Για την ψυχούλα που δεν πρόλαβε να ζήσει…

Φίλοι μου γεια σας και χρόνια πολλά σε όλους για τη μέρα… θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια εικόνα που με συγκλόνισε και με έκανε να ντραπώ ακόμα περισσότερο για μερικούς που θέλουν να λέγονται άνθρωποι… Κατά τις 15:00 το μεσημέρι της Παρασκευής και ενώ περνούσα με το αυτοκίνητο από ένα συγκεκριμένο σημείο κοντά σε γραμμές τρένου, (που όμως έχουν να λειτουργήσουν χρόνια και επομένως δεν υπάρχει κίνδυνος…από αυτό τουλάχιστον…) είδα από μακριά σε έναν παράδρομο ένα μικρό κουταβάκι μαλλιαρούλι καφέ να ψαχουλεύει με το μουσουδάκι του σκανάροντας την άκρη του δρόμου μήπως και βρει κάτι φαγώσιμο… επιστρέφοντας από το μάθημα γύρω στις 19:00…πέρασα από το συγκεκριμένο παράδρομο που καταλήγει σε νησίδα και φανάρι προκειμένου να μπω στον κεντρικό δρόμο… η εικόνα θλιβερή… το κουταβάκι δε γνωριζόταν καν…με τα σπλάχνα του σκορπισμένα παντού στην άκρη της νησίδας…τα έχασα!!! Στο συγκεκριμένο σημείο κανείς δεν τρέχει γιατί απλά σταματάς στο φανάρι… άρα το πιο πιθανό είναι κάποιο κτήνος να το χτύπησε επίτηδες…!!! Είναι τραγικό…!!! Εκείνη ακριβώς τη στιγμή μια σκυλίτσα πλησίασε το μύρισε και άρχισε σαστισμένη να καλεί σε βοήθεια…κατάλαβα ότι ήταν η μαμά του…έμοιαζαν…η καημένη το έψαχνε…!!! Με τις φωνές της από έναν από τους κεντρικούς δρόμους ήρθαν 4 ακόμα μεγαλόσωμα σκυλιά και αφού είδαν τι είχε συμβεί άρχισαν να φωνάζουν σε όλα τα αυτοκίνητα…σα να έλεγαν ΓΙΑΤΙ??? Πάγωσα…!!! ΕΙΧΑΝ ΔΙΚΙΟ!!!

Καλό Παράδεισο ψυχούλα μου…Δεν ήταν για σένα αυτός ο άδικος κόσμος…να είσαι ευτυχισμένο εκεί ψηλά…!!!
Σε αποχαιρετώ με το πιο κάτω τρυφερό βιντεάκι γιατί έτσι έπρεπε να είναι η ζωούλα σου…
https://www.dailymotion.com/video/x3quw0n

Ποσα τα περιστατικα πια ? Οσο η ανθρωπινη βαρβαροτητα αυξανεται τοσα και τα ολεθρια γεγονοτα. Δεν υπαρχουν λογια.Μονο λυπη
Καλο ταξιδι στην ψυχουλα και σε σενα που το εζησες

Αλλο ενα αγγελουδακι στο ουρανο τοξο του παραδεισου

Να είστε καλά...Μακάρι να μην ξαναβλέπαμε Π-Ο-Τ-Ε τέτοιες εικόνες αλλά με την άσχημη νοοτροπία που διαθέτουμε ως λαός ξέρουμε πως αυτό είναι δυστυχώς αδύνατον...
Φιλάκια στα ζωάκια σας και περαστικά στη Δαφνούλα...

belezza έγραψε:Ποσα   τα περιστατικα   πια  ?    Οσο η ανθρωπινη  βαρβαροτητα   αυξανεται τοσα και τα  ολεθρια γεγονοτα. Δεν υπαρχουν λογια.Μονο λυπη
Καλο ταξιδι στην ψυχουλα   και  σε σενα που το εζησες  

σ΄ευχαριστουμε πολυ,μακαρι να ημασταν διαφορετικη σαν λαος αλλα δυστυχως

Μπροστά στην κτηνωδία ποτέ δε φτάνουν τα λόγια.

