Όσα φέρνει η ταράτσα...

Είσαι σίγουρος ότι είναι μόνο 1 αρσενικό; Από τα μικρά δεν είναι κανένα αρσενικό;

μήπως να τους κάνατε προσβάσιμο το μπαλκόνι σας;;; λέω, ,μπορεί να είναι και βλακεία.

Καλά, τα μικρά δεν ξέρω καν πόσα είναι, όταν ανέβηκα πάνω εξαφανίστηκαν αμέσως, εδώ οι μάνες τους φοβούνται! Λογικά, θα είναι και κάποιο αρσενικό, σωστή η παρατήρηση..
Ελίζα, τό 'χω σκεφτεί, αλλά εδώ βλέπεις ότι βγάζω το φτυάρι με το φαΐ και τα περισσότερα εξαφανίζονται!! Θα τους κόψει, σκέφτομαι εγώ, εκτός απ' το στομάχι, το μυαλό, ώστε να κατεβούν από μια τσουλήθρα, ας πούμε, για νά 'ρθουν να φάνε στο μπαλκόνι μας;; Δεν ξέρω..

με ένα μαδέρι με όσο λιγότερη κλίση γίνεται. και πάνω βάζεις φαγητό και στο μπαλκόνι επίσης. δεν ξέρω αν θα πιάσει.... και σκέφτομαι μην πέσουν και κάτω...

Ο Αδόλφος και το αδερφάκι του, ο αρσενικός κόκκινος, είχαν πέσει το χειμώνα!!.. Αλλά ήταν κούτσικα, βλέπεις, και τα επαναπροωθήσαμε στην ταράτσα με το γνωστό φτυάρι.. Δεν είχαν πάθει τίποτε, μόνο το κοκκινάκι, το κακόμοιρο, είχε ανοίξει τη μυτούλα του, θυμάμαι που του βάζαμε Betadine και έτρεμε το καψερό..
Από τότε, πολλές φορές εγώ και η αδελφή μου αναρωτιόμαστε μήπως έπρεπε να κρατούσαμε τον Αδόλφο, γιατί ήταν μικρός και λιμπιστός!.. Αλλά μάς έπιαναν οι τύψεις μετά, πως δεν ήταν σωστό να τον χωρίσουμε απ' τη μανούλα και τα αδερφάκια του.. Άσχετα αν τώρα, που μεγάλωσε, τρώει τρελό ξυλίκι από δαύτην, όταν στήνονται για το φαΐ!.. Γάτες παιδί μου...

δεν υπάρχει περίπτωση αργότερα να γίνουν γέννες απο αιμομιξίες και να γεννηθούν γατάκια με προβλήματα;

Ναι, υπάρχει.

Πούπσυ έγραψε:με ένα μαδέρι με όσο λιγότερη κλίση γίνεται. και πάνω βάζεις φαγητό και στο μπαλκόνι επίσης. δεν ξέρω αν θα πιάσει.... και σκέφτομαι μην πέσουν και κάτω...

+1000
εγώ πιστεύω ότι θα πιάσει,το έχουμε κάνει με γατούλα κυνηγημένη απο σκύλο και ανεβασμένη σε ένα πανύψηλο πεύκο,ήταν εκεί δυο μέρες ,αλλά στο τέλος κατέβηκε μόλις την έκοψε η διψα και η πείνα και της μυρισε ο γαβρος που της είχαμε βάλει πάνω στο μαδέρι

Συνεχίζω κι αυτήν την ιστορία. Χθες λοιπόν, με θερμοπαρακάλεσε η ιδιοκτήτρια του διπλανού σπιτιού με την κόρη της να κάνουμε κάτι, γιατί οι πιέσεις της (κωλο)γειτονιάς λόγω των νιάου είχαν ενταθεί. Τις βρήκα, που λέτε, με ένα καρότσι λαϊκής, να έχουν στοιβάξει τα μωρά και να τα πηγαίνουν στην παρακείμενη αλάνα. Σας τα έχω ζαλίσει μ' αυτή, οπότε να μια φωτό, μιλάμε για τον μεγάλο αρχαιολογικό χώρο που βρίσκεται στην οδό 34ου Συντάγματος, στην κάθοδο της Ηρ.Πολυτεχνείου προς Αθήνα μέσω Ομ.Σκυλίτση, εκεί δηλ. που βρήκα χθες το γατούλι(όσοι ξέρουν από Πειραιά καταλαβαίνουν)


Αυτός ο χώρος, όπως βλέπετε, είναι περιφραγμένος και οι γύρω του δρόμοι πεζοδρομημένοι, οπότε έχει σχετική ησυχία και ασφάλεια και έτσι, πολλά αδεσποτούλια τη βγάζουν εκεί. Όσοι ξέρετε από τα μέρη, μιλάμε για την περιοχή που στα '90s γνώριζε πιένες με τα Βαρελάδικα, το Silo και το Καρπούζι, τώρα πια έχουν μείνει βέβαια έρμες αποθήκες.. Εκεί υπάρχουν και δυο- τρία νεοκλασσικά εγκαταλελειμμένα, μαζί μ' ένα πρώην συνεργείο, ας πόύμε, που είναι πήχτρα στο γατί.. Εκεί, κάθε βράδυ, πάνε φιλόζωοι και αφήνουν φαγητό, βουνά από ξηρά τροφή.
(η πόρτα, διακρίνονται κάτω τα κεσεδάκια)

