Καλή αντάμωση πολυαγαπημένη μου Κανελλίτσα

Έχω πολύ καιρό να γράψω στο γατόσπιτο, λόγω πίεσης χρόνου, αν και πάντα προσπαθούσα να ρίξω μια κλεφτή ματιά στα άρθρα κυρίως. Μέσα από το γατόσπιτο άλλωστε, υιοθέτησα την πολυαγαπημένη μου γατούλα που δυστυχώς, έθαψα σήμερα μετά από 9 χρόνια που πάντα θα θυμάμαι για τα υπέροχα γουργουρητά, τα χαδάκια και τις αγκαλίτσες που μου χάρισε αυτή η καταπληκτική ψυχή  Μου έδωσε πολλή αγάπη, δεν ξέρω αν την άξιζα, αλλά την πήρα απλόχερα και την απόλαυσα ως και το τελευταίο λεπτό, γιατί η αγαπημένη μου, ακόμη και το τελευταίο της βράδυ, το πέρασε στο κρεβάτι μου, δίπλα μου, όπως πάντα έκανε, κάθε μα κάθε βράδυ. Ήταν ένα ευλογημένο απόγευμα όταν διάβασα την αγγελία της στο γατόσπιτο και είπα αυτή την πανέμορφη γατούλα πρέπει να την υιοθετήσω. Ήταν 2 ετών τυφλή αλλά ήταν σα να έβλεπε. Ποτέ δεν την είδα να σκοντάφτει κάπου ή να χάνει τον προσανατολισμό της. Πάντα με τα μουστάκια ραντάρ της έβρισκε το δρόμο και πάντα κατέληγε στο δωμάτιό μου και στο κρεβάτι μου. Ήταν υγιέστατη. ήσυχη, χαδιάρα, όμορφη και γουργούριζε τόσο γλυκά ... ακόμη και το νιαούρισμά της χαμηλόφωνο και γλυκό ήταν αν και σπάνια γκρίνιαζε.  Μέχρι που πριν λίγο καιρό άρχισε να κάνει εμετούς. Αρχικά δεν έδωσα σημασία γιατί είχα την εμπειρία και από την ίδια αλλά και από άλλες γατούλες μου με τις τριχόμπαλες. Ήταν άλλωστε προστατευμένη μέσα στο σπίτι, επειδή δεν έβλεπε έτρωγε μόνο ό,τι της έδινα στο πιατάκι της, ξηρά τροφή και κονσερβούλες.... Πίστευα ότι θα της περάσει αλλά δυστυχώς δεν περνούσε. Και αποφάσισα να την πάω στον κτηνίατρο για θεραπεία και να μη μου αφυδατωθεί. Επειδή όμως είχα δυστυχώς πολλές υποχρεώσεις που δεν έπαιρναν αναβολή, κανόνισα να την πάω στις 9 του Οκτώβρη, αμέσως μόλις θα γύριζα από τη δουλειά μου. Όμως ήταν πολύ αργά... Τη βρήκα κουλουριασμένη δίπλα στις παντόφλες μου ακίνητη. Το προηγούμενο βράδυ το είχαμε πάλι περάσει αγκαλίτσα στο κρεβάτι, δεν μπορούσα να το πιστέψω... Μάλλον με άκουσε όλη η πολυκατοικία αλλά δε με νοιάζει. Έχασα τη συντροφιά μου, το παρεάκι μου, την καλύτερή μου φίλη. Και δε θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου που δεν έτρεξα άμεσα, αλλά πίστευα ότι είναι κάτι περαστικό. Θα ήθελα με οποιαδήποτε θυσία, να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, να έχω προλάβει να τη σώσω να είμαστε ακόμη μαζί. Άλλωστε 11,5 χρονών ήταν, ήταν μεν ηλικιωμένη, αλλά όχι υπέργηρη, Δυστυχώς δε μπορώ ... Και μου λείπει. Και θα μου λείπει πάντα. Και πάντα θα την αγαπώ, όπως την αγαπούσαμε όλοι. Και θα είναι πάντα στην καρδιά μου. Γιαυτό ήθελα να την αποχαιρετήσω και εδώ που έμαθα την  ύπαρξή της. και είχα την ευτυχία να την γνωρίσω και να την ευχαριστήσω για όσα μου χάρισε. Αντίο κοριτσάκι μου καλό, ψυχούλα μου όμορφη, αντίο Κανελλίτσα μου. Συγχώρεσέ με που δεν σε πρόλαβα... ξέρεις πόσο σε αγάπησα, αν και ξέρω ότι δε σου αρκεί, Θα είναι άδεια και η καρδιά μου και η θέση στο κρεβάτι δίπλα μου. Θα ζεις πάντα στη σκέψη μου μέχρι να συναντηθούμε πάλι κοριτσάκι μου μοναδικό και αγαπημένο. ..... Τίποτε δε θα είναι πια όπως πριν

