Μικρά, καθημερινά πράγματα που λατρεύουμε στις γάτες μας...

Καλησπέρα και χρόνια πολλά!
Ευχομαι το νέο έτος να σας βρει όλους με υγεία και χρήματα.

Ανοιγω αυτό το θέμα με αφορμή μια μικρή συνήθεια (που θα σας γράψω παρακάτω) της Σιέλ που μου αρέσει πολύ..
Γενικά, υπάρχουν πράγματα στην καθημερινότητά μας, μικρά και ασήμαντα (μα τόσο σημαντικά) που για καποιο λόγο μας μένουν τελικά καρφωμένα στο μυαλό και την καρδιά... Τετοια μικρά και ασήμαντα συμβαίνουν και με τις γατες, πραγματα χαριτωμένα που όλο λεω να σας τα γραψω και αν δεν τα πω την ωρα εκεινη τα ξεχναω, και μου ξαναρχονται λίγο πριν κοιμηθω ή κατι άσχετες ώρες...

Ετσι σκέφτηκα να έχουμε αυτο εδω το θέμα για να γραφουε όλα εκείνα τα μικρα πράγματα που μας κάνουν να αγαπάμε αυτα τα μικρά, τετράποδα πλασματακια ακόμη περισσότερο...

Η Σιελ που λέτε καθε απόγευμα, γυρω στις 5 με 6, μετα το φαγητό το ενδιάμεσο, πηγαίνει και ξαπλώνει μέσα στο δωμάτιο, στο κρεβάτι.. Το έχει έθιμο σα να λέμε...
Κάθε απόγευμα λοιπόν, πηγαίνω και εγω και στριμώχνω το κεφάλι μου κοντά της και αφού αρχίσει ένα ασταμάτητο γουργουριτό, έπειτα με γλύφει και με καθαρίζει στοϊκά, μια την γούνα της, μια εμένα...

Πολύ το αγαπάω το τρυφερο μου κοριτσάκι...

Η Σανυ ηταν μια ημιαιμη απαλη πλακουτσομουρα περσιδα πολυ σκουρα ταρταρουγα που εζησε μαζι μου 8 χρονια.
Ηταν η πιο ευφυης γατα που ειχα ποτε.
Μια αγαπημενη συνηθεια της ηταν που κατα τις 6 καθε πρωι, ερχοταν πανω στο κρεβατι και ξαπλωνε πανω στην πλάτη μου (μπορουσα να κοιμαμαι μπρουμητα τοτε)
Ξεκιναγε την διαδικασια με πατουσακια, ενα ευεργετικο μασαζ για μενα, ακριβως στα σημεια που το ειχα αναγκη. Μετα αρχιζε το χουρχουρισμα ωσπου να την παρει ο υπνος.
Η Σανυ δεν ηταν ποτε μεγαλοσωμη γατα. Εφτασε στην ακμη της τα 3,5 κιλα ολα κι όλα. Αισθανομουν τα πατουσια της να με πιεζουν με ολο της το βαρος αλλά η πιο ομορφη στιγμη ηταν οταν σιγα σιγα αφηνε το κορμι της επάνω μου τελειως χαλαρο, τελειως λιωμενο, σαν την επαιρνε ο υπνος.
Και το χουρχουρισμα κοβοταν σιγα σιγα κι αυτο
Πρρρρ πρρρρ πρρρρρ...
πρρρρ πρρρρ..
πρρρρ..
πρ...
Και τοτε ηξερα ότι ειχε κοιμηθει και με επαιρνε κι εμένα ο υπνος με το θεικο ηρεμηστικο σην πλάτη μου.

Την μερα που πεθανε η Σανυ, ο γιος της ο Μερλιν ηρθε απο μονος του και την αντικατεστησε στην πλάτη μου. Εκεινος βαρυς γαταρος 7κιλος... δεν ηταν το ίδιο...
Κανενας απο τους δυο μας δεν το φχαριστηθηκε και συμφωνησαμε κι οι δυο να αφησουμε την αναμνηση της Σανυ να κυριαρχει σ αυτη την εικονα.

Ειχαμε αλλωστε τοσες αλλες που μοιραζομαστε οι δυο μας....

Τι τρυφερές!!!


Έχουμε και εμείς από τέτοια!!!!Αμέ!

Η Αλεκα κάθε πρωί στις 7.00 ακριβώς παρακαλώ, έρχεται πάνω από το κεφάλι μου και μου "τρώει" τα μαλλιά προσπαθώντας να μου υπενθυμίσει ότι πεινάει
Η Αγάπη, ΚΑΘΕ πρωί, όταν χτυπήσει το ξυπνητήρι επιτίθεται στο ξυπνητήρι το ίδιο (το κινητό μου) και αρχίζει να παίζει με μανία μαζί του προσπαθώντας να βρει τι κρύβεται από κάτω
Τέλος, η Νεφέλη, όταν ακούει την πρώτη μου φωνή το πρωί, όπου και να βρίσκεται, έρχεται και στριμώχνεται μεταξύ των πλευρών μου και του χεριού μου και χουρχουρίζει σα να με καλημερίζει

Κι εμείς! Κι εμείς έχουμε τις τρυφερές, απλές καθημερινές μας στιγμές!

