Μια ελπίδα για το Buddy μου...!!!

Φίλοι μου καλημέρα… Κατ’αρχήν συγχαρητήρια για το forum και για τη δράση σας. Το παρακολουθώ καιρό αν και δεν είχα γραφτεί ως μέλος και πάντα χαιρόμουν τις συζητήσεις αλλά και τα θέματά σας που ήταν όντως κατατοπιστικά και κυρίως από άτομα με πολλές εμπειρίες όπως εσείς. Αγαπάω πάρα πολύ τα ζώα αλλά έχω λατρεία στα γατάκια.
Τώρα όμως χρειάζομαι τη βοήθειά σας και τις συμβουλές σας γιατί βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη θέση. Λυπάμαι που γράφτηκα ως μέλος με αφορμή μια στενάχωρη κατάσταση αλλά είμαι απελπισμένη και χρειάζομαι τη θετική σας ενέργεια και λίγη από την αισιοδοξία σας μήπως και πάρω κουράγιο. Πάντα φρόντιζα αδεσποτάκια και έχω ζήσει δυστυχώς πολλές απώλειες και από διάφορες αιτίες (από ιώσεις μέχρι ατυχήματα κτλ). Εδώ και 3,5 χρόνια όμως φροντίζω (μεταξύ άλλων) ένα γατάκι το οποίο έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου…το Buddy μου…το δ-ι-κ-ό μου γατί…το καλό μου φιλαράκι που με ένα του χάδι ξέχναγα όλα μου τα προβλήματα…!!! Έχω να το δω από το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας και φοβάμαι πολύ για το τι του έχει συμβεί. Παρακαλάω να είναι περίοδος αναπαραγωγής και να έχει ακολουθήσει κάποια θηλυκιά γατούλα (κάτι που συνηθίζει) από άλλη γειτονιά και θα γυρίσει ή να τον έχουν κλείσει κάπου και να τον φροντίζουν. Η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες 10 μέρες πριν εξαφανιστεί είχε αλλάξει λίγο τις συνήθειές του και αυτό είναι που με αγχώνει πιο πολύ. Ενώ ερχόταν κοντά μου όπως πάντα και αποζητούσε τα χάδια μου δεν έτρωγε την ποσότητα του φαγητού που συνήθιζε (πάντα του έδινα μπουκίτσες σε σάλτσα για τις οποίες τρελαινόταν…και κυρίως για τη σάλτσα…αφού φανταστείτε πρώτα έτρωγε τη σάλτσα και αφού στέγνωνε τις μπουκίτσες μετά έτρωγε και αυτές και μαζί λίγη ξηρά τροφή …έτσι για ποικιλία…χώρια τα μεζεδάκια από μαγειρεμένο φαγητό για τα οποία ξετρελαινόταν). Ήταν βλέπετε τις μέρες που ο καιρός ήταν πολύ ζεστός και υπέθεσα αρχικά ότι του έχει κοπεί η όρεξη για φαγητό. Δύο φορές μάλιστα τον ανέβασα στο σπίτι αγκαλίτσα για να παρατηρήσω τις αντιδράσεις του…αλλά και πάλι δεν παρατήρησα κάτι στη συμπεριφορά του (ίσα-ίσα που ήταν ζωντανός και ενίοτε ψιλο-τσατισμένος ενώ δεν παραμελούσε να φροντίζει τον εαυτό του καθαρίζοντας το τρίχωμά του) εκτός από τις γευστικές του παραξενιές…για παράδειγμα μπορεί να μην έτρωγε την τροφή του αλλά μόνο κροκέτες…έτρωγε παριζάκι σαν πιράνχας, fish sticks και μεζεδάκια κοτόπουλο μαγειρεμένο. Όμως όταν περνούσαν κάποιες ώρες έκλαιγε και ήθελε να φύγει μέσα στη νύχτα και πήγαινε στα παράθυρα και προσπαθούσε να ακούσει τι γινόταν κάτω που ήταν οι φίλοι του. Δεν ήθελα να το στρεσάρω ούτε να το στεναχωράω και νόμιζα ότι εγώ ήμουν λάθος…Την άλλη μέρα ξαναερχόταν στο σημείο που τον τάιζα και έτρωγε κανονικά και έλεγα ότι ήταν ιδέα μου κι ότι ήμουν υπερβολική. Την τελευταία μέρα το πρωί ήρθε στο αυτοκίνητο (όπως πάντα) δεν έφαγε καθόλου από το φαγητό του έφαγε όμως λίγη ξηρά τροφή. Το μεσημέρι του έριξε η μαμά μου κοτόπουλο και αδιαφορούσε (έτρωγε μόνο τα μισά αργά και αυτά μετά από πολλή σκέψη…ή δεν είχε δυνάμεις??) αυτός που άλλοτε έτρεχε μη τυχόν και του το φάει κάποιο άλλο. Και επειδή μάλλον τον πρήξαμε ξαφνικά σηκώθηκε κι έφυγε περνώντας σε διπλανούς κήπους άλλων σπιτιών. Εκεί αγχώθηκα περισσότερο και ανησύχησα. Ετοίμασα και ένα κουτάκι για να τον βάλω την επόμενη φορά που θα ερχόταν και να τον πάω στο γιατρό χωρίς αναβολή πια. Δυστυχώς για μένα δεν ξαναήρθε. Από τη μέρα που έφυγε είμαι απαρηγόρητη…φοβάμαι ότι έπρεπε να τον είχα πάει σε γιατρό έστω και με το ζόρι…κι ας μου κάκιωνε. Περιττό να σας πω για τις τύψεις που έχω.
Ζητώ συγνώμη αν σας κούρασα αλλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας και να σας εξηγήσω την κατάσταση μήπως σας έχει τύχει κάτι παρόμοιο από τις τόσες εμπειρίες που έχετε. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και εύχομαι καλή συνέχεια στο έργο σας.

