ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΤΖΕΡΟΥΛΙΝΗ,ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΣ ΝΩΡΙΣ,ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΑΓΟΡΙ ΜΑΣ

ακριβως 366 μερες,ηταν γραφτο να ζησει ο τζερακος μας,366 μερες γεματες χαρες,αγωνιες,λυπες.

απο την πρωτη μερα που σε βρηκαμε τζερουλινι μας,η ζωη σου ηταν γραφτο να ειναι δυσκολη και συντομη.
σε βρηκαμε παραμελημενο,μεσα στα νερα,5 μερες αταιστος και διψασμενος,τι εβδομαδα και εκεινη που ακολουθησε!!!!!εισουνα στο με το ενα σου ποδαρακι στη ζωη και με το αλλο σου,στο ουρανιο τοξο.
αγωνιστηκαμε,παλεψαμε και τελικα,καταφεραμε ,τοτε,να σε κρατησουμε στη ζωη.
περασαν 5 μηνες εως τη στιγμη που σε στειρωσαμε,εδειχνες καλα,αλλα τι συνεβαινε στην πραγματικοτητα?

οπως θα γνωριζετε φιλες και φιλοι,απο ενα σημειο και μετα αρχισαν τα προβληματα με τα ουρολογικα του,καθετηριασμοι,ναρκωσεις,προστατευτικα καπελακια,τα γνωστα δηλαδη.

νομισαμε οτι ,3 μηνες πριν,απαλαχτηκες,γλυκε μας τζερυ απ ολα αυτα,εισουν χαρουμενος,επαιζες,χουρχουριζες,μας περιμενες πισω απο την πορτα,εως οτου γυρισουμε απο τις δουλειες μας,μολις αντιλαμβανοσουνα οτι πεφταμε για υπνο,ερχοσουν τρεχοντας και κουρνιαζες στις αγκαλιες μας και δεν εφευγες,αν δεν σιγουρευοσουν οτι ειχαμε κοιμηθει.
καθε πρωι μας καλημεριζες με χαρα,παιχνιδια και αγκαλιες,πραγματικα,ανθρωπινη συμπεριφορα ειχες και οταν μας εβλεπες στενοχωρημενους,ερχοσουν να μας παρηγορησεις χαιδευομενος στα ποδια μας.

μεχρι την τελευταια σου πνοη,ειχες ορεξη,σχεδον,για τα παντα,μονο που εισουν λιγο περισσοτερο ανησυχος απ οσο συνηθιζες,που να το φανταστουμε τη στιγμη,που,παραλληλα, μας εκανες τα γνωστα σου κολπακια?συγνωμη αγορι μας που σε παραμελησαμε,διοτι,δεν αντιληφθηκαμε τον λογο της ανησυχιας σου.

απο χθες το πρωι,εισουν μπροστα στην πορτα και την σκαλιζες,"τι εχεις αγορι μου"?σε ρωτουσαμε και εσυ,ερχοσουν στην αγκαλια μας.

βραδιασε και λεγαμε για σενα οτι μολις ειχες κλεισει 1 χρονο ζωης.μας φωναξε η νονα σου για καφε και εσυ με το που ειδες την πορτα ανοιχτη,εφυγες με ασυνηθιστη ταχυτητα,τετοια ωστε,δεν προλαβαμε να δουμε που πηγες.

3 ατομα σε ψαχναμε απεγνωσμενα,ΤΖΕΡΥ,ΤΖΕΡΥ,φωναζαμε μα εσυ ειχες εξαφανιστει,μεχρι τη στιγμη που σε βρηκαμε,ξαπλωμενο,στη αυλη του σπιτιου,δεν ειχες ποτε κατεβει εκει,ομως διαλεξες το σημειο οπου θα αφησεις την τελευταια σου πνοη,γλυκε μας τζερυ.

σε αρπαξαμε στη αγκαλια μας,σε κουνουσαμε,σου βρεξαμε το προσωπακι μπας και συνελθεις,μα εσυ ειχες ηδη χλωμιασει,ειχες ηδη σταματησει να αναπνεεις.