Ο Ρίκυ, σαν ήρεμη δύναμη του σπιτιού, όποτε έχει όρεξη για χάδια, και κυρίως το πρωί, έρχεται με αργά και σταθερά βήματα και κάθεται απαλά πάνω στα πόδια μου (αν είμαι καθιστή) ή πάνω στο στήθος μου (αν είμαι ξαπλωμένη) και περιμένει τα χάδια του! Δεν τα ζητάει, απλά περιμένει. Και με το που θα τον ακουμπήσω βάζει μπρος το κομπρεσσέρ...

Η Μελένια πάλι, όποτε θέλει χάδια με κοιτάει και μου νιαουρίζει. Κι όταν είναι μακριά της κάνω νόημα με το χέρι μου κι αυτή καταλαβαίνει το σύνθημα κι έρχεται κοντά μου να πάρει τα χάδια της. Κι όπως έχω το χέρι μου εγώ ψηλά αυτή σηκώνεται στα δυο της πόδια και βάζει το κεφάλι της πάνω στο χέρι μου και το κουνάει για να χαϊδευτεί πάνω του από μόνη της! Επίσης, τα πρωινά που σηκώνομαι από το κρεβάτι και πάω στο μπάνιο να πλυθώ την ακούω από μέσα να κλαίει, μέχρι να γυρίσω πίσω γιατί νομίζει ότι έφυγα η γλύκα μου! Α! Και να μη ξεχάσω ότι το κοριτσάκι μου μας πλένει οικογενειακώς. Όποιον από τους τρεις μας πετύχει κοντά της, τον μυρίζει και μετά τον πλένει! Ακόμα κι εμένα! ( )

Όσο για τον Μπεν... ε τι να πω; Αυτός ο μικρός από τότε που τον βρήκα, μωράκι ακόμα, συμπεριφέρεται σαν να τον γέννησα. Κατ' αρχήν τα βράδια κοιμάται πάντοτε κοντά στα πόδια μου και κάθε μα κάθε πρωί, ανελλιπώς, με το που θα δει ότι άνοιξα τα μάτια μου με κοιτάζει από μακριά, τεντώνεται, χασμουριέται κι έρχεται και κάθεται πάνω μου. Εκεί βάζει την μουσουδίτσα του μέσα στην παλάμη μου και πιπιλάει για ώωωωρα, ενώ ταυτόχρονα κάνει πατουσάκια πάνω στο στήθος μου μέχρι που τον παίρνει ο ύπνος όσο εγώ τον χαϊδεύω. Όταν κοιμάται δε, αν κάνω να του τραβήξω το χέρι μου, ξυπνάει και το αγκαλιάζει με τα πατουσάκια και το ξανατραβάει κοντά του.

Επίσης, κάθε φορά που γυρνάω από κάπου, μπορεί να με κυνηγάει από πίσω σε όλο το δωμάτιο μέχρι να του δώσω σημασία. Πρέπει να τον χαιρετήσω, να τον χαϊδέψω, να τον πάρω αγκαλιά και τότε μόνο σταματάει να με ακολουθεί. Τέλος, την ώρα που αλλάζω μπροστά από το κρεβάτι μου, αυτός είναι πάντα στο κρεβάτι και με παρακολουθεί και κάποια στιγμή, σηκώνεται στα πίσω ποδαράκια, ακουμπάει τα μπροστινά πάνω μου κάνοντας πατουσάκια και χώνει τη μουσούδα μέσα στο χέρι μου να πάρει μυρωδιά.

Αυτές είναι σταθερές και καθημερινές ιεροτελεστίες που δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει μια μέρα χωρίς να τις κάνουμε!

υγ1: Ωραίο θέμα!

υγ2: Τα αγαπώ!

Τελειο το θεμα!!! τα πιο πολλα απο αυτα που διαβαζω, τα αναγνωριζω και σε δικες μας συμπεριφορες... η Ψιψα μας ανεβαινει στην πλατη μου οταν κοιμαμαι, κυριως τις πρωινες ωρες. Οταν ξυπνησω με περιμενει να κατεβω απ το κρεβατι, μου μιλαει (γενικα η Ψιψα εχει πλουσιο λεξιλογιο σε φωνουλες καθεμια για διαφορετικη περισταση) μετα ερχεται μαζι μου στο μπανιο και καταληγει με φωνες μπροστα στο πιατακι της. Κανε πως αργεις να της βαλεις το πρωινο της και θα σηκωσει τον κοσμο ολο σε νιαουρητα..
Το περιεργο ειναι πως περιμενει εμενα να σηκωθω, ακομα κι αν ο Γιωργος σηκωθει πρωτος σπανια σηκωνεται μαζι του..

