Αντίο Ελπίδα..τουλάχιστον πρόλαβες...

Έχασα την Ελπίδα μου...και μαζί της έχασα και κάθε ελπίδα... Ελπίδα ότι ο κόσμος θα σταματήσει να είναι κακός, ότι θα σταματήσει κάποια στιγμή να βλέπει τα ζώα σαν παράσιτα και κάποια στιγμή θα τα σεβαστεί σας ισάξιες οντότητες. Ποτέ μου δε συμπαθούσα τους ανθρώπους. Πάντα έπρεπε να με κερδίσουν. Να μου αποδείξουν την αξία τους και να κερδίσουν το σεβασμό μου. Με τα ζώα συμβαίνει το αντίθετο. Αν είναι φιλικά, θα τα χαϊδέψω, θα παίξω μαζί τους, θα τα φροντίσω. Αν είναι άγρια, θα τα δικιολογήσω κατηγορώντας ένα ανθρωπόμορφο τέρας που τα έφερε σε αυτήν την κατάσταση...και πάλι θα τα αγαπήσω. Χθες την έψαχνα όλη μέρα...και όταν σχόλασα πάλι την έψαχνα. Μέχρι που είδα ένα άψυχο κορμάκι στην κρυψώνα του. Πόσος πόνος? Πόσο μίσος νιώθω? Πόσο θέλω να δω αυτόν που το έκανε να παρακολουθεί τα παιδιά του μπροστά στα μάτια του να ξεψυχούν με τον ίδιο και χειρότερο τρόπο...

Αντίο Ελπίδα μου...λυπάμαι για τον πόνο που ένοιωσες..λυπάμαι που στα μάτια σου φανήκαμε ένοχοι και μη το ίδιο. Ντρέπομαι για το είδος μου. Εγώ στο έκανα..όλοι στο κάναμε. Ολονών το χέρι σε ταϊσε και σε σκότωσε αργά και βασανιστηκά. Τουλάχιστον πρόλαβες... Λίγες ώρες πριν χαθείς ήθελες για πρώτη φορά αγκαλιά...και σε πήρα στα πόδια μου κι ενώ είχαν μουδιάσει δε σε άφηνα. Στο λίγο χρόνο που έζησες γνώρισες λίγη αγάπη, λίγη φροντίδα. Πάρε τα πρόσφατα χάδια που σου χάρισα και δώσε ένα και στην παντοτινή μου φίλη τη Ριτούλα... Κι εκείνη με τη σειρά της θα σου διηγηθεί κάθε στιγμή αγάπης και ζεστασιάς που έζησε κοντά μας και θα νιώσεις κι εσύ καλύτερα.

Αντίο φίλη μου.. Να ξέρεις ότι σου έδωσα είχε μέσα πραγματική αγάπη...Κρίμα που δεν τα καταφέραμε...Δε θα σε ξεχάσω ποτέ..

Σε νοιωθω απόλυτα. Πριν λίγες μέρες έχασα κι εγώ έναν από τα αδεσποτάκια μου. Κρίμα η ψυχούλα....

Λυπάμαι πολύ για την Ελπίδα σου ritoula. Ξέρω πως νοιώθεις και πόσο θυμωμένη είσαι. Αν μπορεί να σε παρηγορήσει κάτι, σου λέω πως είσαι τυχερή που δεν είδες, που δεν ήσουν εκεί.
Ντροπή. Είναι ατέλειωτη η ντροπή που νοιώθω για το είδος μας.

Καλό σου ταξίδι Ελπίδα, να δώσεις αγκαλιές και φιλάκια σε όλα τα γατοπαιδάκια μας και στο Σειριούλη μας, προχθές έκλεισαν 8 μήνες από εκείνη την πιο εφιαλτική νύχτα της ζωής μου.