λενε καποιοι,φιλες και φιλοι,οτι εαν ενα ζωο,καταλαβει οτι ηρθε η ωρα του,θελει να φυγει μακρυα απο τα αφεντικα του και επειδη τους αγαπαει,το κανει αυτο για να μην τους στενοχωρησει,ακουσα πολλες αναλογες περιπτωσεις,αλλα δεν επαναπαυομαστε σ αυτο.

απο χθες,τα δακρυα δεν εχουν στεγνωσει,τι καναμε λαθος?που δειξαμε αμελεια?

συγχωρεσε μας μοναδικε μας τζερυ,που δεν αντιληφθηκαμε τα αρχικα σου μηνυματα.
απ οτι μας ειπε η γιατρος,επαθε εμφραγμα και στη συνεχεια,ανακοπη,μα μονο στην υποψια οτι καπου τον αμελησαμε,εχουμε τρελαθει απο χθες,διοτι το ενδεχομενο λαθος μας,απεβηκε μοιραιο για τον λατρευτο μας τζερυ.

της συζυγου τα ματια βαρυναν και κυριολεκτικα πτωμα απο την δουλεια και τον θρηνο,την πηρε ο υπνος και εγω,την στιγμη αυτη,θρηνω μονος και σκεφτηκα να μοιραστω να συναισθηματα μου μαζι σας.

καλο παραδεισο να εχεις γλυκε μας τζερυ,ευχομαι να μας κοιταζεις απο ψηλα και να εισαι χαρουμενος,μαζι με τα αλλα γατουλινια.

καλη ανταμωση αγαπημενε μας τζερυ,συγχωρεσε μας,αν σε αμελησαμε,παντα ομως σε αγαπουσαμε,παντα θα σε αγαπαμε και δεν θα φυγεις ποτε απο τις καρδιες μας.

ο πονος ειναι βαρυς παιδια,αβασταχτος,βλεπετε,ηταν το πρωτο μας ζωακι.

σκεφτομαι να παρω το αυτοκινητο και να γυρισω ολη την πολη,μα απο την αλλη,δεν θελω να ξυπνησει η συζυγος,να ανακαλυψει οτι λειπω και στην θλιψη της,να προσθεσω,την ανησυχια.

δεν ξερω τι να κανω,πως να ξεσπασω,δεν ξερω,παρ ολο που,τα ματια μου δεν εχουν στεγνωσει.θα κατσω ισως,λιγο μαζι σας,χρειαζομαστε την συντροφια σας.

συγνωμη,αν σας κουρασα,τα παραπανω βγαινουν,πραγματικα,μεσα απο την ψυχη μου.

Λυπάμαι πολύ, καλό του ταξίδι...

Ξαφνιάστηκα πολύ μόλις είδα το ¨Τζερουλίνι¨ σε τέτοιου είδους τίτλο....
Δεν έχω λόγια.... δεν έχω λόγια...
Είναι τόσο νωπά τα περιπαιχτικά σχόλια και η πλάκα που σας κάναμε για τα αυτάκια του...
Λυπάμαι πάρα πολύ.......

Κριμα... Κριμα το αγορακι...
Καλο του ταξιδι.