Ο καινουριος μας μικρουλης ο Λουθερ παλι βυζαινει το πατουσι του για να νανουριστει, ενω με το αλλο ποδι ζυμωνει οπου βρει... Το Πριτσινι ειναι το μωρο της κορης μου, οταν λειπει απο το σπιτι αναστατωνεται και πεφτει σε μελαγχολια.

Καθε πρωι ερχεται και με ξυπναει με εναν ιδιαιτερο τροπο. Ξαπλωνει στο πατωμα διπλα στο κρεβατι μου και αρχιζει να κυλιεται, να κανει τουμπες και να μουρμουριζει. Μολις σηκωθω απο το κρεβατι ερχεται χαρουμενος και τριβει την κεφαλα του στα ποδια μου γουργουριζοντας. Μετα απο λιγα λεπτα βεβαια το γυρναει στο δαγκωμα

Κάπως παρόμοια κάνει και ο Ηρακλής μου! Το πρωί έρχεται δίπλα μου στο κρεβάτι και περιμένει, μόλις ανοίξω μάτι αρχίζει τα νιαρ νιαρ και απλώνω χέρι να τον χαϊδέψω, τότε πέφτει ανάσκελα και κυλιέται. Μόλις σηκωθώ αρχίζει να τρίβεται στα πόδια μου μέχρι να φτάσουμε στο σαλόνι το οποίο διασχίζει τρέχοντας και στο τέλος πέφτει κάτω και κυλιέται στο χαλί. Μ'ακολουθεί έπειτα ως την κουζίνα όπου αρχίζω να τους ετοιμάζω φαγητό. Στο μεταξύ έχει έρθει κι η Μελίτα που βάζει μπρος τη σειρήνα και το κομπρεσέρ με ανελέητο τρίψιμο στα πόδια μου σε σημείο να μη μπορώ να περπατήσω από φόβο μην την πατήσω, μέχρι να βρεθεί μπροστά της το μπωλ με το φαγητό της! Μετά το φαγητό κυνηγιούνται λίγο μεταξύ τους έως ότου κουραστούν και πάνε καθένα σε μια ήσυχη γωνιά για ύπνο....τότε μπορώ κι εγώ να κάνω πρωινό σαν άνθρωπος!

όταν περνάει κάτω στο δρόμο ενα "βαρύ" όχημα όπως φορτηγο, τα κουτσομπόλικα γατιά μου σκύβουν για να το δουν!! Το λατρεύω αυτό! λες και εκστασιάζονται!

Ο Ηρακλής έχει τη συνήθεια να μου "κλέβει" το ένα από τα δυο καλτσάκια όταν κοιμάμαι (εννοείται τα έχω βγάλει για να κοιμηθώ) και να το κρύβει μέσα στο κρεβατάκι του ή κάτω από το τραπεζάκι του σαλονιού ή μέσα στο γατόδεντρο. Το είχε ξεκινήσει πριν αρκετό καιρό όταν άρχισε να καταλαβαίνει ότι θα έφευγα για ταξίδι, το καταλάβαινε από τη βαλίτσα που με έβλεπε να φτιάχνω την προηγούμενη (και στην οποία πηδούσε μέσα και στρογγυλοκαθόταν).
Αυτή τη φορά όμως ξεπέρασε τον εαυτό του! Δεν έφευγα αλλά είχα γυρίσει την προηγούμενη, και όχι απλώς έκλεψε τη μια κάλτσα αλλά το έκανε μπροστά μου και το μετά επίσης ήταν απίστευτο! Έγινε ως εξής, βλέπαμε μια χαζομάρα στην τβ με τον Δημήτρη και για πλάκα μου τράβηξε τη μια (ξεχειλωμένη) κάλτσα και την πέταξε στο πάτωμα. Έτρεξε που λέτε ο κύριος μόλις την είδε, την άρπαξε στο στόμα και έτρεξε προς το διάδρομο. Ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια βέβαια και μετά ζήτησα στο Δημήτρη να πάει να μου τη φέρει για να μην πατήσω ξυπόλητη...στο μεταξύ κάποιος έσκαβε στην αμμολεκάνη....και ναι, ήταν ο Ηρακλής ο οποίος έβαλε την κάλτσα μέσα στην αμμολεκάνη πίσω πίσω στη γωνία και μετά κατούρησε στη μέση της αμμολεκάνης...η κάλτσα βρέθηκε μισοσκεπασμένη από άμμο και οδηγήθηκε στο πλυντήριο φυσικά...

τι πλάσμα!!