κουραγιο... μπορει ο,τι και να εκανες να μην επηρεαζε το αποτελεσμα. Ποτε δεν ξερουμε αν αυτο που κανουμε ειναι καλο η κακο, κανουμε το καλυτερο που μπορουμε αναλογα με τις συνθηκες της ζωης.. να μη βασανιζεσαι με τετοιες σκεψεις,στασου μονο στην αγαπη που εδωσες σε ενα πλασμα που ειχε την αναγκη σου και  στην αγαπη που πηρατε ολοι απο αυτο το υπεροχο πλασμα. Καλο του ταξιδι...

psipsa έγραψε:κουραγιο... μπορει ο,τι και να εκανες να μην επηρεαζε το αποτελεσμα. Ποτε δεν ξερουμε αν αυτο που κανουμε ειναι καλο η κακο, κανουμε το καλυτερο που μπορουμε αναλογα με τις συνθηκες της ζωης.. να μη βασανιζεσαι με τετοιες σκεψεις,στασου μονο στην αγαπη που εδωσες σε ενα πλασμα που ειχε την αναγκη σου και  στην αγαπη που πηρατε ολοι απο αυτο το υπεροχο πλασμα. Καλο του ταξιδι...

Σ' ευχαριστώ καλή μου pripsa ... Δύσκολο πολύ να μην κάνω τέτοιες σκέψεις, όταν βλέπω δίπλα στο κρεβάτι  μου άδεια τη θέση της.... Μια καλή φίλη μου είπε να της κάνω νεκροψία να δω την αιτία του θανάτου, γιατί πιθανολογεί τη νεφρική ανεπάρκεια ως αιτία.  Αποφάσισα να μην το κάνω γιατί δεν υπάρχει λόγος να μπει τώρα νυστέρι στο κορμάκι της, αφού δε μπορώ πια να κάνω κάτι.  Όμως, επειδή είναι όντως πιθανό λόγω της ηλικίας της να συνέβη αυτό , επειδή ήταν και σε προστατευμένο περιβάλλον, καλό θα είναι να γίνονται τακτικά κάποιες εξετάσεις προληπτικές που κι αν δεν  οδηγήσουν σε αποφυγή της νόσου, θα επιβραδύνουν και απαλύνουν τις όποιες επιπλοκές. Με σεβασμό πάντα στη ζωή του ζώου, όχι σαν εγωιστική προσπάθεια να το κρατήσουμε δίπλα μας πάση θυσία και ας υποφέρει. Αυτό νομίζω είναι το πιο σημαντικό που έμαθα από αυτή την τραγική απώλεια. Μετά πάντα από την αγάπη έλαβα από αυτό το καταπληκτικό κοριτσάκι και που της έδωσα, γιατί ήταν αξιαγάπητη.... Τα παιδιά μου την αναζητούν και μου είναι δύσκολο να τους το πω, αρχικά τους είπα ότι την πήγαμε στο γιατρό γιατί δεν ήταν καλά για να τα προετοιμάσω, αφού είχαν ακούσει για το ραντεβού....   Δύσκολες καταστάσεις.... Πάντως, ήμουν τυχερή που ήρθα εδώ, που έμαθα την ύπαρξή της, που την πήρα.... Πρέπει γιαυτό να ευχαριστήσω το γατόσπιτο γιαυτό το δώρο ζωής που πήρα... Και να ευχηθώ ξανά καλό ταξίδι στο κοριτσάκι μου το γλυκό και σε όλες τις ψυχούλες που  πέρασαν το ουράνιο τόξο για την αντίπερα όχθη που δεν υπάρχει πόνος, αλλά ζουν και θα ζουν στις καρδιές όσων τις αγάπησαν.

