Κρούσμα FIP στη γειτονιά!

Σήμερα είμαι να σκάσω. Το απόγευμα έμαθα κατά τύχη από ένα ζευγάρι στο σούπερ μάρκετ, που ψωνίζαμε κι οι δυο για τα αδέσποτα ότι έχασαν 4 από τις 6 γατούλες τους από τη ρημαδοαρρώστια. Από τα 14 αδέσποτα που φρόντιζαν έμειναν λέει 5...Θέε μου!
Φυσικά τα αδεσποτάκια απλά χάθηκαν..τα δικά τους όμως ξέρουν από τι αρρώστησαν. Τα άφηναν δυστυχώς να βγαίνουν στην αυλή τους..

Μιας και μιλάμε για σουπερ μαρκετ της γειτονιάς, προφανώς και ρώτησα ακριβώς που μένουν και έπαθα όταν έμαθα πως είναι μόλις 2 στενά πιο κάτω από εμάς. Από εκείνη την ώρα φυσικά έχω τρελαθεί.

Πέρυσι το Σεπτέμβρη ξέρω ότι υπήρξε μεγάλη έξαρση του ιού στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και αποδεκατίστηκαν κυριολεκτικά πληθυσμοί. Σήμερα πληροφορήθηκα ότι υπάρχει γενικότερα πρόβλημα στον νομό λέει..

Και τώρα τι κάνω; Τίποτα δεν μπορώ να κάνω βασικά, έτσι δεν είναι; Απλά κάθομαι κι ελπίζω τουλάχιστον τα 15 αγαπημένα μου να τη γλιτώσουν; Και τόσα άλλα, κυκλοφορούν πάρα πολλά στη γειτονιά. Αυτό που συμβαίνει ούτε να το διανοηθώ δεν τολμούσα και το χειρότερο είναι πως δε μπορώ να επέμβω κάπως.

Και κάπως έτσι αρχίζει η παράνοια. Σήμερα ένιωθα ανακούφιση με κάθενα που εμφανιζόταν για φαγητό, αλλά εννοείται πως άρχισα να βλέπω παντού συμπτώματα..καταλαβαίνω πως δεν είναι αξιόπιστες οι παρατηρήσεις μου αυτές. Στην πραγματικότητα ήταν όλα ζωηρότατα και ορεξάτα.
Όμως ο Buddy δεν εμφανίστηκε ακόμη, σήμερα ούτε το Μπομπάκι, τα μικρά δεν είναι αυτά που κινδυνεύουν πρώτα;
Τουλάχιστον η αδερφούλα τους το Σπιθάκι ξεπρήστηκε και είναι ζωηρή. Η μικρή ήταν πολύ πρησμένη και με ανησύχησε, αλλά της έδωσα χαπάκι και προφανώς έστρωσε..

Και μετά τα κορίτσια μου! Τι κάνω με τα κορίτσια μου; Θα με φάει με τους μήνες η αγωνία; Γιατί προφανώς το να μην ταϊζω δεν είναι ενδεχόμενο. Αντιθέτως είναι το μόνο που μπορώ να προσφέρω. Καλό φαγητό, ώστε αν ο μη γένοιτο προσβληθούν να είναι γερά και να έχουν μια πιθανότητα να το παλέψουν. Ξέρω είναι ελάχιστες οι πιθανότητες στην περίπτωση αυτή, αλλά είναι κάτι.
Ούτως ή άλλως αλλάζω ρούχα με το που γυρνάω σπίτι, αλλά καμιά φορά τις αφήνω να μυρίσουν είτε την τσάντα με τα πράγματα, είτε τα χέρια μου, χάριν κοινωνικοποίησης. Από σήμερα απομόνωσα ένα δωμάτιο και δεν αφήνω να μπαίνουν , ώστε να αλλάζω απευθείας εκεί και να μην έρχονται καθόλου σε επαφή ούτε με τα ρούχα που βάζω κάτω, παπούτσια, τσάντα κτλ. Επιπλέον του πλυσίματος χρησιμοποιώ και αντισηπτικό τώρα..δεν ξέρω τι άλλο να προσέξω;

Θα με πάρει το παράπονο..Τα γλυκάκια μου είναι εκεί έξω εκτεθειμένα. Δε μπορώ..