Παρε τον χρονο σου φιλε.
Τα εχουμε περασει όλοι αυτα. Ο πονος ειναι αφορητος.
Χειροτερος απο χαμο ανθρωπου...
Βλέπεις, οι άνθρωποι με την καθημερινη σχέση τους μαζί μας, αφηνουν πίσω τους μικρες άμυνες για μας. Μια στραβη κουβέντα, μια παραξενια, ενα μικρο κάκιωμα... Το μυαλο τα χρησιμοποιει για κυματοθραυστες στην λυπη αυτα.
Με τα ζωα δυστυχως τετοιες άμυνες δεν υπάρχουν.
Ειμαστε στο έλεος της θλιψης και της απωλειας.
Ομως ο Τζερυ σου, μόλις μαλακωσει λιγάκι η καρδιά σου, να το ξέρεις θα ειναι πάντα εκει.
Θα τον σκέφτεσαι, θα θυμάσαι τις γλύκες του τα παιχνιδια του τις ομορφες ωρες που περασε η οικογενεια σου μ αυτον.
Θα λες "θυμάσε τοτε που ο Τζερυ..." και "Ο Τζερυ ποτε δεν θα έκανε αυτο..." και "τι όμορφος που ητανε ο Τζερυ, καμια αλλη γατα δεν θα υπάρξει σαν κι αυτον"
Και όλα αυτα δεν θα σου φερνουν λυπη, μονο μια γλυκα και ενα φουσκωμα στην καρδια.
Γιατι εκει θα εινα για πάντα ο γατος σου φίλε.
Σε ενα τετοιο καφε κουβερτακι οπω στην φωτο στην υπογραφη σου, ακριβως μέσα στην καρδιά σου.
Αλλά θέλει τον χρόνο του αυτο...
Περίμενε... θα γλυκάνει το πραγμα...
Καλη δυναμη!

Δεν ξέρω τι να πω... Συλλυπητήρια και κουράγιο

Πόσο πόσο πόσο πολύ πονάω όταν μπαίνω σε τέτοια θέματα.....
Να ξέρεις φίλε μου...σε νιώθουμε, σε καταλαβαίνουμε, σε συναισθανόμαστε....

Λυπάμια πάρα πολύ
Κουράγιο εύχομαι!!

Λυπάμαι τόσο πολύ για το Τζερουλίνι σου Η σκηνή στην πόρτα που περιέγραψες μου θύμισε κάτι αντίστοιχο.

Τι να πω? σε καταλαβαίνω, αυτό μόνον, δεν χωράνε άλλα λόγια και.. μην νιώθεις άσχημα, δεν είναι τα πάντα στο χέρι μας κάθε φορά.
Ο χρόνος βοηθά σιγά σιγά. Κουράγιο.

φιλες και φιλοι,ευχαριστω για τα μηνυματα συμπαραστασης σας.

ξερετε κατι?κατα την ταπεινη μου αποψη,μια απο τις χειροτερες καταστασεις που μπορει να βιωσει ενας ανθρωπος ειναι,το να ειναι ανημπορος να βοηθησει,ενω θελει,καποιον,καποια,κατι ανυπολογιστης αξιας.

κατι αναλογο βιωσαμε,προχθες πλεον,εγω και η συζυγος,τον ειχαμε στην αγκαλια μας και δεν μπορουσαμε να κανουμε απολυτως τιποτα.

σε δυσκολες και επιπονες στιγμες,θα ηθελα,εστω για μια στιγμη μονο,να ειχα τις δυναμεις του Θεου,με ενα αγγιγμα,να διορθωνα δυσαρεστες καταστασεις.

Αμαρτια ως σκεψη?ναι

αισθημα εγωισμου?επισης ναι,ομως τα παραπανω,πηγαζουν απο μεσα μου και νοιωθω την αναγκη να τα εκφρασω.

μου στοιχιζει παρα πολυ η απουσια του Τζερουλινη μας,οπου κοιταζω,τον βλεπω,στα μερη που καθοταν,ξαπλωνε,επαιζε,ετρωγε κ.ο.κ.,δεν γνωριζω αν θα το ξεπερασω ευκολα,ευλογα θα πει καποιος-καποια οτι ειναι νωπο το θλιβερο συμβαν και γι αυτο τρεφω τα συναισθηματα αυτα,ομως,κακα τα ψεματα παιδια,δεν μπορεις να σκεφτεις θετικα αναλογες και οχι μονο,στιγμες.

σημερα 6 Απριλιου,εχω νυχτερινη βαρδια και σκεφτομαι απο τωρα,πως θα βγει,ευχομαι παραλληλα,να μου παρουσιαστει το φαντασμα του αγαπημενου μας τζερυ,να τρεξω να τον αγκαλιασω,να παιξω μαζι του και να βιωσω ξανα,ολες εκεινες τις ομορφες στιγμες που περασαμε,εστω για μια στιγμη.

