Για την Κλειούλα μας....

Στο gatospito ευχάριστη αφορμή για την εγγραφή μου ήταν το Μιλλενάκι μας. Πριν όμως αυτό το γατάκι, ήταν ένας άγγελος, το Κλειάκι μου, που νιώθω ότι την έχω προδώσει. Κι όμως δεν την έβαλα στην άκρη, από άμυνα το έκανα. Αυτό είναι λοιπόν το αποχαιρετιστήριό μου, σε ένα πλάσμα σημαντικό, πολύτιμο, σπάνιο και περήφανο, στην παρεούλα μου, τα πιο όμορφα μάτια, που ήταν δίπλα μου σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της ζωής μου. Το γάμο μου, την εγκυμοσύνη μου, τη γέννηση και το μεγάλωμα της κόρης μου.
Το Κλειάκι μου το υιοθέτησα λίγο πριν γίνει 1 έτους, τυφλή από τη γέννησή της λόγω μόλυνσης (βρέθηκε σε κάδο σκουπιδιών) και από τότε έγινε οικογένεια. Προσεκτική, υπάκουη, βαθιά τρυφερή, περήφανη, δεν επέτρεψε ποτέ σε κανένα να τη λυπηθεί, ανεξάρτητη, με τον πιο ήπιο γλυκό χαρακτήρα, πανέμορφη, ντελικάτη και ολιγαρκής. Όταν γέννησα τη Μαριάννα (εννοείται πως περάσαμε αγκαλιά όλη την εγκυμοσύνη μου) και το μωρό έκλαιγε στην κούνια, η Κλειώ καθόταν από κάτω νιαούριζε, έγλειφε το χέρι του και το δάγκωνε απαλά σα να της έλεγε ΄΄κουράγιο εγώ είμαι εδώ, πάω να φέρω βοήθεια΄΄ και ερχόταν σε μένα νιαούριζε και ξανά επέστρεφε στη Μαριάννα και ξανά το ίδιο, μέχρι να σηκωθώ. ΄Ώσπου μεγάλωσαν και οι 2 και απέκτησαν μια σχέση έρωτα και μίσους, ζήλιας και βαθιάς αγάπης. Κατέληγαν να σπρώχνονται για να κάτσουν στην αγκαλιά μου.
Και έφτασε ο καταραμένος Αύγουστος…Έφυγα την Παρασκευή, επέστρεψα Κυριακή απόγευμα και τη βρήκα μέσα στη ντουλάπα με τα ρούχα μου κουλουριασμένη, εμφανώς αδιάθετη. Πήρα τηλ.το γιατρό, ήταν διακοπές (όλα τα άσχημα συμβαίνουν καλοκαίρι και σαββατοκύριακο, πώς γίνεται αυτό) προσπάθησα να περιγράψω την κατάσταση, αλλά τα είχα χαμένα. Με έστειλε στο φαρμακείο να πάρω κορτιζόνη, μήπως ήταν από το στρες λόγω της απουσίας μας, αλλά η Κλειώ είχε ξαναμείνει μόνη για 2 ημέρες. Τη Δευτέρα ήθελα να πιστέψω ότι ήταν καλύτερα, την είδα να κάνει 2 βήματα στο μπαλκόνι, να πίνει νερό, να πηγαίνει τουαλέτα και λίγο χάρηκα. Τρίτη με έζωσαν τα φίδια, τρίχωμα θαμπό, νηστική, ξαπλωμένη, καμία ανταπόκριση στο χάπι. Πήρα το γιατρό, μας λέει ολοταχώς για το νοσοκομείο και στο δρόμο της έλεγα πως όλα θα πάνε καλά…Τις έκαναν εξετάσεις, καθίσαμε 4 ώρες, την είχα αγκαλιά, βγήκαν τα αποτελέσματα, χάος…Οξεία νεφρική ανεπάρκεια με μια τρελή τιμή στην κρεατινίνη ,που δε μπορώ να θυμηθώ. Κι εδώ έχω ένα παράπονο. Ήξεραν ότι θα πέθαινε, με αυτές τις τιμές δε θα σωνόταν κι εκείνοι μου έδωσαν ελπίδες, την κράτησαν το βράδυ για ορό, παρακολούθηση και επανάληψη εξετάσεων κι εγώ συμφώνησα γιατί τη λάτρευα και ήθελα να τη σώσω. Την φίλησα και την άφησα με την υπόσχεση να γυρίσω την άλλη μέρα το απόγευμα .Το μεσημέρι της Τετάρτης με πήραν τηλέφωνο από το Νοσοκομείο.Στις 31/8/2011 14.00 το μεσημέρι, έχασα το άγγελό μου, ήταν μόλις 7 ετών. Το απόγευμα πήγαμε να κανονίσουμε τα τελευταία διαδικαστικά, κουρέλι, με τύψεις που την άφησα, δεν έπρεπε να γίνει έτσι, έπρεπε να μου την έχουν δώσει, να πεθάνει στο σπιτάκι της και όχι μέσα σε ένα κλουβί. Δε θυμάμαι πόσες ώρες έκλαιγα. Το βράδυ το είπα στη Μαριάννα, δεν ήθελα να της πω ψέματα, έκλαψε, σοκαρίστηκα, για μια στιγμή το μετάνιωσα, νόμιζα ότι το παιδί θα μου έσκαγε. Την επόμενη έφτασα στο γιατρό της με τις εξετάσεις, την έχασα σε 4 μέρες και δεν είχα τις απαντήσεις. Μου είπε ότι τέτοιες τιμές οφείλονται σε δηλητηρίαση ή από κάποιο φυτό που έφαγε είτε από κάτι άλλο που τις κατέστρεψε τα νεφρά, και κατέρρευσα από ενοχές, τόσο ανίκανη να κρατήσω σε ένα σπίτι, φαινομενικά ασφαλές λόγω του παιδιού, ζωντανό ένα ζώο. Κουβαλάω μεγάλο βάρος από τύψεις. Και την πρόσεχα τόσο πολύ…