Ειναι δύσκολη περίπτωση.... κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά οτι "εχει συμβει αυτο ή εκεινο".

Ευχομαι ότι κι αν εχει συμβεί, συντομα να ξαγυρισει στα παλια του λημέρια ο γατούλης ......



Οσο για την ελπίδα.....
Η ελπίδα παντα πεθαίνει τελευταία.

κι οσο για την "θετική ενεργεια".....
....στέλνω απεριόριστη....!!!!!!

                                                                                          

συμφωνω... δυστυχως αυτη ειναι η μοιρα των αδεσποτων η για να το εκφρασω πιο σωστα αυτων που δε μενουν μονιμα στο σπιτι. αλλα ας μην κανουμε αρνητικες σκεψεις, σου στελνουμε ολη την θετικη μας ενεργεια για τον αγαπημενο σου Μπαντυ.

Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια και τη θετική σας σκέψη...Και μόνο που ασχοληθήκατε και διαβάσατε για το πρόβλημά μου με κάνει να σκέφτομαι ότι δεν είμαι μόνη μου σε αυτό και μου δίνει κουράγιο να ελπίζω...Προσεύχομαι για να μου δοθεί μία ευκαιρία ώστε να μπορέσω να κάνω κάτι για τον κουκλίνο μου...Δυστυχώς δεν είχα κανένα νεότερο...

Εχεις βγει στην γειτονια να τον ψαξεις καθόλου...?

Ειναι εξαιρετικά δυσκολο εστω και κατα προσέγγιση να ... "υποθεσει" κανεις τι μπορει να συμβαίνει, οταν ζουν εξω.....

και παλι, ευχομαι να γυρισει και ειναι καλα!!!!!   

Κατά αρχήν καλώς μας ήρθες και σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια.
Κατά αρχήν συμφωνώ με τη kouix, δεν είναι μικρός και δύσκολα κάποιος μπορεί να σου πεί κάτι δεδομένο, όμως καλό είναι να σκεφτεσαι ότι πολύ πιθανό να του έχει πάρει τα μυαλά κάποια θηλυκιά και έχει αλλάξει γειτονιά, διότι η περίοδος αυτή είναι "περίεργη" περίοδος από άποψη ορμονών για τις γάτες.

Μπορεί να τον δεις να εμφανίζεται και μετά από πολύ καιρό, εμείς εδώ είχαμε έναν γάτο της προσκολλήσεως, ο οποίος εμφανιζόταν πολύ αραιά (υπήρχαν φορές που δεν είχε εμφανιστεί και για 2 χρονιά περίπου), στη περίοδο αναπαραγωγής πάντα, ο οποίος ξέμενε εδώ κανά μήνα ή δύο και ξανά χανόταν.

Οπότε μην βάζεις το κακό στο μυαλό σου, οι γάτες οι αδέσποτες έτσι είναι, ποτέ πάνε εδώ, πότε πάνε αλλού, ειδικά τα αρσενικά, μπορεί αν πεινάσει και δεν βρει φαγητό να επιστρέψει.

Εύχομαι να επιστρέψει το συντομότερο δυνατό και να σου φύγει η αγωνία.

Όλη η θετική μας ενέργεια είναι μαζί σου ώστε να γυρίσει πίσω.

Ελπίζουμε δε να μας κρατάς ενήμερους σχετικά. Αν έχεις κάποια φωτογραφία του, βάλε την εδώ, και πες και σε ποια περιοχή βρίσκεσαι, ώστε αν υπάρχει κάποιος μέλος κοντά στη περιοχή σου, να έχει το νου του. Επίσης μπορείς να φτιάξεις αφίσες και να τις κολλήσεις πάνω σε τοίχους, κολώνες κλπ, με ένα τηλέφωνο σου, ώστε αν τον δει κάποιος να σε πάρει τηλέφωνο.

        

επίσης, να βγεις να τον φωνάζεις έχοντας το αγαπημένο του φαγητό μαζί σου, κυρίως βραδινές και πολύ πρωινές ώρες..
όταν είναι αστείρωτα είναι λογικό να εξαφανίζονται ακόμα και για μεγάλα διαστήματα, όπως σου έγραψαν ήδη και πιο πάνω...
αλλά ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις σίγουρα...
εύχομαι να γυρίσει πολύ σύντομα και να είναι γερός! κι όταν το κάνει να τον πας κατευθείαν στον κτηνίατρο για στείρωση!!! είναι η μόνη λύση για να διασφαλίσεις κάπως την ασφάλεια ενός αδέσποτου.. κι όχι σε κουτάκι! είναι επικίνδυνο!!! σε γατοφόρο (δανείσου αν δεν θες να αγοράσεις)..
όλη η θετική μου σκέψη μαζί σου και μαζί του!!! εύχομαι να μας γράψεις σύντομα καλά νέα!!!