Ηρακλής grr έγραψε:Ο Ηρακλής έχει τη συνήθεια να μου "κλέβει" το ένα από τα δυο καλτσάκια όταν κοιμάμαι (εννοείται τα έχω βγάλει για να κοιμηθώ) και να το κρύβει μέσα στο κρεβατάκι του ή κάτω από το τραπεζάκι του σαλονιού ή μέσα στο γατόδεντρο. Το είχε ξεκινήσει πριν αρκετό καιρό όταν άρχισε να καταλαβαίνει ότι θα έφευγα για ταξίδι, το καταλάβαινε από τη βαλίτσα που με έβλεπε να φτιάχνω την προηγούμενη (και στην οποία πηδούσε μέσα και στρογγυλοκαθόταν).
Αυτή τη φορά όμως ξεπέρασε τον εαυτό του! Δεν έφευγα αλλά είχα γυρίσει την προηγούμενη, και όχι απλώς έκλεψε τη μια κάλτσα αλλά το έκανε μπροστά μου και το μετά επίσης ήταν απίστευτο! Έγινε ως εξής, βλέπαμε μια χαζομάρα στην τβ με τον Δημήτρη και για πλάκα μου τράβηξε τη μια (ξεχειλωμένη) κάλτσα και την πέταξε στο πάτωμα. Έτρεξε που λέτε ο κύριος μόλις την είδε, την άρπαξε στο στόμα και έτρεξε προς το διάδρομο. Ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια βέβαια και μετά ζήτησα στο Δημήτρη να πάει να μου τη φέρει για να μην πατήσω ξυπόλητη...στο μεταξύ κάποιος έσκαβε στην αμμολεκάνη....και ναι, ήταν ο Ηρακλής ο οποίος έβαλε την κάλτσα μέσα στην αμμολεκάνη πίσω πίσω στη γωνία και μετά κατούρησε στη μέση της αμμολεκάνης...η κάλτσα βρέθηκε μισοσκεπασμένη από άμμο και οδηγήθηκε στο πλυντήριο φυσικά...

Μα καλά, στην αμμολεκάνη?

αχ τι υπεροχο θεμα!!!
για να δουμε...μπορω να σας ζαλιζω με τις ωρες για χιλιαδες πραγματακια που εκαναν τα γατια που ειχαμε κατα καιρους σπιτι μας...

θα αρχισω απο τον αρχοντα τον κιτρινοματη! ο Φσουτ λατρευε πολυ τον μπαμπα του και μονο αυτον!
καθε φορα που εμπαινε σπιτι ο αντρας μου, τον κυνηγουσε απο πισω μεχρι να κανουν μουσουδια (ο γατης πηγαινε πολυ κοντα στο προσωπο του πατερα του και ετριβε τη μυτη του στα γενια. χουρχουριζε τρελα και με εναν πολυ ιδιαιτερο ηχο κατα τη διαρκεια αυτου του "χαιρετισμου". το ιδιο πραγμα εκανε και καθε πρωι που τον ξυπνουσε. και οταν αραζαμε στον καναπε για ταινιουλα, πρωτα περναγε να κανει μουσουδια και μετα αραζε κι αυτος μαζι μας, παντα απ την πλευρα του αντρα μου εννοειται! με μενα ηταν απλα ανεκτικος....
οταν φιλοξενουσαμε για κανα μηνα δυο γατουνια την ειχε δει μανουλα!
τα ειχε υπο την προστασια του και οταν τσακωνονταν πηγαινε απο πανω τους και τα μαλωνε!!! τα αφηνε να φανε πρωτα αυτα να χορτασουν και μετα πηγαινε κι αυτος να τσιμπησει οτι ειχε περισσεψει...
αυτο που ειχε απιστευτη πλακα ηταν οι συνομιλιες! ο αντρουλης μου τον ρωτουσε στα ελληνικα κι ο γατουλης απαντουσε!(σαν τη Ντενη με τη Μαρουσκα ενα πραμα) ποτε με νιαουρισμα και παντα, μα παντα, οταν ηταν αρνητικη η απαντηση του, κουνουσε το κεφαλι του σα να τιναζε νερο απο πανω του!
κι οταν διψουσε, επειδη δεν ηταν κανας κεραμιδογατος του πεταματου, ηθελε να πινει νερο ειτε απο τα ποτηρια μας (οχι δεν τα πετουσε ποτε κατω! επειδη δε χωραγε το μουτρο του στο ποτηρι...εχωνε την πατουσαρα του μεσα να μουσκεψει και μετα την εγλυφε), ειτε απο τη βρυση του μπανιου και μας το γνωστοποιουσε με ενα χχαρακτηριστικο νιαουρισμα νιαοοοοοοοοοοοοοοοοο, κατεληγε σε ενα βαθυ "οοο", σα να λεει νεροοοοοοο

η γκουτσι, μια καλικο γατουλα που περασε για λιγο απο το σπιτι μας κι εμεινε για παντα στην καρδια μας, κοιμοταν παντα με τα χερακια της τεντωμενα μπροστα, σα να ειναι ετοιμη να πεταξει! απολαμβανα το μασαζακι τα πρωινα που ερχοταν χουρχουριζοντας να μας ξυπνησει, κι εκανε δρομολογια περα δωθε στην πλατη μου. και για να κοιμηθει τα βραδια ηθελε κι αυτη να πιπιλαει, αλλα οχι δαχτυλο, το λοβο του αυτιου μου!!! με παραλληλο γουργουρισμα πολυ δυνατο μεσα στο αυτι μου για πααααρα πολυ ωρα μεχρι να την παρει ο υπνος!