"Άνθρωπος", η μεγαλύτερη προσβολή

Λυπάμαι πολύ για την γατούλα! Είναι τόσο απαίσιο που μερικοί ''άνθρωποι'' δεν είναι καθόλου άνθρωποι.. Τουλάχιστον εσύ προσπάθησες και της έδωσες αγάπη και φροντίδα!
Μακάρι να σταματήσει κάποια στιγμή αυτό το μαρτύριο των αδέσποτων ζώων στη Ελλάδα!

Δεν υπαρχουν λογια.....

Το μίσος μου για τέτοιους ανθρώπους είναι τόσο μεγάλο όσο η αγάπη μου γι αυτά τα πλάσματα. Ακόμα προσπαθώ να το ξεπεράσω. Την ήξερα περίπου ένα μήνα και την αγάπησα για μια ζωή. Παλέψαμε πολύ.. Κρίμα. Ακόμα έχω την εικόνα από το νεκρό της κορμάκι. Και το σημάδι στο πλάι από τη στείρωση. Πόσο άσχημα συναισθήματα μου βγάζει αυτή η εικόνα. Ένα σημάδι από τον αγώνα που κάναμε και οι δυό μας για να είναι καλά...πάνω στο νεκρό της σώμα.. Πιο πολύ κλαίω για αυτά τα 10 λεπτά που υπέφερε. Τώρα ξέρω είναι καλα. Μα ποιός επιτέλους θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα πέρα από το να σκοτώνει αθώες ψυχές, να στερεί από συνανθρώπους του ο,τι αγαπούν. Το ήξεραν ότι την αγαπούσα. Ντροπή και αίσχος. Κάνω κακές σκέψεις για τέτοιους ανθρώπους δυστυχώς. Αλλά όταν η κοινωνία είναι τέτοια γινόμαστε όλοι κακοί. Ο καθένας για τους λόγους του βέβαια...

Λυπάμαι πολύ για την Ελπίδα σου...

Είναι πράγματι αδιανόητο ότι κάποιοι βλάπτουν ακόμη και τα γατάκια που φροντίζεις...Κάνατε τόση προσπάθεια με την γατούλα για την στείρωση και το ποδαράκι της και ένας ανεγκέφαλος της στέρησε την ζωή.. Αλλά φαίνεται ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο πέρα από κουράγιο.. Ίσως εάν εστιάσεις ακόμη περισσότερο στα άλλα αδεσποτάκια που εχουν την ανάγκη σου να νιώσεις λίγο καλύτερα!

δεν υπαρχουν λογια παρηγοριας, μονο ενα θα σου πω. αυτοι που κακοποιουν ζωα δεν εχουνε καλο τελος. εχω αρκετα παραδειγματα για αυτο που λεω..

psipsa έχω φτάσει σε σημείο να το εύχομαι αυτό όσο κακία και να βγάζω. Μακάρι λοιπόν να το βρουν με κάποιο τρόπο μπροστά τους. Δυστυχώς δε μπορώ εγώ να δικαιώσω τη μικρή που έφυγε. Όταν έχεις να κάνεις με θρασύδειλους έτσι έχουν τα πράγματα...κυνηγάς φαντάσματα. 
gigi&nala έχω τρομοκρατηθεί τόσο πολύ που πιστεύω ότι αν βοηθήσω άλλο αδέσποτο θα το σκοτώσω ουσιαστικά μία ώρα αρχίτερα.. Μέχρι στιγμής δυστυχώς αυτό συμβαίνει. Όσα φρόντιζα εξαφανίστηκαν. Και η μικρή μου βρέθηκε νεκρή.

Σας ευχαριστώ όλους για τη συμπαράσταση. Μακάρι να μπορούσαμε να φτιάχναμε τον κόσμο..Μακάρι η Ελπίδα μου να γύριζε πίσω και να πέθαινε  αυτό το φάντασμα... Μακάρι να μη γέμιζε η καρδιά μου με μίσος ενώ κατα τ άλλα μόνο αγάπη είχε να δώσει. Έχω αδειάσει. Βλέπω παντού δολοφόνους που όταν γυρίζω την πλάτη μου νιώθω να γελάνε από ευχαριστιση που μου έκαναν κακό...Το ανθρώπινο είδος ξεφτιλίζεται με μεγάλη επιτυχία...θα προτιμούσα να ήμουν ζώο και ας πέθαινα αυριο.

