Βοήθεια! Ξαφνική παράλυση του πίσω μέρους του σώματος

Καλημέρα σας.... αναζητώ απεγνωσμένα τη συμβουλή σας σε περίπτωση που κάποιος έχει αντιμετωπίσει κάτι αντίστοιχο....

Η Ψίψι μου, 15 ετών, εδώ και μερικούς μήνες μένει με τη μαμά μου στο Ηράκλειο της Κρήτης. Τα μόνα προβλήματα που παρουσίαζε όσο ήταν στην Αθήνα, ήταν πολύ συχνή ούρηση και μια χρόνια οστεοαρθρίτιδα ελαφριάς μορφής (έτρεμε ελάχιστα το μπροστινό της ποδαράκι κατά καιρούς).

Προτού φύγει για Κρήτη της έκανα ένα γενικό τσεκ-απ και όλα βγήκαν μια χαρά, οι εξετάσεις αίματος και η κλινική εικόνα ήταν καθ' όλα φυσιολογικές και ο γιατρός είχε πει ότι δεν της βρίσκει ζάχαρο (που φοβόμασταν, λόγω της συχνής ούρησης) και πως για την ηλικία της χαίρει άκρας υγείας.

Τον πρώτο καιρό στην Κρήτη η Ψίψι ήταν μια χαρά. Όταν την άφησα τέλη Αυγούστου ήταν ζωηρή, παιχνιδιάρα, χαδιάρα, κλπ.

Περίπου στα μέσα Οκτωβρίου (και αφού η μαμά μου μετακόμισε σε καινούριο σπίτι, μεγαλύτερο) παρατήρησε αλλαγή συμπεριφοράς και κακοκεφιές. Η Ψίψι κρυβόταν πίσω από τις κούτες, δεν ερχόταν για χάδια, δεν είχε όρεξη να φάει, κλπ. Για 1-2 βδομάδες δεν έδωσε μεγάλη σημασία καθώς το απέδωσε στο στρες της αλλαγής περιβάλλοντος.

Μια μέρα η Ψίψι άρχισε να κουτσαίνει το πίσω της πόδι. Την πήγε σε ένα κτηνίατρο ο οποίος την νάρκωσε για να τις κάνει ακτινογραφίες, της πήρε ΕΝΑ σωρό λεφτά, της είπε ότι ευθύνεται η οστεοαρθρίτιδα και της έδωσε μια θεραπεία με αντιφλεγμονώδη και τίποτα άλλο.

Την άλλη μέρα η Ψίψι χειροτέρεψε ΑΙΣΘΗΤΑ και ο ίδιος γιατρός την επανεξέτασε και της είπε "α, μάλλον έχει ρήξη τένοντα και δε το είδα, πρέπει να την χειρουργήσω, άλλα 200 ευρώ"

Η μητέρα μου όχι λόγω του οικονομικού αλλά λόγω της προχειρότητας της όλης κατάστασης αποφάσισε να πάρει μια δεύτερη γνώμη. Βρήκε έναν άλλο γιατρό, ΧΡΥΣΟ άνθρωπο ο οποίος της είπε πως καταρχάς, προτού ασχοληθούμε με το πόδι και οτιδήποτε άλλο, έπρεπε να είχε δει ο άλλος γιατρός πως η κοιλιά της ήταν ΓΕΜΑΤΗ πετρωμένα κακά μίας εβδομάδας και πως αν δεν ενεργούταν μέχρι το βράδυ θα την χάναμε από ιλεό....

Αφού καταφέρανε να την κάνουν να ενεργηθεί (ήταν και σοβαρά αφυδατωμένη επίσης) σιγά σιγά άρχισε να γίνεται καλύτερα.

ΑΚολούθησε μια συντηρητική θεραπεία με ήπια αντιφλεγμονώδη (για το κούτσαιμα) και με τροφή πλούσια σε μέταλλα και ιχνοστοιχεία για να ενυδατωθεί και να δυναμώσει.

Συνέχισε να κουτσαίνει αλλά όλα καλά.

