάτι μ'ενοχλεί πάρα πολύ.
Θα επικοινωνήσω πάντως με τη φιλοζωική κι αν έχουν παγίδα, θα κάνω μια προσπάθεια.
Επίσης αν η προσπάθεια να το πιάσω αποτύχει και τρομάξει λέτε να φοβηθεί και να μην έρχεται μετά; Το σκέφτομαι κι αυτό, γιατί θα είναι ακόμη χειρότερα. Τι λέτε;

Lina μου προς το παρόν δοκιμάζω τροφές, μήπως και τον συγκινήσει κάτι για να δώσω αντιβίωση. Μιλάμε είναι κι από τις δικές μου πιο δύσκολος στο φαγητό του.
Όσο για το Βρωμύλ, είναι απλά φοβερός και μάλλον διπλά τυχερός αφού τον φροντίζουν δυο σπίτια

Stella θα σου πει και η Larogatoula αλλά έχω την εντύπωση ότι οι φιλοζωικές δανείζουν αρκεί να υπάρχουν ελεύθερες.Να την αγοράσεις δεν λέει γιατί είναι πανάκριβες. Εδώ Πειραιά με βοήθησαν αρκετές φορές με γατοπαγίδα οι nine lives στις στειρώσεις κυρίως των γατιών που με τίποτα δεν μπορούσα να πιάσω. Θέλει βέβαια υπομονή γιατί όλα θα περάσουν από εκεί και πιθανόν να μπει άλλο εκτός αυτό που θέλεις. Σίγουρα χρειάζεσαι βοήθεια και από κάποιο άλλο άτομο να απομακρύνει τα υπόλοιπα.Βάζεις την τροφή στο βάθος και μόλις πατήσει το ποδαράκι σε ένα συγκεκριμένο σημείο κλίνει σαν φάκα.Βέβαια το σοκ είναι μεγάλο για το γατί εκείνη τη στιγμή αλλά έχεις έτοιμο και ένα πανί να ρίξεις από πάνω οπότε αμέσως ηρεμεί. Πας σφαίρα κτηνίατρο.
Πατεδάκι κυρίως ή κανένα γκουρμεδάκι μυρωδάτο ίσως τον δελεάσει.Και φυσικά πρέπει να είναι και λίγο νηστικός.
Καλή επιτυχία .

τι υπεροχο που ειναι το γατοκοπαδι σου και ποσο πολυ τ΄αγαπας ολα τους και τα φροντιζεις ευχομαι τ΄αρρωστα σου ν΄αναρρωσουν γρηγορα και να γινει οτι το καλυτερο με τον Τιτανα σου

θα συμφωνησω με τη λινα για το θεμα γατοπαγιδα.ετοιμαζομουν να κανω το ιδιο για τη λευκοθεα ,δηλ. να απευθυνθω στις 9 lives για γατοπαγιδα αλλα με βοηθησε η Δαφνη τελικα. Εχω περασει το ιδιο δυσκολα με τη Λευκοθεα και αντιλαμβανομαι την αγωνια σου. Ο τιτανας ουτε ψητο κοτοπουλο σουβλας δεν τρωει ? ωστε να τριψεις χαπακι πανω σ'αυτο. Εκτος και αν χρησιμοποιησεις γνωστο ηρεμιστικο ,παλι με τον ιδιο τροπο για να πατε γιατρο. Βεβαια εμεις στη Λευκοθεα χρησιμοποιησαμε αλλα δεν την επιασε γιατι ηταν πολυ στρεσσαρισμενη..Αλλα στον τιτανα μπορει να ειναι αλλιως. Απλα θα εισαι μαζι του συνεχεια μεχρι να τον πιασει και να τον βαλετε σε κλουβακι.
Εγω βεβαια θα ελεγα καλυτερα την περιπτωση των 9 lives αν δραστηριοποιουνται και θεσσαλονικη