η σουρλουλου που εχουμε μαζι μας τον τελευταιο καιρο, η πιπεριτσα μας, εχει ενα πολυ απαλο αγαπησιαρικο και γλυκυτατο νιαουρισμα ισα που ακουγεται. λατρευει την παρεα και τα παιχνιδια.
τα βραδια πριν παμε για υπνο τρελαινεται να παιζει πανω στο κρεβατι κυνηγητο με τα χερια μας και καμπουριαζει απειλητικα εναντιον της σκιας της στον απεναντι τοιχο. μας παιρνει τουλαχιστον μια ωρα καθε βραδυ με εξοντωτικο παιχνιδι μεχρι να παρει αποφαση να χωθει κατω απο το παπλωμα για να κοιμηθει!
εχει ενα αγαπημενο παιχνιδακι, απο αυτα τα κουκλακια που ειναι δεμενα σε μια βεργα. οταν θελει να παιξουμε μαζι της, παει και το βρισκει, το παιρνει στο στομα της και μας το φερνει πανω στο κρεβατι. της το πεταμε μακρια και παει και το ξαναφερνει και παλι απ την αρχη...

Η Σιέλ, όταν σφουγγαρίζω, για κάποιο λόγο πηγαίνει στα καθαρά και κάνει ότι σκάβει, σαν να προσπαθεί να σκεπασει κάτι...
Είναι τόσο χαριτωμένη και αστεία...

Ο Χούλιο όταν φτιάχνω τοστ τεντώνει το κορμί του το θανατηφόρο και πιάνει πάνω στον πάγκο (ναι, φτάνει τον πάγκο αν τεντωθει) και με τα νυχάκια του αρπάζει το ζαμπόν, αν έχω το τοστ έξω έξω...
Επειδή είναι πολύ χαριτωμένος έτσι που δουλεύει το χεράκι του και μου αρέσει να τον κοιτάζω, του αφήνω κομμάτια ζαμπόν κοντα στην άκρη για να τα αρπάζει...

η μπριγκιτα όταν θέλει να παίξουμε με το αγαπημένο της παιχνίδι έρχετε και μου δαγκώνει το δάχτυλο!!!!
και επισης κάνει το θεικό.........!!!!
επειδη κοιμαται στα μαξιλάρια μου και το βράδυ της παραχωρώ το ένα οταν περνάει η ώρα και εγώ είμαι αραχτή και χαζεύω συνήθως δεν είμαι σκεπασμένη και έρχετε απο πισω μου και μου τραβάει με τα δοντίνια της τις ετικέτες απο το εσώρουχο για να της βάλω το μαξιλάρι!όταν κατάλαβα οτι το κάνει για το μαξιλάρι έριξα ένα γέλιο.....!!!
οοργιοοοοο μεγάλοοοο αυτο το γατί!!!!!!

Εγώ να μην την πω την αγαπημένη του συνήθεια καλύτερα και τη μάθουν κι αυτοί που δεν την ξέρουν. Ε?

funambolo έγραψε:Εγώ να μην την πω την αγαπημένη του συνήθεια καλύτερα και τη μάθουν κι αυτοί που δεν την ξέρουν. Ε?

funambolo έγραψε:Εγώ να μην την πω την αγαπημένη του συνήθεια καλύτερα και τη μάθουν κι αυτοί που δεν την ξέρουν. Ε?

θεικοοοο!!!!
"το μαξιλαρι ή το βρακι σου!!"

fsout έγραψε:θεικοοοο!!!!
"το μαξιλαρι ή το βρακι σου!!"

Εχθές είχα αφησει την αδελφή μου σπίτι και έφυγα για να πάω να ψωνισω κατι!
Μου είπε ότι οταν ακόμη ακουγόταν από μακρυά το μηχανάκι μου (οταν γυρνούσα, πριν καλά καλά το ακούσει η αδελφή μου) η Σιέλ (που κοιμόταν) με άκουσε και πεταχτηκε πάνω απο το καλαθάκι της (το οποίο στην λαχταρα της παρέσυρε) για να τρέξει -μιλώντας- στο παραθυρο να με κοιτάξει που γυρίζω...
Την εχω δει που κάθεται στο παραθυρο όποτε γυρνάω αλλά δεν ήξερα με πόσο ενθουσιασμό φτάνει εκεί!...

