Αφ\'οταν εφυγε ο Αγγελος μου...

Καμια φορα η ζωη παιζει παραξενα παιχνιδια.
Ένα θηλυκο γατακι ειχα ζητησει ένα αρσενικο μου φερανε.

Βαφτιστηκε Τατος(Τατα ηταν η αγαπημενη μου ανηψια) Όμως σε λιγο εγινε Τσουτος.Και στα
τελευταια χρονια της ζωης του Νιανιος η Νιανιουρης.

Ένα μαυρο πλασματακι με ασπρα καλτσακια στα ποδια κι ένα ασπρο ρομβο στο στηθος που
ξεκιναγε απʼ το στομα και τελειωνε στη κοιλια. Ένα πλασμα που εγινε το κεντρο
της ζωης μου αφου ζουσα μονος μου.
Ενας γατος πανεξυπνος, απαιτητικος, γεματος ενεργεια. Ενας γατος απεριγραπτος

Κάθε τι που κινουνταν ηταν στοχος. Στοχος που επρεπε να εκτελεστει .Τα σιαμιαμιδια εξαφανιστηκαν
από το μπαλκονι, οι κατσαριδες από το σπιτι και τα περιστερια δεν πλησιαζαν με τιποτα (στη διαρκεια
της ζωης του σκοτωσε αρκετα απʼαυτά).

Το ψι ψι ψι δεν το ακουσε ποτε. Ακουγε όμως στο σφυριγμα.
Του πεταγα μπαλακια από αλουμινοχαρτο που τα φερνε, τα αφηνε μπροστα μου
και μετα κρυβοταν για να του τα ξαναπεταξω. Όταν του μιλουσα απαντουσε παντα Οι
δαγκωνιες και οι νυχιες όμως πανω στο παιχνιδι πεφτανε συννεφο. Νερο εμαθε να πινει απο τη βρυση.
Και τσισα του τις πιο πολλες φορες στη δικια μου τουαλετα

Ζουσα στον 2^ο οροφο. Πως καταφερε και βρεθηκε στο μπαλκονι του 3^ου ? Το θυμα ηταν
το καναρινι. Κι όταν τον ανακαλυψα δεν διστασε να πηδηξει από τον 3^ο
στα κλαδια ενός φυκου της εσωτερικης αυλης.Απο 12 μετρα υψος με αποτελεσμα μια
ραγισμενη λεκανη. Όμως στη τουαλετα του πηγαινε μονος του, χωρις βοηθεια. Σιγα
μη κατουραγε το κρεβατι του. Το δικο μου όμως το σημαδευε συνεχεια. Όπως και τα
ρουχα μου.

Όταν γνωρισα τη γυναικα μου της εκανε τη ζωη μαρτυριο.Κρυβοτανε πισω από τις γωνιες και της δαγκωνε
τα ποδια. Πηδαγε από τις πορτες στους ωμους της γραντζουνοντας την. Όταν καθομασταν
αγκαλια στον καναπε επρεπε να κατσει αναμεσα μας. Και στις ιδιαιτερες στιγμες μας
μου δαγκωνε τα ποδια.

Αλλαξαμε σπιτι και βρεθηκαμε στον 3^ο οροφο .Αυτό ηταν. Ο Νιανιος εγινε ο
κλεφτης της Βαγδατης. Βολταριζε πανω στα
καγκελα και εκανε επισκεψεις σε όλα τα διαμερισματα του οροφου. Η κλοπη ηταν η αγαπη του. Χειροτεχνιες από μαλι και μικροαντικειμενα εκαναν την εμφανιση τους από το πουθενα. Το μεγαλο θυμα ηταν η μοδιστρα
του διπλανου διαμερισματος. Εκλεβε γιακαδες, μανικια ,ρεταλια και τα ʽκρυβε
κατω από τα κρεββατι. Μου χτυπαγε την πορτα η κακομοιρα και μουʼλεγε «Γιωργο μηπως
το γατακι σας μου πηρε ένα γιακαδακι που μου λειπει?»