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις!
Θα ψάξω τη 9lives που λέτε και αύριο το πρωί θα πάρω και τη φιλοζωική της περιοχής.
Δυστυχώς ο Τιτάνας εξακολουθεί να τρώει μόνο κροκέτα, κοτόπουλο το μύρισε κι έφυγε, γκουρμεδάκια κτλ τίποτα.
Σήμερα πήρα δική μας κονσέρβα τόνο και σαρδέλα. Θα τα δοκιμάσω και τα δύο και βλέπουμε.
Το άλλο θέμα είναι ότι ο Τιτάνας δεν πλησιάζει ποτέ παρουσία άλλων ανθρώπων. Ούτε σε δικούς μου δηλαδή που επίσης τα ταϊζουν και το 2ο είναι ότι εμφανίζεται πάντα βράδυ. Δεν τον έχω δει ούτε μια φορά πρωί και δεν ξέρω που τη βγάζει.
Βρήκα στο άμαζον αυτά τα pill pockets που είναι σαν κροκέτες και μπαίνει μέσα το χάπι και τα έχω παραγγείλει, μήπως και..
Belezza μου πιο ηρεμιστικό λες; Και πως το χορηγείς; Κι αυτό με φαγητό; Γιατί όπως καταλαβαίνετε "περιορίζει" πολύ τις κινήσεις μου αυτός ο γάτος!

Προς το παρόν λοιπόν συνεχίζω την προσέγγιση, είμαι σε αναζήτητση παγίδας και δοκιμάζω τροφές μήπως καταφέρω να δώσω εν τω μεταξύ αντιβίωση.
Ξεχνάω κάτι; Μπορώ να κάνω κάτι άλλο λέτε;

Κι ακούω τα τα "Νιαααου" τα βαρβάτα και βγαίνω να δω τι γίνεται..να έχουμε μια ιδέα παραπάνω για τις μεταξύ τους ισορροπίες.
Μαϊμούς προκαλεί Μπομπ.
Μπομπ τον παίρνει στο κυνήγι.
Μαϊμούς εξαφανίζεται!
Που πας βρε νέοπα και πουλάς μούρη στον παλιό; Αφού ο Μπομπ είναι το Α αρσενικό εδώ πέρα..μετά δεν προλαβαίνω να τους γιατροπορεύω!

Πριν από καμιά εβδομάδα ό Μαϊμούς εμφανιζόταν ελάχιστα κι κατάλαβα ότι προσπαθούσε να αλλάξει γειτονιά γιατί τον κυνηγούσε ο Μπομπ.
Μετά κόπων και βασάνων τον "επανέφερα" στη θέση του, μην απομακρυνθεί και χαθεί.
Καλόπιασμα στο Μαϊμού, "μάλωμα" - επιβράβευση στο Μπομπ, τους κατάφερα. Κι άρχισε πάλι τις μαγκιές ο Μαϊμούδαρος.
Είχα δρομολογήσει τη στείρωση του η αλήθεια είναι για αυτό το μήνα, αλλά εντωμεταξύ..Τιτάνας!
Αυτά τα αγοράκια, τον απάλευτο!

Δεν παιζονται. Περισσοτερο αγχος υπαρχει με τα αγορια κατα μια εννοια παρα με τα κοριτσια

δεν νομιζω οτι οι 9liveς δραστηριοποιουνται στη Θεσ/κη.Υπαρχει η γατοομαδα θεσ/κης εχουν σελιδα στο φβ,ισως μπορουν να σε βοηθησουν

Ο Τιτάνας δεν ήρθε σήμερα
Και τριγυρνούσα πόση ώρα κάτω.
Ας είναι καλά, μόνο να είναι καλά. Και θα βρω τρόπο.