Δεν ήμουν έτοιμη για νέο ζώο, αλλά η Μαριάννα το ζητούσε έντονα, τα παιδιά διαχειρίζονται αλλιώς τη θλίψη κι έτσι ήρθε η Μιλλένια στη ζωή μας και τα υπόλοιπα αρκετοί από εσάς τα ξέρετε. Η Μαριάννα πριν 1 εβδομάδα ζωγράφισε το μπαμπά, τη μαμά, την ίδια, τη Μιλλένια μέσα σε μία γατοφόρο και την Κλειώ σαν αστεράκι στον ουρανό. Την οικογένειά μας. Τα ζώα είναι τόσο πολύτιμα στη ζωή των παιδιών!
Ίσως να έκανα κατάχρηση του χώρου, αλλά της το χρωστούσα, σα φόρο τιμής. Στο Κλειάκι μου, στον άγγελό μου. Με μια βαθιά συγγνώμη και ένα ΄΄φταίω΄΄ που θα σέρνω μια ζωή.

Τι να πω !!!ποσο πολυτιμες είναι αυτες οι ψυχούλες ,μονο οποιος εχει ζησει μαζι τους μπορει να το καταλαβει.Σίγουρα η Κλειούλα ξερει ποσο πολυ την αγαπουσατε και σας αγαπαει και ειναι μαζι σας και ας "εφυγε",κρατηστε τις στιγμες που γεμισαν με αγαπη και τρυφεροτητα τις ψυχες σας.Αυτο θα ήθελε και εκεινη

Καλο σου ταξιδι Κλειουλα... Μεσα στα μολις 7 χρονια της ζωουλας σου προλαβες να ζησεις τα παντα και να αγαπηθεις οσο λιγα γατακια...

Λυπαμαι πολυ....
Να μην εχεις τυψεις.Οτι εκανες το εκανες για καλο της και οχι για σενα. Λογικο να την αφησεις στο νοσοκομειο.Ολοι αυτο θα καναμε πιστευοντας οτι εκει θα εχει προστασια και την καταλληλη αντιμετωπιση σε οτιδηποτε εκτακτο. Κουραγιο

Λυπάμαι πολύ.. Μην έχεις τύψεις - ναι ξέρω, μια κουβέντα είναι αυτή - δεν θα βοηθήσουν πουθενά.. Να σκέφτεσαι τα όμορφα που περάσατε, πόση αγάπη δώσατε και πήρατε όλοι σας..

SuperCatz έγραψε:Λυπάμαι πολύ.. Μην έχεις τύψεις - ναι ξέρω, μια κουβέντα είναι αυτή - δεν θα βοηθήσουν πουθενά.. Να σκέφτεσαι τα όμορφα που περάσατε, πόση αγάπη δώσατε και πήρατε όλοι σας..

+1000

Κλειούλα.... Καλό ταξίδι ....

αχ, μωρε

Χάλια έγινα...


Αντίο Κλειώ......... καλό σου ταξίδι.

Αυτή ήταν η Κλειούλα μου..

ψυχουλα μου!

Ηταν πολύ γλυκειά ! Χόρτασε αγάπη, φαίνεται στο νάζι και στην άνεσή της.

ΜΙΛΛΕΝΙΑ έγραψε:Αυτή ήταν η Κλειούλα μου..

μι ΓΛΥΚΑ ειναι καλο ταξιδι να εχει

Και γλυκα και τσαχπινα!

Anatoli έγραψε:

Και γλυκα και τσαχπινα!

οντος

ΜΙΛΛΕΝΙΑ έγραψε:Αυτή ήταν η Κλειούλα μου..

