Ένας έρωτας... Μιλένιος.

Ο Μιλένιος μου... ο κούκλος μου...
λεπτομέρειες σε λίγο.

Αρχοντόγατος... και φυσικά κούκλος :kardoula:

Ριπήτ έγραψε:











Ο Μιλένιος μου... ο κούκλος μου...
λεπτομέρειες σε λίγο.

κ.Μιλλυ τι γατι ειναι αυτο;

Τι ύφος, τι μενταγιόν και κυρίως τι ΜΥΤΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!!!
Γάταρος με κύρος!

Τι κούκλος!!!!!!!!!!!!!!!

Ριπήτ έγραψε:




Ο Μιλένιος μου... ο κούκλος μου...
λεπτομέρειες σε λίγο.

Tι μύτη !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :looov2:

Οντως μερικα αδεσποτακια εχουν απιστευτη αρχοντια ....και ο Μιλενιος ειναι ενα απο αυτα ...απλα θεος :kardoula:

κούκλος και στρουμπουλός στρουμπουλός !!!

Τί γάταρχος!

Κι άλλος αίλουρος για την Μίλλυ...

αχ ο μιλενιος και εγω τον εχω πετηχει κατι φορες ειναι πολυ γαταρος αλλα δεν καθεται για χαδακια για φαει ομωσ δε λεει οχι

Μια λέξη χαρακτηρίζει αυτόν τον γάτο:

ΑΡΧΟΝΤΑΣ!!!

Είναι Αρχοντόγατος και κούκλος!
Και σας έμπλεξε και στα δίχτυα του έρωτά του βλέπω..
Έτσι, έτσι!!!!

πανεμορφος ο χοντρουλης σας

Τι γατι ειναι αυτο ????

Δεν έχει ούτε χρόνο που γνώρισα ΤΟΝ ΜΙΛΕΝΙΟ ΜΟΥ
Βοηθούσα έναν προμηθευτή μου στη μεταφορά κάποιων πραγμάτων όταν ένοιωσα κάποιον να με κοιτάει επίμονα. Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω ένα πρόσωπο..φεγγάρι, κάτι μουστάκες τεράστιες και δύο πράσινα μάτια καρφωμένα πάνω μου ]Τι κούκλος είναι αυτός… λέω στον προμηθευτή… και κάνω ένα βήμα προς το μέρος του.

Τι το΄θελα;;; Έγινε σαΐτα, έγινε σίφουνας, αέρας…και χάθηκε στο πράσινο παρκάκι.
Δεν πειράζει, σκέφτομαι, θα ξανάρθει. Προσθέτω μια μερίδα παραπάνω απ΄ότι βάζω συνήθως για τ΄άδεσποτάκια . Ήρθαν όλα, φάγανε όλα… εκτός απ΄αυτόν. Την μερίδα του την απολαύσανε τα περιστέρια.
Την άλλη μέρα το πρωί δεν ήρθε, δεν τον είδα… Στο απογευματινό ωράριο τίποτα… Το βράδυ κλείνω το ιατρείο και φεύγω. Όμως πριν φτάσω στο αυτοκίνητο σκέφτομαι… γαμώτο δεν έκλεισα το οξυγόνο. Επιστρέφω με νεύρα και τι βλέπω!!!! Έξω από την πόρτα, με τη μουσούδα κολλημένη στο τζάμι… ο πρασινομάτης!!!! Τώρα;;; Τι να κάνω;;; Χαμηλώνω λίγο και με αργά βήματα και γλυκιά φωνή πλησιάζω. Ναι καλά. Σιγά που θα με περίμενε.
Κάπως έτσι γνωριστήκαμε.