τα ματια,αρχισαν παλι να βουρκωνουν,υπνος,δεν προβλεπεται για αποψε,θα καθησω διπλα στην γυναικα μου,να της κανω παρεα,αλλες στιγμες θα αναπολω,αλλες θα βουρκωνω.

ζητω συγνωμη,ξανα,αν σας κουρασα,ευχομαι εσεις και τα γατουλινια σας,να ζησετε 1000 χρονια με ατελειωτη χαρα,παιχνιδι και αστειρευτη θετικη ενεργεια.

καλο ξημερωμα με υγεια.

Λυπάμαι πολύ..

Η ξαφνική απώλεια και η απουσία πληγώνουν πολύ.. Σας εύχομαι κουράγιο και δύναμη, και δείξτε εμπιστοσύνη στον χρόνο.. Σίγουρα θα βοηθήσει, θα μαλακώσει τον πόνο..

Κρίμα έφυγε τόσο νέος... .κουράγιο σε σένα και τη γυναίκα σου....
Καλό ταξίδι Τζερουλίνι

Καλο ταξιδι Τζερουλινι
Σε καταλαβαινω απολυτα...το ιδιο επαθα με την Νινα αλλα και χτες με το γατακι...λυπαμαι...

Kαληνύχτα Τζέρυ... Όνειρα γλυκά να έχεις εκεί που πήγες...
Καλή δύναμη σ΄εσάς... Και μη ζητάς συγγνώμη... Εκφράσου ελεύθερα... Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε περάσει ανάλογες εμπειρίες και καταλαβαίνουμε...

Σε καταλαβαίνουμε όλοι εδώ μέσα γιατί κάποια στιγμή περάσαμε κάτι αντίστοιχο.

Υπομονή...

Δεν το πιστευω...και πηγαινε καλα....λυπαμαι πολυ.Κουραγιο....

Λυπάμαι πάρα πολύ..
Καλό του ταξίδι..

Λυπάμαι...

Καλό του ταξίδι

Σας είχα στο μυαλό μου τελευταία... Λυπάμαι πάρα πολύ και καταλαβαίνω τον πόνο σας... Πάρε το χρόνο σου. Η σχέση με τα ζώα μπορεί να μην φαίνεται, αλλά είναι πολύ δυνατή και κάθε απώλεια είναι εξαιρετικά επώδυνη. Μας σημαδεύουν τη ζωή.
Καλό ταξίδι Τζερουλίνι.

pff...
λυπάμαι πάρα πολύ...καταλαβαίνω πολύ καλά τον πόνο σας...
μην κατηγορείτε τον εαυτό σας...
να είναι καλά εκεί που είναι ..

Λυπάμαι πολύ... Διάβασα αποσπασματικά μονάχα γιατί δεν αντέχω. Καλό σου ταξίδι Τζέρυ.

Καλό του ταξίδι,λυπάμαι πάρα πολύ για το τόσο ξαφνικό χαμό του!

Πω πω πόσο λυπάμαι για το Τζερουλινι... Κουράγιο.. Καλό του ταξίδι...

Καλό ταξίδι.... Ξέρω πόσο επώδυνο και δύσκολο είναι να ξεπεράσεις τον χαμό ενός από τα αγαπημένα σου "ζώα" δένεσαι μαζί τους και πολλές φορές είναι σαν να έχασες δικό σου άτομο...φίλο ή συγγενή!!!

καλό ταξίδι Τζέρυ...
φίλε μου καλό κουράγιο!!!

