εφυγε το μαναρι μου

καλησπερα σε ολους σας,

ειναι η πρωτη φορα που γραφω καθως δεν ηξερα την υπαρξη του φορουμ μεχρι που εχασα τον γατουλη μου και η αναζητηση πληροφοριων μεσω net με οδηγησε εδω.

ολα ξεκινησαν τον μαρτιο του 1997 στο εξοχικο μου στην κορινθο,οταν γυρνωντας σπιτι μου με το ποδηλατο (ημουν 16 χρονων τοτε) ακουσα ενα νιαουρισμα μεσα σε ενα υπογειο μιας μισοτελειωμενης οικοδομης. Η αγαπη μου για τα ζωα με εσπρωξε μεσα στα τσιμεντα για να δω τι πλασματακι κλαιει..εκει ξεκινησε ενας μεγαλος ερωτας με ενα νεογεννητο γατουνι με κλειστα ματια ,μονο του,χωρις την μαμα του και χωρις αδερφακια.το πηρα αμεσως αγκαλια και το πηγα σπιτι μου να το φροντισω.αποφασισα να το κρατησω και να το παρω σπιτι μου στην αθηνα.Το γατακι εγινε γαταρος 10 κιλων και ο καλυτερος μου φιλος.Ηταν παντα υγειεστατος και τον φροντιζα οσο μπορουσα..Τα χρονια περασαν (ειμαι 31) και δυστυχως πριν 3 μερες εγινε το μοιραιο.Σε ηλικια 15+ χρονων εφυγε στην αγκαλια μου.Τις τελευταιαες δυο μερες πριν γινει αγγελουδι ειχε καταπεσει ,δεν κουνιοταν,εβρισκε γωνιες και κρυβοταν και δεν ειχε επαφη με το περιβαλλον..τον πηγα αμεσως στο γιατρο για γενικες αιματος και ουρων οπου αποδειχτηκε οτι ειχε ανεβασμενα λευκα αιμοσφαιρια και συμφωνα με τα λεγομενα του γιατρου πιθανον να ειχε καρκινο..δεν ηταν ομως σιγουρος και μου ειπε να μην φοβαμαι και οτι δεν προκειται να παθει κατι σε συντομο χρονικο διαστημα..δυστυχως ο μαναρακος μου δεν τα καταφερε και εσβησε 2 μερες μετα...το σοκ ηταν μεγαλο,δεν μπορουσα να το πιστεψω...ηταν η μιση μου ζωη...
Αυτη την στιγμη το αγγελουδι μου "κοιμαται" στον κηπο μου κατω απο εναν φοινικα λιγα μετρα μακρυα απο εκει απ οπου ολα ξεκινησαν...

συγνωμη αν κουρασα αλλα ηθελα να μοιραστω τον πονο μου με ανθρωπους που καταλαβαινουν και οχι με αυτους που μου λενε "σιγα μωρε, ενας γατος ηταν".

Καλο ταξιδι μαναρι μου...δεν θα σε ξεχασω ποτε..εισαι η μιση μου ζωη..........................................

Λυπάμαι πολύ πολύ...Πρέπει να πονάει αφόρητα ...
Ας απαλύνει ο χρόνος τον πόνο, και ας μείνουν ανεξίτηλες οι γλυκές αναμνήσεις....

λυπάμαι πολύ,θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά σου

marina289 έγραψε:Λυπάμαι πολύ πολύ...Πρέπει να πονάει αφόρητα ...
Ας απαλύνει ο χρόνος τον πόνο, και ας μείνουν ανεξίτηλες οι γλυκές αναμνήσεις....

ποναει πραγματικα..
σχεδον 16 χρονια συμβιωσης..
οι αναμνησεις ειναι αμετρητες..
δεν ειχε ποτε προβληματα υγειας εκτος απο φετος το καλοκαιρι που εσπασε το μπροστινο του ποδαρακι και μετα απο 3 χειρουργεια και 5 ναρκωσεις καταφερε και γλυτωσε ο γερακος μου και ειχε γινει καλα..
δεν περιμενα οτι λιγους μηνες μετα θα τον εχανα ξαφνικα...
μπαινω στο σπιτι και ψαχνω να τον βρω...βλεπω το μπολακι του στην γωνια αδειο..
το κενο που μου αφησε ειναι αναντικαταστατο.....