Μπροστά στη θλίψη ίσως και να περιττέυουν.

Ανατρίχιασα διαβάζοντας, πόσο μάλλον να το ζεις. Το γιατί πάντα ηχηρό, πάντα αναπάντητο..λυπάμαι.

Είναι τώρα σε μια καλύτερη γειτονιά το μικράκι

Κάθε φορά που διαβάζω μια τέτοια είδηση λέω, δε μπορεί...
Κάποιοι άνθρωποι δείχνουν να θέλουν ν' αλλάξουν,  οι νόμοι έχουν αλλάξει, είναι πολλές οι καταγγελιες, κάποια στιγμή θα σταματήσουν

Δυστυχώς όμως Ποιός νόμος μπορεί να φρενάρει την ανισορροπία των ανεύθυνων τρελλών που κυκλοφορούν και βγάζουν τη σαπίλα που έχουν μέσα τους σε αθώα και ανυπεράσπιτα πλάσματα

Δεν είναι τυχαίο που είμαστε εκεί που είμαστε κι αν δεν αλλάξουμε τρόπο σκέψης και νοοτροπία θα παραμένουμε εκεί  ... στο βόθρο, γιατί αυτό μας αξίζει

Πόσο λυπάμαι ψυχούλι μου
Άλλο ένα αγγελούδι στην αγκαλιά του ουρανού.
   

Καλό ταξίδι σκυλάκο μου      


Τον αποχαιρέτησες μ' ένα τόσο τρυφερό βιντεάκι...
Για μια ζωή που δεν ... έζησε

Πραγματικά πόσο δίκιο έχετε όλοι... "κτηνωδία", "ανισορροπία", "ανευθυνότητα", "σαπίλα" "βόθρος"...έτσι έχουμε καταντήσει... και αυτές οι λέξεις περιγράφουν πλήρως την κατάσταση...

Να είσαστε πάντα καλά και να αποτελείτε μια όαση στο βούρκο που υπάρχει γύρω μας...  

Καλημέρα...

δεν εχω λογια.

Καθε μερα οταν μπαινω στο αμαξι προσευχομαι να μη δω αλλο ενα πλασμα σκορπισμενο στην ασφαλτο.. σε παραλιακη και μεγαλους δρομους προσπαθω να μην κοιταζω τις ακρες του δρομου για να μη δω τι μπορει να υπαρχει ... ειναι τραγικο και δεν καταλαβαινω πως δεν τα βλεπουν 'η πως τα αφηνουν ετσι αν καταλαβαν οτι κατι χτυπησαν .. εγω πιο πολυ φοβαμι να χτυπησω ζωο παρα ανθρωπο . Αλλα τι να λεμε? εδω πατανε ανθρωπουν και τουα παρατανε , οι μαναδες πετανε τα παιδια τους στα σκουπιδια και τα παιδια σκοτωνουν τις μαναδες τους.. τοσο αισχος

Mau έγραψε:Καθε μερα οταν μπαινω στο αμαξι προσευχομαι να μη δω αλλο ενα πλασμα σκορπισμενο στην ασφαλτο.. σε παραλιακη και μεγαλους δρομους προσπαθω να μην κοιταζω τις ακρες του δρομου για να μη δω τι μπορει να υπαρχει ... ειναι τραγικο και δεν καταλαβαινω πως δεν τα βλεπουν 'η πως τα αφηνουν ετσι αν καταλαβαν οτι κατι χτυπησαν .. εγω πιο πολυ φοβαμι να χτυπησω ζωο παρα ανθρωπο . Αλλα τι να λεμε? εδω πατανε ανθρωπουν και τουα παρατανε , οι μαναδες πετανε τα παιδια τους στα σκουπιδια και τα παιδια σκοτωνουν τις μαναδες τους.. τοσο αισχος

Καθε μερα λεω τι ζουμε?Ποση κατρακυλα πια?