Αντιο Μικουλι μου, ελπιζω εκει που εισαι να εχεις βρει τη γαλινη!!!

Ηταν καλοκαιρι του 2007 οταν ενας γκρι γατουλης 2 μηνων περιπου ακολουθησε τον πατερα μου ενα βραδυ. "Κοιτουσε τοσο επιμονα που δεν μπορεσα να τον αφησω", ειπε και ετσι εγινε μελος της οικογενιας μας. Και το ονομα αυτου...Μικι. Απο πολυ μικρος αρχισε να ταλεπορειτε με το κλασικο φταρνισμα, και τα σχετικα ομως με τις αντιβιοσεις και τις θεραπιες τα καταφενε! Εκει κοντα στο 2010 του καναμε εξετασεις και νοσιλευτικε ο μικρουλης για 4 μερες, αφου διαγνοστικε με βρογχοπνευμονια, ομως τα καταφερε! Το 2012 παλι χειροτερεψε και παλι τα ιδια, μετα απο 3 μερες ομως, τα καταφερε και παλι. Απριλιος 2014 ο μικουλης,οπως τον λεγαμε, εκλεισε τα πρασινα ματακια του εξαιτιας ξαφνικου προβληματος στα νεφρα του....

Μεγαλο πραγμα η απολια!!!

Απο τη μια αισθανομαι ενοχη σκεπτομενη πως δε μπορει κατι εκανα λαθος, αγνοησα καποια σημαδια, παρα τα λογια του γιατρου οτι ειχε ξεπερασει το προσδοκιμο ζως χαρη σ' εμας, απο την αλλη ομως χαιρομαι που εφιγε γρηγορα, χωρις πονο και ταλεπορια.

Ακομα ακουω το νιαουρισμα του στ'αυτια μου και ακομα βλεπω μηπος το μπολακι του χρειαζεται γεμισμα....

Ηταν σαν αδερφος. Καθε βραδυ του αφινα 2-3 κουταλιες γιαουρτι που του αρεσε και το τρωγε μαζι μου. Τωρα ομως ειναι εκει πανω και με βλεπει...

2 πραγματα εχω να πω καθως τα αισθανομαι...αγαπατε τα ζωακια σας και περαστε χρονο μαζι τους γιατι τη μια μερα ειναι την αλλη....(ακριβως αυτο σηνεβει σε μενα) και κατι πιο γενικο που ο χαμος σε κανει να το αισθανεσε, και το λεω για να τ ακουσω κ γω, χαρειτε τη ζωη γιατι τελικα ειναι πολυ μικρη!

Ζητω συγνωμη για οποιο αρνητικο συναισθημα σας προκαλεσα, ομως αιστανθηκα το χρεος να κανω μια αφιερωση στον Μικουλι μου.

Λενε οτι οι καλοι ανθρωποι φευγουν νωρις, λετε να ισχυει το ιδιο και για τα ζωα??....νομιζω πως ναι................

Λυπαμαι πολυ....    

Καλο ταξιδι γατουλι...

  

αχ, εχω μια γατούλα που την λένε μιννι, τι συμπτωση. Μελανι, είμαι βεβαιη πως ένα ατομο με τοσες ευασθησιες σαν και σενα έκανε το καλύτερο , μα το καλύτερο για το μικι, οπότε μην ταλαιπωρησαι με ενοχες ηταν η μοιρα αυτή του γατούλη.   μας εδωσες και σοφες συμβουλές

Εύχομαι να βρεις σύντομα την παρηγορία που χρειάζεσαι και να απαλλάξεις τον εαυτό σου από τις ενοχές. Είναι κι αυτό μέρος της διαδικασίας ίσως, αλλά δυστυχώς το γεγονός είναι πως τα ζωάκια ζουν λιγότερο από μας. Η μικρή αλλά σημαντική ζωή του γατούλη σου είχε τόσο να διανύσει, δυστυχώς. Τουλάχιστον έζησε σε χέρια καλά. Καλή δύναμη, ξέρω πώς αισθάνεσαι.