Βοήθεια! - Τι να κάνω με άγριο γατάκι;

Γεια σας. Θέλω τη βοήθειά σας σχετικά με μια δύσκολη περίπτωση ενός γατιού που έσωσα –δύο φορές- από βέβαιο θάνατο, αλλά είναι άγριο και δεν εξημερώνεται με τίποτα!

Πριν από ενάμισι μήνα άκουγα ένα γατάκι εγκλωβισμένο μέσα σε ένα αυτοκίνητο για τρεις μέρες. Είχα αφήσει μήνυμα στον οδηγό αλλά αυτός δεν εμφανιζόταν. Μετά από 500 τηλεφωνήματα σε ασφαλιστικές εταιρίες κατάφερα να βρώ το νούμερό του και τελικά ήρθε για να το απεγκλωβίσουμε. Ήταν τόσο στριμωγμένο όμως που χρειάστηκε 1 ώρα για να το βγάλουμε με τη βοήθεια 2 φίλων, αφού ξηλώσαμε το μισό αυτοκίνητο! Τελικά το γατάκι βγήκε σε κατάσταση σοκ, πολύ τρομαγμένο. Το πιάσαμε ρίχνοντας πάνω του μια ζακέτα, μας δάγκωσε άσχημα αλλά καταφέραμε να το βάλουμε σε μια αποθήκη στο γραφείο όπου δουλεύουμε, ελπίζοντας ότι θα ηρεμήσει και θα εξημερωθεί. Αυτό ήταν τόσο τρομαγμένο όμως που απλά κρυβόταν πίσω από κάτι κουτιά και έβγαινε μόνο για να φάει όταν λείπαμε όλοι.

Μετά από λίγες μέρες του ανοίξαμε την πόρτα της αποθήκης και το αφήσαμε να περιδιαβαίνει όλο το γραφείο με την ελπίδα να μας συνηθήσει και να ηρεμήσει. Μάταια. Πέρναγε όλη τη μέρα πίσω από το ψυγείο ή κάτω από ντουλάπια και δεν το βλέπαμε ποτέ. Κάποια στιγμή σταμάτησε να τρώει για μέρες και καταλάβαμε ότι είναι άρρωστο Ένας φίλος έφερε μια παγίδα για γάτες, το πιάσαμε και το πήγαμε σε γιατρό, ο οποίος μας είπε ότι μάλλον δεν θα τη βγάλει καθαρή γιατί είχε καλυκοϊό σε προχωρημένο στάδιο (το στόμα του μύριζε σαν σάπιο ψάρι!). Μετά από μια μικρή μάχη και φορώντας χοντρό γάντι ου έκανε μια ένεση το πήραμε πίσω. Φυσικά το γατί τρόμαξε φοβερά με την διαδικασία. Το κρατήσαμε μέσα σε ένα μεγάλο κλουβί για να το παρακολουθούμε.

Από την άλλη μέρα το γατάκι συνήλθε κάπως και άρχισε να τρώει, οπότε του βάζαμε vibramycin στο φαγητό του. Μετά από λίγες μέρες ήταν καλά! Εξακολουθεί όμως να είναι τρομαγμένο και πολύ επιθετικό. Έχει πια μεγαλώσει (πρέπει να είναι 3.5 - 4 μηνών περίπου) και φοβάμαι ότι δεν πρόκειται να εξημερωθεί ποτέ. Δεν υπάρχει πια λόγος να είναι στο κλουβί και φυσικά δεν βοηθάει καθόλου στην εξημέρωσή του γιατί αισθάνεται περιορισμένο και φρικάρει κάθε φορά που το πλησιάζουμε. Εντωμεταξύ κάποιοι άνθρωποι στο γραφείο έχουν αρχίσει να διαμαρτύρονται επειδή το γατί νιαουρίζει πολλές φορές (θέλει να βγει έξω το καημένο).

Δεν ξέρω τι να κάνω. Αν το αφήσω ελεύθερο στο γραφείο είναι πολύ πιθανόν να χωθεί πάλι σε κάποια κρυψώνα και να έχουμε απλά ένα αγρίμι που θα το ταΐζουμε αλλά αυτό θα ζει δυστυχισμένο μέσα στα σκοτάδια. Φοβάμαι ότι πια έχει περάσει η κρίσιμη ηλικία που μπορεί αν εξημερωθεί. Να το αφήσω στον δόμο δεν μου πάει η καρδιά, αν και πολλοί μου λένε να το κάνω. Υπάρχουν κάποιες γάτες στον πεζόδρομο έξω από το γραφείο μας (είναι στα Εξάρχεια) που τις ταϊζουμε, θα μπορούσε ίσως να επιβιώσει, αλλά είναι τόσο φρικαρισμένο που φοβάμαι ότι θα πάει να χωθεί πάλι μέσα σε κανένα αυτοκίνητο. Το ιδανικό θα ήταν να το αφήσω ελεύθερο σε κάποιο μέρος που ταΐζονται γάτες αλλά να είναι μακριά από δρόμο. Να το πάρω στο σπίτι μου δεν γίνεται λόγω του επιληπτικού γάτου μου που του βάζω πολύ ισχυρά φάρμακα στο φαγητό του, αν το γατάκι "τσιμπήσει" από αυτό το φαγητό θα πάει κατευθείαν στα θυμαράκια…

