ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ

Ο βασιλας της καρδιας μου περναει δυσκολες μερες Το τελος
είναι κοντα και ειμαι σιγουρος πως το ξερει όπως το ξερω κι εγω.Ζει μονιμα πια
μπροστα στο laptop εκει οπου όλα εχουν την μυρωδια μου Κοιμαται σχεδον συνεχεια
και όταν είναι ξυπνιος ζητανευει με μικρες φωνουλες και θλιμμενο βλεμα για ένα
χαδι, μια μικρη αγκαλια.


Ο βασιλας της καρδιας μου περναει δυσκολες μερες Δεν εχει πια
διαθεση για φαγητο.Μονο λιγο νερακι πινει.Δεν μπορει πια να περπατησει
Παραπαιει προσπαθωντας να σταθει ορθιος αλλα δεν τα καταφερνει Ακομα και το να
αλλαξει πλευρο στον υπνο του είναι δυσκολο και κουραστικο.Ειναι εξαντλημενος
και ανημπορος πια Καθεται μονο και ατενιζει απʼτο παραθυρο το περιβολι στη πισω
μερια του σπιτιου Με τα τεραστια χρυσοπρασινα ματια του γεματα θλιψη.Να
σκεφτεται αραγε τις ομορφες μερες του? Να θυμαται τις μερες που η ζωη ηταν
γεναιοδωρη μαζι του?


Ο βασιλας της καρδιας μου αυριο θα κοιμηθει οριστικα Θα ταξιδεψει για κει που δεν υπαρχει μη και
όχι.Εκει που θα μπορει να κυνηγα περιστερια χωρις κανεις να του φωναζει.Θα
είναι παλι δυνατος αγριος και περηφανος Θα είναι ξανα το κυριαρχο αρσενικο, ο
αρχηγος που δεν σηκωνει μυγα στο σπαθι του.Θα τρεχει οσο θελει, θα σκαρφαλωνει
οπου θελει, θα νιαουριζει οσο θελει Και κανεις δεν θα του ξαναπει ΜΗ η ΠΑΨΕ
ΤΣΟΥΤΟ.Κανεις.Ποτε πια


Ο καλυτερος μου φιλος θα ταξιδεψει στο ουρανιο τοξο.Και θα
με περιμενει, το ξερω πως θα με περιμενει.Γιατι ηταν παντα πιστος και
αφοσιωμενος σε μενα Γιατι ξερει πως θα κρατησω την υποσχεση μου Θα ξαναβρεθουμε
μικρε μου φιλε Θα ειμαστε παλι μαζι αγαπημενοι και πιστοι ο ενας στον άλλο.Εσυ
κι εγω.Τα δυο φιλαρακια Για παντα Γιατι δε θ'αγαπησω κανενα ζωο οσο εσενα Γιατι
κανενα δεν θα πιστεψει σε μενα οσο εσυ


Μονο ένα πραγμα με λυπει ρε Νιανιο Όταν πεθανε ο πατερας
μου ειχα εσενα να παρω στην αγκαλια μου και να κλαψω.Οταν πεθανε η μητερα μου
ειχα παλι εσενα να παρω στην αγκαλια μου και να κλαψω Τωρα που φευγεις εσυ πες
μου ποιον θα παρω στην αγκαλια μου να κλαψω?Πες μου αγορι μου, ποιον?

δεν εχω λογια...

Κουράγιο...
Αυτός ο κούκλος ξέρει ότι ήρθε η ώρα να φύγει, όπως ξέρει και πόσο αγαπήθηκε.
Τώρα ο πόνος είναι μεγάλος, μα η χαρά και η παρηγοριά που σου πρόσφερε όλα αυτά τα χρόνια, πάντα το αξίζουν.
Έναν ιντερνετικό ώμο από εμένα...

Δεν αντεχεται

δεν αντέχεται...

Στο καλό να πας Τσούτο μας.... Δεν θα είσαι μοναχούλης σου... Τόση αγάπη δεν πάει χαμένη.... Κουράγιο παιδιά....

Αγάπη μου όμορφη....
Η σοφία σου φαίνεται και στη στάση σου.

Γλυκο μου αγορι...

Κουραστηκα πια πατερουλη Το μονο που θελω ειναι λιγη ξεκουραση

Καρδούλα μου...............................

ψυχή μου...............

Τι δύσκολο....

Λυπάμαι πολύ.... καλό κουράγιο....

Είμαστε δίπλα σας!

Η υπέρτατη αγάπη είναι το να ξερεις να λες αντίο....

Ψυχή μου

Καλο ταξιδι αγορι μου
Κουραγιο παιδια

συγνωμε ρε παιδια πεθανε ο γατουλης;

Νομίζω αύριο...

Πούπσυ έγραψε:Νομίζω αύριο...

