Ζητούνται βιογραφικά για τον κτηνίατρο της ζωής της γάτας μο

*** Αφιερωμένο στον Αίλουρο… Αν τον ήξερα τότε, η Foxy μας δεν θα έφευγε στην αγκαλιά του ουράνιου τόξου


Οι περισσότεροι από εμάς του ζωόφιλους λατρεύουμε τα ζώα μας, διότι κι αυτά είναι οικογένεια… Θέλουμε το καλύτερο γιʼ αυτά και τα έχουμε, όπως θα είχαμε (ή έχουμε) τα παιδιά μας. Ο δεσμός ανθρώπου-ζώου και η ψυχολογική σημασία του είναι πολύ δύσκολο να κατανοηθεί από μη ζωόφιλους και τις περισσότερες φορές και από μη συνειδητοποιημένους ζωόφιλους. Το ζώο μας δεν είναι ένα πράγμα, ούτε ένα από «αντικείμενο» της καθημερινότητάς μας. Το ζώο μας είναι πολλές φορές το στήριγμα και το αποκούμπι μας, ο σύντροφός μας, η παρέα μας, το φιλαράκι μας… Γιʼ αυτό τον λόγο και θέλουμε να έχει την καλύτερη δυνατή φροντίδα, ώστε να μείνει για πολλά χρόνια κοντά μας. Στη φροντίδα αυτή συμπεριλαμβάνεται φυσικά και ο κτηνίατρος…

Η επιλογή κτηνιάτρου δεν πρέπει να γίνεται ελαφρά τη καρδία, αντίθετα πρέπει να είναι συνειδητοποιημένη και να γίνεται με συγκεκριμένα αντικειμενικά κριτήρια. Και τούτο διότι μια κακή επιλογή κτηνιάτρου μπορεί να έχει δυσμενείς συνέπειες για την υγεία του ζώου μας, την καλοζωϊα του, έτσι όπως αυτή την αντιλαμβάνεται ο κάθε ζωόφιλος, αλλά και κάποιες φορές και για την ίδια τη ζωή του.

Οι περισσότεροι θα πουν «εντάξει ένα εμβόλιο μπορεί να το κάνει και ο πιο άσχετος κτηνίατρος» και θα επιλέξουν αρκετές φορές τον πιο φτηνό ή τον πιο κοντινό σε αυτούς κτηνίατρο. Δεν θα κάνουν «έρευνα αγοράς»… Δεν θα ρωτήσουν άλλους φολόζωους. Η αντίληψη αυτή είναι λανθασμένη. Αλλά είναι και επικίνδυνη... Όντως, το εμβόλιο δεν είναι δύσκολη υπόθεση! Όντως η στείρωση είναι μία επέμβαση ρουτίνας! Όμως στον κτηνίατρο δεν πάμε ΜΟΝΟ για το εμβόλιο, ούτε φυσικά για τη στείρωση! Ο κτηνίατρος πρέπει να έχει τις γνώσεις και την εμπειρία (η ιατρική είναι και συμπτωματοσιολογία, επομένως η εμπειρία διαδραματίζει τεράστιο ρόλο!!!) να εκτιμήσει και να αξιολογήσει την υγεία του ζώου μας, παρατηρώντας σημάδια που για εμάς δεν έχουν καμία απολύτως σημασία… Για εκείνον όμως καταδεικνύουν συμπτώματα σοβαρών πολλές φορές νόσων! Αν τα συμπτώματα αυτά δεν διαγνωσθούν έγκαιρα, τότε η ζωή του κατοικιδίου μας κινδυνεύει. Επομένως, απαραίτητη είναι η τακτική επίσκεψη του κτηνιάτρου μας (τουλάχιστον μία φορά το εξάμηνο): κτηνίατρος που απλώς κάνει τα εμβόλια και δεν αφιερώνει λίγο (ή και περισσότερο) χρόνο να «παρατηρήσει» το ζώο μας, να το κοιτάξει διερευνητικά, να αποκρυπτογραφήσει τη συμπεριφορά του είναι –το λιγότερο- επικίνδυνος… Και είναι επικίνδυνος διότι, είτε από άγνοια είτε από οκνηρία-αδιαφορία, επιδεικνύει αμέλεια σε ένα σημαντικότατο τομέα της ιατρικής, την πρόληψη.