Ριτούλα, είναι πράγματι τραγικό να βλέπεις ένα ζωάκι πεθαμένο και μάλιστα απο φόλα....

Πόσο θα σε παρηγορούσε άραγε η ιδέα, ότι "ΤΟ ΚΑΛΟ και ΤΟ ΚΑΚΟ" αν ήταν αγώνας ποδοσφαίρου, θα ερχόταν πάντα ισοπαλία...?

Μην βαζεις όλους τους ανθρώπους (και το ανθρωπινο είδος) σε ενα τσουβάλι.
Υπαρχουν ΚΑΙ καλοι άνθρωποι.

Οι καλοί θα πάνε στον παράδεισσο, και οι κακοί στην κόλαση.
Αυτο, είναι ΓΕΓΟΝΟΣ.
Η τιμωρία, είναι προδιαγεγραμμένη!!!


(θέλω να πω, ... άσε τις κακές σκέψεις αυτές.... σε βασανίζουν μάταια.... κάνε focus σε ότι ΚΑΛΟ θα μπορουσες ΕΣΥ να κανεις.... μόνο αυτό θα σε λυτρώσει....)

Ναι kouix... υπάρχουν και καλοί άνθρωποι. Δε διαφωνώ με αυτό. Εμένα με τρομάζει η ισοπαλία..θα έπρεπε να κερδίζει το καλό. Δυστυχώς όμως δε γίνεται έτσι... Βρήκα κι άλλο νεκρό γατάκι.. Πρέπει να είναι εκεί μια βδομάδα τώρα...από τότε που έχασα και την Ελπίδα μου.. Το βρήκα από τη μυρωδιά πλέον. Δε μπόρεσα να το αναλάβω..δεν άντεξα να δω πως είναι. Ούτε να δω ποιό είναι..Θα το αναλάβει το συνεργείο. Και πιθανόν να βρει και άλλα. Ψάχνω να βρω έστω την ισοπαλία αλλά ούτε καν..το καλό έχασε αυτή τη φορά..Αυτός που αηδίαζε στην εικόνα μιας καθαρής γατούλας, εμβολιασμένης και στειρωμένης σκέφτηκε να τη σκοτώσει χωρίς να σκεφτεί που θα πάει να ξεψυχήσει. Αν δε σεβόμουν το ζώο έστω σε αυτήν την κατάσταση θα το άφηνα εκεί. Να βγαίνει στο μπαλκόνι του και να αναρωτιέται με το άδειο του μυαλό τι μπορεί να μυρίζει. Άραγε αυτό θα τον αηδίαζε? Ή η απέχθειά του φτάνει μέχρι εκεί που τα ζώα είναι ζωντανά και υγιή?? Ας είναι έτσι λοιπόν...ας υπάρχει κόλαση και παράδεισος και ας περιμένουμε τη δικαίωση τότε..απλά θα υπάρξουν μέχρι εκείνη τη στιγμή χιλιάδες ανυπεράσπιστα πλάσματα τα θύματα..

Συνδιαζοντας αυτα που εγραψες εσυ, κι αυτα που εγραψα εγω παραπανω, ριτάκι μου, βγαζω ενα και ΜΟΝΟ ενα συμπερασμα:
-οταν βλεπεις αδεσποτο ζωακι στην γειτονια σου, να το ΒΟΥΤΑΣ και να το πηγαινεις ΑΛΛΟΥ (οπουδήποτε κι αν ειναι αυτο το ΑΛΛΟΥ, θα εχει περισσοτερες ελπιδες να ζησει)
Ουτε η στειρωση επείγει, ούτε το ταϊσμα....
Πρεπει να τα φυγαδεύεις απο την γειτονια...
Νομιζω οτι αυτο ειναι το καλύτερο που μπορεις να κανεις.