Αγαπιώμαστε σας λέω με αυτην την μικρή σουρτούκω...

Αχ, από πού να αρχίσω με τα ζουζουνόγατα που μου έτυχαν...
Λατρεύω όταν με παίρνουν χαμπάρι κάθε φορά που ανεβαίνω τις σκάλες για να έρθω στο σπίτι. Ο Τάρτας έρχεται ακριβώς πίσω από την πόρτα και με περιμένει. Ο Ζορρό, δυο βήματα πιο πίσω, κάνει τούμπες.
Ο Τάρτας δεν κάνει λεπτό χωρίς εμένα. Με ακολουθεί παντού, παρατάει ακόμα και το φαγητό για να έρθει πίσω μου. Όταν φεύγω για λίγο, πχ για να πετάξω τα σκουπίδια, κάθεται στο παράθυρο και κλαψουρίζει. Όταν μπαίνω στο μπάνιο, με περιμένει ξαπλωμένος έξω από την πόρτα και, όταν βγω, με ακολουθεί και κάνει ένα γλυκό κλαψούρισμα που εγώ, με το φτωχό μου μυαλό, το μεταφράζω: "Σνιφ, με άφησες. Για 5 ολόκληρα λεπτά!".
Λατρεύω τον Ζορρό που, μόλις τον πλησιάσω, τεντώνει το κεφαλάκι του και με κοιτάει μέσα στα μάτια. Λατρεύω τα ζυμαράκια που μου κάνει.
Ρίχνω πολύ γέλιο όταν σκεπάζουν το φαγητό τους με ό,τι βρουν (αλουμινόχαρτο, ψεύτικα λουλούδια, χαρτί και, τώρα τελευταία, βάζουν το ένα μπολ πάνω στο άλλο). Αυτό το κάνουν και οι δύο, αλλά κυρίως ο Ζορρό.
Γελάω με το Ζορρό όταν πάει και κολλάει σε οποιαδήποτε πηγή θέρμανσης, Έχει τύχει να τον τραβάω να ξεκολλήσει από τη σόμπα αλογόνου, γιατί η ουρά του έβγαζε καπνούς και δεν έφευγε.
Ο Τάρτας, σαν άλλη παστρικοθοδώρα, λάμπει από καθαριότητα και καθαρίζει και όλους τους υπόλοιπους. Αν τον αγγίξεις την ώρα που πλένεται, θα ξαναπλυθεί επιδεικτικά, γιατί τα χέρια σου είναι βρόμικα.
Το καλύτερο νανούρισμα γι' αυτούς και για 'μένα είναι να κολλάνε το κεφαλάκι τους στο δικό μου όταν ξαπλώνω. Ο Τάρτας κάθε βράδυ. Ο Ζορρό προτιμάει τα πόδια μου συνήθως.
Αν δεν άκουγα το ξυπνητήρι παλιότερα, με ξυπνούσαν ΑΚΡΙΒΩΣ 10 λεπτά αφού είχε χτυπήσει. Πιο παλιά, ο Τάρτας μου μιλούσε για να με ξυπνήσει, αργότερα ερχόταν και μου τριβόταν και τώρα ρίχνουν επίτηδες (ναι, επίτηδες, τους έχω δει) κάτω πράγματα.
Όταν είναι ο μπαμπάς τους εδώ, κοιμούνται ακριβώς τις ίδιες ώρες μ' αυτόν. Είναι απολύτως συγχρονισμένοι. Μόλις ανοίξει τα μάτια του, χωρίς καν να κάνει φασαρία, βλέπεις δυο κεφαλάκια να σηκώνονται την ίδια στιγμή.
Ο Τάρτας, μόλις ξυπνήσει, η πρώτη κίνησή του είναι να γυρνάει ανάσκελα και να με κοιτάει έντονα για να τον χαϊδέψω.
Ο Ζορρό μου έχει χαρίσει σκηνές απείρου γέλιου, όταν πήγαινε να ανέβει κάπου και γκρεμοτσακιζόταν και φώναζε για να τον σώσω. Δε μιλάμε για μεγάλο ύψος.
Έχει πέσει με τον πισινό μέσα στο μπολ με το νερό, προσπαθώντας να ανέβει στο παράθυρο. Έχει πέσει και πίσω από το μικρό ενυδρείο που είχαμε και, αντί να κάνει ένα βήμα να φύγει, καθόταν και φώναζε για να τον βγάλω εγώ.
Ο Ζορρό ήρθε μια φορά και μάλωνε το Στέλιο γιατί με γαργαλούσε και φώναζα. Αυτός μάλλον νόμιζε ότι πονάω και ήρθε και νιαούριζε άγρια.
Ο Τάρτας καταλαβαίνει κάθε αλλαγή της διάθεσής μου. Μια φορά, μου έχει μείνει, ήμουν στο δωμάτιο με κλειστή την πόρτα. Δε θυμάμαι γιατί έκλαιγα, αλλά θυμάμαι τον Τάρτα να γρατζουνάει την πόρτα για να μπει και να τσιρίζει. Ακόμα, θυμάμαι που ήταν έξω από το παράθυρο κάποιος που δεν πολυχωνεύω και ο Τάρτας τον τρέλανε στα κχχχχχ. Νόμιζες ότι θα τον φάει ζωντανό. Και μιλάμε για γατί που τρίβεται σε όλους.
Είναι κι άλλα πολλά, αλλά μη γράψω και μυθιστόρημα.