Τα καλοκαιρια, που οι μπαλκονοπορτες ηταν ανοιχτες, περιδιαβαινε ολη νυχτα στα
δαμερισματα των αλλων Καθοταν για ωρες πανω στο κλουβι με τα παπαγαλακια της κυρα
Μαρικας Η διπλανη φοιτητρια ξυπνησε μες στη νυχτα με το γατο να κοιμαται στο
κρεββατι της.

Κι όμως κανεις ποτε δεν του φωναξε. Γιατι το Τσουτακι μου ηταν πανεμορφο και σε κερδιζε με την
πρωτη ματια.

Χωρις να είναι υπερβολικα μεγαλος ειχε την εικονα του αιλουρου. Κινηση ολο χαρη και περηφανια.
Πανω απʼόλα όμως ηταν τα ματια του.Εχετε δει κατι λουτρινα αρκουδακια με δυο χαντρουλες για
ματια?Ε αυτά ηταν τα ματια του Τσουτου. Δυο χρυσοπρασινες χαντρες σε μαυρο φοντο
Λαμπερα, τεραστια, γεματα συναισθημα. Δεν ξερω πως γινεται αλλα από τα ματια
του ηξερα πως νοιωθει. Χαρα, θυμος, παραπονο, αγαπη, ηταν όλα εκει. Και όταν ηταν
ευτυχισμενος, μισοκλειναν μʼένα παραξενο τροπο

Ποσο τʼαγαπησα αυτό το ζωο.

Ξαπλωνα στο καναπε κι αυτος πανω στο στηθος μου να με κοιτα ισα στα ματια. Τουʼλεγα «τι
εναι φιλαρακι?» και μουʼδινε μικρες κουτουλιες στο σαγονι

Τα βραδια κοιμομασταν παντα μα παντα μαζι. Παντα αγκαλια. Μεχρι που το κεφαλι του ειχε τη
μυρωδια της μασχαλης μου.

Καποτε λειψαμε στο εξωτερικο για 15 μερες. Στην επιστροφη με το που μπηκαμε σπιτι
νιαουριζε σαν τρελος. Κι υστερα για 3 μερες δεν μουʼδωσε σημασια. Σα να μην
υπηρχα. Τιποτα, ουτε βλεμα. Κι αφου μουʼδωσε να καταλαβω ποσο ειχε θυμωσει ηρθε
ξαφνικα στον καναπε σκαρφαλωσε στην αγκαλια μου κι ετριβε για ωρα το μαγουλο
του στο μαγουλο μου

Όταν θυμωνε αρκουσε η φωνη μου για να ηρεμει. Και ηξερε παντα ποτε ειμαι στεναχωρημενος.

Με ολους ηταν κακος.Τον χαιδευαν κι αυτος τους δαγκωνε. Τʼανηψια μου φοβοντουσαν να
ερθουν σπιτι γιατι υπηρχε ο κακος γατος. Ερχοντουσαν γνωστοι και τον κλειναμε
στη κρεβατοκαμαρα γιατι θαμπομενοι από την ομορφια του ηθελαν να τον παρουν
αγκαλια κι αυτος τους δαγκωνε. Ακομη και την γυναικα μου, που τον φροντιζε
παντα, ποτε δεν την αγαπησε πραγματικα

Όμως μαζι μου ηταν το κατι άλλο. Η απολυτη εξαρτηση.Ο ορισμος της λατρειας.Αφεθηκε σε
μενα χωρις αναστολες, χωρις φοβο.

Κι εγω?Εγω τον αγαπησα πιο πολύ κι απʼτους γονεις μου.Ηταν το παιδι μου, το καμαρι μου, η
ανασα μου.Εφτασα στο σημειο, οταν η γυναικα μου θυμομενη από τη συμπεριφορα
του, μου ειπε «η εγω η ο γατος», να της πω «ο γατος».Και το πιστευα!

Μου λειπει, μου λειπει, μου λειπει.

Μου λειπει η αγαπη του, το νιαουρισμα του, η αφη της γουνας του.

Να γυριζω απʼτη δουλεια και τριγυρναει στα ποδια μου νιαουριζοντας ανυπομονα

Να κλαιει για να του δωσω να πιει απʼτο ποτηρι μου

Να κανω μπανιο και να καθεται στη ακρη της μπανιερας

Να ανεβει ξανα στο νιπτηρα και να περιμενει ποτε θα του ανοιξω τη βρυση να πιει.