Κεφαλαιώδους σημασίας είναι όμως και η επιλογή έμπειρου κτηνίατρου και κατηρτισμένου επιστήμονα! Και τούτο διότι σε τι ωφελεί η παρατήρηση, αν ο κτηνίατρος δεν ξέρει τι και πώς να ψάξει ή δεν μπορεί να αξιολογήσει όσα βλέπει; Κτηνίατρος ο οποίος τα βλέπει όλα «ρόδινα», δεν αναζητά αναλυτικό ιστορικό και απλώς «υποθέτει» ή δίνει διάφορες εκδοχές, όταν ερωτάται, πρέπει επίσης να αντιμετωπίζεται με κριτικό μάτι. Μην φοβάστε να κάνετε ερωτήσεις στον κτηνίατρό σας… Μην ντραπείτε να ζητήσετε εξηγήσεις και να πάρετε πληροφορίες. Αν σας δώσει γενικόλογες απαντήσεις, επιμείνετε. Είναι δικαίωμά σας να γνωρίζετε. Είναι υποχρέωσή του να σας πληροφορήσει. Και είναι ιατρικό του καθήκον να είναι έγκυρος στις απαντήσεις του. Δεν βρίσκεται εκεί απλώς για να κάνει το εμβόλιο ή τη στείρωση και να εισπράξει την επίσκεψη! Η σχέση με τον κτηνίατρο δεν είναι και δεν πρέπει να είναι πελατειακή. Είναι σχέση συνεργασίας για το καλό ζώου και ανθρώπου. Λαμβάνοντας αναλυτικές πληροφορίες έχετε τη δυνατότητα να τις διασταυρώσετε! Ειδικά αν δεν γνωρίζετε καθόλου τον κτηνίατρο και πάτε για πρώτη φορά, χωρίς να έχετε λάβει πληροφορίες από φιλόζωους ή άλλες πηγές (υπάρχουν τόσες, μην το παραγνωρίζετε!), ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να τον ΤΕΣΤΑΡΕΤΕ. Αν περιμένετε να τον τεστάρετε «εκ του αποτελέσματος» μπορεί και να αργήσετε πάρα πολύ με ανυπολόγιστες συνέπειες… Διότι αν το «αποτέλεσμα» είναι κακό, δεν υπάρχει αρκετές φορές σημείο επιστροφής. Δυστυχώς, κακοί επιστήμονες υπάρχουν πολλοί, όπως και κακοί κτηνίατροι.
Κάτι σημαντικό: Μην επηρεαστείτε από ενδεχόμενη υπέρμετρη φιλοζωία του κτηνιάτρου σας (αν π.χ. έχει μαζέψει και φροντίζει ένα αδέσποτο γατάκι ή αν ταϊζει όλες τις αδέσποτες γάτες της γειτονιάς). Καλώς ή κακώς, η φιλοζωϊα του δεν μπορεί να διασώσει το ζώο σας όταν κινδυνεύσει (!), αν υπάρξει εκείνη η άτυχη στιγμή. Αυτό να το γνωρίζετε! Μόνο η εμπειρία του και ο επαγγελματισμός του μπορούν να σας είναι χρήσιμα!! Και αυτά ΠΡΩΤΑ πρέπει να επιζητάτε… Η φιλοζωϊα έπεται, χωρίς όμως και να είναι αναγκαία: αν και ένας καλός επαγγελματίας του κλάδου είναι και φιλόζωος.
Κεφαλαιώδους σημασίας είναι κατά τη γνώμη μου και η προθυμία του κτηνιάτρου να παράσχει πληροφορίες από το τηλέφωνο και μάλιστα σε μη εργάσιμες ημέρες και ώρες αλλά και να ανοίξει το κτηνιατρείο του κατά παραγγελία, όταν παρουσιαστεί αδήριτη ανάγκη! Το πρώτο τείνει να εκλείψει, στο βωμό του κέρδους (ο κτηνίατρος είναι επαγγελματίας και δυστυχώς η παροχή πληροφοριών από το τηλέφωνο δεν προσπορίζει κέρδος). Το δεύτερο είναι πραγματικά σπάνιο! Είναι σπάνιο ακόμα και στους γιατρούς των ανθρώπων (πολλώ δε μάλλον στους κτηνιάτρους)! Παρόλα αυτά, είναι εξαιρετικά σημαντικό, όταν συμβεί η κακιά στιγμή! Η στιγμή που χρειάζομαι περισσότερο τον κτηνίατρό μου είναι όταν το ζώο μου κινδυνεύει. Και ΣΥΝΗΘΩΣ (αν όχι πάντα…) η κακιά στιγμή δεν υπολογίζει εργάσιμες ώρες και ημέρες! Τη στιγμή εκείνη, π.χ. το Σάββατο το βράδυ στις 11, ήτοι τότε που το γατί μου χτυπήθηκε από αυτοκίνητο και πεθαίνει, είναι που έχω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΓΚΗ τον κτηνίατρό μου να με καθοδηγήσει, να εκτιμήσει το σοβαρότητα της κατάστασης της ζώου μου και να με βοηθήσει ώστε να μην χαθεί. Να ξενυχτίσει μαζί μου δίπλα στο ζώο μου. Να γίνουμε σύμμαχοι με σκοπό τη διάσωση μιας ζωής (πειράζει που δεν είναι ανθρώπινη? ).