Εμφανίστηκε ο κύριος κατά τις 4!
Τρέχοντας κατέβηκα με τις σαρδέλες!
Τα καλά νέα είναι ότι δεν κουτσαίνει πια και με συγκρατημένη αισιοδοξία θα πω ότι το τράυμα του μου φάνηκε λιιιγο καλύτερα.
Ψαχνόταν να μαλώσει με άλλα αρσενικά, κάτι που δεν έκανε τις προηγούμενες ημέρες, αρά το θεωρώ κι αυτό καλό. Θα ένιωσε να παίρνει λίγο τα πάνω του. Μόνο να συνεχίσει τη θετική του πορεία, γιατί ακριβώς το ίδιο συνέβη με Γλύκα και Βρωμύλ. Μια φαίνονταν λίγο καλύτερα τα τραύματα και μια χειροτέρευαν, κάτι που απ'ότι έμαθα είναι κλασσικό σε τέτοιους τραυματισμούς.
Θα δούμε..
Τα κακά νέα είναι ότι δεν τρώει τίποτα άλλο, τίποτα!
Ανοίγω κονσερβάκι με σαρδέλες, σημειώνω ότι γίνεται σφαγή κάτω όποτε τους παίρνω τέτοιο.
Του δίνω κομματάκι, το μυρίζει 18 ώρες και το τρώει! Πανηγύρι εγώ!
Δίνω δεύτερο κομματάκι, το μυρίζει ξανά, το προσπερνά και πάει στις κροκέτες
Οι διατροφικές επιλογές αυτού του γάτου με ξεπερνούν!
Σήμερα θα δούμε τι τύχη θα έχει ο τόνος μαζί του. Επίσης δική μας κονσέρβα.

Μπράβο, μπράβο που εμφανίστηκε και κυρίως που δοκίμασε επιτέλους το μεζεδάκι!
Θαυματουργές οι σαρδέλες?Να τις έχουμε υπ'όψιν.

για δες βρε τον τιτανα .ακου μονο ξηρα.....αντε να καταλαβεις τωρα.

Σήμερα ήταν όμορφη βραδιά.
Ο Τιτάνας αν και δεν εμφανίστηκε εξαρχής, εμφανίστηκε πριν λίγο που κατέβηκα για περίπτερο.
Με βλέπει, τον φωνάζω, κοντοστέκεται σε μικρή απόσταση..και αρχίζει κάτι βαρελάκια υπερπαραγωγές! Το ζήσαμε κι αυτό λέω. Μου έκανε κι αυτό το εφετζίδικο πέσιμο στο πλάι, που μου το κάνει η Γκρίνια μου, σε slow motion αρχικά, ενθουσιώδη βαρελάκια με το που γύρισε κοιλίτσα!
Έμεινα να τον βλέπω και να του λέω "Μπράβο"..
Το γατομουτράκι του από σοβαρό που τον γνώρισα και από θλιμμένο που ήταν τελευταία σήμερα είχε κάτι παιχνιδιάρικο.
Δεν ξέρω αν τις βλέπετε κι εσείς αυτές τις μικροδιαφορές στα πρόσωπα των ζώων. Εγώ πολύ συχνά διακρίνω τέτοιες διαφορές, από περίοδο σε περίοδο ή κι από μέρα σε μέρα.
Ιδέα μου λέτε;
Όπως και να έχει κάποιες φορές βλέπουμε ένα ζώο κι αντιλαμβανόμαστε, με τα δικά μας έστω δεδομένα, πως κάτι θέλει να μας πει. Εγώ ας πούμε σήμερα ένιωσα ότι ο Τιτάνας καταλαβαίνει το ενδιαφέρον, ήταν κάπως σαν το γατίσιο "Ξέρω ότι σε νοιάζει" "Ευχαριστώ που ασχολείσαι και κρατάς τους άλλους μακριά για να φάω..", πολλές οι "ανθρωπίστικες" ερμηνείες που μπορούν να δοθούν.
Δεν έχει σημασία που ακόμη έχουμε ελάχιστη απόσταση τα 30cm μεταξύ μας, ούτε αν με καταγρατζουνούσε σε μια απόπειρα μαζέματος. Πιστεύω ότι ο Τιτάνας κάτι ήθελε να δείξει σήμερα και αυτό το κάτι το δέχτηκα με χαμόγελο!
Ποιος ξέρει, σημασία έχει ότι το τραύμα του ήταν 2η μέρα συνεχόμενα στεγνό κι αυτό είναι πολύ καλό! Μακάρι να συνεχίσει έτσι!
Τον τόνο δε τον άνοιξα, γιατί μαζεύτηκε πάλι το μισό κοπάδι μόλις με κατάλαβαν κι ο Τιτάνας τράβηξε καμαρωτός για τα μπωλ με τις κροκέτες.