... και ΑΝ υπαρχουν στην γειτονια σου ατομα που ξερουν ΠΟΙΟΣ ειναι αυτος που ριχνει φολες ή που τον εχουν δει (ακόμη καλύτερα απο αποψη μαρτύρων) να τον καταγγείλετε.

δεν αντεχω αλλο θανατικο ρε παιδια γατιων,λυπαμαι για την μικρη σου,αντιο ελπιδουλα μας.παρε ενα

calliope g λυπάμαι πολύ για το Σείριο.. είναι πραγματικά τραγικό να χάνεις έτσι κάποιον δικό σου. Δε γνώριζα και πραγματικά διαβάζοντας τα λόγια σου ήρθα για λίγο στη θέση σου και στεναχωρήθηκα πολύ..Εχεις μεγάλη δύναμη και κουράγιο και μπράβο σου. Τουλάχιστον που άφησες το μίσος έξω από τη ζωή σου να μη σου τρώει την ψυχή. Τώρα η απώλεια είναι μια κατάσταση που ο καθένας την αντιμετωπίζει διαφορετικά. Ούτε εγώ έχω καταφέρει να ξεπεράσω την απώλεια της Ρίτας μου. Για μένα σημείο αναφοράς έχει γίνει εκείνη η μέρα. Οι σκέψεις μου για οποιοδήποτε γεγονός πάντα συνδέονται με το αν ζούσε ή δε ζούσε το κορίτσι μου..άρρωστο..τρελό..αλλά δε μπορώ να σκεφτώ αλλιώς.

Ναι όπως είπα ξέρω ότι υπάρχουν καλοί άνθρωποι...δεν τους βάζω όλους στο ίδιο σακί. Οι φιλόζωοι είναι για μένα οι καλύτεροι άνθρωποι. Δεν αρκεί να αγαπάς τα παιδιά σου, τους συγγενείς σου. Αυτό το κάνουν σχεδόν όλοι. Ακόμα και αυτοί που ρίχνουν φόλες. Αν αγαπάς τα ζώα νομίζω αγαπάς και σέβεσαι τα πάντα. Και τα βασικά που έχεις στη ζωή σου και όλα τα υπόλοιπα. Απλά αυτό που με κάνει και θυμώνω είναι ότι εξαιρώ από τέτοιες καταστάσεις τον προσωπικό πόνο. Θα μπορούσα να έχω κι εγώ την Ελπίδα 10 χρόνια και να πεθάνει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Την είχα όμως μόνο 1 μήνα. Αυτό για την Ελπίδα όμως δεν κάνει τη διαφορά. Υπέφερε το ίδιο, έχασε τη ζωή της με τον ίδιο επώδυνο τρόπο. Και εκείνη και πόσα άλλα ζωάκια. Είναι εξίσου άδικο για όλα τα πλάσματα. Αυτό με πονάει. Με πονάει που τόσα ζώα δεν είχαν καν την ευκαιρία να αγαπηθούν -γιατί αν τα είχα θα τα αγαπούσα με όλη μου την καρδια- και είχαν την ατυχία να χάσουν τη ζωή τους με αυτόν τον απάνθρωπο τρόπο. Για να μην πολυλογώ άλλο γιατι δεν έχει και νόημα... πενθώ για όλες αυτές τις ψυχές σαν να ήταν δικά μου ζωάκια. Τουλάχιστον τους αξίζει να κλάψει κάποιος και για αυτά..

Σας ευχαριστώ πολύ..θα προσπαθήσω να βγάλω κι εγώ το μίσος από μέσα μου. Είναι όντως δηλητήριο. Θέλει απλά το χρόνο του!