Τωρα θα γινω σκληρη αλλα οι ασθενειες στα αδεσποτα ειναι κανόνας πλέον.
Μας αρεσει δεν μας αρεσει ετσι είναι.
Το προσδοκιμο ζωης των αδεσποτων δεν είναι ιδιο με αυτο των οικοσιτων και η λοιμωδης περιτονίτιδα είναι μια ασθενεια για την οποία ακόμα και οι γιατροί μιλάνε με γενικότητες.
Είναι θανατηφόρα , εχει συμπτωματα που ευκολα σε παραπλανουν , γενικά είναι μια δυσκολη νόσος.

Διαβασα εδώ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CF%8E%CE%B4%CE%B7%CF%82_%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%B3%CE%AC%CF%84%CE%B1%CF%82 το εξής

Μετάδοση και μόλυνση

Ο FECV είναι πολύ κοινός ιός, ειδικά σε χώρους όπου μεγάλες ομάδες από γάτες παραμένουν μαζί (καταφύγια ζώων, κ.λπ.). Οι γάτες μολύνονται με την εισπνοή ή την κατάποση του ιού. Η πιο συχνά αναφερόμενη πηγή μετάδοσης είναι τα περιττώματα, αν και μολυσμένες επιφάνειες, όπως τα πιάτα φαγητού μπορούν επίσης να μεταδώσουν τον ιό.

Παρά τα πολυάριθμα κρούσματα του FECV, οι περισσοτερες μολυσμένες γάτες δεν αναπτύσσουν FIP. Συχνά, η έκθεση σε FECV δεν προκαλεί κανένα κλινικό σύμπτωμα, αλλά μπορεί να προκαλέσει ήπια διάρροια. Ως εκ τούτου, μια γάτα χωρίς κλινικά συμπτώματα μπορεί να είναι φορέας του FECV και μπορεί να μεταδώσει τον ιό σε μια άλλη γάτα. Σε κάθε γάτα που έχει μολυνθεί με FECV υπάρχει μια πιθανότητα ο ιός να μεταλλαχθεί σε FIP. Αυτή η πιθανότητα είναι αυξημένη σε γάτες νεαρής αλλά και πολύ μεγάλης ηλικίας, καθώς και σε ζώα με εν γένει αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Υπάρχει επίσης η άποψη ότι μπορεί να συμβάλλει και μια γενετική συνιστώσα που καθορίζει ενδεχόμενη ευαισθησία σε ιογενή μετάλλαξη.

Καλά κανεις και λαμβανεις καποια μετρα προστασίας και να συνεχισεις να προσεχεις αλλά ηρέμησε λίγο γιατί θα σου στρίψει.
Τι είναι αυτο που γραφεις ? Αρχισες να βλεπεις παντου συμπτωματα ? Προς θεου , το ότι 2 στενα πιο πανω αποδεκατίστηκαν οι γατες λογω της λοιμ περιτονίτιδας δεν σημαινει οτι θα παθουν κάτι και τα αδεσποτα που φροντίζεις.
Ενταξει , ξερω , τα αγαπας , κι εγω να σου πω την αμαρτία μου με τα αδεσποτα κραταγα παντα μια αποσταση συναισθηματικής ασφάλειας και δεν επετρεπα ποτε στον εαυτο μου να εχω μια πιο στενη σχεση μαζι τους .
Εχω μαζεψει αμέτρητες πεθαμενες γατουλες που φρόντιζα , αστα να πανε
Ξερεις όπως ξερουμε ολοι οσοι φροντίζουμε αδέσποτα ότι από ένα σημείο και μετά δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα σε ΄τι αφορά τις πιθανές ασθένειες που τα προσβάλλουν.
Ο γιατρος μου καποτε μου ειπε " Τάιζε τα , φρόντιζε τα αλλά να εχεις στο πίσω μέρος του μυαλου σου ότι ανα πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να σου πεθάνει κάποιο . "
Ζορίστηκα μέχρι να το αποδεχτώ , άργησα να το εμπεδώσω αλλά με την πάροδο των χρόνων σκλήρυνα , ακομα δεν μου καθεται καλα παντα στεναχωριεμαι όταν βλεπω ότι καποιο εξαφανίζεται , ειναι μια πραγματικότητα όμως που δεν μπορουμε να αποφύγουμε.

