Αντίο μπουμπούκο μου...

Τον Κορβάκο μου τον βρήκα στις 08/05/2017 κάτω από ένα δεντράκι να περιμένει τον γατοπαράδεισο. Ούτε ένα μήνα δεν είχε συμπληρώσει σε αυτή τη ζωή, όμως εκείνη ήθελε να τον πάρει μακριά μας. Εγώ όμως είχα άλλα σχέδια για εκείνον τον μικρό αδύνατο γατούλι που είχε υπέροχα ματάκια, σαν κουκουβάγια όπως τον έλεγαν οι δικοί μου. Τον έφερα σπίτι, ξενύχτησα μαζί του, τον έτρεξα παντού και τα καταφέραμε.

Δημιουργήσαμε υπέροχες αναμνήσεις....οι ύπνοι του σαν αγγελούδι με τα ροχαλητά, οι βόλτες που με έκανε μέσα στο σπίτι, τα σημαδάκια από τις γρατζουνιές, οι μυτούλες μας, η λαιμαργία του και πόσα άλλα. Χρειάζεσαι μια ζωή για να τα πεις όλα. Όλες τις όμορφες στιγμές που μας χάρισε.

Η μεγαλύτερη χαρά της ζωής μου εκείνος....και η μεγαλύτερη λύπη μου. Η ζωή ήταν σκληρή μαζί του, δεν του χαρίστηκε. Βασανισμένος από γατάκι από την επιληψία, μετά τις κρίσεις έρχονταν στην αγκαλιά μου και με κοίταζε με βλέμμα που μαρτυρούσε φόβο "Βοήθησε με μαμά, τι έχω;". Όμως δεν κατάφερα ποτέ να το σταματήσω...
Όσα τα χρόνια περνούσαν, τόσο θέματα έκαναν την εμφάνιση τους. Δερματικά, κοπρόσταση, νεφρά.
Κάναμε αγωγές, εξετάσεις, πήραμε φάρμακα και σχεδιάζαμε μαζί το μέλλον.
Ωστόσο όλα αυτά δεν ήταν αρκετά..... Από τις 22/02 άρχισε να πέφτει, Πάλι κοπρόσταση. Κλείσαμε ραντεβού με την κτηνίατρο, όμως ήταν σοβαρά. Τον έβλεπα να κρύβεται κάτω από κρεβάτια, να τρέχει σε σκοτεινά σημεία να αφεθεί.
Πέμπτη 25/02 ξεκίνησε η νοσηλεία μας στο νοσοκομείο. Όλα πήγαιναν στραβά...ζάχαρο, πίεση, υποθερμία, νεφρά, συκώτι. Όλα άρχισαν να καταρρέουν. Οι εξετάσεις μας έδειχναν περίεργες τιμές και εμείς ψάχναμε σαν τους τρελούς να βρούμε τι φταίει, πριν προλάβει να φύγει. Οι γιατροί με έπαιρναν τηλέφωνο να με προετοιμάσουν. Πως μπορείς όμως να το δεχτείς πως το παιδί σου, ο γιος σου θα φύγει; Πήγα να τον επισκεφτώ. Ήταν μια σκιά του εαυτού του. Ωστόσο κλοτσούσε τις κουβέρτες, έβαζε το πατουσάκι στο χέρι μου, προσπαθούσε να γυρίσει ανάποδα, τα ματάκια του τα πράσινα με κοιτούσαν και είχα ελπίδα. Θα τα καταφέρει είπα. Πραγματικά το πίστεψα. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που είδα τα μάτια του να λάμπουν.
Τρίτη 02/03 με πήραν τηλέφωνο από το νοσοκομείο για να μας πουν ότι έφυγε. Η είδηση με γονάτισε, μου έσκισε τα καρδιά στα δύο. Πως έφυγε ο χοντρούλης μου; Δεν άντεξε όλη αυτή τη ταλαιπωρία. Το βράδυ τον είχα δει στον ύπνο μου να περπατάει. Με κοίταξε ήρεμος και έφυγε. Ήταν το αντίο του.

Δεν πρέπει να κάνεις σχέδια σε αυτή τη ζωή. Ενώ σκεφτόμουν τι να κάνω για τα γενέθλια του, ύστερα για την μέρα που τον βρήκα πλέον πρέπει να κανονίσω τα διαδικαστικά. Να βρω το μνήμα του, να φτιάξω τα πράγματα του. Το φαγάκι του είναι ακόμα στο μπολ και τον περιμένει. Η άμμος του είναι στο ίδιο μέρος για να τη πετάξει έξω. Το κλουβάκι του πια δεν έχει βάρος....