Σας ευχαριστώ πολύ…δεν έχω λόγια…!!! Δυστυχώς δεν είμαι Αθήνα όπως τα περισσότερα μέλη, σ’αυτή την περίπτωση θα δεχόμουν πολύ ευχαρίστως τη βοήθειά σας. Ο Buddy είναι ένας γατούλης 4 παρά κάτι, με ομοιόμορφο γκρι βαθύ τρίχωμα και καταγάλανα μάτια. Κάθε φορά που βλέπω στο forum το γατάκι της Witch girl (zaharitsa) βάζω τα κλάματα…ειλικρινά είναι ολόιδια και σχεδόν στην ίδια ηλικία. Και άλλες φορές έφευγε αλλά δεν ανησυχούσα τόσο… τώρα τελευταία δεν ξεκολλούσε και ήταν πολύ τακτικός γι’αυτό και με έχει πιάσει τέτοια απελπισία. Φοβάμαι μήπως η μειωμένη όρεξη οφείλεται σε κάποια οργανική αιτία ή μήπως κάποιος το δηλητηρίασε με κάτι. Τα αδεσποτάκια που φροντίζω έρχονται στην πυλωτή της πολυκατοικίας με πρόσβαση και χώρους παιχνιδιού σε όλους τους γύρω κήπους και με καταφύγια σε κλειστά εγκαταλειμμένα σπιτάκια. Και όπως πάντα στην πολυκατοικία υπάρχουν μισάνθρωποι που τα βλέπουν και τους γυρίζει το μάτι (και αυτά και εμάς) ενώ στην πραγματικότητα τους φταίνε άλλα πράγματα. Μπορεί ένα δηλητήριο να δρα σε διάστημα 12 ημερών ας πούμε (το διάστημα που παρατήρησα περίεργη συμπεριφορά στην όρεξή του) ή τι άλλα συμπτώματα θα έπρεπε να έχω παρατηρήσει? Μπορεί η μειωμένη όρεξη να είναι θέμα ορμονών? Συγνώμη που σας ζαλίζω αλλά έχω τρελαθεί από την αγωνία. Μακάρι να γυρίσει και το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να το πάω στο γιατρό…νιώθω ότι έπρεπε να το έχω κάνει χρόνια πριν…τώρα μετανιώνω για όλα…

Αφου υπαρχουν καταφυγια σε εγκατελειμενα σπιτια
δεν πας να ριξεις μια ματια μηπως εχει παγιδευτη που
θενα.Επισσεις κολλα αφησες να τις δει ο κοσμος, παντου
υπαρχουν φιλοζωοι δεν ειναι αναγκη να ειναι μελη του φο
ρουμ,η πες οτι δινεις αμοιβη μην αναφερεις ποσο, οποτε οτι
σε περνει. Και να της κολησεις περισοτερο σε πολυσυχναστα
σημεια π.χ super market, περιπτερα, στασεις λεοφωριον,πετ
σοπ κ.τ.λ Να πας να τον ψαξεις σε μερη που εχει πολλες γατες
και ακους αρσενικους να κανουν το χαρακτηριστικο ουαου ουαου.
Περιμενουμε νεα σου και σου ευχουμε οτι καλυτερο.

Γεια σας και πάλι…πάνε 20 μέρες σήμερα που δεν έχω δει το Buddy μου και δεν ξέρω αν μου κάνει καλό να ελπίζω ακόμα ή αν πρέπει να αποδεχθώ ότι μπορεί και να μην τον ξαναδώ…Έγιναν όλα τόσο ξαφνικά και δεν πρόλαβα να καταλάβω τι έφταιξε… Ακόμα κάνω σενάρια για το τι μπορεί να έγινε και αν μπορούσα να είχα βοηθήσει ή αν έχει συμβεί κάτι άλλο που απλά δε μου περνάει από το μυαλό και κάποια στιγμή επιστρέψει (κάτι που παρακαλάω με όλη μου τη δύναμη)…Τώρα βλέπω παντού πολλά λάθη μαζεμένα, ότι όλες οι ευθύνες είναι δικές μου και ότι έπρεπε να τον είχα στειρώσει εδώ και χρόνια… Αυτό που είναι το μόνο σίγουρο είναι ότι μου λείπει τόσο πολύ και οι τύψεις που με βαραίνουν είναι πολλές… Όμως και πάλι χρειάζομαι τη βοήθειά σας… Τα αδεσποτάκια που φρόντιζα στον ακάλυπτο ήταν 6 μαζί με το Buddy μου… Από αυτά το ένα είναι κοριτσάκι (2 ετών και 4 μηνών), το παιδάκι της ένας γατούλης (11 μηνών), δυο αδερφάκια αγοράκια (κι αυτά περίπου ενός έτους) και ένας γατούλης (περίπου 6.5 χρόνων) που πότε έρχεται και πότε όχι…μάλλον τον ταΐζει κάποιος άλλος γιατί όποτε έρχεται δεν πολύ νοιάζεται για φαγητό… Η Μπεμπίτσα είχε τρία μωράκια…από τα οποία το ένα ήταν πολύ αδύναμο και εκτός του ότι αργήσαμε να το δούμε το είδαμε για ένα απόγευμα και μετά εξαφανίστηκε… Τα άλλα 2 αν και δεν είχαν περάσει στο δικό μας ακάλυπτο τα βλέπαμε από τη βεράντα που έπαιζαν όλο χαρά σε ένα διπλανό κήπο… ώσπου ένα απόγευμα εξαφανίστηκαν και τα 2 μαζί (πάει καμιά βδομάδα)… Από τότε η μαμά τους άρχισε να μην πολύ τρώει και να κάθεται μόνο και να μας κοιτάζει…Δεν ξέρω αν είναι ψυχολογικό, αν είναι λόγω υπερβολικής ζέστης, αν έχουν κάποια αρρώστια ή αν κάποιος τα δηλητηριάζει λίγο-λίγο κάθε φορά (είναι δυνατόν και με τι?) ώσπου να τα αφανίσει…Σήμερα και το παιδάκι της δεν έχει όρεξη ή έρχεται και ενώ φωνάζει ότι πεινάει πάει στο φαγητό και στο τέλος δεν το τρώει… Τα αδερφάκια έχουν 2-3 μέρες να φανούν…Επιπλέον πρόβλημα είναι ότι δε μπορώ να πιάσω κανένα για να τα πάω στο γιατρό… Ακόμα και η Μπεμπίτσα που ερχόταν να τη χαϊδέψω τώρα δε μου έχει εμπιστοσύνη (ίσως γιατί προσπάθησα να την πιάσω χωρίς επιτυχία ή από κάτι έχει φοβηθεί…)…Ρώτησα βέβαια σε γιατρό και μου είπε να της δίνω 1.5-2 ml πρωί-βράδυ για μια βδομάδα αντιβίωση Ceclor αλλά με τι αφού δε θέλει και πολύ να φάει? Και πως είμαι σίγουρη ότι αν τη βάλω σε νερό θα πιει το συγκεκριμένο γατάκι (Κάθε μέρα τους βάζω ξηρά τροφή και καθαρό νεράκι…)? Μόνο χθες ήρθε κοντά μου στο αυτοκίνητο και κλαψούριζε και της έδωσα ένα κονσερβάκι και η καημένη το έφαγε… Σήμερα δεν έχει φάει τίποτα από το πρωί… Πήγα να τη δω από κοντά και με είδε και άρχισε να τρέχει… κατά τα άλλα όλο κλαψουρίζει… Νομίζω ότι το κάτω χειλάκι της είναι μελανιασμένο…
Σας παρακαλώ αν σας έχει τύχει κάποια ανάλογη περίπτωση βοηθήστε με για να μπορέσω να τα βοηθήσω κι εγώ με τη σειρά μου…γιατί η ψυχολογία μου είναι πολύ πεσμένη και δεν αντέχω να μη μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτά…Καλό απόγευμα σε όλους…