Τα άλλα νέα μας είναι ότι ο Μπομπ, ο Τιτάνας κι ο Μαϊμούς κυνηγάνε το Κορίτσι μου..πφφφ. Αυτή τη γατούλα, δυο άτομα την παρακολουθούμε για να την προλάβουμε να "ξεπαιδιάσει" και να τη στειρώσουμε και τσουπ απευθείας οίστρος! Και δεν δίνει και άλλα σημάδια, τις κλασσικές χαριτωμενιές δηλαδή. Μια μέρα ασχολείται με τα γατάκια της και την επόμενη την κυνηγάνε 5 γάτοι!

Πάνω σε αυτό ήθελα να σας ρωτήσω κιόλας..
Μήπως εκτός από τις χαριτωμενιές είναι και η νευρικότητα σημάδι οίστρου;; Γιατί τις τελευταίες μέρες ήταν κάπως ευερέθιστη

Επίσης παρατήρησα το εξής μεταξύ των αρσενικών. Νομίζω πως μαλώνουν όσο η θηλυκιά είναι σε προοίστρο. Μόλις μπει κανονικά σε οίστρο συνεργάζονται για το ζευγάρωμα. Το είχα παρατηρήσει σε προηγούμενη γέννα του Κοριτσιού μου και τώρα ξάνα. Μέχρι και χθες τρώγονταν και οι 3, Μπομπ, Τιτάνας και Μαϊμούς. Σήμερα κανείς δεν έδειξε να ενοχλείται από την παρουσία του άλλου. Μεταφέρω και παρατηρήσεις "εγκυκλοπαιδικού" ενδιαφέροντος

Ο μικρός Μιλού μου μεγαλώνει κι ακόμη δεν αξιώθηκα να τον πάω για εμβόλιο
Αν και η αλήθεια είναι ότι μια να κλέισει το δικό του τραύμα, μια που δεν έτρωγε, είπα να αποκτήσει λίγο μπουτάκι πριν τον κουράρω, δεν ξέρεις καμιά φορά, μια σταλίτσα ήταν, μην το πειράξει..
Έχει όμως τρομερό θέμα με τα παράσιτα.
Παίρνει χάπι, την άλλη μέρα ξεπρήζεται, μέσα σε μερικές μέρες ξανα.
Πρώτη φορά πετυχαίνω τέτοια επίμονη περίπτωση. Κι ο κτηνίατρος μας που τον γιατροπόρεψε αρχικά επέμεινε πολύ, με πήρε και τηλέφωνο ξανά να μου πει να του δώσω χάπι. Συνήθως δε δίνει τέτοια έμφαση στην αποπαρασίτωση των αδεσπότων, λέει τα κλασσικά. Είχε και ταινίες το μωρό μου. Και παρόλα αυτά πάλεψε και την πληγούλα του και όλα και τα κατάφερε. Ουφ, πάντα τέτοιες μικρές επιτυχίες να ζούμε.

Τέλος ανανέωσα το φωτογραφικό υλικό μου και θα κάνουμε προσεχώς "επίδειξη" και τις υπόλοιπες συστάσεις.

Σπόιλερ:

για τη γατουλα που λες τη θηλυκη δε μπορεις να την πας για στειρωση; και σε οιστρο αν ειναι ακομα κι αν ειναι σε αρχη εγκυμοσυνης η στειρωση μπορει να γινει.