Ειναι φτωχα τα λογια για τετοιες απωλειες.Καλο ταξιδι στη Κανελλιτσα σου,μην κατηγορεις τον εαυτο σου,δυστυχως η νεφρικη ανεπαρκεια ειναι υπουλη ασθενεια και η πιο συχνη στις γατες,οταν αρχιζουν τα συμπτωματα συνηθως ειναι αργα.Να κρατησεις τις ομορφες στιγμες που ζησατε μαζι γιατι τα αυτα τα υπεροχα πλασματα μας διαλεξαν για να μας θυμιζουν τις ομορφιες της ζωης και αν και ξερω οτι ειναι νωρις για να μπεις στη διαδικασια,μην διστασεις να χαρισεις την αγαπη σου σε καποιο αλλο πλασμα που εχει αναγκη.Και παλι κουραγιο ,ολοι εδω σε καταλαβαινουμε απολυτα

Σ' ευχαριστώ καλή μου LAROGATA. Γιαυτό ήρθα εδώ, όχι μόνο, γιατί εδώ την πρωτογνώρισα, αλλά γιατί εδώ, ήξερα πώς θα με καταλάβουν. Πάω στη δουλειά μου και κλαίω και δε λέω γιατί, επειδή δε θα με καταλάβει κανείς. Έχω πολλά να θυμάμαι από αυτή την υπέροχη ψυχούλα. Και όταν με το καλό σταθώ στα πόδια μου, αν κι έχω ήδη 2 γατούλες, θα αναπληρώσω το κενό της. Πάλι με κάποιο ζωάκι που δε θα ναι στην πρώτη γραμμή ζήτησης, όπως κι εκείνη....

GiouliMant έγραψε:Σ' ευχαριστώ καλή μου LAROGATA. Γιαυτό ήρθα εδώ, όχι μόνο, γιατί εδώ την πρωτογνώρισα, αλλά γιατί εδώ, ήξερα πώς θα με καταλάβουν. Πάω στη δουλειά μου και κλαίω και δε λέω γιατί, επειδή δε θα με καταλάβει κανείς. Έχω πολλά να θυμάμαι από αυτή την υπέροχη ψυχούλα. Και όταν με το καλό σταθώ στα πόδια μου, αν κι έχω ήδη 2 γατούλες, θα αναπληρώσω το κενό της. Πάλι με κάποιο ζωάκι που δε θα ναι στην πρώτη γραμμή ζήτησης, όπως κι εκείνη....

το ξερω οτι οι περισσοτεροι δεν καταλαβανουν και εμεις εχθες "χασαμε" το σκυλακο του αδελφου μου,εχουμε πενθος ολη η οικογενεια
Μπραβο σου που σκεφτεσαι να χαρισεις σπιτι σε ενα ιδιαιτερο πλασμα ,αυτο ειναι μεγαλειο ψυχης

Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Είναι μεγάλη κουβέντα όμως, το μεγαλείο ψυχής και δεν ξέρω αν το έχω. Όλα μου τα ζωάκια ήταν πάντα ιδιαίτερα, φοβικά ή με αναπηρίες. Και δε ζημιώθηκα σε τίποτα, αφού τελικά ήμουν εγώ η τυχερή, όχι εκείνα...  Η Κανελλίτσα μου ήταν τυφλή κι ενήλικη, αλλά δεν υστερούσε σε τίποτα από ένα μωρό υγιές γατάκι. Ίσα- ίσα επειδή πρόσεχε κι εκείνη πολύ μες το σπίτι, η περίπτωση ατυχήματος ήταν μηδενική. Τα άλλα τα κυνηγούσα μη βγουν στο μπαλκόνι, μ' εκείνη δε χρειάστηκε ποτέ..... και ας ήταν κι εκείνη ζωηρή και χαδιάρα και παιχνιδιάρα όσο και τα άλλα. Ήδη μου λείπει αφόρητα....
Καλό κουράγιο στον αδελφό σου και σε σένα, σας νοιώθω απόλυτα

Το μόνο που μπορώ να πω, καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι. Ο γάτος μου δεν είναι εκδηλωτικός, αλλά αν τον χάσω θα με πάρει και θα με σηκώσει. Πριν 2 βδομάδες "έχασα" αδεσποτάκι που τάιζα κι έκλαιγα μόνος μου μέσα στο μαγαζί μου, εύκολα δένομαι μαζί τους...

