Αδεσποτάκι - Ερώτηση ηια γνώστες

Καλημέρα
βρήκαμε ένα αδεσποτάκι 3 μηνών με ρινοτραχίτιδα, πύο στο μάτι (4 πόντοςυ πύο έβγαλε...), ήταν σε κακά χάλια.
Εμεινε 2 μέρες στο γιατρό, ενέσεις κορτιζόνης και αντιβίωσης, ο γιατρός πρότεινε να το κρατήσουμε 5-6 μέρες για να πάιρνει κολλύριο (tobradex) και αντιβίωση (baytril), του δίνω και λίγη λυσίνη, Holls α/d και Sanabelle Kitten.
Αρχικά το είχαμε στο κλουβάκι μεταφοράς, αλλά προσπαθούσε να βγει και μάτωσε η μύτη. Ετσι του πήραμε ένα κλουβί εκθεσης για να μπορεί να λειτουργεί καλύτερα, το καημένο μόλις βάλαμε άμμο πήγε και αφόδευσε...
Ειναι πολύ πολύ καλύτερα, ζωήρεψε, αλλά κλάιει συνέχεια, σκαρφαλώνει στο κλουβί.
Ξερει κανείς αν είναι καλύτερα να σκεπάσουμε το κλουβί να μην βλέπει έξω?
Ισως φοβάται τις 2 μας γάτες που πάνε στο τζάμι και την κοιτάνε?
Εχουμε τις επιλογές
(α) να το πάω στον κήπο κάτω με την μαμά του και τα δύο του αδερφάκια (επίσης άρρωστα), αλλά δεν πιστέυω ότι θα πλησιάσει να του δίνω φάρμακα (μέρχρι τώρα και τα 3 μικρά δεν πλησίασαν ποτέ για φαγητό)
(β) να το κρατήσουμε άλλες 4 μέρες και να κατεβάσουμε μετά.
'Οποια γνώμη είναι ευπρόσδεκτη.
Ευχαριστώ.

Εφόσον η κατάστασή του είναι όπως περιγράφετε προτείνω να το κρατήσετε λίγο ακόμη. Τα μικρά θηλάζουν; Επίσης έχετε το νου σας στα άλλα γατίνια μη χειροτερέψουν.
Περαστικά στα μικρουλάκια..

Mάλλον έτσι θα το κάνουμε, απλά κλαιει και φωνάζει συνέχεια και το λυπόμαστε. Οταν βέβαια το χαιδέυουμε είναι μια χαρά.
Δυστυχώς τα άλλα μικρά (όπως και αυτό) δεν πλησιάζονται με τίποτα, με το που πας στα 5-6 μέτρα φεύγουν...

Ξέχασα να απαντήσω: μερικές φορές τα έχουμε δει να θηλάζουν ακόμα. Ελπίζω μια εβδομάδα που θα λέιψει η μικρή να μην το 'ξεχάσει' η μάνα του (που και αυτή φτιαρνίζεται...)

Καλησπέρα, παρέα θέλει το γατάκι και ανθρώπινη συντροφια. Βάλτε του καποιο ύφασμα ένα λουτρινο κουκλάκι κατι μέσα στο crate. Παρτε το λιγο αγκαλια ή περιοριστε το σε ένα χώρο που δεν πανε τα γατια που έχετε μεσα στο σπιτι ας πουμε, παιξτε λιγο μαζι του.

Kαι κρεβατάκι έχει και λούτρινο έχει και ποντικάκι έχει και 4-5 φορές το συντροφεύουμε με παιχνίδι κτλ.
Εχοντας μάθει να είναι ελεύθερο στον κήπο με τα αδελφάκια του λογικό είναι να νιώθει εγκλωβισμένο, γιατί απλά είναι εγκλωνισμένο.
Φυσικά εκεί που είναι δεν πάνε οι άλλες γάτες, για να το βοηθήσω το πήρα όχι να κολλήσουν και οι άλλες.

Το αναφέρω διοτι αν υπάρχει ένας χωρος που δεν πανε οι αλλες γατες ένα δωματιο ενα μπάνιο πχ, μήπως να το βγάλετε απο το crate να μην νιώθει εγκλωβισμενο.

Το μητρικό γάλα είναι γενικά αναντικατάστατο, όμως στην περίπτωση αυτή, ειδικά αφού και η μαμά είναι αρρωστούλα είναι καλύτερο νομίζω να το γιατροπορέψετε εσείς. Αφού τρώει στερεά τροφή δεν θα έχει πρόβλημα. Πράγματι συντροφιά ψάχνει το μικρό γι' αυτό και κλαίει. Δοκιμάστε να το περιορίσετε σε κάποιο χώρο, ας πούμε στο μπάνιο. Να είναι χωριστά από τις άλλες γάτες, αλλά να μη νιώθει τελείως περιορισμένο. Εξάλλου η ψυχολογία του ζώου βοηθά πολύ και επιταχύνει την ανάρρωσή του. Εύχομαι να ηρεμήσει σύντομα το μικράκι!