Παρόλη τη πίκρα και τη δυσκολία, σε κάθε πιθανή εκδοχή θα τον διάλεγα να ζήσουμε αυτή τη μικρή ζωή μαζί. Δεν φτάσαμε ούτε στα 4...όμως του χαρίσαμε μια ζωή με αγάπη, φροντίδα και ένα τέλος με αξιοπρέπεια. Εκείνος μου έδωσε πολλά περισσότερα. Γέμισε τη καρδιά μου με αγάπη, μου άλλαξε ολόκληρη τη ζωή και πάντα θα είναι μέρος της.

Μπουμπουκέλ μου εις το επανιδείν...

Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σας....
Είναι δύσκολο. Κουράγιο....
Καλό του ταξίδι....

καλο του ταξιδι,.. οταν περασει η πρωτη περιοδος του πενθους σας μη το αφησετε να σας συμπαρασυρει και να μη ξαναυιοθετησετε γατακι. ειναι το καλυτερο δωρο για την ψυχουλα που εφυγε το να δωσετε την ευκαιρια σε ενα αλλο πλασμα ταλαιπωρημενο χωρις ελπιδα εκει εξω στους αφιλοξενους δρομους να βρει κι αυτο μια αγκαλια και να κουρνιασει. Δεν αντικαθιστα την απωλεια σας, απλα τη μετουσιωνει σε λαμπερη αχτιδα ελπιδας και αγαπης.. και η αγαπη δεν πεθαινει ποτε..

Καλό παράδεισο στο αγόρι σας. Η απώλεια πονάει πολύ, όταν χάνουμε αγαπημένα πλάσματα. Ταλαιπωρηθηκε η ψυχούλα. Ήταν τυχερός και άτυχος μαζί, αλλά πήρε πολύ αγάπη και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Κουράγιο σε όλους σας

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια. Ευχόμαστε ο μπουμπούκος μας να είναι σε ένα μέρος δίχως προβλήματα, γεμάτο λιχουδιές. Σε εμάς είναι πάντα στη καρδιά μας.

Η αλήθεια είναι πως μου φαίνεται πολύ δύσκολο να το περάσω πάλι αυτό, όμως είναι η θλίψη που έχεις στην αρχή. Ωστόσο υπάρχουν πολλά αδεσποτουλια που θέλουν μια αγκαλιά, μια ευκαιρία. Με το καιρό, να δούμε πως θα είμαστε...

Λυπαμαι πολυ για το αγορακι σας.Καθε ενας απο εμας που τα εχουμε μεγαλωσει με αγωνια ,μας ποναει η απωλεια καθε πλασματος.Ομως πηρε πολυ αγαπη,δεν εφυγε στο δρομο χωρις κανενα να τον νοιαζεται και αυτη η προσφορα σας ,ειναι το πιο σημαντικο.Καλο σου ταξιδι μικρουλη

Λυπάμαι πάρα πολύ για το γατάκι σου


Υπήρξε τυχερός και άτυχος μαζί. Που σε γνώρισε και που έφυγε τόσο μικρούλης.
Καλό ταξίδι Κορβάκο Θα συναντηθεί με όλα τα αγαπημένα μας, εκεί όπου δεν υπάρχει πόνος και κακία.


Το πιο δύσκολο, το πιο εφιασλτικό κομμάτι της συμβίωσής μας με τα φιλαράκια μας και πονάει τόσο πολύ.
Μόνο ο χρόνος απαλύνει τον πόνο.

σου εύχομαι κουράγιο και να σκέφτεσαι μόνο ότι έφυγε με όλη την αγάπη ως το τέλος.

Λυπάμαι πολυ!! Εδώσες οτι ομορφοτερο και σημαντικο μπορουσες σε αυτο το πλασματάκι και ζησατε μαζι μια ευτυχισμένη δεμένη ζωή και ας ήταν συντομη. Το ξερεις οτι το αισθανοταν αυτο ο μικρούλης σου και τον βοηθούσε να αντιμετωπισει ολα αυτα τα προβλήματα. Αυτο σκέφτομαι και γω με την δικια επισης επιληπτικη και με τα διαφορα προβληματα που βγάζει. Ξέρω οτι θα φύγει καποια στιγμή ισως και νωρις ,αλλα ειναι τρισευτυχισμενη. Αυτο να κρατήσεις μέσα σου και να μην νιώθεις στεναχώρια! Οτα ο καιρος επουλώσει λιγο τον πονο θα εισαι γεμάτη να δώσεις και πάλι την αγάπη σου σε ένα πλάσμα που το χει αναγκη. Για τον κορβάκο!
Καλο παράδεισο