Δυστυχώς, δε ζούνε πολλά χρόνια αυτά τα υπέροχα πλάσματα και όλοι μας είμαστε καταδικασμένοι να υποφέρουμε την απώλεια. Η καλύτερη λύση, η υιοθεσία άλλης γατούλας που δε θα είναι η ίδια, αλλά θα αγαπηθείτε εξίσου.

Προσθετω κι εγω τη θλιψη μου για την απωλεια σου ,στεκομαι ομως στη σκεψη που εξεφρασες πως μολις συνελθεις θα μπεις στη διαδικασια υιοθεσιας και παλι ενος τετραποδου απ'αυτα που για διαφορους λογους δεν ειναι στην πρωτη γραμμη των προτιμησεων .Αυτο σε τιμα ιδιαιτερα και να εισαι σιγουρη πως η κανελλιτσα σου θα ειναι πολυ ευτυχισμενη γι'αυτο
Καλο ταξιδι στο κοριτσακι σου

Υπέροχο πλάσμα μοναδικό όπως το καθένα και τυχερό ..
όπως κι εσύ που σε συντρόφεψε όλα αυτά τα χρόνια      

Τα γατάκια μας είναι πάντα μοναδικά, αγαπημένα και το κενό που αφήνουν όταν φεύγουν δυσβάσταχο και δυσαναπλήρωτο.

Είναι νωρίς ακόμα αλλά μείνε σ' όλα αυτά τα χρόνια που έζησες μαζί της και την αγάπη που έδωσες και πήρες
Οι περισσότεροι απο μας βρεθήκαμε σε ανάλογη θέση κατηγορώντας τον εαυτό μας και με τις αμφιβολίες αν,.. ίσως ... γιατί

Η Κανελίτσα σου πήγε εκεί που δεν υπάρχει πόνος και φόβος κι έφυγε με αγάπη στο σπίτι της..
Είμαι κι εγω σίγουρη ότι θα νοιώθει τρισευτυχισμένη που όταν νοιώσεις έτοιμη θα δώσεις την αγάπη σου και το σπιτικό σου σε πλάσματα που άλλοι απορρίπτουν με την πρώτη ματιά.

Καλό ταξίδι όμορφη.

Πόσος δύσκολος είναι πάντα ο αποχαιρετισμός
Όλοι εδώ μέσα σε καταλαβαίνουμε

charlie2alpha  Σε ευχαριστώ για τη συμπαράσταση. Δεν είναι εύκολο να το διαχειριστεί κανείς, όσο κι αν ξέρει ότι το ζωάκι του θα φύγει πριν από αυτόν. Και με τ' αδεσποτάκια που ταΐζουμε το ίδιο είναι περίπου. Ξέρεις τον κίνδυνο που διατρέχουν αλλά ελπίζεις πως επειδή ανέλαβες τη φροντίδα τους θα ξεπεραστεί.... Θα μου πάρει καιρό να συνέλθω. Ειδικά τα βράδια που βλέπω τη θέση στο κρεβάτι μου άδεια....Δεν αντέχεται.

belezza η Κανελλίτσα μου θα μείνει αναντικατάστατη, αλλά πάντα θα υπάρχει στην καρδιά μου χώρος για ένα άλλο πλασματάκι που δυσκολεύεται να υιοθετηθεί. Η αγάπη δεν γνωρίζει όρια, αυτό είναι σίγουρο. Και δεν έχω δώσει μόνο, έχω πάρει κιόλας....  Σ' ευχαριστώ για τη συμπαράσταση.