Από την άλλη μέρα και για μια βδομάδα ερχόταν από μακριά, με κοίταζε κι έφευγε. Δεν πλησίασε ούτε μια φορά το φαγητό που του έβαζα
Φοβισμένος;; Τσαμπούκι;;; Χορτάτος;; Ανεξάρτητος;;; Λίγο απ΄όλα;
Ξόδεψα πολύ χρόνο σε βάρος της δουλειάς μου να του ρίχνω κάθε μέρα σπυρί-σπυρί… κροκετάκι-κροτεκάκι στην άκρη του πεζοδρομίου, μετά λίγο πιο κοντά, ακόμα λίγο, άντε ένα μέτρο ακόμα ….ώσπου μετά από αρκετές μέρες τον έφερα ίσαμε έξω από την πόρτα. Εκεί λοιπόν του έβαλα ένα πιατάκι με νοστιμότατη κονσέρβα. Το έφαγε;;; ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ.
Δοκίμασε από το πιατάκι του μετά από αρκετές μέρες. Επιτέλους.
Τώρα έρχεται πρωι, μεσημέρι, απόγευμα, βράδυ και τρώει, τρώει, τρώει. Μπορώ και του βάζω κάποια φαρμακάκια μέσα στο φαγητό του κι αυτός τα καταβροχθίζει.
Πλησιάζει πολύ κοντά μου, γεμίζω το πιάτο του έξω και μέσα στο ιατρείο κι εκείνος σκύβει το κεφαλάκι του δίπλα στο χέρι μου, σχεδόν μ΄ακουμπάει, όμως δεν μπορώ ακόμα να τον αγγίξω, να τον χαϊδέψω… φεύγει… Δεν πειράζει. Ορκίζομαι ότι αυτόν τον γάτο μια μέρα θα τον πάρω αγκαλιά.


Επαναλαμβάνω κάποια λόγια απ΄αυτά που γράψατε για τον Μιλένιο μου και σας ευχαριστώ..
Αρχοντόγατος, απλά θεός, γάταρχος, στρουμπουλός, άπιαστος, άνεμος, γάταρος, άρχοντας, πανέμορφος, τι γατί, τι ύφος, τί μύτη, τι κούκλος,
τι έρωτας….

ειναι κουκλος

Ωραία ιστορία!!! Εύχομαι να έχει αίσιο τέλος

Να προσθέσω στις λέξεις: Τι άτιμος!!!!!!!! Έχει μάθει καλά ότι άμα δεν υποκύπτεις αμέσως γίνεσαι πιο ...επιθυμητός.

Ριπήτ έγραψε:



Ο Μιλένιος μου... ο κούκλος μου...
λεπτομέρειες σε λίγο.

Πραγματικά κούκλος!! Αριστόγατος!!

Ειναι όντως πανεμορφος!!! Τον εχω πετυχει κι εγω αρκετες φορες αλλα δεν πλησιάζεται. Γιατι τα αδεσποτακια μας ειναι παντα τα πιο ομορφα γατια?

Γαταρος!!!Κουκλος ειναι!Εχει και υφος μπλαζε!

Ριπήτ έγραψε:Δεν έχει ούτε χρόνο που γνώρισα ΤΟΝ ΜΙΛΕΝΙΟ ΜΟΥ
Βοηθούσα έναν προμηθευτή μου στη μεταφορά κάποιων πραγμάτων όταν ένοιωσα κάποιον να με κοιτάει επίμονα. Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω ένα πρόσωπο..φεγγάρι, κάτι μουστάκες τεράστιες και δύο πράσινα μάτια καρφωμένα πάνω μου ]Τι κούκλος είναι αυτός… λέω στον προμηθευτή… και κάνω ένα βήμα προς το μέρος του.

Τι το΄θελα;;; Έγινε σαΐτα, έγινε σίφουνας, αέρας…και χάθηκε στο πράσινο παρκάκι.
Δεν πειράζει, σκέφτομαι, θα ξανάρθει. Προσθέτω μια μερίδα παραπάνω απ΄ότι βάζω συνήθως για τ΄άδεσποτάκια . Ήρθαν όλα, φάγανε όλα… εκτός απ΄αυτόν. Την μερίδα του την απολαύσανε τα περιστέρια.
Την άλλη μέρα το πρωί δεν ήρθε, δεν τον είδα… Στο απογευματινό ωράριο τίποτα… Το βράδυ κλείνω το ιατρείο και φεύγω. Όμως πριν φτάσω στο αυτοκίνητο σκέφτομαι… γαμώτο δεν έκλεισα το οξυγόνο. Επιστρέφω με νεύρα και τι βλέπω!!!! Έξω από την πόρτα, με τη μουσούδα κολλημένη στο τζάμι… ο πρασινομάτης!!!! Τώρα;;; Τι να κάνω;;; Χαμηλώνω λίγο και με αργά βήματα και γλυκιά φωνή πλησιάζω. Ναι καλά. Σιγά που θα με περίμενε.
Κάπως έτσι γνωριστήκαμε.