Οσο για τους ανθρωπους που σου ειπαν οτι υπαρχει εξαρση του ιου ... και εδω θα γινω ακομα πιο σκληρη , ας προσεχαν να ειχαν ... ε αμα πια , αυτο το μεσα εξω σε γατες και σκυλους ποτε μου δεν το καταλαβα. Και διαβαζω μετα , χαθηκε η γατα , εφυγε ο σκυλος .... μα λογικο δεν είναι να χαθουν ? να φυγουν ? ακομα και να σκοτωθουν απο αυτοκινητα ? Το θεμα ειναι τι κανουμε για να τα προστατευουμε ? Τα αφηνουμε ανεξελεγκτα να βγαινουν σε κηπους και δρομους επειδή είναι ζώα ?
Ειναι - για μενα μιλαω παντα - σαν να αφηνεις το 5χρονο παιδακι σου σε μια λεωφόρο να περασει μονο του το δρομο , ακραιο παραδειγμα ισως αλλά επειδή σημερα ολοι ξερουμε πραγματα που πριν 20 - 30 χρονια δε υποψιαζομασταν καν το θεωρω απαραδεκτο να αφηνεις τις γατες που εχεις στο σπιτι εκτεθιμένες σε κινδύνους

Πραγματικα ευχομαι να εμφανιστουν τα δυο μικρα που αναφερεις
Και να μην αρρωστησει καμμια απο τις γατουλες που φροντιζεις.
Απλά ηρέμησε γιατι ο πανικος δεν βοηθάει
Φιλακια στα κοριτσια σου

Αχ βρε dagger μου τα ξέρω όλα αυτά για τους κινδύνους της αδέσποτης ζωής, μου είναι δύσκολο να το αποδεχτώ απλώς..Το έκανα το διάβασμά μου από χθες. Σ' ευχαριστώ πάντως για τον κόπο για τις πληροφορίες.
Για τα κορίτσια τα δικά μου νομίζω πως παίρνω όσα μέτρα ασφαλείας μπορώ αυτή τη στιγμή, όπως έγραψα, παραλείπω κάτι;
Όσο για τα συμπτώματα που λέω, αν μου μπει η ιδέα, με ανθρώπους και ζώα..πάντα το παθαίνω, μήπως αυτό ήταν λίγο διαφορετικό, μήπως πιο πρησμένο, μήπως, μήπως. Πιστέυω ότι είναι η πρώτη μεγάλη κρυάδα που πήρα, που θα πάει θα το διαχειριστώ και ελπίζω..αλλά πραγματικά είμαι σε αναμμένα κάρβουνα από χθες.
Τώρα για τους ανθρώπους που λες, δε γίνεται να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου..δεν ξέρω πως βασίζονται να τις αφήσουν έξω και τελικά είναι και πολύ συνηθισμένο πια στην περιοχή να αφήνουν τις σπιτίσιες τους να γυρνάνε και εκτός. Τους είπα ότι είναι επικίνδυνο, πάθανε και μάθανε λέει, τα δύο που απέμειναν δεν τα αφήνουν, αλλά εντάξει, δε μπορείς να τους πείσεις και όλους, ούτε είναι αυτοί το θέμα.
Τα καημένα τα ζωντανά λυπάμαι με τη ρημαδοαρρώστια..
Τι να λέω, με στενοχώρησαν πολύ τα χθεσινά νέα κι ας ξέρω πως δεν μπορώ να κάνω κάτι.
Τις αποστάσεις συναισθηματικής ασφάλειας από το κοπάδι εγώ δεν μπόρεσα να τις κρατήσω κι ας είχα το νου μου εξαρχής πως θα έρθει η ώρα να στενοχωρηθώ..ε νατη ήρθε μάλλον.

Εγω παλι δεν το παθαινω αυτο και προσπαθω βεβαια να καταλαβω αυτους που πανικοβαλλονται - ειναι και η μαμα μου ετσι - χωρις ομως να το καταφερνω .
Και ειναι ενας απο τους λογους που και με τα θεματα υγειας που εχω , λιγοι τα γνωρίζουν και με ακομα λιγοτερους τα συζηταω.
Μην νομιζεις οτι διαχειριζομαι στο 100% την απωλεια , θυμάμαι καθε γατα που μου πεθανε , ειτε οικοσιτη ειτε αδέσποτη , αναρωτήθηκα πολλες φορες αν μπορουσα να κανω κατι παραπανω και δεν το εκανα, αν μπορουσα να προλαβω /να προβλεψω .. ολα αυτα τα αν που μεγαλωνοντας αρχισα να βαζω πίσω μου.
Απλα και να το ξερεις , επειδή εισαι μικρουλα , με τα χρονια θα σκληρύνεις , θα αποδεχτεις οτι δεν μπορουμε να τα σωσουμε όλα .
Οχι στο 100% , στο ξαναλεω , παντα θα υπαρχει αυτο το αγκαθακι στο μυαλο μας που δεν μας αφηνει να ησυχασουμε .