τι ωρα;
συγνωμη που αστειεύομαι αλλα μου φαινεται κουφο να του εχουμε ορισει και το ποτε θα πεθανει και να τον κλαιμε ηδη

Φαντάζομαι ότι θα γίνει ευθανασία....

πολύ σκληρή στιγμή....

Chouzouris έγραψε:Φαντάζομαι ότι θα γίνει ευθανασία....

πολύ σκληρή στιγμή....

γιατι ποναει;

Πονάει η απόφαση και το να βλέπεις το ζωάκι σου να υποφέρει μέχρι τότε και να πρέπει να το ανακουφίσεις.

Πούπσυ έγραψε:Πονάει η απόφαση και το να βλέπεις το ζωάκι σου να υποφέρει μέχρι τότε και να πρέπει να το ανακουφίσεις.

τι να πω καλη δυναμη σε ολους

Pepita έγραψε:

Chouzouris έγραψε:Φαντάζομαι ότι θα γίνει ευθανασία....

πολύ σκληρή στιγμή....

γιατι ποναει;

Δεν τρώει βρε Ειρήνη τόσο καιρό τώρα.......

Chouzouris έγραψε:

Pepita έγραψε:

Chouzouris έγραψε:Φαντάζομαι ότι θα γίνει ευθανασία....

πολύ σκληρή στιγμή....

γιατι ποναει;

Δεν τρώει βρε Ειρήνη τόσο καιρό τώρα.......

πολυ δυσκολες στιγμες για ολους
και σκεφτομαι (για μενα τουλαχιστον)οτι εχω τοσα ζωακια και δεν ειμαι ουτε ετοιμη αλλα ουτε και το διανοουμαι να αντιμετωπισω κατι τετοιο

Kι όμως, Ειρήνη, μ' ένα ζώο που έχεις μοιραστεί τόσα πράγματα και που 'καταλαβαίνεσαι', ξέρεις πότε πρέπει να το αφήσεις ή να το βοηθήσεις να ξεκουραστεί.
Είναι πανδύσκολο, αλλά είναι και σημάδι ότι εκείνη τη στιγμή σκέφτεσαι το ζούδι σου κι όχι τον εαυτό σου. Δεν σε νοιάζουν οι τυχόν "ενοχές" ή ό,τι άλλο. Σε νοιάζει να του προσφέρεις μια γαλήνη ως μικρή μόνο ανταμοιβή σ' όλα όσα σου έδωσε τόσα χρόνια. Κι εχοντας το 'προγραμματισμό', έχεις και τον χρόνο να αποχαιρετιστείτε κατά πώς πρέπει.
Σε κανέναν δεν εύχομαι να το ζήσει, αλλά εφ'όσον επιλέξαμε να
μοιραζόμαστε τη ζωή μας μαζι τους, είναι σχεδόν νομοτελειακό ότι θα αντιμετωπίσουμε μια τέτοια απώλεια.
Στην περίπτωση τούτου του κούκλου, ήταν όλοι πολύ τυχεροί γιατί τα χρόνια που έζησαν μαζί ήταν πάρα-πάρα πολλά. Πλήρης ημερών, πλήρης σοφίας, και σίγουρα πλήρης αγάπης.

marmanga έγραψε:Kι όμως, Ειρήνη, μ' ένα ζώο που έχεις μοιραστεί τόσα πράγματα και που 'καταλαβαίνεσαι', ξέρεις πότε πρέπει να το αφήσεις ή να το βοηθήσεις να ξεκουραστεί.
Είναι πανδύσκολο, αλλά είναι και σημάδι ότι εκείνη τη στιγμή σκέφτεσαι το ζούδι σου κι όχι τον εαυτό σου. Δεν σε νοιάζουν οι τυχόν "ενοχές" ή ό,τι άλλο. Σε νοιάζει να του προσφέρεις μια γαλήνη ως μικρή μόνο ανταμοιβή σ' όλα όσα σου έδωσε τόσα χρόνια. Κι εχοντας το 'προγραμματισμό', έχεις και τον χρόνο να αποχαιρετιστείτε κατά πώς πρέπει.
Σε κανέναν δεν εύχομαι να το ζήσει, αλλά εφ'όσον επιλέξαμε να
μοιραζόμαστε τη ζωή μας μαζι τους, είναι σχεδόν νομοτελειακό ότι θα αντιμετωπίσουμε μια τέτοια απώλεια.
Στην περίπτωση τούτου του κούκλου, ήταν όλοι πολύ τυχεροί γιατί τα χρόνια που έζησαν μαζί ήταν πάρα-πάρα πολλά. Πλήρης ημερών, πλήρης σοφίας, και σίγουρα πλήρης αγάπης.

αντο γατουλι καλη ανταμωση