Αντιο Γλυκια Σκυλιτσα...

Δεν θα γραψω για γατουλα εδω αλλα για μια σκυλιτσα που περασε απο την γειτονια μου αλλα... ηταν πολυ καλη γι' αυτο τον κοσμο και εφυγε ακολουθοντας τοσα αλλα αγγελουδακια.
Εδω και 5-6 μηνες ειχε εμφανιστει απο το πουθενα. Ηρεμη και φιλικη με τους ανθρωπους εμαθα - μαλλον παρατημενη απο ανθρωπο.
Την ειδα απο κοντα για πρωτη (και τελευταια) φορα πριν 3 μερες. Ας τα παρω ομως απ' την αρχη τα πραγματα...

Στις 2 του Σεπτεμβρη η σκυλιτσα επελεξε την αυλη ενος γειτονικου σπιτιου για να φερει στον κοσμο τα μικρα της. Κρυφτηκε στο βαθος ενος ξυλοφουρνου και γεννησε το πρωτο...
Η γυναικα του σπιτιου μολις την αντιληφθηκε τρελαθηκε! Και λιγο αργοτερα εστειλε τις κορες της να ζητησουν βοηθεια για να την διωξουν απο εκει, "να μη γεννησει αλλο", οπως ειπε. Ειχε το θαρρος (θρασσος κατ' εμε) να ερθει λογω της φιλικης σχεσης που διατηρουμε.
Εγω εκεινη την στιγμη δεν ημουν σπιτι για να απαντησω, αλλα ηταν η μητερα μου η οποια με αντικατεστησε επαξια:
"Σας ενοχλουν εκει που ειναι;" ρωτησε.
"Οχι" απαντησαν.
"Ε, τοτε αφηστε την να γεννησει με την ησυχια της μα εκεινη θα τα ταϊζει, δεν σας επιβαρυνουν αν δεν θελετε".

Εφυγαν και απ' οτι μας ειπαν καποιες μερες αργοτερα προσπαθησαν να την απομακρυνουν μονες τους αλλα δεν τα καταφεραν οποτε την αφησαν εκει.
Τους προτεινα να φτιαξουμε αγγελιες μηπως καταφερουν να υιοθετηθουν καποια απο αυτα οταν μεγαλωσουν ή ακομα καλυτερα και η μανουλα.
Οι μερες περασαν και φτασαμε στην Τριτη (08/10)...

Ερχονται λοιπον οι δυο κορες της γυναικας κλαιγοντας και με ψαχνουν στο σπιτι. Η σκυλιτσα -λεει- εφαγε φολα, εχει πεσει κατω και ισα που ανασαινει! Τι να κανουν;
Παιρνω τηλεφωνο αμεσως την κτηνιατρο μας και της δινω να μιλησει με την μεγαλυτερη κορη η οποια εξηγει στη γιατρο τι εχει συμβει και ζηταει συμβουλες. Η κτηνιατρος προτεινει αλατονερο.
Φτιαχνουμε ενα μπουκαλι αλατονερο συμφωνα με τις οδηγιες της κτινιατρου, παιρνουμε και μια συριγγα και ξεκιναμε για το σπιτι τους.
Ομως σε ολη την διαδρομη κατι δεν μου κολλουσε...

...κι οι υποψιες μου επιβεβαιωθηκαν. Λιγο αργοτερα, η κοπελα μου εξηγησε οτι η σκυλιτσα λεει δεν φαινοταν καλα απο το προηγουμενο βραδυ.
Να εφαγε φολα χτες και να πεθαινει σημερα; Αναρωτηθηκα εγω...
Χωρις να ειμαι σιγουρη για το τι θα ηταν καλυτερο να κανω, επεμεινα να την σηκωσουμε και να την μεταφερουμε στο κτηνιατρειο (αφου η κτηνιατρος δεν μπορουσε να ερθει εκει). Το καναμε (αν και η μανα των κοριτσιων ειχε σκυλιασει που θα την βαζαμε στο αυτοκινητο και θα το λερωνε, που θα ειχε ψυλλους, που... που... που... και προσπαθουσε με καθε τροπο να μας αποτρεψει).
Την χασαμε για δευτερολεπτα. Πεθανε εξω απο το κτηνιατρειο. Η κτηνιατρος ετρεξε κοντα της αλλα ηταν ηδη αργα...

Ρωτησα αν ηταν δυνατον να ειχε φαει φολα την προηγουμενη μερα και να ειχε καταφερει να ζησει τοσες ωρες  και μου ειπε οτι θα μπορουσε αυτο να γινει αν ειχε κανει εμετο. Και ετσι το ξεχασα το θεμα αυτο για λιγο...
Αφου μας διαβεβαιωσε η γιατρος οτι η σκυλιτσα ηταν νεκρη, την πηραμε και ξεκινησαμε για το πιο δυσκολο κομματι. Την ταφη.
Φτασαμε σ' ενα χωραφι. Κατεβηκαμε απο το αυτοκινητο, πηραμε τα συνεργα (που εν τω μεταξυ ειχαμε περασει να παρουμε απο τα σπιτια μας), περπατησαμε λιγο και... αρχισαμε το σκαψιμο.