Μέχρι πριν λίγες μέρες, όπου άρχισε το καημένο να κλαίει μέρα - νύχτα. Μιλούσα με τη μαμά μου στο τηλέφωνο και την άκουγα να σπαράζει.

΄Αρχισε να κάνει κάτι παραπάνω από κούτσαιμα (να σέρνει σχεδόν όλη της την αριστερή πίσω πλευρά σαν να είναι "ζυμάρι") και όταν την πήγε στο γιατρό της είπε πως είναι γεμάτη η ουροδόχος της κύστη και μάλλον δεν μπορεί να ουρήσει.

Χτες όλη μέρα έκλαιγε, σερνόταν και της φεύγανε σταγόνες ούρα αλλά απ' ότι φαίνεται δεν κατάφερε να ουρήσει κανονικά..... σήμερα είναι χειρότερα και πάει με τη μαμά στο γιατρό όπου θα συζητήσουν το ενδεχόμενο της ευθανασίας.....

Είμαι καταρρακωμένη γιατί αυτή η γατούλα είναι η συντροφιά μας 15 χρόνια, την αγαπάμε όσο τίποτα, αλλά από την άλλη προσπαθώ να βάζω τον εγωϊσμό μου στην άκρη που θέλει να την ξαναδεί ζωντανή τα Χριστούγεννα και να σκέφτομαι τι είναι καλύτερο γι' αυτήν.... αν υποφέρει και η ζωή της είναι μαρτύριο ίσως είναι καλύτερο να φύγει....

Έχει συναντήσει κανείς κάτι τέτοιο;

Ξαφνική παράλυση, κλάμα, δυσκολίες στην ούρηση; Αν ναι πείτε μου τουλάχιστον κάποιες γνώμες για το αν είναι ιάσιμη η κατάσταση της ή μη αναστρέψιμη....

Σας ευχαριστώ θερμά

Γεια... Καταρχήν ελπίζω να γίνει ένα κλικ, να πάει καλύτερα η γατούλα σου, και να εξαφανιστούν όλα ως δια μαγείας!
Συνήθως αποφεύγω να απαντάω σε τέτοιου είδους θέματα, -καθότι μη ειδικός- , οπότε η οποιαδήποτε απάντηση ίσως είναι παρακινδυνευμένη και αποπροσανατολιστική...
Εδώ θα κάνω μια εξαίρεση και θα πάρω το ρίσκο να απαντήσω, γιατί τα συμπτώματα όπως τα περιγράφεις μου θυμίζουν έντονα τα συμπτώματα της γατούλας ενός μέλους του φόρουμ...
Της έστειλα πμ , οπότε ίσως σου απαντήσει η ίδια με περισσότερες λεπτομέρειες...
Δεν θυμάμαι καλά τον ακριβή χαρακτηρισμό που της είχε δώσει ο κτηνίατρος....το ενδεχόμενο της θρόμβωσης- εγκεφαλικού το εξετάσατε;;
Μπορεί πάλι να είναι εντελώς άτοπο, άλλωστε η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή....

Ελπίζω όλα να πάνε καλά και να σταθείς δυνατή για να στηρίξεις την αγαπημένη σου γατούλα...

Εύχομαι να πάνε όλα καλά με όποιον τρόπο θα είναι ο καλύτερος για όλους σας...

Καλημέρα σας κι ευχαριστώ για τις απαντήσεις...

Μόλις μίλησα με το γιατρό στην Κρήτη που την εξετάζει αυτή τη στιγμή...

Μου απέκλεισε το ενδεχόμενο της θρόμβωσης/εμφράγματος καθώς

- δεν έχουν μελανιάσει τα άκρα της
- δεν φαίνεται να πονάει

μου είπε πως κατά πάσα πιθανότητα είναι νευρολογικό και ίσως κάποιος όγκος στο νευρικό σύστημα και θα της κάνει μια ισχυρή ένεση δεξαμεθαδόνης και θα της δώσουμε μια τελευταία ευκαιρία μήπως συνέλθει με μια κορτιζονούχο αγωγή αν και....
το ζώο είναι πολύ δύσκολο (δύστροπο) και πεισματάρικο, ΔΕΝ καταπίνει τα χάπια, δεν παίρνει φάρμακα με καμία δύναμη γενικά...