Τι με συμβουλεύετε να κάνω; Έχω απελπιστεί λίγο, το λυπάμαι να το βλέπω στο κλουβί αλλά φοβάμαι να το αφήσω και στο δρόμο.

Καλως ηρθες! Δεν ξερω τι να σου πω να κανεις. Καποια γατακια δυστυχως δεν εξημερωνονται ποτε. Ισως η λυση που λες δλδ να το πας σε καποια περιοχη που ταιζονται και ειναι μακρυα απο αμαξια ειναι η καλυτερη. Η εαν υπαρχει καποιο φιλικο-συγγενικο σπιτι με αυλη και μακρια απο αμαξια. Δεν μνπορω να σκεφτω κατι αλλο. Ευχομαι να βρεθει καποια λυση

Καλησπέρα και καλώς μας ήρθες!

Δεν ξέρω πώς μπορείτε να έχετε γατάκι στο γραφείο (ζηλεύω, τ' ομολογώ), αλλά νομίζω ότι δεν είναι η κατάλληλη λύση, γιατί δεν θα μπορεί να είναι εκεί για πάντα..

Ίσως η λύση να είναι αυτό που είπες, να πάει το γατάκι κάπου που ταΐζονται γάτες, αλλά και πάλι θα είναι σε μια καινούργια περιοχή, έξω από τα νερά του..

Είναι δύσκολο το θέμα ρε γμτ..

Πάντως, μην απελπίζεσαι, μπορεί να είναι άγριο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα εξημερωθεί / ηρεμήσει..

Τα αδεσποτάκια μου, που ως επί το πλείστον, δεν πλησιάζονται, όταν αντιληφθούν σιγά σιγά ότι τα φροντίζουμε, είναι ασφαλή στην αυλή μας και δεν κινδυνεύουν από ανθρώπους και επιπλέον ότι υπάρχει πάντα φαγάκι και νεράκι, σιγά σιγά γίνονται πιο προσιτά..
Ειδικά μια γατούλα, πολύ μεγαλύτερη από 4 μηνών, όχι απλά έχει ηρεμήσει και νιώθει ασφαλής, αλλά ξέρει τον ήχο του αυτοκινήτου και της εξώπορτας και με περιμένει στο πεζοδρόμιο κάνοντας βαρελάκια και γουργουρίζοντας..

Επομένως, αν μπορείς να το κρατήσεις λίγο ακόμα, ώστε ν' αρχίσει να εμπιστεύεται τους ανθρώπους, ίσως να αλλάξει συμπεριφορά.
Απλά, πολύ φοβάμαι, ότι ο περιορισμός του στο κλουβάκι, μάλλον δεν βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση, υπάρχει όμως χώρος στον οποίο θα μπορούσε ίσως να περιοριστεί? Ένα δωμάτιο?

Εγώ νομίζω ότι πρέπει να δοκιμάσεις την εξημέρωση βάζοντάς το σε ένα μικρό δωμάτιο... Άστο να πάρει το χρόνο του. Μην προσπαθήσεις να το προσεγγίσεις. Άσε να σε πλησιάσει αυτό... Χρειάζεται υπομονή και επιμονή όμως είμαι σίγουρη πως το αποτέλεσμα θα σε αποζημιώσει... Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν γατάκια που απλώς δεν εξημερώνονται. Απλώς είναι θέμα χρόνου...

Kaλησπερα και καλως ηρθες!