Edit: Ε όχι, ξέχασα το αγαπημένο μου. Ο Τάρτας τρίβει τη μυτούλα του στη δική μου και μου δίνει φιλάκια.
Και όταν φοράμε παπούτσια και παλτό για να φύγουμε, πάει και ξαπλώνει στην εξώπορτα και δεν αφήνει να ανοίξουμε.

Τι ωραίο θέμα!
(Γελάω εδώ και ένα δεκάλεπτο με το μονόλογο της Όλγας)
Κάθε φορά που πάω στην κρεβατοκάμαρα η Σταχτού τρέχει πίσω μου και απλώνεται στο κρεβάτι φαρδιά πλατιά για να κάνουμε ζουζουνιές. Έρχεται για ζουζουνιές επίσης κάθε φορά που ανοίγω τα μάτια μου, είτε το πρωί όταν ξυπνάω, είτε όταν έχω ξαπλώσει για ένα μισάωρο με κλειστά μάτια.Έρχεται δίπλα μου, νιαουρίζει, μου φέρνει τη μουρίτσα της στο πρόσωπο και περιμένει χάδια.
Όταν πάω στην τουαλέτα τρέχει και ανεβαίνει στο κάθισμα της τουαλέτας ακριβώς πίσω μου. Δεν έχω ιδέα γιατί το κάνε αυτό!Επίσης όταν είμαι στο νιπτήρα στην τουαλέτα έρχεται και τεντώνεται στα πόδια μου και με σκουντάει και νιαουρίζει. Νομίζω αυτό το κάνει για να πάω να κάτσω στην τουαλέτα και να ανέβει πίσω μου
Αμ η μανία με το λέιζερ;Μη με δει να το κρατάω, τρέχει αμέσως και κάθεται ακριβώς μπροστά μου και μου κάνει και παράπονα αν δεν πατήσω το κουμπί!
Επίσης, μπλοκάρει τις πόρτες. Όταν πάω να βγω από ένα δωμάτιο πάει και στέκεται μπροστά στην πόρτα ακριβώς, να μη χωράς να περάσεις. Ειδικά πολλές φορές εκεί που περπατάει βαριέται, και ξαπλώνει, πάλι ΑΚΡΙΒΩΣ μπροστά στην πόρτα, ή αν δε ξαπλώσει περπατάει εφιαλτικά αργά ίσα ίσα να μη μπορείς να περάσεις από πάνω της
Και τέλος κι αυτή γκρεμοτσακίζεται συχνά πυκνά

Υ.Γ Αυτό που λατρεύω στη Σταχτού όμως είναι τα μμμμμ που κάνει όταν κατεβαίνει ή ανεβαίνει σε έπιπλα.
Τα της Χιονάτης άλλη ώρα

Αυτό τον ήχο άραγε γιατί τον κάνουν όταν ανεβαίνουν ή όταν κατεβαίνουν; Τους βοηθάει να παίρνουν φόρα;

otz έγραψε:Αυτό τον ήχο άραγε γιατί τον κάνουν όταν ανεβαίνουν ή όταν κατεβαίνουν; Τους βοηθάει να παίρνουν φόρα;

Kαι σένα στον κάνουν;
Η Σαχτού είναι σαν να της ξεφεύγει ένα πνιγμένο μιάου

Εμένα μου ακούγεται σαν "πρρρρρ" όταν ανεβαίνουν και κάτι σαν "μμ" όταν κατεβαίνουν.

κι εμένα κάνουν μμ όταν ανεβαίνουν ή κατεβαίνουν!!

και ο δικος μου επισης νιαουριζει οταν κατεβαινει. Στο ανεβασμα ειναι πιο ησυχος

Κατι αλλο που μου αρεσει στην καθημερινοτητα του ειναι οτι με ακολουθει οπου παω. Οταν κλεινομαι στο μπανιο με περιμενει παντα εξω απο την πορτα και μερικες φορες βαζει το μισο πατουσακι του κατω απο την πορτα για να την ανοιξει και να μπει μεσα

Πιστεύω ότι ο ήχος του ανέβα κατέβα (τον κάνει και η Σιέλ) γινεται επειδή δεν τα λες και αδύνατα...