Ψυχούλα μου.. καλό σου ταξίδι..

Ήταν υπέροχη....

Δεν ξέρω αν άνοιξα για καλό το θέμα, σήμερα έχω ξαναθυμηθεί όλη την ιστορία και είμαι και πάλι χάλια, αλλά όπως ανέφερα και πάλι της το χρωστούσα.
Είναι ένας συνδυασμός από πράγματα που το κάνει πολύ δύσκολο. Το αιφνίδιο, οι τύψεις, τι θα έπρεπε να έχω κάνει διαφορετικά... Η Κλειώ αυτή τη στιγμή θα μπορούσε να ζει και είναι από τις στιγμές που θέλω τόσο πολύ να γυρίσω το χρόνο πίσω. Δεν της άξιζε αυτός ο θάνατος, όχι τώρα, όχι έτσι.
Ήταν πράγματι υπέροχη, είχε τα ωραιότερα, τα πιο αθώα μάτια. Σε αυτό το πλάσμα έδωσα αγάπη περίσσια , αλλά του έκανα και κακό. Και δυστυχώς αυτό δεν αλλάζει.

Εσύ δεν του έκανες κανένα κακό. Αν έγινε κάποιο λάθος ήταν από τους γιατρούς ή από τον ίδιο τον οργανισμό της.

Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Δεν θα την φέρεις πίσω ούτως ή άλλως.
Την λάτρευες... πώς θα μπορούσες να της κάνεις κακό?
Αν έγινε λάθος δεν ήταν ηθελημένο.

Ήταν πολύ γλυκό και τρυφερό πλάσμα. Το να βασανίζεσαι όμως έτσι, δεν θα την φέρει πίσω. Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να μαλακώσει ο πόνος και οι αναμνήσεις είναι πολύ φρέσκιες. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να μάθει να ζει με την απώλεια και σιγά σιγά θα ηρεμήσεις. Να κρατήσεις τα όμορφα που ζήσατε μαζί και να σκέφτεσαι ότι αγάπησε και αγαπήθηκε, έζησε με ασφάλεια στο σπίτι της με την οικογένειά της.

doremi έγραψε:. Αν έγινε κάποιο λάθος ήταν από τους γιατρούς ή από τον ίδιο τον οργανισμό της.

Καλημέρα.
Να σημειώσω για να μην παρεξηγηθώ, ότι δε θεωρώ ότι έγιναν λάθη ιατρικά και η συμπεριφορά των γιατρών του νοσοκομείου ήταν πολύ ανθρώπινη. Για το γιατρό μας, ό,τι και να πω, δε θα φτάνει...αλλά ήταν Αύγουστος, αχ αυτός ο Αύγουστος, πάντα τον φοβόμουν...
Ευχαριστώ για τα λόγια συμπαράστασης.
Έγραψα γιατί μαζί με τις φωτογραφίες της, ήθελα να μείνει και κάτι ακόμα για εκείνη, δυο λόγια και ένα αντίο.
Αυτά... Ευχαριστώ και πάλι.

τι κρίμα !!!!

Συγκινηθηκα!
Να μην νιωθεις τυψεις!!!Σκεψου τα καλα που περασατε!

....

Κρίνη μου είσαι πολύ γλυκός άνθρωπος. Χαίρομαι πολύ που σε έχω γνωρίσει, αν και εύχομαι η γατούλα να ζούσε και να μην χρειαζόταν να σε γνωρίσω κάτω από αυτές τις συνθήκες.

Καταλαβαίνω οτι η υποψία πως κάτι μέσα από το σπίτι την οδήγησε εκεί σε βασανίζει, καταλαβαίνω οτι σου λείπει, και σίγουρα δε θα την ξεχάσεις ποτέ...

Έχε υπόψη σου πως η μικρή μου εμπειρία εδώ μέσα, μου έχει δείξει πως όταν "φεύγει" ένα αγαπημένο γατούλι, μετά από λίγο εμφανίζεται στη ζωή μας ένα άλλο, λες και μας το έστειλε το αγαπημένο μας... Η Μιλλένια πέρασε πολλά και είχε τόση ανάγκη την οικογένεια της, σκεψου ότι έκανες μεγάλο καλό και "ξεπληρωνεις" το χρέος που αισθάνεσαι οτι έχεις.

Καλό ταξίδι γλυκιά Κλειούλα...

αντίο όμορφη γατούλα!!!
πέρασες 6+ υπέροχα χρόνια στην ζωή σου με μια οικογένεια που σε λάτρευε!!!

Λυπάμαι τόσο πολύ για την πανέμορφη ψυχούλα!!
Εζησε όμως τα χρόνια της με αγάπη και ασφάλεια, είναι μεγάλο κεφάλαιο αυτό!!

Καλό ταξίδι πανέμορφο πλασματάκι