ZIZIKOS σ' ευχαριστώ. Πράγματι αυτό το Αν μου έχει παγώσει το αίμα.... Αλλά δε μπορώ να φέρω το χρόνο πίσω, ούτε την αγαπημένη μου. Σκέπτομαι ότι αν ήταν νεφρική ανεπάρκεια (που μάλλον ήταν), ήταν καλύτερο για κείνη που "έφυγε" στο σπίτι μας, στο δωμάτιό μας, παρά σε ένα κλουβί κτηνιατρείου μετά από μια άτυχη επέμβαση... κι ευτυχώς ήταν θέμα 2 ημερών. Δεν ταλαιπωρήθηκε άλλο το παιδάκι μου. Ήταν κυρία σε όλα, μέχρι και την τελευταία στιγμή. Διακριτική και αξιοπρεπής. Σπουδαίος χαρακτήρας. Δε θα το ξεπεράσω, αλλά επειδή η αγάπη δεν τελειώνει θα μου κάνει καλό να ξαναδώ το πιατάκι της γεμάτο με γατοτροφή για κάποια άλλη ιδιαίτερη ψυχή.

Σας ευχαριστώ παιδιά που με καταλαβαίνετε. Γιαυτό άλλωστε ήρθα. Πολλοί σε θεωρούν γραφικό που επειδή χάνεις το ζωάκι σου η αντίδραση είναι σα να χάνεις μέλος της οικογένειας. Γιατί αυτό συμβαίνει.

Προσωπικά, ίσως φανεί παράδοξο, νιώθω μια ανακούφιση που υπάρχουν άνθρωποι που επηρεάζονται τόσο από την απώλεια μιας χνουδωτής τετράποδης ψυχούλας. Εκεί που τώρα υπάρχει θλίψη, είναι γιατί κάποτε φώλιαζε αγάπη. Με αυτή τη φράση παρηγορήθηκα για την απώλεια του Αρουλίνη μου. Stella M.  

Το έκλεψα από το θέμα του Κεραυνούλη, γιατί το θεωρώ 100% αληθινό.

Όλοι συμμεριζόμαστε τη θλίψη.

Και ναι, ενστερνίζομαι απόλυτα την παραπάνω άποψη και με βοηθά να πηγαίνω παρακάτω, όταν έρχεται η ώρα να συναντηθώ με την απώλεια γενικότερα.

Καλό ταξίδι στη μικρούλα


Κουράγιο, ο χρόνο είναι πράγματι ο καλύτερος γιατρός.

Stella M. έγραψε:Όλοι συμμεριζόμαστε τη θλίψη.

Και ναι, ενστερνίζομαι απόλυτα την παραπάνω άποψη και με βοηθά να πηγαίνω παρακάτω, όταν έρχεται η ώρα να συναντηθώ με την απώλεια γενικότερα.

Καλό ταξίδι στη μικρούλα


Κουράγιο, ο χρόνο είναι πράγματι ο καλύτερος γιατρός.

Ευχαριστώ Stella M. ... μου έκανε πολύ καλό αυτό που είπες τη στιγμή που προσπαθούσα να συμφιλιωθώ με την απώλεια. Εκεί που φώλιαζε η αγάπη, ήρθε η θλίψη για να θυμίσει πως η αγάπη δεν θα πεθάνει ποτέ

GiouliMant σε κατανοω απολυτα, δεν εχει περασει μεγαλο διαστημα που εχασα κι εγω το ενα απο τα τρια μου γατονια, τη Μιστουλα μου, τη χαιδεμενη αγαπουλα μου.
Η απωλεια ειναι μεγαλη και θα ειναι παντα στις καρδιες μας κι ας μην ειναι μαζι μας με φυσικο τροπο.
Μην κατηγορεις τον εαυτο σου οτι δεν προλαβες να την πας σε κτηνιατρο. Κι εγω που προλαβα και την πηγα εκτος του οτι ταλαιπωρηθηκε το κοριτσακι μου γιατι ηταν πολυ φοβιτσιαρα, μονο με τη μανουλα της ηταν καλα ,δεν ηταν καθολου κοινωνικη, δεν καταφεραμε τιποτα, δεν επαιρνε θεραπεια... Τουλαχιστον εσενα πεθανε στο σπιτι σας, στο δικο της χωρο, εμενα οπως ειπες σ'ενα ψυχρο κλουβακι κτηνιατρικου νοσοκομειου... και να ειμαι κι απ'εξω και να περιμενω μιαμισυ ωρα μεχρι να ερθει η σειρα μου... για να την παρω σπιτι... και να μη προλαβω να την παρω ξανα ζωντανη στην αγκαλιτσα μου...
Αυτο που με παρηγορει ειναι πως πηρε τοοοοοση αγαπη, οση δεν ηξερα καν οτι εχω και οπως λες πηραμε και μεις ακομη περισσοτερη.
Αυτο ειναι που μετραει οτι τους δωσαμε ο,τι καλυτερο μαζι με τις απλοχερες αγκαλιες και τα φιλακια μας.
Η αγαπη, αυτη η ανιδιοτελης αγαπη που μας χαρισαν θα ειναι παντα στην ψυχη μας και πιστευω πως και η αγαπη που πηραν κι απο εμας θα τις συνοδευει στο ταξιδι τους.
Σου ευχομαι δυναμη, η αγαπη μου και η σκεψη μου μαζι σου στις δυσκολες αυτες μερες.
Στελλα.

