Οι δασκάλες μου οι γάτες

από **Belatrix Orionis** Τρι Αυγ 29, 2017 1:29 pm

Αυτούς τους μήνες που παρακολουθώ το μεγάλωμα των γατιών μου, τις μάνες τους, τις γύρω γάτες, πήρα πολλά μαθήματα. Αν σιωπάς και παρακολουθείς τότε μπαίνεις στον κόσμο της φύσης και μαθαίνεις. Εμείς οι άνθρωποι συχνότατα έχουμε κλειστά μάτια και αυτιά και προσπερνάμε τα σπουδαία μαθήματα της φύσης, αυτά με τα οποία πρωτοξεκίνησε ο άνθρωπος στη Γη κι ύστερα αλλοιώθηκε κι άλλαξε, κι έγινε τυφλός και κουφός και μονοκόμματος.
Η συμπεριφορά των δύο μητέρων που έκαναν ειρήνη και κοινοπραξία, με δίδαξε ότι η φύση έτσι πάει μπροστά. Έτσι προχωρεί, με τις συμμαχίες και τις κοινοπραξίες. Έχω κι άλλα τέτοια παραδείγματα. Ένας γάτος, μεγάλος και μάγκας, αλάνι, ερχόταν καμιά φορά να φάει με τα γατάκια. Ο Ραίην, το γατάκι της βροχής, είχε την κακή συνήθεια να μπαίνει στο πιάτο και να σκεπάζει με το σώμα του το φαγητό. Ήρθε λοιπόν, ο Μάγκας, για να φάει μαζί με τον Ραίην. Τα χρειάστηκα. Λέω ''τώρα θα του χυμήξει για να του πάρει το φαγητό του μικρού'' και δεν προλάβαινα και να κατέβω πριν γίνει κακό, από το δεύτερο όροφο στον πίσω κήπο... Σκέφτηκα όμως, ότι αν ορμούσε ο γάτος θα πετούσα εκεί κοντά, ένα μανταλάκι από το σχοινί, για να τον τρομάξω να φύγει. Ο Ραίην είχε καλύψει όλο το φαγητό κι ο Μάγκας περίμενε υπομονετικά. Κάποια στιγμή, αφού ο Ραίην δεν έφευγε του έδωσε μια απαλή σπρωξιά με το πόδι του. Ο Ραίην δεν έφυγε και εκεί, κατέβηκα πριν γίνει γατοκαυγάς με θύμα μωρό! Ο γάτος έφυγε. Μια άλλη μέρα, τον βλέπω να τρώει από τα πιάτα των μωρών και τα μωρά γύρω να γλύφουν τα ποδαράκια τους, σημάδι ότι είχαν φάει και είχαν χορτάσει. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να τον διώξω για να μην τους τρώει το φαγητό κι έτσι κι έκανα. Μετά, όμως, το ξανασκέφτηκα. Λέω ''ρε, αφού αυτός και τα μικρά τα βρίσκουν μεταξύ τους, εσύ τι χώνεσαι; Γιατί το κάνεις αυτό, μήπως δεν ξέρεις ότι οι γάτες συνεργάζονται, δεν το είδες;'' Αποφάσισα να μην τον ξαναδιώξω ποτέ πια. Τον είδα μετά από καιρό να κάθεται κάτω από τη λεμονιά. Μόλις με είδε σηκώθηκε να φύγει κι εδώ έγινε το ωραίο: Του λέω ''δεν σε διώχνω!'' και αυτός ξανακάθισε !!!! Μετά από λίγο, ήρθε, έφαγε δυο μπουκίτσες από το φαγητό των μικρών κι έφυγε. Πολλές φορές έχει δείξει ότι καταλαβαίνει λέξεις αλλά το θεώρησα συμπτωματικό. Πριν τρεις μέρες τον ξαναείδα στην πυλωτή. Μόλις με είδε έκανε μεταβολή να φύγει. Του λέω ''δεν πειράζει, έλα, ξανακάτσε.'' Και γύρισε και κάθισε κάτω. Δεν θα τον ξαναδιώξω ποτέ. Τον έχω δει να κάθεται και δίπλα σε μάνα με νεογέννητα. Τι παράξενος γάτος... δεν ξέρω αν είναι στειρωμένος και δεν το φαντάζομαι γιατί είναι αδέσποτος και δεν πλησιάζει ανθρώπους. Πάντως αυτό που θέλω να πω, είναι ότι η νοημοσύνη της φύσης, θα έπρεπε να μας διδάσκει κι εμάς κάτι.
Το ''μαζί'' είναι καλύτερο από το ''μόνος μου'', το ''εμείς'' καλύτερο από το ''εγώ''. Το ''δεν μιλώ τη γλώσσα σου'' δεν σημαίνει ότι είμαι ηλίθιος γι΄αυτό να με σέβεσαι.