Καλησπέρα σε όλους και συγνώμη αν γίνομαι φορτική…η απειρία μου είναι αυτή που με κάνει να ζητάω τις συμβουλές σας… Το καλό νέο είναι ότι όλα τα γατόπουλα ξαναγύρισαν και δείχνουν ευδιάθετα…Η Μπεμπίτσα συνεχίζει να είναι πολύ φοβισμένη αλλά τώρα πια τρώει πολύ καλύτερα…Σήμερα μάλιστα ήρθε κοντά μου στο αυτοκίνητο και μου έκανε κουτουλίτσες με το κεφαλάκι της αποζητώντας χάδια…Έφαγε και ένα κονσερβάκι με αρκετή όρεξη… Επί μια βδομάδα προσπαθώ να την πιάσω για να την πάω στο γιατρό… σήμερα που επιτέλους με εμπιστεύτηκε και πάλι… δεν ήθελα να την πιέσω…Χθες πήγα στο γιατρό και μου έδωσε χαπάκια για να χαλαρώσει και να μπορέσω να την πιάσω… φοβάμαι όμως τι θα γίνει αν καταφέρω και της δώσω το χάπι και μετά φύγει σε διπλανούς κήπους (δεν ξέρω σε πόση ώρα θα ενεργήσει το χάπι…)…Σκέφτομαι αν είναι χειρότερα μιας και έτσι δε θα έχει άμυνες και θα είναι εκτεθειμένη σε κινδύνους… Σας παρακαλώ έχει κανένας χρησιμοποιήσει αυτά τα χαπάκια? Τι με συμβουλεύετε να κάνω? Το κακό νέο συνεχίζει να είναι ότι δεν έχω κανένα νεότερο σχετικά με το Buddy…             

Θα σου πώ τη δική μου εμπειρία. Για τα χάπια δεν ξέρω και προσωπικά δεν θα τα χρησιμοποιούσα.
Εφόσον όμως λές ότι σε εμπιστεύεται πρέπει να έχεις έτοιμη τη γατοφόρο και να βάλεις μέσα φαγητό. 'Αστην να πλησιάσει και κλείσε το πορτάκι.
Η αλλιώς έχε τη γατοφόρο ανοικτή με το πορτάκι ανοιχτό προς τα πάνω κι όταν σε πλησιάσει βούτηξέ την από το σβέρκο και βάλτην μέσα.
Εγω με τη συμβουλή αυτή βούτηξα το Συλβεστράκο μου και σε πληροφορώ ότι δεν είχα βουτήξει ποτε άλλο γατούνι έτσι.
'Όπως λένε και οι πιο έμπειροι φίλοι εδώ μέσα πιάνει πάντα όπως και στη δική μου περίπτωση.
Μπορεί να σου φαίνεται δύσκολο αλλά επειδή το θέλεις θα τα καταφέρεις.
Αν θες ρίξε μια ματιά στην ιστορία του Συλβεστράκου (κάτω από την υπογραφή μου) για να δείς όλο το χρονικό.....      
Ηταν και για μένα μεγάλη περιπέτεια.
Καλή επιτυχία.

Και σου εύχομαι ολόψυχα να γυρίσει γρήγορα ο Buddy σου             

Ευχαριστώ πάαααρα πολύ για τις συμβουλές…Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι μπορείς να πιάσεις ένα γατούλι από το σβέρκο χωρίς να το τραυματίσεις και χωρίς να κάνει ένα μικρό χαμούλι από την τρομάρα του…παρόλα αυτά σαν ιδέα δεν κρύβω ότι με τρομάζει λίγο…(το πώς θα γίνει στην πράξη δηλαδή…)…αλλά τα χαπάκια με τρομάζουν πιο πολύ…!!!
Διάβασα όλη την ιστορία του Συλβεστράκου…!!!           Τι γλυκό και όμορφο μωρό είναι αυτό…Ένας αγκαλίτσας…    !!! Να τον χαίρεστε και να σας χαρίζει την αγάπη του κάθε μέρα…(όταν τον είδα κατάλαβα και πως δικαιολογείται και το όνομά του)!!! Αλλά και ο Ζιζίκος λατρεμένο εντελώς…μου θυμίζει το Μπιχλάκο μου…τον άκακο πορτοκαλί μπούλη μου (αγγελουδάκι κι αυτό πια? ή κάποιος το λάτρεψε και το υιοθέτησε? Δυστυχώς ίσως και να μη μάθω ποτέ) που ήταν όλο χάδια και γουργουρητά…
Ευχαριστώ και για το κουράγιο για το Buddy μου… Θα’θελα όλο αυτό να είναι ένα κακό όνειρο και να ξυπνήσω…από ένα του μίου μίου…Ευχαριστώ και όλους όσους διαβάζετε το θέμα μου…και ζητώ συγνώμη αν σας κουράζω…Εύχομαι η θετική σας ενέργεια να πιάσει τόπο και να βρούμε τις ισορροπίες μας κι εγώ κι αυτά όσο πιο σύντομα γίνεται…

PS: χρωστάω να περάσω και από το γατοσυστηθείτε αλλά με όλα αυτά που μυαλό…!! Πολλά γλυκά φιλάκια σε όοοοολα τα γατάκια του γατόσπιτου (αδεσποτάκια ή μη) και σε όλους εσάς που τα φροντίζετε σας αξίζουν τα καλύτερα…!!!