Στέλλα σ΄ευχαριστώ πολύ. Τη διάβασα την ιστορία της Μιστούλας σου και σε νοιώθω απόλυτα. Η απώλεια είναι οδυνηρή, όπως κι αν τη βιώσει κανείς. Από την άλλη, αγαπήσαμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας αυτά τα πλασματάκια και πήραμε κι εμείς αγάπη άδολη σαν αντάλλαγμα. Πάντα θα τ' αγαπάμε και πάντα θα μας λείπουν. Αλλά γιαυτό είναι τυχερά και αυτά και εμείς. Άτυχοι πραγματικά είναι όσοι δε βίωσαν τέτοια εμπειρία και βέβαια τα ζωάκια που δεν βρέθηκε κανείς να τ' αγαπήσει όπως τους άξιζε. Σου εύχομαι και εγώ καλή δύναμη, και η σκέψη μου είναι κοντά σας. Η αγάπη μας θα κρατήσει τις αναμνήσεις τους πάντα ζωντανές.... Μέχρι κάποτε όλοι να βρεθούμε ξανά μαζί στους κήπους που αγκαλιάζει το ουράνιο τόξο... Φιλιά

GiouliMant ετσι ειναι ειμασταν τυχερες που ηταν μελη της οικογενειας μας και ειμαι σιγουρη οτι θα ειναι παντα μεσα μας αλλα και οτι θα ξανασυναντηθουμε.
Μεχρι τοτε δυναμη για τον πονο της ελλειψης φυσικης παρουσιας αλλα και για να βοηθησουμε κι αλλα γατονια που θα μας χρειαστουν. Πολλα φιλια κι απο μενα

Πάλι εδώ για να αποχαιρετήσω τον άλλο μου γατούλη τον Φοίβο που έφυγε στις 30.03.2019. Από καρκίνο. Του είχα υποσχεθεί ότι όσο τρώει, δε θα γίνει ευθανασία.Με το ένα ρουθούνι κλεισμένο και την δεξιά πλευρά του κεφαλιού πρησμένη και ματωμένη. Δεν μπορούσα να τον "σκοτώσω". Ήξερα ότι οι μέρες είναι μετρημένες. Και υπέφερα. Όμως δεν μπορούσα να τον αφήσω να "φύγει" όσο βλέπω ότι θέλει να ζήσει.... Τελικά ο Φοίβος έζησε μέχρι τις 30.03.2019. Περίπου ώρα 1700 (πέντε το απόγευμα) αναγκάστηκα να του κάνω ευθανασία. Δεν ετρωγε, δε μπορουσε να σταθει στα πόδια του. Τον απαλλάξαμε από τον πονο καθως όπως ειπε η γιατρος: ήταν θέμα ωρων ο θανατος (ως το βραδυ δε θα ζουσε- συνηθως εχω τυψεις μια εβδομαδα, αλλα όχι γιαυτο το γατουλη είναι χαλια και υποφερει, ποναει).... Από τότε είμαι άρρωστη. Δεν είχα τη δύναμη ούτε αντίο να πω. Σήμερα που ήρθα πάλι έχω υιοθετήσει ένα τυφλό γατάκι κι έτσι έχω πάλι αριθμό γατουνίων: 2