Να σου πω τι με ποναγε πιο πολυ απο τις αρρωστειες και τον θανατο ?
Οταν πηγαινα ενα γατακι στο σπιτι και το βουταγε η μανα μου απο την ουρα και το εκσφενδόνιζε στο απεναντι χωράφι.
Η αρρωστεια , ο θανατος μεχρι ενα σημειο ειναι διαχειρίσιμα μιας και δεν γλυτωνει κανεις απο το δευτερο και σε καποιες περιπτωσεις ουτε και απο το πρώτο.
Η ανθρωπινη βλακεια ομως ? , την απανθρωπια , την ανευθυνοτητα ... δεν μπορεσα και δεν μπορω ακομα να διαχειριστω.

Στελλιτσα μου οτι ειναι να γινει θα γινει
Ευχομαι και ελπιζω να μην συμβει κατι μη αναστρεψιμο , ξερω ποσο τα αγαπας και ποσο τα φροντιζεις
Ακομα και αυτο να συμβει ομως παιρνουν τοση αγαπη απο εσενα , τοση φροντιδα είναι τοσο τυχερα που σε εχουν.
Εσυ κανεις αυτο που μπορεις , νομιζω και παραπανω απο αυτο
Ολα τα αλλα είναι Αλλουνου απόφαση , εμεις μονο να την δεχτουμε μπορουμε .

dagger έγραψε:
Ακομα και αυτο να συμβει ομως παιρνουν τοση αγαπη απο εσενα , τοση φροντιδα  είναι τοσο τυχερα που σε εχουν.
Εσυ κανεις αυτο που μπορεις , νομιζω και παραπανω απο αυτο
Ολα τα αλλα είναι Αλλουνου απόφαση , εμεις μονο να την δεχτουμε μπορουμε .

Με συγκινεί αυτό που γράφεις Μαρία μου..
Τι να πω, τριγυρνάει στο μυαλό μου, προσπαθώ να μη το σκέφτομαι πολύ. Θα μαλακώσει φαντάζομαι με τις μέρες.
Κι εμένα με παρηγορεί αυτό..τουλάχιστον παίρνουν αγάπη, το νιώθουν. Αυτό είναι το μόνο που με παρηγορεί όταν ακούω δυσάρεστες ιστορίες. Να ξέρω ότι πήρανε αγάπη.

Όταν το πρωτοέμαθα, άρχισα να ψάχνομαι με το τι μπορώ να κάνω. Στειρώσεις σε όποιο δεν έχει στειρωθεί ακόμη, το αμφιβόλου αποτελεσματικότητας εμβόλιο; Σκέψεις πανικού, ανέφικτες. Ποιο να πρωτοτρέξεις; Από όλα όσα διάβασα κατέληξα πως το μόνο που μπορεί να γίνει σε περίπτωση μόλυνσης να το αντιμετωπίσει το ίδιο το ανοσοποιητικό. Λίγες οι πιθανότητες, αλλά το μόνο που απομένει. Έτσι λοιπόν, προσπαθώ να αυξήσω το μαγειρευτό, για να τρώνε κρεατάκι και βρήκα και ένα συμπλήρωμα για την ενίσχυση της φυσικής άμυνας του οργανισμού. Θα το έχω από βδομάδα.

Ξέρεις τι άλλο με παρηγόρησε; Κατέβηκα χθες και μαζεύτηκαν και ήταν χαρούμενα, ανέμελα, ουρίτσες όρθιες, ζουν το σήμερα, από αυτό προσπαθώ να παραδειγματίζομαι.
Ζορίστηκα βέβαια που ακόμη να φανεί o Buddy μου, 2η μέρα επίσης που έλειψε η ξανθιά Φούσκα..και τελικά δεν ήταν ιδέα μου, ο Μαξ έχει όντως τελικά λίγο πρησμένη κοιλίτσα, δεν ήταν ιδέα μου. Προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά. Μια πρησμένη κοιλίτσα μπορεί να οφείλεται σε τόσους άλλους παράγοντες σωστά;
Τουλάχιστον έφαγε καλά.
Το νεοαφιχθέν πρώην τραυματισμένο μωράκι που του έφτιαξα φωλιά στο παλιόσπιτο εδώ μπροστά, τα πάει καλά, δεν τργυρνάει, μέρα με τη μέρα είναι πιο χαρούμενο και προσπαθώ να του βάζω χωριστά από τα άλλα, αφού είναι το πιο ευάλωτο από όλα.