Η περιπτωση που ανεφερες ειναι δυσκολη. Ισως αν μπορουσες να το βαλεις σε καποιο δωματιο και με το καιρο να το εξημερωσεις. Αν του πηγαινεις ΕΣΥ συνεχεια φαγητο και του μιλας με ΗΡΕΜΗ φωνη και κανεις ΗΡΕΜΕΣ κινησεις, πιστευω πως θα σε εμπιστευτει και θα αρχισει να σε πλησιαζει. Απλα θελει το χρονο του. Φροντιζω κι εγω 3 γατακια(Χιονουλης-Πορτοκαλακης-Ραστυ) που ειναι περιπου 7 μηνων. Ο Πορτοκαλακης και η Ραστυ κυριως δεν πλησιαζονταν με τιποτα. Τωρα ομως εχουμε φτασει στο σημειο να καθομαι διπλα τους οταν τρωνε και η Ραστυ πολλες φορες περναει αναμεσα απο τα ποδια μου. Πιστευω πως το γατακι σας που ειναι πιο μικρο σε ηλικια,θα μπορεσει να εξημερωθει. Βεβαια, παιζει μεγαλο ρολο και ο χαρακτηρας του γατιου.

Απο την αλλη πλευρα,ισως το καλυτερο για αυτο να ηταν να ζει σε καποιο μερος μαζι με πολλες γατουλες οπου θα εχει εξασφαλισμενη την τροφη του. Ισως λοιπον αν γνωριζεις καποιον που ταιζει αδεσποτακια, να το πηγαινες εκει.

Καλη τυχη με το γατακι!

Ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές! Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιο δωμάτιο στο γραφείο όπου μπορούμε να το απομονώσουμε, πέρα από μια αποθήκη που δεν είναι κατάλληλη γιτί ουσιαστικά θα είναι μόνο του εκεί μέσα. Δεν ξέρω κάποιον που να ταΐζει αδέσποτα σε ασφαλή χώρο, ξέρω μόνο κάποια σημεία εδώ στα Εξάρχεια που ταΐζονται γάτες αλλά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος των αυτοκινήτων. Αν γνωρίζετε κάποιο ασφαλές σημείο να το αφήσω πείτε μου.

Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι είναι από τα γατιά που δύσκολα εξημερώνονται, γιατί μετά από όσα έχει περάσει είναι πέρα από τρομοκρατημένο και επιθετικό προς τους ανθρώπους. Θα πάρει χρόνια να επανακτήσει την εμπιστοσύνη του στο είδος μας, και μέχρι τότε δεν νομίζω ότι μπορεί να ζει σε ένα γραφείο. Τι θα γίνει αν χρειαστεί να το πάμε σε έναν γιατρό ή αν φύγουμε όλοι για διακοπές; Το γατί δεν πιάνεται με τίποτα, μόνο με παγίδα (που δεν έχουμε, την δανειστήκαμε). Ελπίζω να μη σας ζάλισα, ευχαριτώ και πάλι...

δεν μας ζαλίζεις!!! πάντως πιστεύω οτι αν το αφήσετε στο γραφείο ελεύθερο, σιγά σιγά θα σας μάθει και θα σας πλησιάσει. απο το κλουβάκι πάντως να το βγάλετε γιατί σίγουρα δεν βοηθάει.

Mήπως υπάρχει κάποιο δωμάτιο στο σπίτι σου ή στο σπίτι κάποιου συναδέλφου που να μπορεί να το φιλοξενήσει προσωρινά?

Δεν γνωρίζω κάποιο ασφαλές σημείο με την έννοια του να είναι μακριά από αυτοκίνητα..
Ακόμα κι εδώ που ταΐζω τα αδεσποτάκια μας, ειμαστε πάνω σε δρόμο..

Πάντως νομίζω ότι ακόμα και η αποθήκη είναι καλύτερη λύση απο το κλουβάκι..

Προσωπικά δε βρίσκω το λόγο να στρεσάρεται το γατάκι τόσο πολύ. Ήταν φοβερή όλη η προσπάθεια σου, έκανες ότι καλύτερο μπορούσες και πολλά παραπάνω. Η γνώμη μου είναι το γατάκι να απελευθερωθεί υγιές πλέον και να αφήσεις το χρόνο να δείξει. Βάλτε το μπολάκι του φαγητού και του νερού έξω, θα ξέρει οτι σε εσάς μπορεί να έρθει στα σκούρα. Δυστυχώς δε μπορούμε να επέμβουμε σε όλες τις περιπτώσεις, πρέπει να αφήνουμε και τη ζωή μερικές φορές να παίρνει το δρόμο της. Καταλαβαίνω τι το περιμένει το γατάκι εκεί εξώ αλλά και το κλουβάκι ή το κλείσιμο σε δωμάτιο με την πίεση να αποδεχτεί τους ανθρώπους δεν είναι μόνιμη λυση.

Ότι κι αν αποφασίσεις, καλή επιτυχία!!