Δεν μας κουράζεις καθόλου.
Εδώ είμαστε όλοι φίλοι και μιλαμε για τα γατιά μας οπότε .......

Μην ανησυχείς που θα γραπώσεις το γατάκι από το σβέρκο δεν θα πάθει τίποτε. Κι εγω έτσι φοβόμουν αλλα τελικά τα κατάφερα.
Μόνο Να το κρατήσεις γερά και να το χώσεις κατευθείαν στο κλουβί γιατί θα αρχίσει να κλωτσάει. Στο σημείο αυτό δεν πονάμε (και η μαμά γάτα από κει βουτάει τα μικρά της).
Απ ότι διδάχτηκα κι εγω αυτή η μέθοδος δεν αποτυγχάνει ποτέ αρκει να το κάνεις αποφασιστικά
Είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις επειδή το θές τόσο πολύ.

Σ ευχαριστούμε για τα καλά λόγια για τον Συλβεστράκο μας. Αποδείχτηκε πολύ καλό γατάκι και τον αγαπάμε πάρα πολύ ..       

Σε νοιώθω πολύ που ανησυχείς για τα γατούνια σου κι εύχομαι να γυρίσει γρήγορα ο Buddy σου και να είναι καλά.

Ετσι σκέφτομαι κι εγω. Χθές ένα από τα αδεσποτάκια μου (το πιο χαδιάρικο, δεν τρώει και δεν φεύγει αν δεν του χαιδέψω το κεφαλάκι και τα μαγουλάκια του) δεν ήρθε για φαγητό και στεναχωρέθηκα. Ελπίζω να φανεί σήμερα....

Σου στέλνω φιλάκια Συλβεστρίσια (πιάνουν πάντα)           για να φανεί γρήγορα ο γατούλης σου.                                  

Καλή τύχη σε όλα και μόλις μπορέσεις βάλε μας και φωτο.

Εγω τα δικά μου τάχω στο κινητό κι ακόμα δεν έχω αξιωθεί....

Ευχαριστώ και πάλι…

Γλυκιέ μου Συλβεστράκο κάνε μια προσευχή για το Buddy μου    …γιατί πια μόνο σε ένα θαύμα ελπίζω…(24 μέρες σήμερα)…Εύχομαι και για το αδεσποτάκι να είναι όλα καλά και να εμφανιστεί σήμερα κιόλας…  

Αγαπητε Buddylove, μην απελπιζεσαι. Καμια φορα γυριζουν οι γατες μας! Μου εχει συμβει μερικες φορες.
Προσφατα, γυρισε μετα απο 4 μηνες, η Φιφι μου, 8 χρονων μια στειρωμενη και ησυχη γατα..Δεν μου το ειχε κανει ποτε, και πιστευα οτι ειχε πεθανει τοσο καιρο. Βεβαια, γυρισε ταλαιπωριμενη και αρρωστη με τα νεφρα της. Δεν θα καταλαβω ποτε το γιατι αργησε τοσο

Μπορει ο γατουλης σου να σου κανει μια εκπληξη μια μερα.  Ευχομαι να γινει το συντομοτερο γιατι ξερω πως αισθανεσαι οταν μετρας τις ημερες.

Μακάρι καλή μου ouiette…είχα διαβάσει την ιστορία της Φίφι και μιας άλλης γατούλας που γύρισε μετά από καιρό (στειρωμένη κι αυτή)… αλλά από τη φύση μας ο νους μας πάει πάντα στο κακό… Αυτό που δε θα συγχωρήσω στον εαυτό μου είναι αν είχε κάτι σοβαρό και δεν το κατάλαβα ή ήταν τόοοοσο καλός ηθοποιός που δεν ήθελε να δείξει την αδυναμία του και με παραπλάνησε με τη φυσιολογική συμπεριφορά του…Απλά τόοοσες μέρες δεν είχε φύγει ποτέ… Μακάρι να είσαστε εσείς σωστοί κι εγώ λάθος…Σας ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον…

Μην απογοητεύεσαι. Είναι αλανιάρης και αστείρωτος άρα ..... μπορεί να έχει απομακρυνθεί προς άγραν θηλυκής....

Εγω το Ζιζίκο μου όταν ήταν αδεσποτόγατο ξέρεις πόσες φορές τον έψαχνα ? άσε
κι αυτός ήταν πάντα κάπου αλλού, τριγύρναγε και αλήτευε αλλά πάντα γυρνούσε (μερικές φορές κοιμόταν σε μια αποθήκη απέναντι)

Συνεχίζεις να τον ψάχνεις στην γειτονιά ?

Προσπάθησε περισσότερο το βράδυ που βγαίνουν και αλητεύουν.

Να εμένα το Ντρουλάκι μου ήρθε χθές για φαγητό (και πηγε η ψυχή μου στη θέση της) . Ποιος ξέρει που αλήτευε προχθές κι εγώ τον έψαχνα ...              