Από την άλλη μέρα και για μια βδομάδα ερχόταν από μακριά, με κοίταζε κι έφευγε. Δεν πλησίασε ούτε μια φορά το φαγητό που του έβαζα
Φοβισμένος;; Τσαμπούκι;;; Χορτάτος;; Ανεξάρτητος;;; Λίγο απ΄όλα;
Ξόδεψα πολύ χρόνο σε βάρος της δουλειάς μου να του ρίχνω κάθε μέρα σπυρί-σπυρί… κροκετάκι-κροτεκάκι στην άκρη του πεζοδρομίου, μετά λίγο πιο κοντά, ακόμα λίγο, άντε ένα μέτρο ακόμα ….ώσπου μετά από αρκετές μέρες τον έφερα ίσαμε έξω από την πόρτα. Εκεί λοιπόν του έβαλα ένα πιατάκι με νοστιμότατη κονσέρβα. Το έφαγε;;; ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ.
Δοκίμασε από το πιατάκι του μετά από αρκετές μέρες. Επιτέλους.
Τώρα έρχεται πρωι, μεσημέρι, απόγευμα, βράδυ και τρώει, τρώει, τρώει. Μπορώ και του βάζω κάποια φαρμακάκια μέσα στο φαγητό του κι αυτός τα καταβροχθίζει.
Πλησιάζει πολύ κοντά μου, γεμίζω το πιάτο του έξω και μέσα στο ιατρείο κι εκείνος σκύβει το κεφαλάκι του δίπλα στο χέρι μου, σχεδόν μ΄ακουμπάει, όμως δεν μπορώ ακόμα να τον αγγίξω, να τον χαϊδέψω… φεύγει… Δεν πειράζει. Ορκίζομαι ότι αυτόν τον γάτο μια μέρα θα τον πάρω αγκαλιά.


Επαναλαμβάνω κάποια λόγια απ΄αυτά που γράψατε για τον Μιλένιο μου και σας ευχαριστώ..
Αρχοντόγατος, απλά θεός, γάταρχος, στρουμπουλός, άπιαστος, άνεμος, γάταρος, άρχοντας, πανέμορφος, τι γατί, τι ύφος, τί μύτη, τι κούκλος,
τι έρωτας….

ΤΕΛΕΙΟΣ

Ριπήτ έγραψε:Ορκίζομαι ότι αυτόν τον γάτο μια μέρα θα τον πάρω αγκαλιά.

Εγώ είμαι σίγουρη! Και να ξέρετε, ότι αυτοί οι έρωτες, που εξελίσσονται αργά και θέλουν κόπο να στεριώσουν, κρατάνε για πάντα

Μου θύμησες την ιστορία του μικρού Πρίγκηπα.


"Τι πρέπει να κάνω; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…
Την επόμενη μέρα ο μικρός πρίγκιπας ξαναήρθε.
-Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα, στις τέσσερις τ’ απόγευμα από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θ’ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της…Χρειάζεται κάποια τελετή.
-Τι πάει να πει τελετή; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Είναι αυτό που κάνει μια μέρα να μη μοιάζει με τις άλλες, μια ώρα με τις άλλες ώρες. Υπάρχει, για παράδειγμα, μια τελετή στους κυνηγούς. Χορεύουν την Πέμπτη με τα κορίτσια του χωριού. Η Πέμπτη λοιπόν είναι υπέροχη μέρα. Πάω και κάνω βόλτα ίσαμε τ’ αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν οποτεδήποτε, οι μέρες θα έμοιαζαν σαν όλες, κι εγώ δε θα είχα ποτέ διακοπές.
Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού."


Πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα τον πάρεις αγκαλιά τον κούκλο σου

Τι ομορφος που ειναι!Και πραγματικα,πολυ αρχοντας.

Admin έγραψε:Ωραία ιστορία!!! Εύχομαι να έχει αίσιο τέλος

Μα και το παρόν αίσιο είναι για τον γάταρχο Μιλένιο: βρήκε κάποιον που τον φροντίζει και τον σέβεται.

rotonda έγραψε:

Admin έγραψε:Ωραία ιστορία!!! Εύχομαι να έχει αίσιο τέλος

Μα και το παρόν αίσιο είναι για τον γάταρχο Μιλένιο: βρήκε κάποιον που τον φροντίζει και τον σέβεται.

Σωστή!

Όχι για την Μίλλυ όμως...

Admin έγραψε:
Όχι για την Μίλλυ όμως...

Ε, υπομονή...

ΥΓ. Μοιάζει πολύ με αφρικανική αγριόγατα (είχα δει φωτό σ' ένα βιβλίο - όχι εκ του φυσικού βέβαια).

hroutou έγραψε: Μου θύμησες την ιστορία του μικρού Πρίγκηπα.