Να κατσει άλλη μια φορα στα ποδια μου χουρχουριζοντας.

Τσουτο μου οπου κι αν βρισκεσαι, να ξερεις αγορι μου, μου λειπεις πολυ


Δεν εχει πια άλλες υποχρεωσεις ο Αγγελος μου
αφοτου η μερα μου η αυστηρη τον εχει διωξει.
Λαχταρωντας, το προσωπο του συχνα χαμηλωνει
πανω απʼτη γη,κι αγαπητος δεν του είναι

πια ο ουρανος. Και θα ηθελε να φερει παλι,
πανωθε απʼτων δασων τις θροιζουσες κορφες,
στην πατριδα των Χερουβειμ, την προσευχη μου.

Εκει περα κουβαλησε το κλαψιμο μου
το πρωτο-πρωτο, και τον πρωτο στοχασμο μου,
κʼοι μικροι πονοι μου μεγαλωσαν εκει
μες σε δαση που, πανωθε του, μουρμουριζουν.

Αφʼόταν ο Αγγελος μου πια δεν με φυλαει,
αμεριμνα μπορει νʼανοιγει τα φτερα του
και τη σιωπη των αστεριων στα δυο να σκιζει,--
γιατι, της μοναχικης νυχτας μου, δεν πρεπει
να κρατησει άλλο πια τα χερια, που αγωνιουνε,
αφʼόταν ο Αγγελος μου πια δεν με φυλαει.

ΥΓΣυχωρεστε μου ορθογραφικα και συντακτικα λαθη.Δυστυχως δεν μπορεσα να αποφυγω
τη συναισθηματικη φορτιση αφου ζησαμε μαζι 19,5 χρονια ακριβως.

Κουράγιο φίλε μου... Σε νιώθουμε όλοι...

Θα πάρω το θάρρος.... και θα σου δείξω αυτή τη γατούλα....




http://www.gatospito.com/forum-f7/topic-t3818.htm

Συγνώμη αν είναι πολύ νωρίς... όμως να ξέρεις πως κι εκείνος θα ήθελε να δώσεις αλλού την αγάπη σου που εκείνος βίωσε τόσο πλουσιοπάροχα....

...........

Τη μερα που εφυγε ο γερακος μου η καλη μου ειχε ηδη φερει τον αντικαταστατη του
Ενα θεομικρο μαυρο διαλακο
Σ'ευχαριστω παντως γιατι του μοιαζει πολυ (αν και κανεις δεν θαναι στα ματια μου ιδιος)
Σ'ευχαριστω πολυ

.......

omi omi έγραψε: (αν και κανεις δεν θαναι στα ματια μου ιδιος)

Εννοειται.....Μια ολόκληρη ζωή....

omi omi έγραψε:Τη μερα που εφυγε ο γερακος μου η καλη μου ειχε ηδη φερει τον αντικαταστατη του
Ενα θεομικρο μαυρο διαλακο
Σ'ευχαριστω παντως γιατι του μοιαζει πολυ (αν και κανεις δεν θαναι στα ματια μου ιδιος)
Σ'ευχαριστω πολυ

Και κανείς δεν πρέπει να είναι ίδιος... απλώς την είδα και μου θύμισε εκείνον πολύ...

Με όλο το σεβασμό και την αγάπη μου...

Θα ειναι για πάντα ο γάτος σου κανείς δε θα είναι ποτέ ίδιος και κανείς δε θα τον αντικαταστήσει. Απλώς, στην καρδιά μας υπάρχει χώρος για όλους. Είσαστε και οι δυο πολύ τυχεροί όμως που γνωριστήκατε.

Δεν θα σου πω πόσο τυχερός ήσουν, το ξέρεις καλύτερα απ'ολους μας

Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο σε νοιώθω, δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει σε μια τέτοια απώλεια. Εγώ δεν μπορώ να το ξεπεράσω με τίποτα και από τις 20 Ιουλίου ως τώρα ζω ένα δράμα χωρίς τέλος.