Ήταν η πρώτη που είχα στο πρόγραμμα για στείρωση, αλλά τώρα απ'όσο ξέρω είναι λίγο επικίνδυνο λόγω πίθανών επιπλοκών και φοβάμαι να την πάω. Δεν υπάρχει κίνδυνος αιμοραγίας; Μην πάω να κάνω καλό και κάνω τα χειρότερα..
Τώρα αν είναι ήδη έγκυος, δεν ξέρω..το σκέφτηκα, κωλύομαι λίγο να επέμβω, όσο αυτονόητη κι αν μου είναι η στείρωση των αδεσπότων γενικότερα, σε τέτοια περίπτωση μου είναι δύσκολο να το αποφασίσω.
Ένα άλλο θέμα είναι ότι ακόμη φοβάμαι για τα τραυματισμένα και δεν ξέρω τι θα βγει αυτό το μήνα από λοιπά κτηνιατρικά έξοδα κι έτσι είμαι λίγο εγκρατής. Ο Τιτάνας είναι υπό παρακολούθηση, όπως κι ο Μαίμους που το τραύμα του φαίνεται στάσιμο και μέχρι τέλος του μήνα θα κάνει σίγουρα εμβόλια κι επιπλέον αποπαρασιτώσεις ο Μιλού, οπότε είναι δύσκολος μήνας!
Ελπίζω να την προλάβω και να την πάω μέσα στο Γενάρη.

Απο την περιπτωση της Λευκοθεας εχω κανει διατριβη.μπορει να δεις σημαδια οιστρου απο τις πρωτες κιολας μερες που εχει γεννησει .Η λευκοθεα ,μολις ειχε γεννησει σχεδον τα μακαρον (καμια εβδομαδα και εκανε βαρελακια) δεν ξερω ομως αν πραγματικα ειναι οιστρος γιατι τα αρσενικα τα εδιωχνε και τα κυνηγουσε .
ο γιατρος μου ειχε πει οτι η καταλληλη περιοδος για στειρωση ειναι αφου απογαλακτισθουν τα μωρα και μετα. οχι οσο θηλαζει.εστω αφου γινουν περιπου 2 μηνων τα μωρα. Η Λευκοθεα βεβαια τα donuts τα θηλασε μεχρι που εγιναν 4 μηνων .
Παντως μετα τους 2 μηνες θηλασμου μπορεις ανετα. Βεβαια το θεμα ειναι να μην προλαβει και ξαναμεινει εγκυος. η ιδια τα διωχνει τα αρσενικα ή τα πλησιαζει?

Μέχρι χθες νόμιζα ότι τους έδιωχνε, σήμερα βεβαιώθηκα πως πάλι δεν πρόλαβα.
Είμαι κάθε βράδυ κάτω, χθες ήταν η πρώτη φορά που τα μωρά της πηγάν μόνα στο φαγητό. Μέχρι προχθές ήταν μαζί τους. Πρώτα έτρωγε αυτή και κρύβονταν τα μικρά, μετά τρώγανε μαζί, μετά τα παρακολουθούσε και σιγά σιγά μεγάλωνε την απόσταση, αλλά ήταν πάντα εκεί κι αγριέυε σε όλους τους αρσενικούς. Χθες τα άφησε στη νταντά Βρωμύλ και δεν ήρθε την ώρα του φαγητού, αλλά λίγο αργότερα, ε σήμερα αφιόνι..
Από τις πρώτες μέρες βαρελάκια ε; εγώ που ρώτησα το γιατρό μου είπε ότι πρέπει να διώξει τα γατιά της για να μπει σε οίστρο. Βέβαια όπως είπες για τη Λευκοθέα κι αυτή μέχρι 4 μηνών τα πάει και ουσιαστικά δεν τα διώχνει ποτέ, τους μαθαίνει απλά να ζούνε με τα υπόλοιπα.
Όσες φορές στο παρελθόν μετέφερε άλλη γάτα εδώ μπροστά γατάκια δεν τα κατάφεραν, σκοτώθηκαν όλα, αφού η εκάτοτε μαμά ήταν στο πηγαινέ έλα. Κι ας είναι ήσυχη γειτονιά, κάτω των δύο μηνών δεν τα καταφέρνουν.
Ο Μιλού αποτελεί ευτυχώς μέχρι στιγμής εξαίρεση, κι αυτό γιατί χάθηκε από μαμά μάλλον, έπαθε ότι έπαθε, ήταν φοβισμένος κι έμαθε να φυλάγεται και να περιμένει εμένα.
Έτσι δεν τη μάζεψα κι εγώ νωρίτερα, γιατί λέω κάτσε τους μαθαίνει να κινούνται, άρα τη χρειάζονται ακόμη, όπως και ο Σπόρος, αυτός τα κατάφερε γιατί του έμαθε πως να λειτουργεί.
Τι να πω με αυτό το κοριτσάκι, πολύ πολύ καρπερό.

