Υπο άσχημες συνθήκες....

Δυστυχώς, κάτω απο ιδιαίτερα άσχημες συνθήκες βρήκα κι εγώ τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα....
αλλά αισθάνομαι ότι μπορώ να μοιραστώ τον πόνο μου με κάποιους που καταλαβαίνουν και δε λένε απλά "ένα γατί ήταν, σιγά!", όπως πολύ σωστά διάβασα σε προηγούμενη σχετική ανάρτηση...
δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες γιατί όλα είναι ακόμα πρόσφατα και δεν είμαι σε θέση...
Ήταν απο τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου πραγματικά....
Την ημέρα των Χριστουγέννων, εντελώς ξαφνικά, έφυγε για πάντα από κοντά μας η Luna - ένα από τα πιο αξιαγάπητα και όμορφα πλάσματα που υπήρξαν ποτέ...
& την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, παρά τις προσπάθειες μας για μια ολόκληρη εβδομάδα, και με τις ελλιπείς κατά τη γνώμη μου οδηγίες του κτηνιάτρου, χάσαμε και τον Riko, ένας γατούλης πολύ παιχνιδιάρης αλλά και πραγματικός κύριος....
Ελπίζω τώρα να είναι και πάλι μαζί τα δυο τους & το Lunaki μου να έχει άφθονες κροκέτες, το αγαπημένο του σνακ....

Λυπάμαι πολύ για τη διπλή σας απώλεια. Ίσως να ακούγεται κλισέ, αλλά ο χρόνος θα γιατρέψει τις πληγές που τώρα είναι νωπές.

Καλώς μας ήρθατε, έστω και με αφορμή μια τόσο άσχημη συγκυρία.

Λυπάμαι πολύ για τις απώλειές σας.. Είναι πολύ σκληρό, πραγματικά, να χάνονται πλάσματα λατρεμένα..

Υπομονή, κουράγιο και δύναμη σας εύχομαι.. Και όπως είπε η nosyparker, αφήστε τον χρόνο να σας βοηθήσει..



Καλώς ήρθατε..

Καλώς ήρθες κοντά μας φίλη μας. Λυπάμαι πολύ για το χαμό των φίλων σου. Ξέρω ακριβώς πως νιώθεις, το πέρασα πρόσφατα. Δυστυχώς ο πόνος για τον θάνατο ή την απώλεια ενός πολυαγαπημένου ζώου δεν εκτιμάται από τους περισσότερους σαν ίσης έντασης με τον πόνο της απώλειας αγαπημένων μας ανθρώπων. Αυτός είναι και ο λόγος που βρέθηκα κι εγώ στο forum. Αντίο στους πολύτιμους φίλους σου.
Μακάρι οι ψυχούλες μας που "ταξιδεύουν" καθημερινά να βρίσκονται σε έναν καλύτερο τόπο από το δικό μας.



Μετά

'Αραγε θα είναι εκεί;
'Αραγε θα είναι όλοι εκεί;

Με όρθιες ουρές θα έρθουν
να τριφτούνε στα πόδια μου;
Θα χουρχουρίσουν στα γονατά μου;

Αυτοί, που μου λείπουν κάθε μέρα,
θα είναι εκεί;

Αν ο Θεός είναι
αν είναι Πανάγαθος,
θα φτιάχνει για τον καθένα
τον δικό του Παράδεισο.

'Αραγε θα είναι όλοι εκεί;

Nίκος Δήμου “Το βιβλίο των γάτων”