Δεν ξέρω τι να πω…ίσως επειδή τον τελευταίο καιρό παραήταν ήρεμος και συνεχώς τριγύρω…Μακάρι…Κατά τα άλλα δεν είναι στειρωμένος και πάντα έμπλεκε σε καταστάσεις με καυγάδες και “party-animal”…κατά τα άλλα με εμένα είναι το μικρό μου βουτυράκι… Έχω βγει άπειρες φορές γύρω στη γειτονιά (με είχε ρωτήσει παλιότερα και η nassia) αλλά χωρίς αποτέλεσμα… Δεν ακούγεται και τίποτα που να παραπέμπει σε καμιά τέτοια κατάσταση… Εκτός κι αν το σκηνικό έχει μεταφερθεί αρκετά μακριά…Αλλά τόσες μέρες? Φοβάμαι μήπως ήταν άρρωστο…αλλά θα έφευγε τόσο απότομα και χωρίς να έρθει να ζητήσει βοήθεια? Κατά τα άλλα η Μπεμπίτσα είναι στην ίδια κατάσταση… Κάθε μέρα κάνουμε ένα βήμα εμπρός και δέκα πίσω…προτιμά να μείνει νηστική παρά να την πιάσω…

PS1: Τέλεια νέα για το αδεσποτάκι…πολύ χάρηκα     …!!!

PS2: Ξέχασα να ρωτήσω την ouiette πως πάει η Φίφι με το πρόβλημα στα νεφράκια της…ελπίζω να πάνε όλα καλά και να είναι περαστικά   …Να ξεχαστεί γρήγορα και η περιπέτεια με τη μικρή της σκανδαλιά και με το πρόβλημα της υγείας της…

Buddylove, Ξερω οτι το νου σου παει στο κακο, και στενοχωριεσαι αφαντασθα. Δυστυχως ο γατος δεν ειναι ευκολο ζωο. Η Φιφι δεν ενοιωθε καλα , αρωστησε και εφυγε. Πως αποφασησε να γυρισει? Μονο εκεινη ξερει.
Η λογικη της γατας δεν εχει καμια σχεση με τη δικη μας.

Η Ouiette που βλεπεις στη φοτογραφια εξαφανιστηκε ενα βραδι και δεν την ξανα ειδα ποτε. Ηταν ομως φοβητσιαρα γατουλα και δεν εφευγε ποτε απο μας..κι ομως..Ακομα την περιμενω μετα απο τοσα χρονια..και θα προτιμουσα να ξερω την αληθεια ας ητανε πικρη..

Σ ευχαριστω για τις ευχες για την Φιφι μου. Βρηκα βοηθεια για το ορο γιατι εγω δεν τα καταφερνω. Ελπιζω να γινει καλα παρ ολο που δεν εφαγε σημερα. Μια τρωει,  μια δεν τρωει.

Σου ευχομαι καλη δυναμη και πολυ κουραγιο.  Θα μιλησουμε και παλι. 

Ευχαριστώ για όλα…κυρίως για το support!!!

 Περιμενω νεα σου, Buddy!