"Τι πρέπει να κάνω; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…
Την επόμενη μέρα ο μικρός πρίγκιπας ξαναήρθε.
-Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα, στις τέσσερις τʼ απόγευμα από τις τρεις θʼ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θʼ ανησυχώ. Θʼ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της…Χρειάζεται κάποια τελετή.
-Τι πάει να πει τελετή; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Είναι αυτό που κάνει μια μέρα να μη μοιάζει με τις άλλες, μια ώρα με τις άλλες ώρες. Υπάρχει, για παράδειγμα, μια τελετή στους κυνηγούς. Χορεύουν την Πέμπτη με τα κορίτσια του χωριού. Η Πέμπτη λοιπόν είναι υπέροχη μέρα. Πάω και κάνω βόλτα ίσαμε τʼ αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν οποτεδήποτε, οι μέρες θα έμοιαζαν σαν όλες, κι εγώ δε θα είχα ποτέ διακοπές.
Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού."


Πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα τον πάρεις αγκαλιά τον κούκλο σου

Και εγω να προσθεσω ακομα μια φραση απο τον μικρο πριγκιπα:
"Αλλα αν με εξημερωσεις, θα εχουμε αναγκη ο ενας τον αλλο. Θα εισαι για μενα μοναδικος στον κοσμο και θα ειμαι για για σενα μοναδικο στον κοσμο..."

Ο Μιλενιος ειναι πανεμορφος!

sardela έγραψε:

hroutou έγραψε: Μου θύμησες την ιστορία του μικρού Πρίγκηπα.


"Τι πρέπει να κάνω; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…
Την επόμενη μέρα ο μικρός πρίγκιπας ξαναήρθε.
-Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα, στις τέσσερις τʼ απόγευμα από τις τρεις θʼ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θʼ ανησυχώ. Θʼ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της…Χρειάζεται κάποια τελετή.
-Τι πάει να πει τελετή; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Είναι αυτό που κάνει μια μέρα να μη μοιάζει με τις άλλες, μια ώρα με τις άλλες ώρες. Υπάρχει, για παράδειγμα, μια τελετή στους κυνηγούς. Χορεύουν την Πέμπτη με τα κορίτσια του χωριού. Η Πέμπτη λοιπόν είναι υπέροχη μέρα. Πάω και κάνω βόλτα ίσαμε τʼ αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν οποτεδήποτε, οι μέρες θα έμοιαζαν σαν όλες, κι εγώ δε θα είχα ποτέ διακοπές.
Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού."


Πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα τον πάρεις αγκαλιά τον κούκλο σου

Και εγω να προσθεσω ακομα μια φραση απο τον μικρο πριγκιπα:
"Αλλα αν με εξημερωσεις, θα εχουμε αναγκη ο ενας τον αλλο. Θα εισαι για μενα μοναδικος στον κοσμο και θα ειμαι για για σενα μοναδικο στον κοσμο..."

Ο Μιλενιος ειναι πανεμορφος!

Αχ βρε παιδιά... μου γράφετε όλα αυτά τα τρυφερά και όμορφα λόγια... εγώ όμως ξέρω πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα μ΄αυτόν τον "τύπο"..
Είναι τόσο ελεύθερος... τόσο ανεξάρτητος... και είναι χαρούμενος.

Να εξομολογηθώ και κάτι;;; Εγώ που δίνω συμβουλές σε άλλους, έκανα ένα φριχτό λάθος. Μια μέρα τον κατάφερα και μπήκε ένα μέτρο μέσα από την είσοδο. Κι ενώ έτρωγε, έκλεισα πολύ σιγά την πόρτα να δώ πώς θα αντιδράσει. Νόμιζα πως είχα κερδίσει την εμπιστοσύνη του.
Τί έγινε;;; Μαντάρα το ιατρείο. Έκανε σαν παλαβό. Σκαρφάλωσε στη ρεσεψιόν, κρεμάστηκε σχεδόν στο μόμπιλο της Χαράς, μπήκε στο εργαστήριο... ωχ Παναγιά μου... χαμός. Άνοιξα την πόρτα και έφυγε. Λέω αυτό ήταν. Τον έχασα οριστικά. Σε μια ώρα ήταν πίσω. Του έβαλα φαγάκι και ... έφαγε ο αρκούδος.

Ας αποφασίσει μόνος του. Τί άλλο να κάνω;; Απλά... τον αγαπώ πολύ.

Ριπήτ έγραψε:

Ας αποφασίσει μόνος του. Τί άλλο να κάνω;; Απλά... τον αγαπώ πολύ.

:kardoula:

Αχ σε αυτή την ηλικία δύσκολο να "σπιτωθεί" ένας τέτοιος γάτος!...