Τα ίδια με τη Gatoplikti γράφαμε απ'ότι διαπίστωσα..

Αυτό με το μητρικό γάλα είναι ένα θέμα, απλά ελπίζω όταν επιστρέψει να μην τη ξεχάσει η μάνα του.
Δυστυχώς δωμάτιο που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί δεν υπάρχει, ο γιατρός μας πρότεινε να το βάλουμε στην αποθήκη, αλλά δεν νομίζω να του έκανε καλό. Αν συνεχίσει να είναι τόσο ασήσυχο (ίσως μυρίζει και τα αδερφάκια του που είναι στον κήπο) ίσως το πάρω τη Δευτέρα στο γραφείο, απλά εκέι το 3 φορές κολλύριο δεν παίζει.
Βραχυπρόθεσμα πιστεύω θα πάει καλύτερα, την Τετάρτη ήταν ετοιμοθάνατο και σήμερα σκαρφαλώνει στα καγγελα. Με ανυσυχεί το ματάκι του γιατί πραγματικά δεν έχω δει ποτέ να βγαίνει 4-5 πόντοι πύο από μάτι... Εντωμεταξύ άλλος γιατρός λέει Baytril άλλως Synulox κτλ.
Μακροπρόθεσμα επείδη και η μάνα του έχει θέμα αλλά και τα αδερφάκια του περισσότερο δεν είμαι πολύ αισιόδοξος. Αν γίνουμε 'φίλοι' και πλησιάζει να το ταίζουμε όπως και τα άλλα αδέσποτα θα το φροντίσουμε και αυτό, αλλά υπάρχει αυτό το 'αν' όταν επιστρέψει κάτω θα φεύγει μακριά ή θα πλησιάζει.
Ευχαριστώ για τις ευχές.

Αντιβιώσεις υπάρχουν διάφορες κι αυτό σίγουρα δεν μπορούμε να το αξιολογήσουμε εδώ πέρα. Εσείς θα κρίνετε το γιατρό που εμπιστεύεστε. Δεδομένων των συνθηκών λοιπόν θεωρώ πιο σημαντικό να γίνει η αγωγή του όπως πρέπει, οπότε απορρίψτε καλύτερα την ιδέα του γραφείου αν δεν γίνεται να του βάλετε το κολλύριο εκεί, όπως και της αποθήκης, καλύτερα είναι να σας βλέπει. Τώρα για τα υπόλοιπα αν μπορείτε δώστε καμιά κονσερβούλα. Τα μικρά δελεάζονται εύκολα. Στα αδέσποτα που φροντίζω εγώ, εμφανίστηκαν δυο μικρά τα οποία φεύγανε με την παραμικρή κίνηση. Τους έβαζα φαγητό κροκετούλες βασικά και καμιά φορά κονσέρβα κάτω από τον κάδο, ώστε να νιώθουν πιο προστατευμένα και ασχολιόμουν μετά με τα υπόλοιπα. Στη βδομάδα επάνω συνήθισαν την παρουσία μου και το ένα το χαϊδεψα όσο έτρωγε. Υποθέτω λοιπόν ότι αν αφιερώσετε λίγο χρόνο όταν τους βγάζετε φαγητό, ώστε να συνηθίσουν την ανθρώπινη παρουσία, ίσως είναι πιο εύκολο να τα τσακώσετε αν χρειαστεί.
Και μια ιδέα αυτής της στιγμής..η μανούλα τρώει χωριστά από τα υπόλοιπα αδέσποτα που φροντίζετε; Αν ναι κατόπιν συνεννόησης με το γιατρό σας ίσως να μπορούσατε να βάλετε αντιβίωση σε ένα κονσερβάκι και έτσι βοηθάτε παράλληλα και τη μαμά και τα μικρά που περιστασιακά θηλάζουν.
Έχω δόσει αρκετές φορές στα αδεσποτάκια μας αγωγή που έτυχε να χρειαστούν με αυτό τον τρόπο, ίσως πιάσει και στα δικά σας!

Μου αρέσει η ιδέα να δώσω στην μητέρα αντιβίωση, μήπως και περάσει και στα άλλα μικρά, βέβαια το πόσο ΄περνάει΄είναι ερωτηματικό.
Στο γραφείο θα ήταν σε δωμάτιο ελέυθερο μόνο του απλά με το κολύριο 3 φορές την ημέρα tobradex δεν φτάνου οι ώρες που θα είμαι εκεί και θα είναι και 16 ώρες μόνο του.
Εχω δελεάσει αρκετά μικρά με διάφορους τρόπους πατέ, kitten κτλ. αυτά τα τρία απο τότε που γεννήθηκαν με το που βλέπουν άνθρωπο στα 7-8 μέτρα τρέχουν σε μία τρύπα στο έδαφος και όταν τους ρίχνω στην έξοδο όλο και κάτι τσιμπάνε όταν βγούν αλλά μη 'ελεγχόμενα'. Ισως αν μεγαλώσουν λίγο ακόμα