Και μου είπε πως το κλάμα μάλλον είναι ψυχολογικό αφού δεν φαίνεται να πονά.... αλλά επειδή ήταν ένα ενεργό, ζωηρό γατί μέχρι πρότινος τώρα κλαίει για να εκφράσει την ανησυχία της που δεν μπορεί να κινηθεί και να περπατήσει

Tι να πρωτοπώ....καταρχήν λυπάμαι πάρα πολύ και κατανοώ τη θέση σας.... το καλοκαίρι (Ιούλιος 2012) έχασα τη γατούλα μου την Τζίντζερ από θρόμβωση που έπαθε από τη μέση και κάτω....να μην στα πολυλογώ δυστυχώς σε μας η κατάσταση ήταν πολύ άσχημη....και είχε σαν σύμπτωμα την παραλυσία, το αίμα στα ούρα, γάγγραινα και κλάμα από τον οξύτατο πόνο....σε μας η Τζίντζερ ήταν μόνο 1 1/2 χρονών..... δυστυχώς δεν μπορέσαμε να κάνουμε κάτι και αναγκαστικά την κοιμίσαμε.... Δεν ξέρω αν και σε σας είναι η ίδια περίπτωση, ή τόσο άσχημη περίπτωση....όμως το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι πέρα από του να κάνεις ότι καλύτερο γίνεται, αν δεις ότι δεν γίνεται κάτι και οι γιατροί (εμείς πήραμε και 2η και 3η γνώμη...) σου λένε πως δεν υπάρχει επιστροφή....το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να χαρίσεις στο ζωάκι που έζησες μαζί του τόσα χρόνια τη γαλήνη και την ηρεμία που τόσο αξίζουν γιατί να ξέρεις πως αυτό πονάει πάρα πολύ....Εμάς η Τζίντζερ ούτε με μορφίνη μπορούσε να ηρεμήσει.... :-( δύσκολη απόφαση αλλά αν δεν γίνεται κάτι άλλο να πάρεις δύναμη και να σταθείς δίπλα της....όσο κι αν σε πονάει :-( λυπάμαι ειλικρινά πολύ

Λυπάμαι πολύ....

Στη δική μας περίπτωση η Ψίψι είναι και μεγάλη, οπότε λιγοστεύουν οι επιλογές... αν υποθέσουμε πως με κάποια εγχείρηση ή μακρά θεραπεία θα μπορούσε να γίνει καλύτερα μάλλον δεν υπάρχουν αυτά τα περιθώρια σε ένα τόσο ηλικιωμένο ζωό....

Τώρα θα δούμε πως θα πάει μετά την ένεση του γιατρού. Πονάει η ψυχή της μαμάς μου να την βλέπει κάθε μέρα σε αυτά τα χάλια και να μην ξέρει τι να κάνει να την βοηθήσει....οπότε θα δούμε.

Λογικά αν δεν καλυτερέψει αρκετά με αυτή την τελευταία παρέμβαση θα πρέπει να την κοιμήσουμε να ησυχάσει τουλάχιστον, να μην υποφέρει. Ευτυχώς είναι πλήρης ημερών και είχε μια πολύ καλή ζωή όσο ήταν μαζί μας. Αδέσποτη ήταν αρχικά, όταν μας την δώσανε, και της χαρίσαμε την αγάπη και τη συντροφιά μας...

Ναι όντως έτσι όπως τα λες είναι....έχει ζήσει πολλά χρόνια και έζησε καλά χρόνια μαζί σας...βεβαίως ο πόνος είναι μεγάλος.....σε καταλαβαίνω....αλλά αν δεν μπορείς να της προσφέρεις αξιοπρεπή ζωή και να μην υποφέρει τότε δεν βλέπω άλλη "λύση".... λυπάμαι πραγματικά πολύ....μόνον ο χρόνος θα απαλύνει λίγο τα άσχημα συναισθήματά σας....