Απο εκει και μετα...
Φρικτη διαδικασια. Θα θυμαμαι παντα τις εικονες.
Αλλα επειδη εξακολουθουσαν να μη μου κολλανε ολα τα κομματια του παζλ, ζητησα απο τα κοριτσια να τραβηξω μερικες φωτογραφιες απο την σκυλιτσα για να τις χρησιμοποιησω στην "καταγγελια" που σκοπευα να στειλω στα τοπικα μεσα ενημερωσης. Ουσιαστικα τις ηθελα περισσοτερο μηπως και μετα το σοκ καταφερνα να δωσω στον εαυτο μου τις απαντησεις που ζητουσα παρατηρωντας τις.

Εκεινη που μου εκανε εντυπωση ηταν μια φωτογραφια των μαστων της σκυλιτσας που εδειχνε καπως ετσι:


Η θεια μου που τις ειδε 2 μερες αργοτερα ειπε οτι την ειχε δει πριν μερικες μερες στο δρομο και της εκανε εντυπωση που στο πισω μερος οι μαστοι της ηταν πρησμενοι ενω στο μπροστινο ανυπαρκτοι. Και απο την φωτογραφια σχολιασε οτι ισως ειχε μαστιτιδα...

Δεν ξερω αν θα μπορουσε η γιατρος να μου δωσει καποια απαντηση, μακαρι να το ειχα δει αυτο νωριτερα... Οχι πως θα αλλαζε κατι βεβαια για την ιδια την σκυλιτσα...
Εκεινο που μου εχει καρφωθει στο μυαλο και τα' χω παρει ειναι οτι η σκυλιτσα ειχε παθει πραγματι μαστιτιδα καθως οπως ομολογησαν οι ιδιες οι κοπελες, της ειχαν παρει τα σκυλακια με το που συμπληρωσαν 1 μηνα ζωης (τα εγκατελειψαν σ' ενα χωραφι!) .  
(μαλιστα η μια ειπε οτι ειχε ρωτησει κτηνιατρο και της ειπε να αφησουν τα κουταβια να θηλαζουν για 2 μηνες και μετα ας τα δωσουν)

Αν ειναι ετσι χρειαζοταν θεραπεια. Κι αντι να την μεταφερουν σε κτηνιατρο την εδιωχναν την πρωτη μερα και την επομενη που επεσε στην αυλη τους ηρθαν σ' εμενα χανοντας πολυτιμο χρονο. Χασαμε χρονο και με το αλατονερο (κι εδω παλι καλα που δεν της το δωσαμε να εχω και τυψεις τωρα που την βασανισα στις τελευταιες στιγμες της ζωης της...).

Τα κουταβια επισης εξαφανιστηκαν. Μετα την ταφη της μητερας τους, ειπαν να πανε να δουνε αν ηταν ακομα εκει που τα αφησαν.
Πηγα μαζι τους και μαλιστα προτεινα να τραβηξουμε φωτογραφιες για να τα προωθησουμε μηπως και καταφερουμε να τα σωσουμε, εστω καποια απο αυτα (4 στο συνολο). Δεν ηταν εκει ομως...

Ζητω συγνωμη αν σας κουρασα με το μεγαλο κειμενο αλλα πραγματικα με πνιγει ολο αυτο.
Ειμαι πολυ μπερδεμενη και θυμωμενη. Και για αλλη μια φορα απογοητευμενη απο τους ανθρωπους...
Δυστυχως δεν μπορεσα να κανω τιποτα αλλο γι΄αυτη τη ζωουλα περα απο το να μοιραστω μαζι σας την ιστορια της... το κομματι που εζησα τουλαχιστον...

Δυστυχώς υπάρχουν τόσοι πολλοί τέτοιοι άχρηστοι τριγύρω μας που θέλουν να λέγονται ¨άνθρωποι" !
   
Ίσως να μην ήταν φόλα, ίσως να είχε κάτι άλλο. Κράτησε το ότι ήσουν κοντά της και έκανες ότι μπορούσες μέχρι την τελευταία της στιγμή.

Καλό σου ταξίδι σκυλίτσα! Δεν θα χρειαστεί να υποφέρεις άλλο!

Λυπάμαι πάρα πάρα πολύ....Σ...τόψυχοι!

Πόσο θλιβερό

Όταν διαβάζω τέτοια ελπίζω σ αυτούς που τόκαναν να τους επιστραφεί στο πολλαπλάσιο.

Δεν έχω άλλα λόγια


Καλό ταξίδι ψυχούλα
Εκεί που πήγες δεν υπάρχει κακία

Τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψεις κάτι τέτοιο ... Απανθρωπιά σε όλο της το μεγαλείο ...!!!
Καλό ταξίδι μικρή μου ...!!!