Επίσης "γεμίζει" ξανά το χτύπημα του Μαϊμού. Τουλάχιστον αυτός παίρνει αντιβίωση.
Δεν προλαβαίνονται..

εαν την πας τωρα, Στελλα, χωρις αλλη καθυστερηση, θα προλαβεις τα χειροτερα. ετυχε καμποσες φορες τα θηλυκα που πηγα για στειρωση να ειναι και στην αρχη μιας εγκυμοσυνης και σε οιστρο και δεν αντιμετωπισα κανενα προβλημα. Απο το να γεννησει κι αλλα αδεσποτα και να βασανιστει κι η ιδια, στειρωσε την μη φοβασαι.

Το Κοριτσάκι μου έχει να φανεί από την τελευταία φορά που σας έγραψα..Κι ότι είχα μιλήσει με τον κτηνίατρο και μου είπε κι αυτός πως στις γατούλες μπορεί να γίνει στείρωση ακόμη κι αν είναι σε οίστρο. Όταν κάνουμε σχέδια δε λένε...
Και τα γατάκια της άφαντα, ενώ τα είχε εγκλιματίσει εκεί στα πιατάκια και είχαν αρχίσει να με συνηθίζουν κάπως. Τα μικρά χάθηκαν μια δυο μέρες μετά τη μαμά τους. Τα πανέμορφα μου τα πορτοκαλάκια.

Μόνο να είναι καλά θέλω και να ξαναγυρίσουν. Ποτέ δεν έχει λείψει τόσες μέρες το κορίτσι μου.
Ο Μαϊμούς έχει τελικά απόστημα και παίρνει αντιβίωση και γενικότερα έχω μια θλίψη που δεν τα προλαβαίνω..
Και σαν να μην φτάνουν οι περιπέτειές τους, γκρεμίζουν και τα παλιόσπιτα εδώ μπροστά, τη μικρή "ζούγκλα" μας που παρέχει καταφύγιο σε τόσα ζώα εδώ μπροστά. Βλέπω την περίφραξη που βάλανε και πιάνεται η καρδιά μου. Ήταν βολικά εδώ. Που θα πάνε τώρα τα μωρά μου;
Την ημέρα που έστησαν την περίφραξη, όταν κατέβηκα για να ταϊσω μαζεύτηκαν όλα και από τα 3 σημεία που ταϊζω, πολύ ασυνήθιστο και ήταν μαζεμένα και με κοιτούσαν, ούτε χι, ούτε νιαουρίσματα ως συνήθως.

Το μόνο καλό που έχω να μεταφέρω είναι πως έγινε ένα μικρό θαύμα και χάιδεψα τον Τιτάνα! Οι προσπάθειες προσέγγισης απέδωσαν και μου επέτρεψε ένα μικρό χαδάκι, ενώ μάλλον αποφάσισε να γίνει κι αυτός μόνιμος. Το τραύμα του δε, πάει πολύ καλύτερα ευτυχώς.

Στενοχώριες γενικά, σε όλα τα επίπεδα..απλά τα θέματα των αδεσπότων με ρίχνουν πολύ. Αναρωτιέμαι πως θα είναι οι φετινές γατογιορτές μας.