Λατρεύω που τεντώνονται στις γωνίες και διπλασιάζουν το ύψος τους, λατρεύω που όταν θυμώνουν κάνουν το "φίδι" σαν προειδοποίηση, λατρεύω που μας χρησιμοποιούν σαν πάτωμα και μας πατάνε αλύπητα (ή σαν σκαλοπάτι ή σαν σκαμπό ή σαν ονυχοδρόμιο ), που φουσκώνουν την ουρά, καμπουριάζουν και περπατούν σαν καβούρια για να γίνουν εντυπωσιακά στο παιχνίδι, που σιχαίνονται τη βρωμιά ή κάποιες μυρωδιές και κάνουν αυτή την έκφραση αηδίας, που θρονιάζονται στο φρεσκοστρωμένο κρεβάτι μας πριν προλάβουμε εμείς, που δίνουν φιλάκια και μας κάνουν ζυμαράκια, που ενώ πολύς κόσμος τις θεωρεί κακά πλάσματα, αυτές δείχνουν την αγάπη τους με κάθε ευκαιρία, πχ. όταν αρρωσταίνουμε δεν φεύγουν από κοντά μας ούτε στιγμή...

koneko έγραψε:
Κατι αλλο που μου αρεσει στην καθημερινοτητα του ειναι οτι με ακολουθει οπου παω. Οταν κλεινομαι στο μπανιο με περιμενει παντα εξω απο την πορτα και μερικες φορες βαζει το μισο πατουσακι του κατω απο την πορτα για να την ανοιξει και να μπει μεσα

Παρομοίως η Σταχτού, η οποία μπαίνει κιόλας στο μπάνιο, θα το βγάλω βίντεο κάποια στιγμή να τη δείτε
Μαρία η χοντροχιονάτη δεν τον κάνει τον ήχο, οπότε δεν είναι απ'αυτό

Η Σιέλ- kitty, κάθε πρωι που θέλει να ξυπνησω για να τους βαλω φαγητο, κάνει τα αδυνατα δυνατα να βρει τις χούφτες μου (είναι ικανη να σκάβει κατω από το μαξιλάρι ή και εμένα την ίδια αν τις κρύψω) για να χωσει μεσα το κεφαλάκι της και να κάνει κουτουλιές!
Ασταματητα!
Μαλιστα, για να βεβαιωθεί ότι με ξυπνησε, μου μιλάει κιόλας και τριβεται μεχρι να κουνησω το χερι και να της χαϊδέψω την μουρίτσα!
Αν δεν σηκωθω, η διαδικασία επαναλλαμβάνεται επ'αόριστον!

Την αγαπώ σας λέω....
Και ας ειναι θυμωμένη....

houlieta έγραψε:Η Σιέλ- kitty, κάθε πρωι που θέλει να ξυπνησω για να τους βαλω φαγητο, κάνει τα αδυνατα δυνατα να βρει τις χούφτες μου (είναι ικανη να σκάβει κατω από το μαξιλάρι ή και εμένα την ίδια αν τις κρύψω) για να χωσει μεσα το κεφαλάκι της και να κάνει κουτουλιές!
Ασταματητα!
Μαλιστα, για να βεβαιωθεί ότι με ξυπνησε, μου μιλάει κιόλας και τριβεται μεχρι να κουνησω το χερι και να της χαϊδέψω την μουρίτσα!
Αν δεν σηκωθω, η διαδικασία επαναλλαμβάνεται επ'αόριστον!

Την αγαπώ σας λέω....
Και ας ειναι θυμωμένη....

Ζουζουνίτσα!

μια λεξη θα σας πω...παρκουρ!
η πιπεριτσα μας τρελαινεται να κανει παρκουρ μεσα στο σπιτι. τρεχει με ιλιγγιωδη ταχυτητα απο το ενα δωματιο στο αλλο και φτανοντας στο σαλονι πηδαει στους καναπεδες πλαγιαστα, αψηφωντας νομους βαρυτητας και τα συναφη...! πρεπει να καταφερω να το τραβηξω βιντεο αυτο γιατι ακομη κι οταν το πρωτοειδαμε εμεις δεν το πιστευαμε!!
κατι αλλο που κανει, παντα μα παντα οταν αντιληφθει οτι ετοιμαζομαι να φαω γιαουρτακι με μελι ερχεται κι απαιτει το μεριδιο της. δεν το κανει για κανενα αλλο φαγητο ή λιχουδια, μιας και δεν ειναι πολυ φαγανο γατι (προσεχει τη σιλουετα της και γυμναζεται καθημερινως!)

houlieta έγραψε:(είναι ικανη να σκάβει κατω από το μαξιλάρι ή και εμένα την ίδια αν τις κρύψω)