Mολις διαβαζα το προβλημα της Ψιψη, δυστυχως μου ηρθε κατευθειαν στο μυαλο το θεμα της Τζιτζερ....
Αν ειναι νευρολογικο προβλημα πολυ πιθανο η ενεση κορτιζονης να βοηθησει...
Ευχομαι πραγματικα να πανε ολα καλα....

Η Ψίψι μας πήγε για ύπνο μόλις τώρα.... δεν υπήρχε ελπίδα.... σας ευχαριστώ για τη συμπαράσταση

melissaki έγραψε:Η Ψίψι μας πήγε για ύπνο μόλις τώρα.... δεν υπήρχε ελπίδα.... σας ευχαριστώ για τη συμπαράσταση

Λυπάμαι πολύ.... Καλό της ταξίδι....

Λυπάμαι πολύ....

Καλο της ταξιδι...Εζησε μαζι σας 15 υπεροχα χρονια γεματα αγαπη. Αυτο να κρατησετε...
Κουραγιο...

Νομίζω πως αυτό που κάνατε ήταν πράξη αγάπης. Να τη θυμάστε για πάντα.

Λυπάμαι πολύ. Κουράγιο, και να θυμάστε τα όμορφα χρόνια που περάσατε μαζί.

Λυπαμαι,ελπιζω το ταξιδι της να ειναι τοσο καλο οσο και τα χρονια που περασε μαζι σας.

καλό της ταξίδι

καλό ταξίδι Ψίψη...

Καλο ταξιδι ψιψινα

Λυπάμαι πολύ...Λυπάμαι...
Καλό ταξίδι στο αγγελουδάκι...

Λυπάμαι πολύ για τη γατούλα σου. Ζήσαμε πριν από 49 ημέρες το βίαιο θάνατο του οκτάχρονου γατούλη μας του Σείριου και καταλαβαίνω πώς νιώθεις. Να είσαι καλά και να θυμάσαι τις όμορφες στιγμές που μοιραστήκατε. Αυτό θα σου δώσει δύναμη.
Σου χαρίζω το ποίημα ενός άγνωστου ποιητή που βρήκα σε κάποιο forum:

λυπάμαι πολύ..
καλό ταξίδι στην ψυχούλα..

Καλό ταξίδι γλυκό αγγελάκι.

Ξερω τι περνας.Εχασα τον Αυγουστο την μια γατα μου 16 ετων απο νεφρική ανεπαρκεια.Αυτη τη στιγμή μπορεί να πονας και να σου έχει μεινει ηασχημη αισθηση του πονου και της αρρωστιας ομως με τον καιρο θα μεινει μια ευχαριστη αναμνηση.Σιγουρα εζησε μια ομορφη ζωη μαζι σας και θα ηταν ευγνωμων γι αυτό.Καλο της ταξιδι ..............

Σας ευχαριστώ πολύ.....

Από τη μία είμαστε χάλια αλλά από την άλλη ανακουφιστήκαμε κάπως γιατί υπέφερε η Ψίψι.... η μαμά μου δεν άντεχε να την βλέπει να καταρρέει έτσι κι εγώ δεν άντεχα να μαθαίνω τα νέα

Περάσαμε πολύ όμορφα χρόνια μαζί, θα μας πάρει καιρό να το ξεπεράσουμε.

Πώπω βγήκα τώρα για να πάω στο σ.μάρκετ, και έξω από ένα πετ σοπ όπου ο ιδιοκτήτης μαζεύει διάφορα γατιά και ήταν ένας γάτος ΟΛΟΪΔΙΟΣ η Ψίψι μου.... το μέγεθος, τα μάτια, το τρίχωμα (ως και κάποιες άσπρες τρίχες που είχε η Ψίψι στην πλάτη), τα μουστάκια και τα φρύδια, ως και η φωνούλα τους έμοιαζε.... ήτανε φιλικός και τον χάιδεψα και νόμιζα πως χαϊδεύω την Ψίψι