παντα αυτο με απασχολουσε απο τοτε που εμφανισθηκε η λευκοθεα και μπηκα κι εγω στον προβληματισμο και τη φροντιδα των αδεσποτων. που θα εγκατασταθουν?σε καταλαβαινω λοιπον ,γιατι οταν δεν υπαρχει καποιος προστατευμενος χωρος ειναι πολυ δυσκολο. αν εχεις καποιο παραπλευρο χωρο ή καποιο κηπο στην πισω πλευρα της πολυκατοικιας σου μηπως να μετεφερες εκει το ταισμα να σε δουν και να αρχισουν να μεταφερονται?σκεψου κατι .πολλες φορες απο το πουθενα ερχονται λυσεις. τωρα για τη μανουλα ,μπορει οντως (το πιο πιθανο) να ξαναεμφανισθει. συνηθως θελουν να προστατεψουν τα μωρα και τα μεταφερουν .εισαι σιγουρη οτι δεν τα μετεφερε η ιδια?μηπως την ακολουθησαν καπου αλλου?περιμενε παντως

Αυτά τα χαλάσματα ήταν γατοπαράδεισος. Ασχέτως που εγώ δεν είχα πρόσβαση, για τα γατούλια ήταν ότι πρέπει. Έχει και πολύ πυκνή βλάστηση για να κρυφτούν και να κυνηγήσουν. Τώρα θα τα ξεπατώσουν κι αυτά και θα μείνει ένα μεγάλο χωράφι..
Δε μένουν όλα εδώ, κάποια πάνε σε φιλικές αυλές παραδίπλα από εμάς, και κάποια μένουν ένα στενό πιο πάνω, δεν ξέρω που, λογικά σε άλλες φιλικές αυλές.
Ο Γλύκας θα σας πω ότι έμενε σε αυλή με τον αδερφό του το Μαϊμού, όπου είχε σκυλόσπιτο και προστασία και μετακόμισε εδώ μπροστά, έπεισε τον Σπόρο να τον δεχτεί και εγκαταστάθηκε ακριβώς απέναντι από το μπαλκόνι μας. Χθές αντιλήφθηκα ότι είναι σε διαδικασία μετακόμισης και το Μπομπάκι, μια γατουλίτσα περίπου 6 μηνών..ακόμη δε σας τη γνώρισα και νομίζω ότι βρήκαν καταφύγιο ο Μπομπ κι ο Τιτάνας εδώ..κακός συγχρονισμός.
Στην πολυκατοικία μας όμως δεν έχει άλλο χώρο και μου είχαν κάνει θέμα γιατί τάιζα στο πεζοδρόμιο μπροστά από το σπίτι μας. Σημειώνω ότι σκουπίδια δεν αφήνω ποτέ, αντιθέτως μαζεύω ότι αφήνουν άλλοι.
(Προχθές τους άφησαν μουχλιασμένο αρακά και χωριάτικη σαλάτα..αν είναι δυνατόν, αλλά τέλοσπάντων.)
Πήγα απέναντι στο χωράφι, αλλά στην άκρη του δρόμου, μου πετούσαν τα πιάτα, ε και τελικά "εξελίχθηκα" και μπαίνω μέσα στα χόρτα και εχώ εκει τα πιάτα τους και δεν μας ενοχλούν πια. Δίπλα ακριβώς είναι τα παλιόσπιτα που βρίσκουν καταφύγιο, δεν ξέρω τι θα γίνει, αν και όπως τα λες είναι belezza μου, στην ανάγκη έρχονται οι λύσεις..

Η μαμά μου λέει αν τα γκρεμίσουν να βάλουμε σπιτάκια. Δεν θέλω όμως κάτι να τραβάει την προσοχή..όταν πετάνε τα μπωλ του νερού φαντάσου τις φωλίτσες..
Είχε ο αδερφός μου μια ιδέα για "υπόγεια" σπιτάκια, ανάμεσα σε ότι δέντρο απομείνει, ενώ εγώ σκέφτηκα τα "δεντρόσπιτα" ως λύση, έχει κανά δυό πολύ βολικά δέντρα που τα άφησαν εκτός περίφραξης, άρα μάλλον θα μείνουν. Θα το δούμε.
Για τα υπόλοιπα όντως μόνο να περιμένω μπορώ.

Τέτοιες ώρες διαπιστώνω ότι το δέσιμο με το κοπάδι είναι πια μεγαλύτερο απ'όσο υπολόγιζα εξαρχής. Όλοι ξέρουμε τις δυσκολίες της αδέσποτης ζωής, αλλά επέλεξα να τις παραβλέψω και τώρα με πειράζει.