Υπομονή, ελπίδα και θετικές σκέψεις λοιπόν.

2η μέρα απουσιών...Ακόμη το αποδίδω σε τυχαίο γεγονός, ίσως αφελώς, αλλά δε γίνεται να μη σκεφτώ και τα χειρότερα..λιγοστεύουμε.
Και το καινούργιο μικράκι δεν τρώει καθόλου καλά..Μόνο αγκαλιές θέλει.
Κάθομαι αρκετή ώρα κάτω μετά το τάισμα και το έχω αγκαλιά και γουργουρίζει, γουργουρίζει...Λυπάμαι που δεν μπορώ να προσφέρω κάτι παραπάνω..
Πολύ με στενοχωρεί αυτή η κατάσταση, πολύ.

κουραγιο... κανεις οτι μπορεις...

Θα ήθελα τη γνώμη σας..
Ήθελα ούτως ή άλλως να στειρώσω σιγά σιγά κάποια γατούλια ακόμη.
Σκέφτηκα τουλάχιστον δύο εξ αυτών να τα επισπεύσω αφενός μεν γιατί ζορίζονται, μπλέκουν σε πολλούς καυγάδες και υπάρχει θέμα κι αφετέρου μήπως και σταματήσουν να τριγυρνάνε, αφού όσα είναι στειρωμένα τη βγάζουν εδώ σε μας μόνιμα. Θα ήταν καλό δεδομένης της έξαρσης του ιού που εμφανίστηκε αυτές τις μέρες.
Σκέφτομαι όμως αν είναι όντως καλύτερη επιλογή να τους στειρώσω τώρα, αφού ότι και να'ναι η στείρωση είναι κανονικό χειρουργείο, οπότε και εξασθενεί κάπως τον οργανισμό και είναι περίοδος που πρέπει να είναι όσο πιο γερά γίνεται..τι λέτε;

Αυτή τη βδομάδα το σκέφτηκα, θα ρωτήσω και τη γνώμη του γιατρού βέβαια.

Πφφ είμαι κακόκεφη από τη μέρα που το έμαθα..Το πρωί το κάνω στην άκρη, το βράδυ που πλησιάζει η ώρα να κατέβω κι όταν ανεβαίνω πάνω μέχρι να ξαπλώσω με τρώει η αγωνία.

Η άποψη μου είναι ότι αν τα βλέπεις καλά στην υγεία τους τώρα να προχωρήσεις σε στείρωση. Δεν ξέρεις και δεν μπορείς να ξέρεις αν και πότε θα έρθουν σε επαφή με καποια αρρωστεια. Μην σκέφτεσαι διάφορα διότι δεν έχει νόημα. Αν είναι κάντο σύντομα πριν πιάσουν τα πολλά κρύα. Είναι μετά θέμα κάποιων ημερών να γίνουν ακόμα πιο δυνατά.

Κι εγώ αυτό σκέφτομαι..τουλάχιστον το Μαϊμού που μπλέκει πολύ και τον κυνηγάνε άλλοι γάτοι και κρύβεται.
Ο Σπόρος μου τα καταφέρνει ακόμη.

Ηχηρές οι απουσίες και σήμερα..
Λιγοστεύουμε..
Προσπαθώ να το αποδίδω στην αλλαγή του καιρού.
Από την άλλη ξέρω πως όταν βγαίνω εγώ για ταϊσμα κι όχι κάποιος δικός μου εμφανίζονται πάντα ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες..μέχρι και με χιόνι.
Πέρυσι τους φτύαριζα το χιόνι που τα ενοχλούσε εκεί που έτρωγαν.
Φέτος;

Σήμερα ήταν ωραία βραδιά! Μαζευτήκαμε όλοι σχεδόν και κάποια από αυτά που έρχονταν περιστασιακά και είχαν καιρό να φανούν!

Όταν εμφανίζονται όλα, η χαρά μου είναι διπλή πια!
Ελπίζω να μας περάσει ξώφαλτσα το κακό.

Έλειψε μόνο ο Κλωνάκος μου, μια μέρα απουσίας δεκτή..

Όμως ακόμη λείπει η ξανθιά Φούσκα και ο Buddy μου.Πέρασαν μέρες πια. Ακόμη όμως τους φωνάζω

Σπόιλερ: