για τον αδικοχαμενο μας Αρκουδο...

χτες μεσημερι βρηκαμε τον Αρκουδο μας νεκρο στη μεση του μικρου μας δρομου, νομισαμε πως τον πατησε αυτοκινητο κι η κορη μου συντετριμενη αναθεματιζε τους λιγους οδηγους που περνωντας απο ενα τοσο μικρο δρομακι σαν το δικο μας αναπτυσσουν μεγαλη ταχυτητα, τοση που να παρει μαζι της μια αθωα ψυχουλα. Δεν ηταν ετσι τελικα... ο γατουλης μας κατασπαραχτηκε απο μια αγελη σκυλων κι η γειτονισσα που μας ενημερωσε δεν καταφερε να τον σωσει... Ο αδικος θανατος του στοιχειωνει τη σκεψη μας γεμιζοντας εφιαλτες τα ονειρα μας... Και απεραντη λυπη που δεν καταφεραμε να τον σωσουμε κι αυτον που αναζητουσε καθε μερα τον τροπο να τρυπωσει στο σπιτικο μας... Και δοθηκε επιτελους η εξηγηση για τα γατια που κατα καιρους ανεξηγητα βρισκαμε εξω στο δρομο πεθαμενα...
Ο Αρκουδος ηταν ενα μικροσκοπικο μωρο που ο γειτονας μας και κολλητος φιλος των παιδιων μου αναθρεψε με μπιμπερο και χιλια βασανα για να ανταμειφθει στο τελος με ενα γαταρο υπερμεγεθη διπλασιο απο τα κανονικα γατια εξ ου και το ονομα Αρκουδος...
Ηταν ενας καλοκαρδος γιγαντας αγκαλιτσας και γουργουρουλης που εκανε πατουσακια ακομα και στον αερα. Δυστυχως η οικογενεια του τον αφηνε να βγαινει εξω και εκεινος ειχε επιλεξει να μαζευεται στο δικο μου μπαλκονι η στην αυλη, να κοιμαται στην ξυλινη κουνια του μπαλκονιου και να μπαινει στο σπιτι καθε φορα που η πορτα ηταν ανοιχτη.
Θρηνουμε και για το χαμο του αλλα πιοτερο απ ολα για την τραγικη του μοιρα... Τωρα κανει παρεα διπλα διπλα στον Σνουπη μας το σκυλο που επαιζε μαζι και του ετρωγε απο το μπωλ του το φαι του...
Θα μας λειψεις Αρκουδουλη. Απειρα...

[/URL]
εδω με εναν απο τους αδεσποτους φιλους του... πανω στην αγαπημενη του κουνια...

Γειά σου Αρκούδε
  

Η μοίρα των ημιελεύθερων γατιών είναι αυτή τελικά κι εμείς ανήμποροι πολλές φορές να κάνουμε το καλύτερο γι αυτές τις ψυχούλες.
Δυστυχώς, όταν ένα γατάκι έχει μάθει να ζει έξω, είναι πολύ δύσκολο να το περιορίσεις σε κλειστό χώρο και έτσι μένει εκτεθειμένο σε όλους τους κινδύνους του δρόμου. Λυπάμαι πολύ για τον Αρκούδο σας...
 

Κρίμα το καυμένο
Λυπάμαι .....      

Δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο σας νιώθω αυτή τη στιγμή…Η σκέψη μου είναι μαζί σας…Λυπάμαι τόσο πολύ...      

Αντίο γλυκιέ γατούλη   ...Εύχομαι εκεί που πας η ψυχούλα σου να ηρεμήσει και να νοιώσεις την αγκαλιά του ουράνιου τόξου   …Εκεί θα έχεις ένα όμορφο σπίτι και θα είσαι επιτέλους ασφαλής…

ηταν τοοοσο ακακος ο καημενος. ηρεμος και χαδιαρης με ολα τα πλασματα διποδα η τετραποδα. Αυτο ισως να το πλήρωσε με τη ζωη του. Δε μπορω να ξεπερασω το ποσο τραγικα και αδικα χαθηκε.
Το ξερω πως αυτη ειναι η μοιρα ολων των αδεσποτων ακομα κι αυτων που βρισκουν και τροφη και στεγη οπως αυτα ολα που εμεις ταιζουμε και φροντιζουμε. Τιποτα δε μπορει να τους εξασφαλισει μια ακινδυνη ζωη εκτος απο το να μενουν κατ αποκλειστικοτητα μεσα...
Αυτη μου η πεποιθηση αλλωστε ειναι ο λογος που εχουμε μαζεψει 11 γατια στο σπιτι...ολα τα αλλα τα εχω δει ενα ενα να πεθαινουν δυο βηματα κυριολεκτικα απο την πορτα του σπιτιου μας. Ολα οσα αναστησα ταισα χαιδεψα κοιμησα σε σπιτακια στη βεραντα η την αυλη. Ολα την ιδια μοιρα πανω κατω... Θα με συγχωρησουν αραγε που τα ξεχωρισα απο τα αλλα θα με συγχωρησουν που δεν τους προσεφερα την ασφαλεια που χρειαζονταν για να ζησουν κι αυτα;;;; ειναι σα ν αποφασιζω εγω ποιος θα ζησει και ποιος θα χαθει....
δεν την αντεχω τοση ευθυνη και τοση απωλεια.... ευχαριστω που ειστε εδω για να μ ακουσετε...

Καλή μου psipsa… εσύ κάνεις ότι μπορείς και το προσπαθείς υπέρ του δέοντος έχοντας εξασφαλίσει στέγη για 11 ψυχούλες…Είμαι σίγουρη ότι και όλα τα υπόλοιπα γατάκια σου νοιώθουν τη στοργή και την αγάπη σου και ξέρουν ότι είσαι εκεί γι’αυτά… όμως εκεί έξω οι κίνδυνοι είναι πολλοί και οι άνθρωποι είναι κακοί…!!! Αυτή η καθημερινή αγωνία για το αν είναι όλα τους καλά ή αν θα τα δεις όλα… είναι που πονάει περισσότερο…!!! Κανένας μας δε μπορεί να δεχτεί την απώλεια πόσο μάλλον για πλάσματα που σου έχουν χαρίσει απλόχερα πολλές στιγμές ευτυχίας…Αυτές οι μέρες είναι και για μένα από τις χειρότερες μέρες της ζωής μου και γι’αυτό σε καταλαβαίνω απόλυτα… Για τον Αρκουδάκο σου το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι να είναι γαλήνιος ο ύπνος του…   Για το Buddy μου που δεν ξέρω καν τι έγινε συνεχίζω να προσεύχομαι να γυρίσει   …

μωρέ δεν το αντέχω...κρίμα το αρκουδάκι να φύγει έτσι....κρίμα    

Λυπάμαι πολύ...

psipsa έγραψε:ηταν τοοοσο ακακος ο καημενος. ηρεμος και χαδιαρης με ολα τα πλασματα διποδα η τετραποδα. Αυτο ισως να το πλήρωσε με τη ζωη του. Δε μπορω να ξεπερασω το ποσο τραγικα και αδικα χαθηκε.
Το ξερω πως αυτη ειναι η μοιρα ολων των αδεσποτων ακομα κι αυτων που βρισκουν και τροφη και στεγη οπως αυτα ολα που εμεις ταιζουμε και φροντιζουμε. Τιποτα δε μπορει να τους εξασφαλισει μια ακινδυνη ζωη εκτος απο το να μενουν κατ αποκλειστικοτητα μεσα...
Αυτη μου η πεποιθηση αλλωστε ειναι ο λογος που εχουμε μαζεψει 11 γατια στο σπιτι...ολα τα αλλα τα εχω δει ενα ενα να πεθαινουν δυο βηματα κυριολεκτικα απο την πορτα του σπιτιου μας. Ολα οσα αναστησα ταισα χαιδεψα κοιμησα σε σπιτακια στη βεραντα η την αυλη. Ολα την ιδια μοιρα πανω κατω... Θα με συγχωρησουν αραγε που τα ξεχωρισα απο τα αλλα θα με συγχωρησουν που δεν τους προσεφερα την ασφαλεια που χρειαζονταν για να ζησουν κι αυτα;;;; ειναι σα ν αποφασιζω εγω ποιος θα ζησει και ποιος θα χαθει....
δεν την αντεχω τοση ευθυνη και τοση απωλεια.... ευχαριστω που ειστε εδω για να μ ακουσετε...