Επειδή έγινα μέλος του forum κάπως ανορθόδοξα και ειλικρινά λόγω της δεδομένης κατάστασης δεν έχω το κουράγιο να περάσω από το γατοσυστηθείτε (όχι τώρα τουλάχιστον)…θα ήθελα μέσα από αυτό το θέμα να παραθέσω τη μικρή μας ιστορία με το Buddy μου και ζητώ συγνώμη προκαταβολικά από όσους θελήσουν να τη διαβάσουν… για την έκταση…  
Ήταν ένα κρύο απόγευμα του Δεκεμβρίου…Κυριακή… κι εγώ έφτιαχνα γλυκά για τη γιορτή μου…Τότε είχαμε 3 λατρεμένα αδεσποτάκια στον ακάλυπτο…το Σνιοράκο (τον γλυκό μου κόκκινο παραμυθούλη που έπαιζε μονίμως με μια κίτρινη πεταλούδα), τη Μίννι (τη γκριζούλα και παραπονιάρα μου) και το Σνόι (το λευκό αγόρι…το μεγαλύτερο αδερφό τους και το μόνο που είναι ακόμα μαζί μας)… Ακούω έναν καυγά από τη Μίννι και πετάγομαι να δω…Ακούω κι ένα παρατεταμένο οοοοοοοοοοοοοοο…!!! με βαθιά μπάσα νιαουροφωνή και σε βλέπω… ένα μωβ γατάκι με καταγάλανα μάτια (αυτό σκέφτηκα)…Ήσουν δεν ήσουν 3 μηνών τότε…Αυτά τα ματάκια μου έκλεψαν την ψυχή από το πρώτο κοίταγμα… Γλυκούλι μου… κανένας δε σε συμπάθησε τότε (σαυράκι και ποντίκι σε έλεγαν)… φόβιζες τα υπόλοιπα υποτίθεται και έπρεπε να μη σου ρίχνω φαγητό για να φύγεις…!!! Όμως εγώ δεν το έκανα… σου έδινα κρυφά τόσο όσο για να σε κρατήσω στη ζωή… Ποτέ δε θα ξεχάσω ότι το πρώτο πράγμα που έφαγες ενώ λιμοκτονούσες ήταν ένα φυλλαράκι από τριφύλλι που η μαμά μου πέταξε καθαρίζοντας μια γλάστρα…!!! Εσύ όμως ήρθες για να μείνεις και τελικά τους κέρδισες όλους με την καλοσύνη σου… Υπομονετικό και καλόβολο…Σε έλεγα long vehicle γιατί όπως ήσουν αδυνατούλι φαινόταν η μακριά ραχοκοκαλιά σου… Κάθε μέρα έβρεχε ασταμάτητα εκείνες τις μέρες κι εσύ έμενες καμπουριασμένο μέσα στο λάστιχο του απέναντι παρκαρισμένου αυτοκινήτου. Το πρώτο εκείνο πρωινό ξύπνησα μέσα στο άγχος…νόμιζα ότι θα πνίγηκες από τη νεροποντή…Όταν είδα τη μικρή σου μουρίτσα να ξεπροβάλει από το λάστιχο χαμογέλασα και πάλι... Είχα βάλει και στοίχημα ότι θα σε χαϊδέψω…όλοι όμως σε έλεγαν αγριόγατο…!!! Και πάλι πήρες το μέρος μου… τους διέψευσες όλους…Μέσα Γενάρη θα ήταν όταν σε πλησίασα από κοντά…έτσι ξαφνικά σε είδα κάτω από ένα αυτοκίνητο δίπλα στην είσοδο…σου έδωσα λίγες κροκετούλες…έκανες να φύγεις…αλλά δε φοβήθηκες…σου χάιδεψα λίγο το κεφαλάκι…στη αρχή τραβιόσουν… Από την επόμενη μέρα με κυνηγούσες εσύ για να σε χαϊδέψω…Αυτό ήταν…η αρχή είχε γίνει…Όταν με έβλεπες έτρεχες κοντά μου και αντί να κοιτάξεις να φας ήθελες αγκαλιά και έπεφτες κάτω δείχνοντάς μου την κοιλίτσα σου… Ψυχή μου περάσαμε τόσα μαζί… Μικρό ήσουν τόσο φιλάσθενο…έβηχες ασταμάτητα αλλά το ξεπεράσαμε…και ήσουν μια μπουκίτσα… Υιοθέτησες εμένα ως φίλη και ανθρώπινη μαμά και τη Μίννι που όλο σε μάλωνε αλλά και σε συμβούλευε… ως γατομαμά… Σε ονόμασα “Buddy” το γλυκό μου φιλαράκι…που θα αγαπάω μια ζωή…!!! Και ο καιρός περνούσε… Κι εσύ εξελίχθηκες σε έναν όμορφο γατούλη… σε αλητάκι και gendleman ταυτόχρονα… Σοβαρός και μετρημένος… Αλλά πάντα το μωράκι μου… Μέσα στους καυγάδες… υπερασπιστής της οικογένειας…παντού να τρέξεις… Να διώξεις τους εισβολείς και να φροντίσεις τα μωρά…Εντόπισες και το αυτοκίνητό μου και ερχόσουν να με δεις…Ποτέ δεν κατάλαβα πως αναγνώριζες τον ήχο της πόρτας…των βημάτων μου…ερχόσουν από οπουδήποτε και χωρίς να με βλέπεις… Κι όταν άνοιγε η πόρτα του αυτοκινήτου ξεγλιστρούσες μέσα και ερχόσουν για χαδάκια…Εκεί γινόσουν το βουτυράκι μου… Αυτό ήταν το “δικό” μας μέρος…το prive μας…εκεί σου έβαζα το φαγάκι σου και ήξερες ότι δεν πρόκειται να σε ξεχάσω ποτέ…πάντα το κουβαλούσα μαζί μου…κι εσύ ήσουν πάντα εκεί…ακόμα κι όταν αργούσα να έρθω από τη δουλειά… ακόμα και τη μέρα που γύρισα από το νοσοκομείο μετά την εγχείρηση της μαμάς…ήσουν πάντα εκεί για να μου πάρεις την κούραση και τη λύπη μου με μια σου ζουζουνιά… Και περίμενες να με δεις να μπαίνω στην είσοδο της πολυκατοικίας και μόνο τότε έφευγες… Κι εγώ νοιώθω ότι ήμουν πολύ λίγη για σένα… δε σε πρόσεξα και δεν κατάλαβα ότι είχες την ανάγκη μου…Συγχώρεσέ με ψυχή μου…
Μου λείπεις τόσο πολύ μικρέ μου πρίγκιπα… Και δε θέλω να σου πω αντίο…Σε περιμένω κάθε μέρα και ελπίζω πως από κάπου θα φανείς…Σ’ ευχαριστώ για όλες τις στιγμές που μου χάρισες αυτά τα 3.5 χρόνια που περάσαμε μαζί…και ελπίζω να μου δοθεί μια ευκαιρία για πολλές…πολλές ακόμα…σου υπόσχομαι ότι θα κάνω τα πάντα για να διορθώσω τα πράγματα…Μόνο έλα…σε παρακαλώ…Έλα…!!! Μακάρι να βρεθεί στο δρόμο σου μια γατο-νεράιδα και να σου δείξει το δρόμο της επιστροφής… Σου είχα ζητήσει να μη με αφήσεις ποτέ…μην το ξεχνάς…!!! Πάντα θα είσαι το καλύτερο δώρο που πήρα ποτέ στη γιορτή μου…!!!

πολυ συγκινητικο..   αγαπαμε τα ζωακια μας, υποφερουμε οταν φευγουνε η αρρωσταινουνε..καμια φορα μας κοροιδευουν γιατι ειναι μερος της οικογενεια μας..ετσι ειμαστε. Τοσες γατες περασαν  απο το σπιτι μας, δεν ξεχασα ουτε μια. Σε  καταλαβαινω απολυτα, και οτι εγραψες μου θυμιζει το πονο μου καθε φορα που φευγει μια απ τις  γατουλες μου.
Μην χανεις την ελπιδα.Ψαξε ακομα!

Πόσο γλυκειά είναι η παρουσία τους στη ζωή μας           και πόσο χάνουμε τη γη όταν με τη γατίσια λογική τους κάνουν τα δικά τους ......          

Εύχομαι η γατονεράιδα του να του δείξει γρήγορα το δρόμο της επιστροφής.

Μην απογοητεύεσαι τα γατιά βρίσκουν πάντα τρόπους να μας εκπλήξουν........ καμμιά φορά όταν έχουμε πάψει πια να το περιμένουμε.

Μακάρι το γατίσιο κάρμα του που σε επέλεξε να τον οδηγήσει σύντομα κοντά σου.      

ZIZIKOS έγραψε:Πόσο γλυκειά είναι η παρουσία τους στη ζωή μας           και πόσο χάνουμε τη γη όταν με τη γατίσια λογική τους κάνουν τα δικά τους ......         

τι ωραια που τα λες... 