από **IrenePeace2** Παρ Σεπ 01, 2017 3:35 pm

Είναι αλήθεια πως δεν καθόμαστε να παρακολουθήσουμε πολλές φορές αυτά τα εκπληκτικά πλάσματα.
Πάντα το μαζί είναι καλύτερο και ακόμα και εκεί.
Το καθένα έχει την δική του μοναδική συμπεριφορά.

από **belezza** Παρ Σεπ 01, 2017 8:57 pm

+1000

από **dagger** Παρ Σεπ 01, 2017 9:19 pm

Η μπεμπα μου ειναι μια στριγκλα , δεν φτανει βεβαια το επιπεδο της Αλασκας αλλά είναι εντελως ανθρωποκεντρική και με τις αλλες γατες ειναι αναλογα με τα κεφια της. Σταθερα καλα τα παει μόνο με την Ακάλι.
Οταν φερνω μωρο στο σπιτι το αγνοει επιδεικτικά , δεν το πλησιαζει παρα μόνο για να του ριξει σφαλιαρα και να καταλαβει το μικρο οτι αρχηγος είναι αυτή.
Ολα αυτα μεχρι την στιγμή που η Κουήν τελειωσε την θεραπεια με τους μύκητες και άρχισε να κυκλοφορεί στο σπίτι.
Την είδα να πηγαινει στο δωματιο της κόρης μου , να ξαπλωνει διπλα στην Κουήν , να την καθαρίζει , να την αφηνει να της κανει πατουσακια , μέχρι που έψαχνε η κουην να την θηλάσει.
Στην αρχη ειπα ότι είναι συμπτωση.
Προχθες η κουην ήταν με την Τζασμιν στο δωματιο των αγοριων.
Η μπεμπα γυριζε μεσα στο σπίτι και νιαουριζε. Φαινοταν ότι κάτι έψαχνε .
Βρε λες ? σκεφτηκα και εβγαλα την κουην εξω.
Αμέσως την είδα να τρεχει να την μυρίζει να κανει κατι γουργουρ ,μουρμουρ νιαρ νιαρ , ανεβαινει στο κρεβατι μου "τακτοποιεί " το σκεπασμα του κρεβατιου να είναι άνετα tafos

και μετα από λίγο είδα και αποθανάτισα την παρακατω φωτογραφία.

Οι δασκάλες μου οι γάτες XhFYCnr

Και όχι μόνο αυτό.
Η κουήν έχει πρόβλημα με το βαδισμα , γενηθηκε ετσι , ειναι νευρολογικο περιμενουμε να μεγαλωσει να δουμε αν βελτιωθει ή αν παραμεινει ετσι , με την ελπιδα ότι δεν θα χειροτερέψει .
Καποιες στιγμές πέφτει , παει να τρεξει και σαβουριαζεται
Η μπεμπα είναι παντα διπλα της , τρεχει της κανει κουτουλιτσες , κι αν καποια στιγμη δει τον Πιξελ να την ζοριζει στο παιχνιδι μπαινει στην μέση , δεν ξερω με τι τροπο κανει την κουήν να την ακολουθεί .

Τι είναι αυτό που κάνει την μπέμπα να έχει αυτή την στάση δεν ξέρω.
Μητρικό ένστικτο ? Νοιώθει / βλέπει ένα αδυνατο πλάσμα και το βοηθάει ?
Δεν έχω ιδέα.
Εδώ να πω ότι και με τον Τζαρβαν ηταν το ίδιο προστατευτική , λες και καταλαβαινει ολα οσα ακουγε να λεμε , τι να πω δεν ξέρω.
100 χρονων θα φτασω , εχω /συμβιωνω με γατες πανω από 30 χρόνια κι ακόμα δεν τις έχω μάθει
Ακόμα με εκπλήσουν με την συμπεριφορα τους και με κανουν να τις σεβομαι και να τις αγαπαω ακομα περισσότερο.

από **Gatoplikti** Δευ Σεπ 04, 2017 12:59 pm

σε αυτα τα πλάσματα!

από **Belatrix Orionis** Δευ Σεπ 04, 2017 3:02 pm

Αλήθεια, είναι εκπληκτικά πλάσματα, δασκάλες, θα έπρεπε να παραδειγματιζόμαστε από τη συμπεριφορά τους και να ακολουθούμε το βλέμμα τους για να δούμε τον αθέατο δρόμο της φύσης. Dagger, τι πλασματάκια έχεις κοντά σου! ( Η ασπρόμαυρη γατούλα είναι ολόιδια ο Άβερέλ μου). Η Μπέμπα ξέρει τι κάνει κι η Κουήν επίσης. Αυτές οι δύο έχουν χημεία, κάτι κοινό που εμείς δεν διακρίνουμε. Άστες να σου πουν το μυστικό τους, με τον καιρό...

Οι δασκάλες μου οι γάτες

Οι δασκάλες μου οι γάτες

Απ: Οι δασκάλες μου οι γάτες

Απ: Οι δασκάλες μου οι γάτες

Απ: Οι δασκάλες μου οι γάτες

Απ: Οι δασκάλες μου οι γάτες

Απ: Οι δασκάλες μου οι γάτες