Έλα μωρέ, μην τα λες αυτά.....Μακάρι να μπορούσαμε να σώσουμε όλες τις ψυχούλες που υπάρχουν....Αλλά δυστυχώς....
Λυπάμαι πολύ πολύ πολύ για τον αγαθό γίγαντα    

psipsa έγραψε:ηταν τοοοσο ακακος ο καημενος. ηρεμος και χαδιαρης με ολα τα πλασματα διποδα η τετραποδα. Αυτο ισως να το πλήρωσε με τη ζωη του. Δε μπορω να ξεπερασω το ποσο τραγικα και αδικα χαθηκε.
Το ξερω πως αυτη ειναι η μοιρα ολων των αδεσποτων ακομα κι αυτων που βρισκουν και τροφη και στεγη οπως αυτα ολα που εμεις ταιζουμε και φροντιζουμε. Τιποτα δε μπορει να τους εξασφαλισει μια ακινδυνη ζωη εκτος απο το να μενουν κατ αποκλειστικοτητα μεσα...
Αυτη μου η πεποιθηση αλλωστε ειναι ο λογος που εχουμε μαζεψει 11 γατια στο σπιτι...ολα τα αλλα τα εχω δει ενα ενα να πεθαινουν δυο βηματα κυριολεκτικα απο την πορτα του σπιτιου μας. Ολα οσα αναστησα ταισα χαιδεψα κοιμησα σε σπιτακια στη βεραντα η την αυλη. Ολα την ιδια μοιρα πανω κατω... Θα με συγχωρησουν αραγε που τα ξεχωρισα απο τα αλλα θα με συγχωρησουν που δεν τους προσεφερα την ασφαλεια που χρειαζονταν για να ζησουν κι αυτα;;;; ειναι σα ν αποφασιζω εγω ποιος θα ζησει και ποιος θα χαθει....
δεν την αντεχω τοση ευθυνη και τοση απωλεια.... ευχαριστω που ειστε εδω για να μ ακουσετε...

Σκέψου απλώς ότι ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ τα έξω να ζουν πιο "καλά" από τα μέσα. Μπορεί να ζουν πολύ λιγότερο, όμως η ζωή τους είναι μέσα στη φύση. Τα μέσα γατιά τα φέρνουμε λίγο στα μέτρα μας, τα ανθρωπινα μέτρα. Αν ήμουν γάτα, έχοντας την αντίληψη της γάτας, δεν μπορώ να σου απαντήσω έτσι εύκολα ποιά ζωή θα διάλεγα. Ο Μάος μου λαχταρά να βγει έξω στη φύση και εγωιστικά φερόμενη τον κρατάω μέσα στο σπίτι. Είναι ευτυχισμένος;.... Μόνο εκείνος μπορεί να απαντήσει. Και την ευτυχία αυτή δες την από τη γατίσια πλευρά, όχι την ανθρώπινη.  

Chouzouris έγραψε:
Σκέψου απλώς ότι ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ τα έξω να ζουν πιο "καλά" από τα μέσα. Μπορεί να ζουν πολύ λιγότερο, όμως η ζωή τους είναι μέσα στη φύση. Τα μέσα γατιά τα φέρνουμε λίγο στα μέτρα μας, τα ανθρωπινα μέτρα. Αν ήμουν γάτα, έχοντας την αντίληψη της γάτας, δεν μπορώ να σου απαντήσω έτσι εύκολα ποιά ζωή θα διάλεγα. Ο Μάος μου λαχταρά να βγει έξω στη φύση και εγωιστικά φερόμενη τον κρατάω μέσα στο σπίτι. Είναι ευτυχισμένος;.... Μόνο εκείνος μπορεί να απαντήσει. Και την ευτυχία αυτή δες την από τη γατίσια πλευρά, όχι την ανθρώπινη.  

Δίκιο έχεις μου φαίνεται. Παρ'όλ΄αυτά όταν χάνεις έτσι ένα ζώο συντροφιάς, δεν μπορείς παρά να νιώθεις συντετριμμένος.

Λυπάμαι πολύ psipsa.