κατ αρχην συλλυπητηρια για την απωλεια σας... ειναι ενας πονος που μονο οσοι εχουν κατοικιδια που τα θεωρουν οικογενεια τους μπορει να αντιληφθουν... Και ολοι μας τρεμουμε στην ιδεα του αποχωρισμου. Σιγουρα κανατε το καλυτερο για ενα ζωο που υπεφερε και δεν ειχε πιθανοτητα ανακαμψης. Απο την αλλη μπραβο σας που αυτη η απωλεια δεν σας κλειδωσε σαν ανθρωπο αλλα σας εκανε να θελησετε να δωσετε απο την αγαπη σας σε ενα αλλο πλασμα που ειχε αναγκη. Υπαρχουν δυστυχως πολλοι που λογω μιας απωλειας και για να μη την ξαναπερασουν αρνουνται να ανοιξουν την αγκαλια τους σε ενα αλλο πλασμα... Εσεις το τολμησατε και αυτο ειναι το καλυτερο φαρμακο και ο καλυτερος τροπος να βιωσει κανεις την απωλεια. Δεν προκειται για αντικατασταση οπως αφελως μερικοι νομιζουν, προκειται για την υγιη αγαπη που βρισκει διεξοδο βοηθωντας ενα αλλο πλασμα που τη χρειαζεται. Να σας ζησει το νεο γατακι σας και οταν μπορειτε συστηστε μας την γατοοικογενεια σας.

Επισης  και απο μενα   να πω   ''το καλο ταξιδι  στο γατουλη ''.Ο πονος της απωλειας ενος κατοικιδιου ειναι μεγαλος ,γιατι  ειναι    τοσο ευαλωτα  και δεν μπορουμε να ξερουμε το πως τα ιδια αισθανονται.
Ολοι εχουμε   λιγο πολυ βιωσει την απωλεια ενος   φιλου κατοικιδιου και νιωθουμε  τον πονο   που  αυτη προκαλει
Τωρα ομως  ειναι  σε ενα κοσμο χωρις πονο πια   και αυτο ειναι μεγαλη παρηγορια.  
Επισης το   νεο   μελος  φερνει χαρα    που αντισταθμιζει τη     λυπη
 

Ειμαι υπερ της ευθανασιας οταν υποφερουν , οταν πονανε αλλα δεν ειναι ευκολο να παρεις την αποφαση.
Καποιες φορες ομως δεν κανουμε αυτο που θελουμε αλλα αυτο που πρεπει , οποτε η αποφαση για ευθανασια επρεπε να παρθει.
Ειμαι σιγουρη οτι εζησε καλα , καλο του ταξιδι

υγ
εχω κι εγω τυφλα γατακια , 3 στον αριθμο
Θα δεις ποση αγαπη θα παρεις απο αυτο και δεν θα το πιστευεις .

επειδη αναφερθηκατε σε τυφλα γατακια, με αφησε αναυδη το ποσο καλα προσαρρμοσμενα ειναι τα τυφλα γατακια και ποσο ανταπεξερχονται παρα την αναπηρια τους.... προσφατα μου εστειλε ενας φιλος ενα βιντεακι με δυο γατακια ενα τυφλο και ενα που βλεπει οταν παιζουνε... δεν καταφερα να ξεχωρισω το τυφλο, μαρτυς μου ο Θεος , αφου τον επρηξα τον ανθρωπο αν οντως ειναι σιγουρα τυφλο η ειχε κανει λαθος διαγνωση ο γιατρος..... Να βλεπατε πως ορμουσε πανω στο αλλο στο παιχνιδι σα να εβλεπε, τι να πω... ειμαι σιγουρη πως μεσα στο προστατευτικο περιβαλλον ενος σπιτιου μια χαρα τα καταφερνουν τα τυφλα γατακια...

Καλό ταξίδι στο Φοίβο σου

Δύσκολη απόφαση κλήθηκες να πάρεις..
Σημασία όμως έχει ότι ο Φοίβος στην επίγεια ζωή του έζησε με αγάπη που λίγα πλάσματα έχουν την τύχη να γνωρίσουν.Κράτα αυτό έστω για παρηγοριά. Είναι πολύ σημαντικό.