Καλό ταξίδι στο γατούλη. Να σκέφτεσαι ότι αν είχε κάτι σοβαρό, τουλάχιστον δεν ταλαιπωρήθηκε προς το τέλος της ζωής του. Πανέμορφος ηταν! Κουράγιο!

Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου.. Υπομονή.. Ο χρόνος θα μαλακώσει τον πόνο..

Σκέψου ότι του παρείχες μια πολύ καλή ζωή κι ότι έζησε μαζί σου 15 χρόνια ευτυχισμένος. Θα τον θυμάσαι για πάντα. Καλό του ταξίδι.

σας ευχαριστω ολους..
οι απαντησεις σας μου δινουν κουραγιο...
κατι τετοιες στιγμες ειναι που λεω οτι δεν θα ξαναπαρω ζωο..
το δεσιμο ειναι φοβερο και οταν ερθει το μοιραιο η στεναχωρια μεγαλη..

να χαιρεστε ολοι τα τουτουνια σας και να ζειτε την καθε στιγμη μαζι τους..

vag-x έγραψε:σας ευχαριστω ολους..
οι απαντησεις σας μου δινουν κουραγιο...
κατι τετοιες στιγμες ειναι που λεω οτι δεν θα ξαναπαρω ζωο..
το δεσιμο ειναι φοβερο και οταν ερθει το μοιραιο η στεναχωρια μεγαλη..

να χαιρεστε ολοι τα τουτουνια σας και να ζειτε την καθε στιγμη μαζι τους..

Μπα... θα ξαναπάρεις. Βάζω και στοίχημα.

nosyparker έγραψε:

vag-x έγραψε:σας ευχαριστω ολους..
οι απαντησεις σας μου δινουν κουραγιο...
κατι τετοιες στιγμες ειναι που λεω οτι δεν θα ξαναπαρω ζωο..
το δεσιμο ειναι φοβερο και οταν ερθει το μοιραιο η στεναχωρια μεγαλη..

να χαιρεστε ολοι τα τουτουνια σας και να ζειτε την καθε στιγμη μαζι τους..

Μπα... θα ξαναπάρεις. Βάζω και στοίχημα.

Συμφωνώ

Λυπάμαι πολύ για τον γατούλη σου. Πρέπει να είσασταν πολύ δεμένοι. Να σκέφτεσαι ότι ευτυχώς δεν ταλαιπωρήθηκε και να κρατήσεις τις όμορφες αναμνήσεις του στην καρδιά σου μακριά απ' αυτούς που δεν πρόκειται να καταλάβουν ποτέ!

Καλό ταξίδι στο γατούλη... Και καλό κουράγιο. Ο χρόνος θα απαλύνει τον πόνο σιγά σιγά....

Ηταν πανεμορφος γαταρος.... καλο ταξιδι ομορφε γαταρε

πραγματικα σας ευχαριστω για την συμπαρασταση..
δεν υπαρχει χειροτερο συναισθημα απο το να χανεις τον καλυτερο σου φιλο μεσα στην αγκαλια σου..
να βλεπεις αυτα τα ματακια να κλεινουν και να μην μπορεις να κανεις τιποτα..αυτη η εικονα θα μου μεινει χαραγμενη βαθια..να διαισθανεται το κακο που ερχετε και να κρυβετε στις γωνιες για να μην με στεναχωρησει..ημουν παιδακι οταν τον απεκτησα και γερασα..εζησε 15 χρονια στοργης και για μενα ηταν πανεμορφος...γι αυτο σας παρακαλω με την πρωτη ευκαιρια παρτε ολοι σας μια σφιχτη αγκαλια τα γατουνια σας και καντε τα να γουργουρησουν τοσο δυνατα ωστε να τα ακουσει και το δικο μου αστερακι εκει ψηλα...

μου λειπεις πολυ μαναρακο μου...μου φαινεται σαν ψεμα....
σ ευχαριστω για ολες εκεινες τις στιγμες που μου χαρισες..μαζι σου μεγαλωσα...

μπορείς να το δεις και θετικα, ότι δηλαδή δεν έφυγε μόνο του σε μια γωνιά του σπιτιού ή σε ένα κτηνιατρείο υπο θεραπεία, αλλά στην αγκαλιά σου, δηλαδή τον συνόδεψες μέχρι την ύστατη στιγμή του και ήσουν μαζί του. δεν ένιωθε μόνος του. σίγουρα αυτό τον έκανε να νιώσει καλύτερα.