Καλό ταξίδι

λυπάμαι...Αντίο μικρέ γατούλη

ΑΠ'ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ

Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Κώστας Χατζής
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Χατζής
Άλλες ερμηνείες: Αλέξανδρος Χατζής

Πολύ με πίκρανες ζωή
μακριά θα φύγω ένα πρωί
θ' ανέβω σ' ένα αεροπλάνο
να δω τον κόσμο από κει πάνω

Όταν κοιτάς από ψηλά
μοιάζει η γη με ζωγραφιά
και συ την πήρες σοβαρά
και συ την πήρες σοβαρά

Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα
μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει μ' ένα μικρούλι τόπι

Κι όλοι αυτοί που σε πικράνανε
από ψηλά αν τους κοιτάξεις
θα σου φανούν τόσο ασήμαντοι
που στη στιγμή θα τούς ξεχάσεις

Αγαπημένη μου, μην κλαις
πάμε μαζί ψηλά, αν θες
να δεις τη γη απ' τη σελήνη
ένα φεγγάρι είναι και κείνη

Όταν κοιτάς απο ψηλά
μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά
και συ τον πήρες σοβαρά
και συ τον πήρες σοβαρά

Μοιάζουν οι πύργοι με κουκλόσπιτα
και τα κανόνια με παιχνίδια
από ψηλά δεν ξεχωρίζουνε
οι ομορφιές και τα στολίδια

Κι ό,τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε
από ψηλά αν το κοιτάξεις
θα σου φανεί τόσο ασήμαντο
που στη στιγμή θα το ξεχάσεις

πηγη στιχων

το παραπανω τραγουδι,το ελεγε στον τζερακο μας,η συζυγος,τις στιγμες που τον σηκωνε ψηλα,χορευε μαζι του και εγω τους θαυμαζα,πλημμυριζοντας,παραλληλα ηκαρδια μου,με ευτυχια και αστειρευτη αγαπη και για τους δυο.

ποτε δεν φανταζομουν οτι ποναει τοσο πολυ η πληγη,τα ματια δεν στερευουν,η καρδια βαρια,ομως πρεπει να βρω το κουραγιο ,να πηγαινω στη δουλεια μου,να συνεχισω τις δραστηριοτητες μου,ΠΩΣ ΟΜΩΣ ΘΕΕ ΜΟΥ?

και καλα,δραστηριοτητες,τις παρατας,την δουλεια σου ομως,ιδιως τις μερες που διανυουμε,οχι διοτι ειναι υπερπολυτιμη και για πολλους συνανθρωπους μας,δυστυχως,ειδος πολυτελειας πλεον.

πρεπει να ορθοποδησουμε,αληθεια,βουνο φανταζει και πρεπει να φοραμε τις μασκες του χαμογελου,στην καθημερινη μας,αναγκαστικη,τριβη με ανθρωπους στους χωρους εργασιας μας.

να ειστε ολοι καλα,ευχαριστουμε για τα πολυ τρυφερα και καλα σας λογια,ευχομαστε,καθε μερα που περναει ο Υψιστος,να προσθετει σε εσας ,τους δικους σας ανθρωπους και τα γατουλινια σας,χρονια,γεματα υγεια και ευτυχια.

καλη ανταμωση λατρεμενε μας τζερυ

Κουραγιο....

Αχ μωρέ γμτ.. Κουράγιο, που είπε η Τέτα, και δύναμη..

Πόσο σκληρο είναι αυτο το ξαφνικό" φευγιό". Καλό ταξίδι Τζεράκο και κουράγιο σε σας.
Εμεις ειμαστε πάντα εδω και ελπίζω αυτο να σας δίνει μια μικρή ανακούφιση

αχ, μωρέ Πόσο σας νιώθω . όπως είπε και η Λαρόγατα, ελπίζω κι εγώ να βοηθάμε κι εμείς απο εδώ μέσα, έστω και λίγο. είναι ανακούφιση να μοιράζεται κανείς τον πόνο του με ανθρώπους που νιώθουν τα ίδια.

κουράγιο! πάντα θα είναι στην καρδιά σας κι όταν το κουράγιο κι η αγάπη σας το επιτρέψουν ξαναβάλτε στη ζωή σας μια νέα ύπαρξη που θα σας έχει ανάγκη όσο και σεις.