Σας ευχαριστώ τόσο πολύ…        !!! Μακάρι να έχετε δίκιο σε όλα…       Όμως με τρομάζουν οι 30 μέρες απουσίας του και η πιθανότητα να ήταν άρρωστο και να έφυγε όπως είπε η ouiette μέσα στον πανικό του     …Όταν κάποια φορά ήρθε με μια τεράστια τρύπα στο λαιμό του φώναζε για να μας τραβήξει την προσοχή και να τον βοηθήσουμε…τώρα δεν ξέρω τι να υποθέσω…!!! Και τόσες μέρες ποιος το φροντίζει? Anyway… Είσαστε και οι 2 πολύ γλυκιές και σας ευχαριστώ και προσωπικά… Μακάρι να μου έλεγε κάποιος ότι θα πάνε όλα καλά και πρώτα να μοιραστώ μαζί σας τη χαρά της επιστροφής του…

Ziziko: κι εγώ πιστεύω στο κάρμα…!!!

Buddylove, ειναι αληθεια οτι 30 μερες ειναι πολλες. Αλλα αν αρρωστησε ξαφνικα, μπορει να πηγε να κρυφτει. Οταν ειχε φυγει η Φιφι, μου λεγανε το εξης ¨οταν αποφασηζει μια γατα να φυγει για καποιο λογο (ειδικα αρρωστια) δεν υπαρχει περιπτωση να μπορεσεις να την φερεις πισω'.
και τωρα που την εχω, καλυτερα ειμαι νωμιζεις? Την βλεπω καθε μερα πιο χαλια. Σημερα δεν εφαγε καθολου. Ακομα και με τον ορο δεν την βλεπω καλα. Κλειστα τα φαρμακεια.. θα πρεπει να παω παλι στην Αθηνα να παρω αλλο ορο(εδω δεν υπαρχει). Και οι κτηνιατροι εχουν παει διακοπες. Αχ αυτο το 15 αυγουστο..!
Σου τα λεω αυτα γιατι κι εγω υποφερω.Δεν σε παρηγορει σιγουρα...αλλα δεν εισαι μονη στο πονο σου. Πρεπει να παλεψουμε !!!  
   

Για να γυρίσει όμως η Φίφη πάει να πει ότι δέχτηκε την αδυναμία της και ουσιαστικά ζήτησε βοήθεια... μακάρι να ίσχυε κάτι τέτοιο και για το Buddy... Ότι και να ήταν μαζί θα το παλεύαμε…Τώρα τα χέρια μου είναι δεμένα… και δεν ξέρω αν υπάρχει πια               … Τελικά η μικρή πως τα πάει με τον ορό? Άρχισε να συνηθίζει καθόλου τη διαδικασία? Καλά 4 μήνες που ήταν? Και ούτε αυτή είχε δείξει σημάδια ασθένειας? Εύχομαι πάντως ολόψυχα να είναι όλα περαστικά και μετά από λίγο καιρό να μη θυμάται κανείς αυτή την ταλαιπωρία…

Σ ευχαριστω!!

Πριν φυγει την ειχα παει στο γιατρο γιατι ειχε καποιο συναχι και ο γιος της το ιδιο.Οταν γυρισαμε, δεν ηθελε να φαει αν ειχα βαλει το χαπι μεσα στο φαγητο. Καπως καλυτερα φαινοτανε ομως , αλλα ολο και εφευγε πιο συχνα και εμενα δεν με ηθελε καθολου και απεφευγε τα χαδια μου..Μεχρι που δεν την ξανα ειδα μια μερα, 2 μερες..μια εβδομαδα.2 εβδομαδες....

Που κρυβοταν? σιγουρα σε καποιο κηπο. Σιγουρα ετρωγε με τα αδεσποτα της περιοχης. Πηγα δεξια και αριστερα, την φωναζα..τιποτα.

Μεχρι που ηρθε ..αλλα σε τι χαλια, πειναζμενη, με ψυλλους,σκουλικια, παλι συναχι, στοματητιδα..Ολ αυτα απο τα νεφρα της, μου εξηγησε ο γιατρος.
Τωρα ειμαστε στο 2ερο μπουκαλι...
  θα γινει καλα?  

Buddyyyyy! γυρνα πισωωωω!! δεν αντεχει η μαμα σου!!!!  

                
και λίγα του λές...!!!

Θα γίνει καλά η Φίφίκα... μαζί σου με την αγάπη σου θα τα καταφέρει...!!!

Η σκέψη μου είναι μαζί σας...             !!!

ouiette έγραψε:,

,δεν ηθελε να φαει αν ειχα βαλει το χαπι μεσα στο φαγητο. Καπως καλυτερα φαινοτανε ομως , αλλα ολο και εφευγε πιο συχνα και εμενα δεν με ηθελε καθολου και απεφευγε τα χαδια μου..,
  θα γινει καλα?  

Κι εμένα ο Ζιζίκος μου όταν ήταν άρρωστος (δεν έβγαινε βέβαια έξω) δεν ήθελε χάδια, απομονωνόταν, μας απέφευγε.       
Καταλάβαινε όμως την φροντίδα, την αγάπη μας το ότι προσπαθούσαμε να τον βοηθήσουμε. Το έβλεπα. Και ήταν δύσκολος στο να πάρει τα φάρμακά του...      
Όταν είναι άρρωστα γίνονται σαν μικρά παιδιά.
Μην στεναχωριέσαι απλά θέλει υπομονή. Θα γίνει καλά .    

Zizikos,
Ναι καταλαβαινει  πως την φροντιζω..Και μου λεει πολλα ευχαριστω, με το κεφαλι της, τα ματια της, ειδικα οταν την πλενω, ανακουφιζεται. Μονο που δεν βλεπω  βελτιωση της κατασταση της, και σκεφτομαι¨μεχρι ποτε θα την εχω ετσι μονο με το ορο και μια μικροσκοπικη μπουκια φαγητου..?

Ευχαριστω για την υποστηριξη σου. 

Buddy! πες μας οτι εισαι καλα..τιποτε αλλο..Δεν πιστευω να βρηκες κακιες παρεες