Εκεί, λοιπόν, καταφέραμε χθες το βράδυ, να χώσουμε τη μία από τις πέντε μεγάλες της ταράτσας και τα 3 μικρά.. Τώρα, πρέπει να συνεχιστεί η επιχείρηση. Μού 'χει κάτσει άσχημα, που καταφέραμε να βγάλουμε μόνο τη μία, λόγω του ότι τη στερήσαμε απ' το παρεάκι της, και ελπίζω να μην την έχουν περιλάβει οι άλλες αδέσποτες. Τώρα θα προσπαθήσουμε για τα υπόλοιπα, που είναι και πιο αγριεμένα, ένα μάλιστα που πάτησε ένα ξεγυρισμένο δάγκωμα στην παλάμη που ακόμα με τσούζει.. Τα υπόλοιπα σε κανα δίωρο..

Τζίφος.. Τα γατιά έχουν χαμπαριάσει ότι κάτι τρέχει και κρύβονται σαν τρελά. Τώρα μ' έχουν πιάσει οι τύψεις, που τις βοήθησα να παγιδεύσουν την πιο ήμερη της παρέας και την αφήσαμε μόνη της.. Σκατά..

Βρε Γιωργο, για καλο τους ειναι. Λογικο να σας φοβουνται, σας βλεπουν σαν εισβολεις. Απο κει και περα καλυτερα να ελευθερωθουν.
Και η ηρεμη συντομα θα εχει παρεακι.
Μην αγχωνεσαι! Εδω εμεις για να βαλουμε τον μικρο στη γατοφορο πρεπει να τον περιορισουμε σε ενα δωματιο και να ειμαστε 2 ατομα. Που μας ξερει και ζει μαζι μας. Υπομονη και

Βρέ Τέτα, ξέρεις τι γίνεται, αυτές τις είχα συνηθίσει τόσο καιρό μαζί, σετάκι. Και μάλιστα, αυτή που καταφέραμε να πιάσουμε χθες ήταν η, ας πούμε, αρχηγός της παρέας, λόγω του ότι ήταν η πιο κλαψιάρα και η πιο συνεργάσιμη, αφού χθες την έπιασα πολύ άνετα, τη φουκαριάρα!! Και τώρα, να, τό 'χω βάρος ότι και μια τρύπα στο νερό κάναμε και ένα γατί το αποξενώσαμε απ' το περιβάλλον του και το πετάξαμε στο άγνωστο.. Δε σου κρύβω, ότι μου περνά απ' το μυαλό να το ψάξω και να το ξαναφέρω, μέχρι να βρεθεί μια μαζική λύση.. Χθες όλο το βράδυ αυτό σκεφτόμουν

Αφου αντιδρα ολη η γειτονια ομως. Σε περιπτωση που κανει ντου κανενα υγειονομικο τα πρωτα που θα την πληρωσουν ειναι τα γατια. Το μονο που θα βοηθουσε νομιζω ειναι οχι η επιστροφη στην ταρατσα αλλα η φιλοξενια της σε καποια αυλη ωστε να εχει φαγακι και σχετικη προστασια.

μην ανησυχείς, θα προσαρμοστούν οι γατούλες. θα ανακαλύψουν καινούργιους κόσμους και θα νιώσουν την ελευθερία. και ο εγλωβισμός τους σε μια ταράτσα δεν ήταν και απο τα πιο νορμάλ πράγματα. σίγουρα είναι καλύτερα ελεύθερες.

Αν ζητουσατε απο την τοπικη φιλοζωικη να βοηθησει με γατοπαγιδες ή αποχες? Ή αν βαζατε ηρεμιστικο στο φαγητο τους για να τις πιασετε πιο ευκολα?

Για πες μου λεπτομέρειες για το ηρεμιστικό, Άσπα.

Αυτο καλυτερα να στο πει ο γιατρος για αναλογιες και τα σχετικα. Δε θελω να γραφω για φαρμακα αφου δεν ειμαι γιατρος. Υπαρχει ομως χαπι το οποιο το δινεις σε γατια ή σκυλια οταν πας ταξιδι το οποιο δεν κοιμιζει απλα ηρεμει. Κι αφου τα γατια ειναι στην ταρατσα και δεν κινδυνευουν να βρεθουν ζαλισμενα στο δρομο μεχρι να τα πιασετε νομιζω οτι με αυτο θα μπορουσατε να κανετε δουλεια. Αρκει να μην αφεθουν ελευθερα αν δεν εχουν συνελθει εντελως για να μη βγουν ζαλισμενα απο την αλανα και τα χτυπησει αυτοκινητο ή τα φαει κανενας σκυλος!!!