Το Σάββατο 16η Σεπτεμβρίου 2000 και ώρα περίπου 14.00 η γατούλα μας η Foxy έπεσε από τον έβδομο όροφο κυνηγώντας ένα πετούμενο… Ελεύθερη πτώση και από κάτω μπετόν. Τη βρήκαμε ζωντανή στην είσοδο της πολυκατοικίας, σχεδόν 10 λεπτά αφού έπεσε. Εξωτερικά δεν φαινόταν το παραμικρό… Ήταν εμφανές όμως ότι το γατί ήταν σε κρίσιμη κατάσταση, δεν μπορούσε να αναπνεύσει ή ανέπνεε ακανόνιστα… Πρώτη μου σκέψη η αναζήτηση του κτηνιάτρου μου, ο οποίος με γνώριζε εδώ πολλά χρόνια και τον οποίο -μη έχοντας γνωρίσει τον καλύτερο- θεωρούσα τότε πολύ καλό επαγγελματία (ποτέ εξάλλου δεν είχε κάνει λάθος στο εμβόλιο…)… Εκείνος, σήκωσε το κινητό του, άκουσε τι είχε συμβεί και με αποστόμωσε: «δεν μπορώ αυτή τη στιγμή, είναι μεσημέρι, η γυναίκα μου γεννάει σε λίγες ημέρες και ξέρεις πώς είναι αυτά τα πράγματα … φέρτην από Δευτέρα…». «Μα, Κ. δεν θα ζει τη Δευτέρα το ζώο!», του είπα… Η απάντηση ήταν τόσο ρητή και κατηγορηματική όσο και το κλείσιμο του ακουστικού που επακολούθησε… Έκανα υπεράνθρωπες προσπάθειες να βρω κτηνίατρο την ώρα εκείνη… Γνώριζα για το Νοσοκομείο Ζώων στο Πικέρμι που λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο (μεγάλη παρηγοριά που υπάρχει!, και τούτο διότι καλό είναι να υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, ακόμα κι αν έχετε τον καλύτερο κτηνίατρο –άνθρωπος είναι κι αυτός), αλλά επέλεξα ένα κτηνίατρο πιο κοντά σε εμένα (για να μην ταλαιπωρηθεί και το ζώο προς το Πικέρμι)… Για κακή μου τύχη κατέληξα σε ένα κτηνίατρο άχρηστο, σαββούρα, για πέταμα, ο οποίος μας δέχθηκε ως έκτακτο περιστατικό!! Η Foxy ξεψύχησε στο κτηνιατρείο του από εσωτερική αιμορραγία 3 ώρες αργότερα βιώνοντας φριχτούς πόνους. Το μοναδικό που της έκανε για να την «σώσει» ήταν να βάλει ορό και να «περιμένει» να απορροφηθεί το αιμάτωμα που διέγνωσε ( ότι είχε δημιουργηθεί στους πνεύμονές της. Την ίδια στιγμή εξέφραζε την ανησυχία του για την ψυχολογία μας... Ο πρώτος κτηνίατρος (ο τότε κτηνίατρός μου) ήταν καλός επιστήμονας. Ο δεύτερος δεν είχε «ωράριο». Κανένας από τους δύο δεν μπόρεσε να σώσει τη Foxy μας που πέθανε σε ηλικία 1,5 έτους.
Συμπέρασμα: Ο κτηνίατρος πρέπει να είναι προσβάσιμος τη στιγμή που τον έχεις ανάγκη! Να έχει τη θέληση και το μεγαλείο να παρατήσει το οικογενειακό του τραπέζι ή το σινεμά του για να βοηθήσει το ζώο, όταν φυσικά υπάρχει ΑΝΑΓΚΗ ΑΜΕΣΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ και πρόκειται για ΖΗΤΗΜΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ. Και εννοείται να συνδυάζει και τη γνώση και την εμπειρία (και τις εγκαταστάσεις – κι αυτές είναι σημαντικές), ώστε να ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΙΑΤΡΙΚΑ (κι όχι με «βασκανίες» ή ευχολόγια) το έκτακτο αυτό γεγονός. Τέτοιους κτηνιάτρους πολύ δύσκολα θα βρείτε! Αν όμως τους βρείτε, τότε πρέπει να τους κρατήσετε σαν πολύτιμα φυλαχτά! Και να τους ενθαρρύνετε να συνεχίσουν!!! Διότι δυστυχώς σπανίζουν…
Τελευταίο και επίσης σημαντικό (αλλά όχι εκ των ουκ άνευ – αν φυσικά βρείτε όλα τα παραπάνω) είναι η ανθρωπιά! Ο κτηνίατρος πρέπει να είναι ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Πρέπει να μιλάει στην καρδιά σας, να απαλύνει το άγχος, τον πόνο ή την ανησυχία σας. Πρέπει να σας βλέπει ως συνάνθρωπο… Αλλά και να βλέπει το ζώο σας ως σύντροφό σας, ως παιδί σας, όχι ως αντικείμενό σας… Να το νιώθει ως δικό του ζώο, όχι ως πελάτη… Δύσκολο πράγμα η ανθρωπιά σε ένα κόσμο απάνθρωπο και κακό, ειδικά απέναντι στα ζώα. Ακόμα πιο δυσεύρετη όμως σε ένα κτηνίατρο που διαθέτει ΟΛΕΣ τις παραπάνω αρετές.
Εγώ αυτόν τον κτηνίατρο τον βρήκα… Εσείς;