Συμφωνώ με τα κορίτσια ότι πρέπει οπωσδήποτε να βγεί από το κλουβί
γιατί βασανίζεται. Σε μια περίιπτωση σχεδόν ανάλογη,δηλ. όχι τόσο τραυ-
ματική, όταν έδωσα χώρο στη γατούλα που ήταν και έγκυος ,της πήγαι-
να μόνο φαγάκι και νερό,μέχρι που βγήκε μόνη της απο την κρυψώνα
και με άφησε να ακουμπήσω και τα γατάκια της όταν μετά 2 εβδομάδες
γέννησε. Πραγματικά σε νοιώθω .

Καταρχήν να σας πω ότι το γατάκι το βγάλαμε από το κλουβί από την περασμένη Κυριακή και ζει ελεύθερο στο γραφείο. Επιμένει να κρύβεται (στα ράφια μιας βιβλιοθήκης!!!) αλλά έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος! Ακόμα μας φοβάται αλλά... δεν μπορεί να αντισταθεί στο παιχνίδι! Στην αρχή το ακούγαμε να παίζει μόνο του με κάτι καλώδια που κρέμονταν από κάπου (χωρίς ρεύμα). Την Τετάρτη πλησίασα το ράφι που ήταν κρυμμένο και άρχισα να κουνάω μια κορδέλα στο πάτωμα. Βγήκε και άρχισε να την κυνηγάει! Από τότε κάθε μέρα του αφιερώνω μισή ώρα για παιχνίδι. Το αστείο είναι ότι όσο του κουνάω την κορδέλα με το χέρι μου αυτό παίζει ανέμελα σαν τρελό, αλλά μόλις κουνηθώ
λίγο ή έστω βήξω, αμέσως πάει και κρύβεται στην κρυψώνα του, ή μου κάνει χχχχ! Πάντως είναι μια αρχή. Τώρα πια πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα θα ηρεμήσει. Φυσικά ακόμα δεν ξέρω αν είναι αρσενικό ή θηλυκό γιατί δεν μπορώ να το πιάσω... Αν μπορέσω θα σας ανεβάσω και μια φωτογραφία να το δείτε, είναι ένα μαυρόασπρο γυαλιστερό κουκλί!

καλώς ήρθες και να σου ζήσει το μικρούλι...
Ο δικός μου γάτος ειναι χαλβάς...βουτυρο.... ο 2ος όταν ηρθε σπίτι κάναμε 2 μέρες να τον δούμε.. ήταν κρυμμενος, ήθελε το χρόνο του να εξερευνήσει το σπίτι να βρει τις "κρυψώνες " του και σιγα σιγα μας έμαθε και βγήκε
Διάβασε στα άρθρα αυτό http://www.gatospito.com/forum-f19/topic-t1594.htm και ελπίζω να σε βοηθήσει

Πολυ καλα πατε και νομιζω καθε μερα θα ειναι και καλυτερα!

Louiza έγραψε:Καταρχήν να σας πω ότι το γατάκι το βγάλαμε από το κλουβί από την περασμένη Κυριακή και ζει ελεύθερο στο γραφείο. Επιμένει να κρύβεται (στα ράφια μιας βιβλιοθήκης!!!) αλλά έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος! Ακόμα μας φοβάται αλλά... δεν μπορεί να αντισταθεί στο παιχνίδι! Στην αρχή το ακούγαμε να παίζει μόνο του με κάτι καλώδια που κρέμονταν από κάπου (χωρίς ρεύμα). Την Τετάρτη πλησίασα το ράφι που ήταν κρυμμένο και άρχισα να κουνάω μια κορδέλα στο πάτωμα. Βγήκε και άρχισε να την κυνηγάει! Από τότε κάθε μέρα του αφιερώνω μισή ώρα για παιχνίδι. Το αστείο είναι ότι όσο του κουνάω την κορδέλα με το χέρι μου αυτό παίζει ανέμελα σαν τρελό, αλλά μόλις κουνηθώ
λίγο ή έστω βήξω, αμέσως πάει και κρύβεται στην κρυψώνα του, ή μου κάνει χχχχ! Πάντως είναι μια αρχή. Τώρα πια πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα θα ηρεμήσει. Φυσικά ακόμα δεν ξέρω αν είναι αρσενικό ή θηλυκό γιατί δεν μπορώ να το πιάσω... Αν μπορέσω θα σας ανεβάσω και μια φωτογραφία να το δείτε, είναι ένα μαυρόασπρο γυαλιστερό κουκλί!

Νομίζω ότι πάτε πολύ καλά!
Θέμα χρόνου είναι να σας εμπιστευτεί το σκατουλάκι!

Μπράβο! Πολύ καλά νέα!

Μπράβο καλό κουράγιο και συνέχεια!

Το αφεντικό την παλεύει??