Πούπσυ έγραψε:μπορείς να το δεις και θετικα, ότι δηλαδή δεν έφυγε μόνο του σε μια γωνιά του σπιτιού ή σε ένα κτηνιατρείο υπο θεραπεία, αλλά στην αγκαλιά σου, δηλαδή τον συνόδεψες μέχρι την ύστατη στιγμή του και ήσουν μαζί του. δεν ένιωθε μόνος του. σίγουρα αυτό τον έκανε να νιώσει καλύτερα.

σιγουρα αλλα επειδη το συμβαν ειναι προσφατο ειμαι συναισθηματικα φορτισμενος και οσο τον αισθανομαι στον κηπο στην τελευταια του φωλιτσα μες το κρυο με πιανει ενα ρηγος..τρομερη στεναχωρια

ξέρω ότι ο πόνος είναι μεγάλος και αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να τον απαλύνει τίποτα.... Κουράγιο..

Καλό ταξίδι στον γατούλη σου!

Ήταν πραγματικά πάρα πολύ όμορφος και είμαι σίγουρη ότι έζησε πολλά όμορφα χρόνια μαζί σου! Μην ανησυχείς, εδώ μέσα μπορούν όλοι να σε καταλάβουν απόλυτα!

Αγαπητέ μου φίλε κι εγώ στο γατόσπιτο βρέθηκα τυχαία, ενώ έψαχνα παρηγοριά για τον τραγικό χαμό του αγαπημένου μας γάτου του Σείριου.
Η βοήθεια που έχω πάρει από τους φίλους εδώ είναι πολύ σημαντική, κάποια γεγονότα μας σημαδεύουν για πάντα.
Ξημερώματα της 11ης του Οκτώβρη, ο οκτάχρονος Σείριος, γύρισε από τη νυχτερινή του βόλτα δηλητηριασμένος, σπαράζοντας για βοήθεια. Ποτέ ξανά δεν μας συνέβη κάτι τόσο φριχτό. Κανείς δεν κατάλαβε πώς έγινε, κανείς μας δεν ήξερε τι να κάνει για να τον βοηθήσει, ήταν οι χειρότερες στιγμές που έχουμε περάσει ποτέ. Αν και τρέξαμε όσο πιο γρήγορα γινόταν στο νοσοκομείο ζώων, δεν καταφέραμε να τον σώσουμε. Ούτε εγώ ούτε και τα παιδιά μου, θα ξεχάσουμε ποτέ την εικόνα του αυτές τις τελευταίες αυτές στιγμές. Ήταν εντελώς ξαφνικό και αναπάντεχο.
( http://www.gatospito.com/t9382-topic )
Ο πόνος δεν περνάει ποτέ και πάντα δάκρυα θα έρχονται στα μάτια όταν τον θυμάσαι. Όμως με το πέρασμα του χρόνου καταλαβαίνεις πόσο οριστικό και αμετάκλητο είναι και μαθαίνεις να ζεις με αυτό.
Τώρα οι φίλοι μας θα είναι μαζί και θα μας προσέχουν από τη γέφυρα του ουράνιου τόξου.
( https://www.youtube.com/watch?v=dudnzm_s4Uc )

Να είσαι πάντα καλά, να θυμάσαι τον όμορφο γατούλη σου και τις στιγμές που μοιραστήκατε.

Λυπάμαι.... Σκέψου όμως πως 15 χρόνια είναι μια σχεδόν πλήρης γατοζωή, που σίγουρα ήταν ευτυχισμένη! Ο γάτος σου έζησε πολλά και ωραία χρόνια δίπλα σου και όσο και αν τώρα στεναχωριέσαι με τον καιρό θα σου μείνουν μόνο οι ωραίες εικόνες και όχι οι τελευταίες άσχημες μέρες.
Αντίο χοντρούλη.....

calliope g. έγραψε:Η βοήθεια που έχω πάρει από τους φίλους εδώ είναι πολύ σημαντική, κάποια γεγονότα μας σημαδεύουν για πάντα.

αυτο ειναι αληθεια και για αλλη μια φορα σας ευχαριστω ολους...μ εχετε κανει να νιωθω ηδη καλυτερα..
μ αγκαλιασατε απο το 1ο ποστ χωρις καν να εχω συστηθει η να ξερω καποιον προσωπικα..επι της ευκαιριας το ονομα μου ειναι Βαγγελης και μενω στην Αθηνα..
Συνεχιστε λοιπον να δεινετε κουραγιο σε οποιον ποναει για το χαμο του ζωντανου του οπως θα κανω και γω μεσα απο αυτο το φορουμ που τυχαια βρηκα και υποσχομαι να παρακολουθω..

