τιτλοι τελους...

Μολις, με ενημερωσε η κτηνιατρος μου πως μια απο τις γατουλες μου η Feather πεθανε... νοσηλευοταν στο κτηνιατρειο της εδω και τρεις μερες, για πολλοστη ομως φορα. Ξεκινησε πριν ενα περιπου μηνα να μη τρωει αρκετα, στην αρχη νομιζα οτι ηταν χορτατη μαλλον επειδη βαζω αρκετη τροφη για ολα τους και την τρωνε στσδιακα... αλλα τελικα ηταν αρρωστη. Ξεκινησαμε μια περιπετεια, γνωστη σε οσους εχουμε παλεψει για ενα ζωο, στην αρχη νομιζαμε οτι ηταν τα δοντια εφοσον οι αιματολογικες της ηταν καθαρες.. και τελικα προχωρησαμε σε χειρουργειο αφαιρεσης των σαπιων δοντιων, συνεχισαμε με φαρμακα αλλα αυτη ελιωνε μερα τη μερα,.Οταν επαψε να τρωει ειπαμε να της δωσουμε μια ακομα ευκαιρια και γι αυτο νοσηλευτηκε... Η Φεδερ μου ηταν μια απ τις μεγαλυτερες μου γατες ετων 13. Ηταν αυτη που γεννησε στο παπλωμα του κρεβατιου εκανε ενα μονο μωρο και δεν ξαναφυγε ποτε απ το σπιτι.. εμειναν κι αυτη και η κορη της η Μιου . ηταν αυτη που ουρλιαζε ενα βραδυ να μας ειδοποιησει να παμε να της βρουμε το μωρο της που ειχε πεσει απ το μπαλκονι... Πρωταρα κι εγω τοτε στο γατοκοσμο, που να εχω ακουστα για διχτυα και προφυλαξεις..... Και βρεθηκε, πραγματι, το μικρο, που απ το παθημα του και μονο δεν εχει ποτε ξανα πλησιασει την ακρη του μπαλκονιου... Προτυπο μανας γατας, κρατησε τη μοναχοκορη της για ολη της ουσιαστικα τη ζωη. Δεν εχω αλλα λογια. Θα μας λειψει...

Αχ μωρε Δαφνη μου .Ποσο μας πληγωνουν οι απωλειες .Ετσι ομως ειναι οι αληθινες σχεσεις .Μεγαλη χαρα η παρουσια τους ,μεγαλη θλιψη η απουσια τους

Καταλαβαίνω τον πόνο απόλυτα........έζησε μαζί σας υπέροχα χρόνια και θα ζει για πάντα στις.καρδιές σας και στην καθημερινή σας σκέψη.

αναμνησεις...
η Φεδερ ...
https://i.servimg.com/u/f64/19/72/57/47/img_2021.jpg

https://i.servimg.com/u/f64/19/72/57/47/20201110.jpg
κι εδω με την κορη της τη Μίου.
https://i.servimg.com/u/f64/19/72/57/47/20210513.jpg

https://i.servimg.com/u/f64/19/72/57/47/tm/20210417.jpg

ευχαριστω για τη συμπαρασταση, αγαπημενοι μου φιλοι. Η αληθεια ειναι οτι εζησε μια καλη ζωη, μακρια απ το δρομο και τους κινδυνους του. Γεννησε το μοναδικο μωρο της στο σπιτι μας(τι φοβερο ενστικτο, εμεις δεν ειχαμε καν παρει χαμπαρι το οτι ηταν εγκυος!) και ηταν γραφτο της να ζησει ολη της τη ζωη μαζι με την κορη της. Πραγμα που ποτε στη φυση δεν συμβαινει. Αυτες εδω μανα και κορη δεν ειχαν τη γατισια συμπεριφορα, αλλα την ανθρωπινη. Εζησαν μαζι και τις χωρισε ο θανατος... Η Φεδερ ηταν ενα απ τα αθορυβα γατια , τα διακριτικα τα ηρεμα, που αγαπιουνται ακριβως επειδη αποζητουν το χαδι σου χωρις φασαρια και τυμπανοκρουσιες... Θα μεινει μεσα στην καρδια μας οπως ολα τα πλασματα που αγαπηθηκαν πολυ.

Πόσο λυπήθηκα Δάφνη
Κουράγιο

Αχ αυτό το τέλος ποσο δύσκολα διαχειρησιμο.. Καλό ταξίδι στο κοριτσι σας.. Κουράγιο Δαφνουλα, εμείς με τα πολλά ζώα δυστυχώς μάλλον θα το ζήσουμε πολλές φορες

δυστυχως Μαρια μου... ειναι απο τα λιγα μειονεκτηματα του να εχεις πολλες γατες... (εκτος απο το κοστος και το ... καθαρισμα)

Αχ Δάφνη πόσο λυπάμαι.
Ποτέ δε μπορώ να βρώ λόγια σε τέτοιες περιπτώσεις.


έζησε μια καλή ζωή αλλά το τέλος όταν έρχεται είναι πάντα τόσο δύσκολο.

Καλό ταξίδι στο κοριτσάκι σου
Κουράγιο