συλλυπητηρια κι απο μενα... ποσο σε καταλαβαινω...
οτι και να σου πω δεν απαλυνει τον πονο, το ξερω...
οταν ο ξανθουλης φσουτ "εφυγε" ηταν ηδη δεκα μερες αρρωστος και οι κτηνιατροι δεν μπορουσαν να βρουν τι εχει. ταλαιπωρηθηκε με εξετασεις επι εξετασεων και δε μαθαμε ποτε το γιατι, μονο εικασιες...
αυτο που κρατησαμε σαν τη πιο δυνατη αναμνηση ειναι το τελευταιο πρωινο που ηταν μαζι μας, ανημπορος να κουνηθει, νιαουριζε στο κρεβατακι του επιμονα. ξυπνησα και τον πηρα στο κρεβατι μας αγκαλια. πονουσε ο καημενος και λες και ηξερε ηθελε μια τελευταια αγκαλια. με το που τον εβαλα στο κρεβατι μας αρχισε να χουρχουραει οσο μπορουσε, μας εκανε μουσουδιες αδυναμος κι εξαντλημενος....μας κοιτουσε με τοση λατρεια στα υπεροχα κιτρινα ματακια του....μια σκηνη που ποτε δε θα ξεχασω...
οι απειρες φωτο με το μουτρο του, οι αμετρητες αναμνησεις 11μισυ χρονων με τη μουσουδα του να ειναι συνδεδεμενη με το καθετι μεσα στο σπιτι, η παρουσια του σε καθε στιγμη της ζωης μας, ο τοσο ξεχωριστος του χαρακτηρας...μας λειπεις φσουτακο!!!
τωρα εχει παει στο γατοπαραδεισο...εκει που κοιμαται φυτεψαμε ενα δεντρακι
ποναει παρα πολυ η απουσια μιας ψυχουλας...
κατα καιρους φιλοξενουσαμε καποια γατουλια κι ο φσουτ οχι μονο τα λατρευε, αλλα εκτος απο το να κανει τη μαμα τους (τα εκανε μπανιο, τα αφηνε να τον πιπιλιζουν σα να τα θηλαζει, τα πηγαινε στην αμμο του και την ωρα του φαγητου περιμενε υπομονετικα να φανε πρωτα τα μικρα και μετα αυτος), τα προσεχε να μην κανουν ζημιες στο σπιτι, τους μαθαινε καλη συμπεριφορα, παιχνιδια που ηξερε οτι μας αρεσουν ...ηταν απιστευτο πλασμα!!!
ο γατουλης μας αγαπουσε πολυ τα ψιψινια
μεχρι να ερθει στο σπιτι η πιπερουλα το κλιμα στο σπιτι ηταν τραγικο...καθε τι που καναμε, γυριζαμε και κοιταζομασταν με τον αντρα μου, με ενα βλεμμα ειωθε ο ενας τον πονο του αλλου για την απροσδοκητη απουσια...
για μερες μπαιναμε σπιτι και νομιζαμε οτι τον ακουγαμε να ερχεται να μας προυπαντησει οπως εκανε παντα...ωρες ατελειωτες θα μπορουσα να γραφω γι αυτο το πλασμα!!!
ευχομαι να βρεις συντομα αυτο που θα απαλυνει τον πονο σου...ειμαι σιγουρη οτι τα γατουνια σου θα προτιμουσαν να σε βλεπουν χαρουμενο, να μοιραζεις αγαπη σε χνουδωτα πλασματα οπως εκανες και γι αυτα

Ευχαριστώ όλους για τη συμπαράσταση....
και εγώ στο χρόνο βασίζομαι όταν το σκέφτομαι λογικά, αλλά όταν το συναίσθημα κυριαρχεί όλα είναι αλλιώς...υπομονή λοιπόν....

'Μακάρι οι ψυχούλες μας που "ταξιδεύουν" καθημερινά να βρίσκονται σε έναν καλύτερο τόπο από το δικό μας.'.... το ίδιο εύχομαι κι εγώ ...

Λυπάμαι πολύ... κουράγιο

λυπαμαι κανε ομως κουραγιο.
καλως ορισες στην παρεα μας οπως και να χει

Κι εγώ με τη σειρά μου θα θελα να σου ευχηθώ κουράγιο και υπομονή..βρίσκομαι δυστυχώς κι εγώ στη θέση σου καθώς μόλις την παρασκευή έχασα τη γατούλα μου ξαφνικότατα και καταλαβαίνω πως νιώθεις.. .εύχομαι όλα τα γατάκια μας να γουργουρίζουνε παρέα.πάντως εδώ σίγουρα θα βρεις όση υποστήριξη γίνεται..