Λυπαμαι πολυ για το χαμο του Σειριου και για ολα τα γατοσκυλουνια που χανονται ετσι αδικα απο ανεγκεφαλους ανθρωπους...

Αντιο χοντρουλη μου...

Βαγγέλη, εγώ λυπάμαι που μας βρήκες με αφορμή μια τόσο δυσάρεστη κατάσταση. Όμως ακόμα κι έτσι, καλώς όρισες. Ποιος ξέρει.. μπορεί μέσω του Γατόσπιτου να υιοθετήσεις κάποιο άλλο γατάκι και μάλιστα πολύ πιο σύντομα απ' όσο νομίζεις. Been there!

σχεδον 3 μηνες χωρις εσενα και δεν μπορω να σε ξεχασω με τιποτα...

κουράγιο εύχομαι...
ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός ...

Λυπάμαι πολύ...
Καλό του ταξίδι

σας ευχαριστω πολυ..
τελικα ολοι οι παραπανω ειχαν δικιο..δεν αντεχω χωρις ζωντανο..
ηδη εχω μιλησω με γνωστο εκτροφεα main coon και σε κανα 2μηνο περιμενω το νεο μου φιλο..

Μπράβο! Με το καλό να το δεχτείς!

Λυπάμαι πολύ κι εγώ Βαγγέλη..
Ο πόνος είναι μεγάλος, αλλά ο χρόνος λειτουργεί σα φάρμακο.
Θα σου μείνουν οι όμορφες αναμνήσεις κάποια στιγμή, καθώς και ότι ζήσατε μαζί μία πλήρη γατοζωή, όπου τον έσωσες από μωρό και τον έφτασες γερό μέχρι την τρίτη ηλικία....
Καλό του ταξίδι

Και με το καλό να δεχτείς τη νέα άφιξη στρη ζωή σου

ti omorfos pou itan Vaggeli... asimenios, psixoulis.. lipame.. kalo taksidi ston omorfo aggeloudi!
kai poso se katalaveno.. ego exasa ton Mirci mou, to filarako mou ena xrono prin.. itan ta panta gia mena.. kai itan kai kati to ksexoristo.. an kai mono 1.5 xronia dothikan na einai mazi mas.. ton eixa apo tote pou itan moro.. thimame pos me koitouse tin proti fora pou me ide.. eixe ena kefalaki san mpalla ping pong, matakia omorfa, toso eksipnoulis itan apo tote.. kai egine o kalliteros mou filos, meros tis psixis mou.. pernagame toso oraia mazi, paizame me mpalles, pontikakia, mou efere kai doro fagito 2 fores pontikia pou vreike kapou ekso sto kipo kai ta affise stin porta na exo na fao pigename mazi supermarket k me perimene.. itan perissotero apo ena gataki.. san anthropos itan..
tin nixta ekini efialti ton vreika ego sto pezodromo me ligo aimataki kato ap to stomataki tou.. itan pia arga.. pithanon dilitirio.. 6 meres den ithela na vgo ap to spiti kai na do kanenan.. kai pistepse me 1 xronos perase kai otan ton skeftomai i vro ta paixnidakia tou, dakrizo..
Akrivos tora niotho kai ego oti tha ithela ksana gatouli.. tora pia mono gia mes sto spiti.. ego skeftomai na paro ena moro ap to dromo an vro.. na sothei mia psixoula ap to krio, ap tis folles, ap ta autokinita..
Vaggeli me to kalo na dekteis to kainourio sou filaraki !!!! oti kallitero sou evxomai kai polles polles xares na sou dosei !

Βαγγέλη δεν πρόκειται να ξεχάσεις ποτέ τον όμορφο γατούλη σου, ούτε και να τον αντικαταστήσεις στην καρδιά σου με το νέο σου φίλο. Όμως με το μικρούλι θα δεις πως ο πόνος σου θα αμβλυνθεί κάπως. Εγώ μετά από 100 μέρες που χάσαμε το Σείριο ακόμα πετάγομαι τα βράδια στον ύπνο μου και κλαίω. Από την άλλη, αν δεν είχαμε τον μικρό Μαρξ στο σπίτι, ξέρω πως τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα.
Καλώς να το δεχτείς λοιπόν και εύχομαι να είστε και οι δυο καλά και μόνο χαρές να μοιράζεστε. Περιμένουμε να μας τον γνωρίσεις.